คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนพิเศษ....วันปีใหม่ (ขอพักดราม่าซักแปป ^^)
“ต๋าวววววววววววววววววว ชาอยากไปเที่ยวอ่ะ เต๋าไปขอคุณแม่ให้ชาหน่อยสิ นะๆๆๆ” เสียงกระเง้ากระงอดของคนตัวเล็กดังขึ้นขณะที่ทั้งสองคนกำลังทำการบ้านอยู่ที่ห้องของคชา
“หืม ชาอยากไปไหนล่ะ แล้วแม่ชานะจะให้เต๋าไปขอทำไมล่ะ”
“ก็….ชากลัวโดนแม่ดุอ่ะ ชาเคยขอตั้งหลายครั้งแล้วแต่แม่ก็ไม่เคยให้ นี่ก็ใกล้ปีใหม่แล้วชาอยากไปเที่ยวววววววว นะๆๆๆ ต๋าววขอให้ชานะ” แค่เสียงคงไม่พอมือเล็กๆมาเกาะแขนคนตัวโตเอาไว้ก่อนจะทำตาบ๊องแบ๊วใส่อีก แล้วอย่างนี้ เพื่อนที่ดีอย่างนายเต๋าจะไม่ยอมได้ยังไง
“ แล้วชาอยากไปที่ไหนล่ะ”
“ ชาจำไม่ได้อ่ะแต่ชาเห็นในหนังสือ เดี๋ยวชาเอามาให้ดูนะ” พูดจบคชาก็วิ่งไปค้นในกล่องที่หลังห้องอยู่สักพักก่อนจะกลับมาพร้อมกลับนิตยสารเล่มโต
“นี่ไง!!! ที่นี่แหละ ” นิ้วเล็กๆชี้ไปที่หน้าปกหนังสือที่มีตัวหนังสือเขียนไว้ว่า
ท่องเที่ยวปาย แม่ฮ่องสอน
“แต่ที่นี่ มันไกลมากเลยไม่ใช่เหรอ”
“ชารู้ แต่ชาอยากไปอ่ะ มันไม่ใช่แค่สวยอย่างเดียวนะ ที่นี่ยังมี….”
“มี?”
“สตอเบอร์รี่!!! ของโปรดของคชาไงล่ะ”
“ที่อยากไปเนี่ย เพราะสตอเบอร์รี่ใช่มั้ย”
“แหะๆๆ ก็…มีส่วน แต่เหตุผลจริงๆก็คือ ชาอยากไปเที่ยวกับเต๋านะ ก็เราอ่ะไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหนไกลๆด้วยกันเลยนี่นา” ไม่พูดเปล่าคนตัวเล็กจับมือคนตรงหน้าเขย่าไปมา ก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้ ทำเอาเต๋าเคลิ้มไปกับรอยยิ้มนั้นซะแล้ว
อิอิ เต๋าต้องยอมแน่ๆเจอไม้นี้เข้าไป
คนตัวเล็กที่เห็นเต๋าเริ่มเคลิ้มจึงส่งไปอีกหนึ่งดอก
“หรือว่า…..เต๋าไม่อยากไปกับชา ใช่มั๊ย เต๋าไม่อยากไปกับชาใช่มั๊ย” เสียงเล็กๆเริ่มโวยวาย ทำเอาเต๋าปรับอารมณ์ไม่ถูกกันเลยทีเดียว!!!
“มะ ไม่ใช่นะ ชาฟังเต๋าก่อนสิ เต๋าอยากไปทุกที่แหละ ถ้าไปกับชาอ่ะ ”
“จริงเหรอ”
“ก็จริงน่ะสิ ถ้ามีชาอยู่ด้วยเต๋าไปที่ไหนก็ได้อยู่แล้ววว งั้นเต๋าจะลองไปขอแม่ชาให้แล้วกันนะ แต่ไม่รู้ว่าแม่ชา….” ยังไม่ทันที่คนตัวโตจะพูดจบ ร่างเล็กๆตรงหน้าก็โผเข้าไปกอดซะแล้ว
“จริงนะ เต๋าขอให้ชาจริงๆนะ เย้ๆๆ ต๋าววววววววน่ารักที่สุดเลยยยยยย งั้นเดี๋ยวชาไปบอกแม่ก่อน ว่าเต๋ามีเรื่องจะขอ ” พูดจบคชาก็วิ่งออกไปนอกห้องก่อนจะตะโกนซะลั่นบ้าน
“แม่คร้าบบบบบบบบบบบบบ เต๋ามีเรื่องจะขอ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…….
