คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [1SF] COME BACK BE HERE ☂ sehun x yuri (5%)
ยูรินั่มอรอบรูปนรัอเธอที่าันมานานถึสอปีว่าๆ เาไม่มีาริ่อลับมาเลยแม้แ่รั้เียวอาราไป เธอเฝ้าอยเามานานไม่ว่าะผ่านไปฤูไหนๆ็าม เธอไม่เยิะมอนไหนเลยนอาเาในรอบรูปนั้น ยูริมอภาพนั้นอยู่นานแล้วน้ำอุ่นๆ็ไหลอาบแ้มเธอลมา เาที่อยู่ในวามทรำอเธอมาลอ..ไม่เยเปลี่ยนแปลเลย
ยูริเลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์มือถืออเธอมาและแน่นอนเธอเลือที่ะเบอร์โทรอเานานถึสี่สิบวินาทีแ่เธอเา็ไม่รับเลย ถ้าึโทรไปหาเาอีรั้หลายสิบรอบ แ่ไม่ว่าะโทรยัไ..เา็ไม่มีทารับสายเธอเลย มันเป็นแบบนี้มาแล้วสอปี...
“ ลับมาอยู่ที่นี่เถอะนะ..โอ เฮุน.. ”
ลอสแอเลิส, 2013 ันยายน, 15
“ แม่ห้ามผมมาลอเลย..ผมอยาลับไปหาเธอ ”
“ ไม่ไ้!! ลูไมู่่วรับหล่อน หล่อนอายุมาว่าลูนะเฮุน ” เฮุนมอหน้านเป็นแม่้วยวามน้อยใับำพูอนา เาไม่สามารถรับโทรศัพท์อเธอไ้เลย้วย้ำไป มันนานมาแล้วนะ ที่เาไม่ไ้ิ่อับเธอเลยเพราะแม่อเานเียวเท่านั้นเอ..
“ แล้วไรับ เธอเป็นนูน่าผมแล้วยัไ่อ.. ”
“ ห๊ะ..เฮุนแม่ไม่อบหรอนะที่ลูะรันอายุมาว่านะ มันไม่เหมาะสม.. ”
“ ...แล้วผมวรทำยัไรับแม่ ผมรัทะ.. ”
“ อย่าพูำนั้นออมามันะทำให้แม่หัวใวาย..พรุ่นี้เราะไปเาหลีไปแสให้หล่อนเห็นะว่าลูมีู่หมั้นแล้วือ อิม ยุนอาเท่านั้น..ไปเ็บ้าวเ็บอสำัะ โอ เฮุน!! ” ไม่มีเหุผลเลย ทำไมนะ..ารที่แม่ทำร้ายผมแบบนี้ ผู้หิที่ผมรั สาาที่ผมอยาเรียนแม่ไม่เยให้ผมอะไรัอย่าเลยริๆ ีวิอผมริหรอ? หรือมันือีวิอแม่ันแน่ ป่านนี้เธอะเป็นอย่าไรบ้า ลัว..ลัวว่าเธอะลืมผมไปแล้ว ลัวเธอะเ้าใผิว่าผมทอทิ้เธอไป เ็บใัวเอริๆเลย ที่ไม่สามารถทำามหัวใอัวเอไ้ ผมมันอ่อนแอที่สุ !!
วันรุ่ึ้นผมับแม่เินทาไปที่สนามบินอลอสแอเลิสและไ้พบปะรอบรัวอผู้หิื่อ อิม ยุนอาเธอเป็นลูสาวเศรษีที่สนิทสนมับแม่อผมเป็นอย่ามา ผมและยุนอาเยเป็นเพื่อนเล่นันอนเ็ๆ แ่เธอเป็นผู้หิบอบบา..เธออายุน้อยว่าผมสอปีึ่เท่าับที่ผมอายุห่าับยูรินูน่าเลย..ารพบเอผู้หิื่อยุนอา ทำให้ผมนึถึยูรินูน่าเสมอ เพราะเธอหน้าาล้ายับยูรินูน่าอผมมา แ่ยุนอาเทียบับเธอไม่ไ้เลยริๆ ไม่มีอะไรเหมือนันเพียหน้าาเท่านั้น
“ พี่เฮุน ^^ ีใัที่ไ้เอพี่อีรั้.. ” ผมอยาะอบไป้วยำพูว่า แ่พี่ไม่ไ้ิถึเธอ ้วยวามเห็นในเป็นพ่อและแม่ ผมไม่สามารถทำมันลไ้หรอ..
“ ั้นหรอ..อบุนะ ”
“ เรารีบึ้นเรื่อเลยีว่านะะ ะไ้ไปุยัน่อบนเรื่อ ” แม่ผมพู่อนะเินับมือับแม่อยุนอาและพ่ออเธอไปทันที ปล่อยให้ผมับเธอยืนมอันอยู่ เ็น้อยยยิ้มว้าน่ารัใส่ผม ส่วนผมเอ..็ไม่สามารถทำหน้าบูใส่เธอไ้ึยยิ้มแห้ๆให้เธอไปเท่านั้นเอ
“ พี่เฮุนไม่ไ้ิน้าวมาหรอะ ทำไมยิ้มแปลๆ ”
“ เปล่าหรอ..ไม่มีอะไรทั้นั้น เราเินามผู้ให่ไปเถอะ”
“ ะ.. ” เธออบผมึหันหลัลับแล้ว้าวาเินไปแ่มือบาอใรไม่รู้อยู่ๆมาับมืออผมหน้าาเย ยุนอาับมือผมเอาไว้แล้วส่ยิ้มว้าน่ารัให้อีรั้ อย่าหวัเลยว่าท่าทีอเธอะทำให้ผมลืมนรัอผมไปไ้ ไม่มีทา!!
ผมะลับไปหาพี่นเียวเท่านั้น รอผมหน่อยนะ..
ยูริเินมาที่ทุ่ห้าเียวีบนยอเาสู มือบาสัมผัสับใบห้าสูวาู่โเยมอูท้อฟ้าที่มีอัษรเียนแ่ื่อเฮุน บาอย่าำลับอเธอหรือเปล่าเรื่อบินลำหนึ่แล่นผ่านัวอัษรื่ออเาบนท้อฟ้ามา..มันำลัสื่ออะไรบาอย่าับเธอแน่นอน
ยูริมอเรื่อบินที่แล่นผ่านไปอย่าไม่เ้าใ เธอ้มมอโทรศัพท์อเธออยาะเบอร์โทรไปหามาแ่ไหน เาไม่มีทารับสายเธอไ้อย่าแน่นอน ยูริเลือที่ปิเรื่อโทรศัพท์แล้วโยนทิ้ไปทาสายธาร้าหน้าเธอ
“ันะลืมนาย!! ฮึ..ไ้ยัไนะ โอ เฮุน..”
“วอน ยูริ..ทำไมมาอยู่นเียวล่ะ” เสียผู้ายนหนึ่ะโนัมามา ยูริรีบหันไปาม้นเสียนั้นทันที นที่ยืนอยู่ือ ริส พี่ายอยูริเอ เาือพี่าย้าบ้านที่เยเล่น้วยันอนเ็ๆบ่อยๆ เาือนเียวที่ทำให้ีวิอยูริสื่นไ้โยไม่มีเฮุนอยู่้าๆ
“พี่ริส..”
ความคิดเห็น