หลังจากวันนั้น คชาก็เฝ้ารอเวลาอย่างใจจดใจจ่อที่จะได้ไปเที่ยว ก็ยอดชายนายเต๋าขอซะอย่างคุณแม่จะไม่ให้ได้ยังไง ช่วงนี้ คนตัวเล็กจึงดูแลเต๋าเป็นพิเศษ^^
“ต๋าววววววว กินน้ำมั๊ย”
“ไม่อ่ะ เต๋าไม่หิว”
“ต๋าววววววว กินขนมมั๊ย เดี๋ยวชาไปซื้อให้”
“เต๋าไม่หิวน่ะ”
“แล้ว…ต๋าววววววว”
“ไม่ต้องหรอกชา เต๋าไม่อยากได้อะไร ”
“จริงเหรอ ว้า!! แต่ชาอยากทำให้เต๋าบ้างนี่นา”
“อืมมม แต่มีอย่างนึงที่เต๋าอยากได้นะ”
“อะไรเหรอ!! บอกมาเลย ชาทำให้เต๋าได้ทุกอย่างเลยนะ”
“ทำให้ได้ทุกอย่างจริงๆเหรอ”
“อื้มมมม ก็ตอบแทนที่เต๋าขอแม่ไปเที่ยวปายให้ชาไง”
“งั้น……..ขอหอมแก้มชาได้มั๊ยอ่ะ” คนตัวโตยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะดึงมือเล็กๆนั่นไว้เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังถอยหลังไปเรื่อยๆ
“ตะ แต่ ที่นี่มันคนเยอะอ่ะ ชาก็อายนะ” คชาหันไปมองรอบๆเด็กนักเรียนมากมายกำลังเดินไปมาอย่างพลุกพล่าน ก็ที่นี่มันโรงอาหารของโรงเรียนนะ!!!!
ต๋าวววววบ้า คนเยอะแยะอย่างนี้ น่าอายจะตาย
“ไม่ต้องอาย ไม่มีคนเห็นหรอก มา มาให้เต๋าหอมซะดีๆๆ”คนตัวโตเขยิบเข้าไปใกล้เรื่อยๆ จนคชาเกือบจะมุดลงไปใต้โต๊ะอยู่แล้ว
“ตะ ต๋าววววววว เดี๋ยวสิ” มือเล็กดันใบหน้าของเพื่อนที่ใกล้เข้ามาแต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล
“ต๋าวววววววววววววววววววว”
“ฮ่าๆๆๆๆ เต๋าแค่ล้อเล่นน่ะ ไม่ได้ทำจริงซะหน่อยยยย”
“นี่!!! เต๋าแกล้งชาเหรอ เดี๋ยวเถอะ ชางอนแล้วด้วย” คนตัวเล็กเบะปากเป็ด? ก่อนจะเดินลิ่วๆออกมาจากโรงอาหาร ทิ้งให้คนขี้แกล้งยืนค้างอยู่ตรงนั้น
“เดี๋ยวสิ ชา ชา รอเต๋าก่อน โอ๋ๆๆๆ เต๋าไม่ได้ตั้งใจนะครับ ชาอย่างอนเลยน๊า” มือใหญ่จับไหล่เล็กๆนั้นให้หันมา ก่อนจะเห็นว่าปากบางนั่นยังไม่หายเบะ
“ไม่ต้องเลย ชางอนแล้ว เต๋าชอบแกล้งชาอ่ะ”
“โอ๋ๆๆ ขอโทษคร้าบบบบบ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เต๋าพาไปเลี้ยงไอติมนะ เอามั๊ย”
“ไม่ไป!! นี่เต๋าคิดว่า ชาจะเห็นแก่ของกินเหรอ”
“มะ ไม่ใช่นะชา เต๋าก็แค่อยากพาชาไปกินไอติมรสสตอเบอร์รี่ ของโปรดของชาไง เต๋าให้สามถ้วยไปเลย เอามั๊ย”
“ไม่!!!!”
“ไม่ไปจริงๆเหรอ”
“เปล่า ไม่เอาสามแต่ขอสี่!!! ตกลงตามนี้นะ คุณเพื่อนเต๋า
“ร้ายนักนะ เจ้าตัวเล็ก” คนตัวโตบ่นออกมาเบาๆแต่ใบหน้าก็แฝงไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินตามร่างเล็กนั้นไป
เย็นวันนั้น เต๋าจึงต้องพาเจ้าตัวแสบไปเลี้ยงไอติม ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินกลับบ้านด้วยกัน
“ต๋าวววววววววววว พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวปายกันแล้ว ชาตื่นเต้นจังเลยอ่ะ” คนตัวเล็กพูดในขณะที่ในมือก็ยังมีไอศกรีมโคนติดมือออกมาจากร้านด้วย
“เต๋าก็ตื่นเต้นนะ จะได้ไปเที่ยวกับชาแล้ว”
“เต๋าอยากไปเที่ยวกับชามากเลยเหรอ”
“อื้มมมมม เต๋าอยากไปที่ไหนก็ได้ที่มีชาอยู่ด้วยน่ะ”
“ชานึกว่า เต๋าจะเบื่อชาแล้วซะอีก ก็เราคบกันมาตั้งหลายปี”
“ไม่มีทางที่เต๋าจะเบื่อชาหรอก กลับกันยิ่งนานวัน เต๋าก็ยิ่งรู้สึกว่า……”
“รู้สึกว่า….”
“รู้สึกว่า…เต๋าไม่อยากจากชาไปไหนเลย อยากอยู่ข้างๆชาตลอดเวลา”
“ชา….ก็เหมือนกันนะ” คชาตอบด้วยเสียงที่เบาเหลือเกินเพราะตอนนี้หน้าของเขาจะเป็นสีเดียวกับไอติมในมือซะแล้ววววววว
“อื้มมมมมมมม ”
ใบหน้าเปื้อนยิ้มของทั้งสองคนบ่งบอกได้อย่างดีว่า…. ช่วงเวลานี้……..
…………….พวกเขามีความสุขกันมากขนาดไหน……………
ความสุข…..ที่เกิดจากการได้อยู่ข้างๆกัน….ไปทุกวัน……………
วันรุ่งขึ้น ครอบครัวพอเพียงและครอบครัวอัญชุลีประดิษฐ์ ได้ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่สถานที่ที่ผู้คนต่างให้สมญานามว่า เมืองแห่งสายหมอก
หลังจากใช้เวลานานหลายชั่วโมง ทั้งสองครอบครัวก็เดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางอย่างปลอดภัย เมื่อถึงที่พัก คนตัวเล็กก็กระโดดลงมาจากรถก่อนจะบิดซ้ายบิดขวาเพื่อไล่ความเมื่อยล้าต่างๆ แต่ดูเหมือนจะบิดมากไปหน่อย เสื้อตัวบางเลิกขึ้นมาจนเห็นขอบบ็อกเซอร์ตัวใน และตามประสาคนหวงเพื่อน? ของนายเต๋า ก็อดที่จะเดินมาดึงเสื้อตัวบางลงไม่ได้
“ชา เห็นขอบบ็อกเซอร์หมดแล้วนะ บิดเยอะไปแล้ว”
“ก็ ชาเมื่อยนี่นา ”
“เมื่อยก็บอกเต๋าสิครับ เดี๋ยวเต๋านวดให้ อย่าไปบิดต่อหน้าใครอีกนะ”
“อิอิ เต๋าหวงชาเหรอ” คชาอดที่จะถามหยอกเย้าคนตรงหน้าไม่ได้เมื่อเห็นหน้าที่มีแต่คิ้วผูกโบว์นั่น
“ใช่!! เต๋าหวงชา หวงมากด้วย อย่าให้รู้ว่าไปยุ่งกับใครนะ เต๋าจะตามไปเผาขนให้หมดเลย”
แต่คำตอบที่ได้รับกลับมา ทำเอาคนตัวเล็กยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ปล่อยให้เต๋าเดินผ่านไปด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมมมมมมมมมมมมม
“เฮือกกก !!! ทำไม ต๋าวววววววโหดอย่างนี้เนี่ยยยยยยยย” คชาครางออกมาเบาๆก่อนจะรีบวิ่งตามคนตัวโตไป
…………………………
“เอาล่ะจ๊ะ แม่ได้แพลนโปรแกรมเที่ยวสำหรับพวกเราไว้แล้วนะ อย่างแรก เราจะไปขี่จักรยานชมเมืองปายกัน ดีมั๊ยจ๊ะ”
แม่ของคนตัวเล็กบอกกับลูกทัวร์?ทุกคน ที่ล็อบบี้ของโรงแรม ก่อนเสียงเล็กๆของผู้เป็นบุตรชายจะดังขึ้น
“ดีคร้าบบบบบบบบบบบบบบ ชาชอบขี่จักรยานที่สุดเลย”
“จ้าๆๆ เอาล่ะ หลังจากนั้นเราก็จะแวะเดินเที่ยวกันที่ถนนคนเดิน แล้วก็กลับมาเค้าท์ดาวน์กันที่โรงแรมนี้นะจ๊ะ เมื่อกี้แม่คุยกับพนักงานที่นี่แล้ว เขาบอกว่าคืนนี้ก็จะมีปาร์ตี้แบบชิลๆที่หน้าโรงแรมนี้แหละจ๊ะ ส่วนพรุ่งนี้ก็ค่อยว่ากันอีกทีนะ โอเคกันมั๊ยทุกคนนนนนน”
“โอเคคคคคคคคคคคคคคคคค ” ทั้งเสียงใหญ่เสียงเล็กประสานเสียงตอบในทันที
หลังจากนั้นสองครอบครัวก็เคลื่อนย้ายขบวนไปที่ร้านเช่าจักรยาน ก่อนที่จะได้กันมาคนละคัน โดยคชาได้สีเขียว และเต๋าได้สีชมพู และก่อนออกตัวคนตัวเล็กก็ยังไม่วายหันมาบอกกับนายเต๋าว่า
“แข่งกับพี่มั๊ย ไอ้น้องงงงงงงงงงงง ฮ่าๆๆๆๆ”
เต๋ามองเจ้าตัวเล็กที่ท้าเค้าโดยไม่ได้ดูตัวเองเลย ดูก็รู้ว่าใครจะชนะ!!!!
“จะมาแข่งกับพี่เต๋าอ่ะ เร็วไปร้อยปีนะน้องคชา ฮ่าๆๆๆๆ” คนตัวโตตอบกลับไปก่อนจะเริ่มออกตัว ทิ้งให้คชายืนเบะปากเป็ดอยู่ตรงนั้น
“ชาไม่ได้เป็นน้องนะ เกิดที่หลังแค่ไม่กี่เดือนไม่นับว่าเป็นน้องหรอก ยังไงชาก็ต้องชนะเต๋าให้ได้ คอยดู!!!” คชาตะโกนไล่หลังคนตัวโตไป ก่อนจะเริ่มสปีดตัวเองทันที
ไม่นานทุกคนก็ชมเมืองปายกันเสร็จ เส้นทางนั้นก็ไม่ซับซ้อนแถมยังได้ผ่านสถานที่น่าเที่ยวมากมาย ซึ่งทุกคนได้คิดไว้แล้วเพื่อเป็นโปรแกรมสำหรับวันพรุ่งนี้
แต่….ผลแพ้ชนะ…ของสองเพื่อนซี้….ก็ดูจะยังไม่มีข้อยุติ
“ต๋าวววววววววววว ขี้โกงอ่ะ”
“เต๋าไม่ได้ขี้โกงนะ ชาขี่ช้าเองต่างหาก”
“ชาไม่ได้ขี่ช้า เต๋านั่นแหละขี่เร็วเกินไป ชาก็เลยแพ้ไง”
“ห๊ะ นี่ตกลงว่า เต๋าผิดใช่มั๊ยเนี่ยยยยยย”
“ช่ายยยยยยยยยย ชางอนแล้วด้วย ชาจะไปเดินกับคุณแม่ ไม่เดินกับเต๋าแล้ว แบร่ๆๆๆ” คนตัวเล็กแลบลิ้นปลิ้นตาก่อนจะวิ่งไปหาคุณแม่ ตอนนี้ทั้งหมดอยู่ที่ถนนคนเดิน ซึ่งมีผู้คนมาเดินกันอย่างมากมาย
“เจ้าตัวเล็กเอ๊ยยยยยยยยยย ” เต๋าส่ายหัวและอมยิ้มเบาๆกับความขี้งอนของคนตัวเล็ก ก่อนที่เขาจะเดินตามทุกคนไป
หลังจากที่ทุกคนได้จับจ่ายซื้อของกันจนเต็มไม้เต็มมือไปหมดก็ได้เวลากลับที่พักกันแล้ว ทั้งหมดจึงเคลื่อนย้ายขบวนอีกครั้ง ไม่นานก็มาถึงโรงแรมซึ่งได้มีการจัดงานสำหรับคืนนี้เอาไว้แล้ว เป็นปาร์ตี้แบบชิลๆที่สามารถมาย่างมาปิ้งอาหารกินกันได้ โดยใช้บริเวณหน้าโรงแรมที่เป็นลานกว้างๆและกองไฟนั้นจะอยู่ในหลุมดินขนาดใหญ่ ซึ่งกิจกรรมนี้ก็ได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวที่มาพักมากมายรวมถึงสองครอบครัวนี้ด้วย
“เอาล่ะ ทุกคน ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยลงมาเจอกันที่นี่นะจ๊ะ”
“โอเคคคคคคคคคคคคคคคคคค” ทุกเสียงประสานขึ้นพร้อมกันอีกครั้ง
และไม่นานทุกคนก็ลงมารวมตัวกันที่ด้านล่าง ก่อนที่จะเริ่มปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนาน โดยทางโรงแรมก็ได้มีการจัดมินิคอนเสิร์ตของศิลปินวงอินดี้มากมายคอยให้ความบันเทิงกับนักท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก
“แม่คร้าบบบบบบบบ ชาไปเอามันเผานะ” เสียงเล็กๆเอ่ยกับคุณแม่ ขณะที่ทั้งสองนั่งอยู่บริเวณข้างๆเวที
“จ้า เดินดีๆๆนะลูก” เมื่อคนเป็นแม่พยักหน้า ร่างเล็กก็เดินตรงไปที่หลุมกองไฟนั้น ซึ่งจะต้องเดินลงบันไดไม้เล็กๆไม่กี่ขั้นนั่น แต่ดูเหมือนขาแข้งเริ่มอ่อนแรงจากการใช้งานหนักมาทั้งวัน ร่างบางจึงเซไปเซมา
แต่…..ก็มือใหญ่…มาประคองเอาไว้
“เดินดีๆสิชา เดี๋ยวก็ล้มหรอก”
“ก็ ชามึนๆหัวน่ะ”
“ไหวรึเปล่า”
“ไหวสิ ชาไม่เป็นอะไรหรอก เต๋าไม่ต้องห่วง ชาแข็งแรงอยู่แล้ววววววว ” พูดจบ คนตัวเล็กก็เบ่งก้างให้คนข้างตัวดู ซึ่งดูจะเป็นก้างสมชื่อจริงๆ
“คร้าบๆๆๆ คุณคชาผู้แข็งแรงอยากกินอะไรอ่ะครับ เดี๋ยวนายเต๋าคนนี้ไปหยิบมาให้”
“ฮ่าๆๆ ดีมาก ชาอยากกินมันเผาอ่ะ ไปเอาให้ชาหน่อยสิ”นิ้วเล็กๆชี้ไปตรงข้างกองไฟที่มีมันเผาวางอยู่หลายอัน
ไม่นานคนตัวโตเดินกลับมาพร้อมกับมันเผาชิ้นโต ที่มีควันพวยพุ่ง
“ว้า!! มันยังร้อนอยู่เลยอ่ะ แล้วชาจะกินยังไงล่ะเนี่ยย”
“เดี๋ยวเต๋าเป่าให้นะ ชารอแปปนึง” เต๋าพูดพร้อมกับเป่าเจ้ามันเผาชิ้นโตนั้น ก่อนจะบิมันเป็นชิ้นเล็กๆยื่นไปตรงหน้าคชา
“อะไรอ่ะ เต๋า”
“ก็…เดี๋ยวเต๋าป้อนไง ชาจะได้ไม่ร้อนมือ มา อั้มๆๆๆ”
“อะ อืม ” ปากเล็กๆยื่นไปงับเจ้ามันเผาชิ้นเล็กนั้น ก่อนจะสัมผัสถึงความร้อนที่กำลังพอดี
“ขอบใจมากนะเต๋า ร้อนกำลังพอดีเลย”
“อื้ม ไม่เป็นไรหรอก เต๋าทำให้ชาได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”
“ อื้มมมมมมมมม เอ่อ แล้วเต๋าไม่กินเหรอ”
“ไม่อ่ะ เต๋าอิ่มแล้ว เพิ่งไปตระเวนกินมาทั่วงานเลย”
“เหรอ งั้นเราไปนั่งดูคอนเสิร์ตกันเถอะ ป่ะ” คนตัวเล็กจูงมือใหญ่นั้นมานั่งที่แถวด้านหลังสุด ก่อนเต๋าจะป้อนมันเผาคนตัวเล็กไปเรื่อยๆๆๆจนหมด
เด็กทั้งสองคนนั่งดูพวกผู้ใหญ่เต้นกันบ้าง ขึ้นไปแจมบนเวทีบ้างอย่างสนุกสนาน และไม่นานคนข้างตัวเต๋าก็เริ่มจะเอนไปเอนมา
“ชา ชา ง่วงเหรอ”
“อื้มๆๆๆ ชาง่วงแล้วอ่ะ ”
“งั้นเดี๋ยวเต๋าพาชาไปนอนนะ”
“อื้มๆ”
เต๋าพาร่างเล็กๆนั้นไปหาคุณแม่ก่อนจะได้รับคำตอบว่า ให้เต๋าพาชาขึ้นมานอนก่อนได้เลย เพราะคุณแม่ยังติดลมอยู่!!!
ในที่สุด ก็มาถึงห้องคชากระโดดขึ้นเตียงทันที ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมโปงซะมิด
“ชา ชาง่วงจริงๆเหรอ คือ…เต๋ามีอะไรจะให้ชาน่ะ” คนตัวโตสะกิดร่างใต้ผ้าห่มผืนใหญ่นั้น ก่อนคชาจะโผล่หัวออกมายิ้มแป้นให้
“อ้าว นี่ไม่ได้ง่วงนอนเหรอ”
“เปล่า ก็ชาเบื่อแล้วอ่ะ พวกผู้ใหญ่ยังไม่เลิกกันสักที ขึ้นมาอยู่เงียบๆบนห้องดีกว่า”
“ร้ายจริงๆเจ้าตัวเล็กเอ๊ยยยยยย ” มือใหญ่เอื้อมไปขยี้หัวทุยๆนั้นซะผมกระเซิง
“อ๊ะ อย่าน่ะ ต๋าวววววว แล้วเมื่อกี้ว่ามีอะไรจะให้ชานะ” คนตัวเล็กจับมือนั้นไว้ก่อนจะเอ่ยถามออกไป
“ก็…..เดี๋ยวนะ รอแปปนึง” เต๋าเดินไปที่ห้องข้างๆก่อนจะมาพร้อมอะไรบางอย่างที่ซ่อนไว้ข้างหลัง
“นั่น อะไรอ่ะ เต๋า”
“เดี๋ยวก็รู้ แต่ชาต้องหลับตาก่อนนะ”
“ต้องหลับด้วยเหรอ”
“อื้มๆๆ หลับเร็วๆๆ” เมื่อคนตรงหน้าคะยั้นคะยอตากลมโตนั้นก็ปิดลง ก่อนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างสวมลงที่ศรีษะ
อะไรที่มัน….นิ่มๆ..นะ
“อ่ะ ลืมตาได้แล้ว”
เมื่อคนตัวเล็กลืมตาขึ้นมาก็เจอกับกระจกบานหนึ่งที่กำลังสะท้อนภาพของเขากำลังสวม.......
….หมวกเป็ด!!!....
“น่ารักมั๊ย”
“น่ารักมากเลยอ่ะเต๋า เต๋าไปซื้อมาตอนไหนเนี่ยยย ทำไมชาไม่เห็นรู้เลย”
“ก็….ตอนไปเดินที่ถนนคนเดินอ่ะ”
“จริงเหรอ ทำไมชาถึงไม่เห็นนะ แล้วทำไมเต๋าถึงซื้อเป็ดมาล่ะ หรือว่า….”
“หรือว่า…..”
“หรือว่า…เต๋าคิดว่าชาเหมือนเป็ดงั้นเหรอ นี่แอบว่าชาใช่มั๊ย” มือเล็กๆนั้นกระหน่ำตีไปที่อกของคนตรงหน้า ก่อนจะถูกจับเอาไว้ด้วยมือใหญ่นั้น
“เปล่านะ เดี๋ยวสิ ฟังเต๋าก่อน เต๋าเห็นว่ามันน่ารักดี น่ารัก….เหมือนคนตรงหน้าเต๋านี่ไงล่ะ”
“ >////<”
“ชอบมั๊ย”
“ชะ ชอบสิ”
“ชอบ…หมวก..หรือ…คนให้ล่ะ”
“ต๋าวววววววว บ้า พอเลยๆๆๆ ถามไรก็ไม่รู้”
พวงแก้มใสที่แดงระเรื่อในตอนนี้มันช่างดู….น่าสัมผัส….เหลือเกิน
“งั้น ขอรางวัลให้เต๋าบ้าคนนี้หน่อยได้มั้ยคร้าบบบบบ”
“จะ ขออะไรล่ะ”
“ขอ….หอมแก้มชาได้มั้ย”
“นี่ เต๋าจะแกล้งชาอีกแล้วใช่มั้ย ไม่ต้องเลยนะ”
“ไม่ใช่นะ ครั้งนี้ เต๋าจริงจังแล้วตอนนี้ก็…ไม่มีใครด้วย เพราะงั้น…”
“พอเลยๆๆๆ ก็ได้ๆๆ จะหอมก็รีบหอมสิ พูดอยู่ได้คนเค้าก็อายเป็นนะ”
“จริงเหรอ งั้น เต๋าหอมล่ะนะ”
จุ๊บ!!!
พวงแก้มใสนั้น ดูเหมือนจะแดงขึ้นไปอีกเมื่อคนตรงหน้ายังคงคลอเคลียไม่ห่างไปจากที่เดิม
“ต๋าววววววววว พอแล้ว กะ ก็หอมไปแล้วไง จะ จะ ทำอะไรอีก”
“เปล่านะ เต๋าก็แค่…..”
“แค่อะไร”
“ก็แค่……อยากหอมอีกข้างอ่ะ”
จุ๊บ!!!
ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้เอื้อนเอ่ยอะไร พวงแก้มใสอีกข้างก็ถูกช่วงชิงไปเสียแล้ว
“ต๋าวววววววววววววววววววววว” ร่างเล็กโวยวายลั่น ก่อนจะวิ่งไล่คนขี้ขโมย(หอมแก้ม) ซะทั่วห้อง
“เดี๋ยวๆๆๆ เต๋ายังมีอีกอย่างนึงนะ” คนตัวโตรีบหยุดมือบางที่กำลังจะฟาดหมอนใบโตมาที่เค้า
“ยังมีอีกเหรอ อย่าหลอกชานะ ”
“เปล่าๆๆ มีจริงๆๆนะ ชานั่งก่อน เดี๋ยวเต๋าเอามาให้”
เต๋าเดินไปที่ห้องข้างๆอีกครั้งก่อนจะกับมาพร้อมกับ……..
…..เค้กสตอเบอร์รี่!!!............
“นั่นมัน…..” คนตัวเล็กอ้าปากค้าง กับลูกสตอเบอร์รี่สดๆ และลูกใหญ่มากที่อยู่บนหน้าเค้กนั่น
“ใช่แล้ว นี่คือเค้กสตอเบอร์รี่ของโปรดของคชาไงล่ะ”
“เต๋า ซื้อให้ชาเหรอ”
“ครับ เต๋าซื้อให้ชาโดยเฉพาะเลยนะ”
“ขอบคุณนะเต๋า ชาขอบคุณจริงๆ” ร่างเล็กโผเข้าไปกอดตรงหน้าไว้พร้อมกับน้ำตาแห่งความตื้นตันใจที่หลั่งริน
“โอ๋ๆๆๆ ไม่ร้องนะครับ เต๋าบอกแล้ว ว่าเต๋าทำทุกอย่างได้เพื่อชาไง” มือใหญ่ดึงร่างบางให้มาเผชิญหน้ากัน ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ
“ชารักเต๋า รักเต๋าจริงๆ นะ รักเต๋าคนเดียว”
“ครับ เต๋าก็รักชานะ รักชาคนเดียวเหมือนกัน”
“ >////< ”
“เดี๋ยวเต๋าป้อนชานะ”
“ไม่ต้องหรอกเต๋า เต๋าทำเพื่อชามามากแล้ว เดี๋ยวชาทำให้เต๋าบ้างนะ”
“จริงเหรอ ถ้าชาป้อนไม่ว่าจะเป็นอะไรก็คงจะอร่อยที่สุดในโลกแน่เลยยยย”
“บ้าแล้วๆๆ เว่อร์จริงๆๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก ว่าแต่เต๋าอยากกินอะไรก่อนล่ะ”
“เต๋า…อยากกิน…สตอเบอร์รี่ครับ แต่ชาต้องป้อนเต๋าด้วย….”
“ด้วยอะไรเหรอ”คนตัวเล็กถามคนตรงหน้าที่เริ่มจะยิ้มกรุ้มกริ่มแปลกๆ
และรู้สึกถึงลางสังหรณ์บางอย่าง………
“ด้วย….ปาก!!!”
“ห๊ะ อะไรนะ แล้วจะป้อนยังไงอ่ะ”
“ชาทำไม่เป็นเหรอ ว้า!!! งั้นเดี๋ยวเต๋าทำให้ดูโอเคมั๊ย” พูดจบคนตัวโตก็หยิบลูกสตอเบอร์รี่ขึ้นมาแล้วงับไว้ข้างหนึ่ง ก่อนจะยื่นไปตรงหน้าคชา นั่นทำเอาพวงแก้มใสแดงระเรื่อขึ้นมาอีกรอบ
“ตะ แต่ว่า ชา…”
คนตรงหน้าพยักหน้าคะยั้นคะยอเหลือเกิน และในที่สุดคนตัวเล็กก็ใจอ่อนจนได้……
9
8
เสียงจากข้างนอกดังเข้ามา พร้อมๆกับที่ร่างบางค่อยๆก้มหน้าเข้าไป
7
6
ใกล้เข้าไป…..
5
4
ใกล้เข้าไปอีกกกกกกก……
3
2
และในที่สุด….ปากเล็กๆนั่นก็งับอีกข้างของลูกสตอเบอร์รี่
1!!!!!!!
Happy new year!!!!!!!!!!!!!!
เสียงเฉลิมฉลองดังขึ้นพร้อมกับการจุดพลุมากมายสวยงาม เพื่อต้อนรับวันขึ้นปีใหม่…..
ส่วน….ลูกสตอเบอร์รี่ที่ตอนนี้คั่นระหว่างทั้งสองคนเพียงไม่กี่เซนต์
คนสองคน…..ที่กำลังกัดลูกสตอเบอร์รี่….พร้อมๆๆๆกัน
และนั่นทำให้…..ปากชนปาก!!!!!
นี่จะเรียกว่า…..จูบ…..ได้มั๊ยนะ
คนตัวเล็กที่ตอนนี้เคี้ยวเจ้าลูกสตอเบอร์รี่นั้นตุ้ยๆแต่หน้าเรียวกลับก้มลงไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า
“สตอร์เบอร์รี่ ลูกนี้ หวานที่สุดเท่าที่เต๋าเคยกินมาเลยนะ”
“ >////< ”
“happy new year นะครับ คนดีของเต๋า”
“เต๋ารักชานะ”
“ชาก็รักเต๋านะ” คนตัวเล้กพูดออกมาทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาจากอกของตัวเองเลย ทำเอาเต๋าอดยิ้มออกมาไม่ได้
“เรา….มากินกันต่อเถอะนะ”
“อะ อื้มมมมมมม >/////<”
ไม่มีใครรู้ว่า…..หลังจากนั้น……..
เขาสองคน….จะผลัดกันป้อนสตอเบอร์รี่อีกกี่ลูก….หรือว่า….ด้วยวิธีไหน?
แต่กลิ่นอายแห่งความสุขนี้….ก็ฟุ้งกระจายไปทั่ว……….
กลิ่นอายแห่งความสุข…..ที่มาจาก…..ความรัก….ของคนสองคน ^^
………………………เต๋าคชา At love …………………………………
มาอัพตอนพิเศษน๊าาาาา ดราม่าเก็บไว้ก่อน 5555
ก็ขอให้มีความสุขกันมากๆในวันขึ้นปีใหม่น๊านักอ่านทุกคนนนนนนนน
เลิฟยูๆๆๆๆๆ ไว้เจอกันใหม่นะ >3<
ความคิดเห็น