หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน รักวุ่นๆของเจ้าตัวยุ่งเฟริน~!

ลำดับตอนที่ #7 : ---------->>CHAPTER~6((ค่ำคืนแห่งเสียงเพลง))~!

        

          \" ทำไมถึงไม่มานะ \" น้ำเสียงหวานกับอาการฟึดฟัดแสดงความโกรธเคืองที่มีอยู่อย่างเห็นได้ชัด







          \"เจ้าหญิง ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาเริ่มงานเลี้ยงแล้ว หม่อมฉันว่าฝ่าบาทควรรีบแต่งพระองค์ได้แล้วนะเพคะ\" แซนเดียร์เดินถือชุดราตรีสีเงินเงาวับมาวางไว้ตรงหน้าเจ้าหญิงซึ่งตอนนี้หงุดหงิดกับบางอย่างในใจไม่น้อย







          \"ฉันก็อาบน้ำเสร็จแล้วไม่เห็นต้องรีบร้อนเลยนี่นา\" เจ้าหญิงค้อนควับแต่ก็เบรกไว้ทันไม่งั้นวีนแตก







          \"ฝ่าบาทอย่าทรงดื้อสิเพค่ะ กิริยาไม่งามเลยนะกระหม่อม\" นางกำนัลก้มลงมาส่งยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มที่น่ามองไม่น้อย แต่ตอนนี้มันคงไม่น่ามองสำหรับเจ้าหญิงแสนงอนคนดี







          \"เธออย่ามายุ่งกับฉันเลย ออกไปเถอะ ฉันไม่อยากลงไปงานเลี้ยงอะไรนั่นแล้วล่ะ\" เด็กสาวร่างบางในชุดคลุมอาบน้ำทำ

หน้านิ่ว







          \"คนที่ฝ่าบาททรงอยากเจอ ฝ่าบาททรงแน่ใจแล้วหรือว่าเค้าจะไม่มา\" คำพูดที่ถูกเอื้อนเอ่ยจากปากของนางกำนัลทำเอาเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ชะงัก







          \"นี่เธอรู้ด้วยหรอ ใครเป็นคนบอกเธอว่าฉันอยากเจอใคร\" เด็กสาวหันมาทางนางกำนัลอย่างสนใจ







          \"ผู้หญิงด้วยกัน ดูก็รู้แล้วล่ะเพคะ แล้วฝ่าบาทแน่ใจแล้วหรือเพคะว่าเค้าคนนั้นของฝ่าบาทจะไม่มา \"







          \"... \" เป็นครั้งแรกที่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากที่ยังเม้มสนิทของเธอผู้นี้ซึ่งปกติจะเก่งเรื่องต่อปากต่อคำ







          \"งั้นฝ่าบาทก็ควรลงไปร่วมงานเลี้ยง เค้าคนนั้นของฝ่าบาทอาจจะมาร่วมงานเลี้ยงด้วยก็ได้นะเพคะ

ไม่ลองแล้วจะรู้หรือฝ่าบาท \" แซนเดียร์กล่าวเตือนสติก่อนจะจ้องตาเจ้าหญิงตรงๆ







          \"อืมม์ งั้นลองดูก็ได้ เผื่อว่าเขาจะมา ช่วยแต่งหน้าให้หน่อยละกัน \" นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของเด็กสาวมีประกายแห่งความหวังขึ้นมาทันที







          \" ได้เลยกระหม่อม เป็นหน้าที่ของหม่อมฉันอยู่แล้วเพคะ\" แซนเดียร์ค่อยๆบรรจงสวมชุดราตรีสีเงินเงาวับให้เจ้าหญิง  ไข่มุกแสงจันทร์สะท้อนระยิบระยับเข้ากับชุดสีจันทราของเด็กสาว บัดนี้เธอคือสตรีผู้สูงศักดิ์ที่ชายทุกเขตแคว้นปรารถนาจะใกล้ชิดและครอบครอง







          \" พร้อมรึยังเพคะ ฝ่าบาท \" นางกำนัลค่อยๆจัดชุดราตรีให้เข้ารูป







         \" อื้อ เอ่อ..ฉันดูเป็นยังไงบ้าง \" ริมฝีปากแดงระเรื่อรูปกระจับเอ่ยขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่แต้มไปด้วยรอยยิ้ม







          \" คืนนี้ ฝ่าบาททรงงามเหลือเกินเพคะ หม่อมฉันแน่ใจว่าฝ่าบาทจะทรงโดดเด่นกว่าเจ้าหญิงทุกพระองค์ที่มาร่วมงานเลี้ยงเพคะ\"







          \" เจ้าหญิง? มีด้วยหรอ วันนี้จะมีเจ้าหญิงพระองค์อื่นมาร่วมงานด้วยหรือ\" เด็กสาวไม่วายทำตาโตเมื่อจะมีรัศมีจากหญิงอื่นมาบดบัง







          \"เพคะ จะมีเจ้าหญิงจากอาณาจักรต่างๆมาร่วมด้วยเพคะ ทรงทราบมั้ยเพคะว่าเพราะอะไร ท่านจ้าวถึงได้เชิญเจ้าหญิงพระองค์อื่นมาร่วมงานด้วย\"







          \"ไม่รู้สิ.. ใครจะไปรู้ความคิดของท่านพ่อได้\" ดวงหน้าขาวเริ่มหม่นหมองจากความวิตกกังวล







          \" ก็เพราะท่านจ้าวทรงมั่นใจในความงามของฝ่าบาทไงเพคะว่าจะสามารถงามโดดเด่นกว่าเจ้าหญิงจากอาณาจักรอื่นได้\" ใบหน้าของนางกำนัลสาวขณะเอ่ยถ้อยคำยกยอไปก็ขยับรอยยิ้มสวยไปพลาง







          \" ท่านพ่อนี่ก็เกินไปจริงๆ เดี๋ยวคนเค้าก็หาว่าเห่อลูกไม่ลืมหูลืมตาหรอก\" เจ้าหญิงว่าพลางบ่นอุบอิบ







          \" หม่อมฉันว่าตอนนี้ก็ได้เวลาแล้วน่ะเพคะ ฝ่าบาทควรจะลงไปร่วมงานเลี้ยงได้แล้วเพคะ\" นาฬิกาในห้องเจ้าหญิงเป็นเวลาหนึ่งทุ่มพอดี







            

                                                                             ~!~!~!~!~!





          โคมไฟระย้าส่องสว่างให้แสงอบอุ่นท่ามกลางห้องโถงขนาดใหญ่อันวิจิตรตระการตาไปด้วยเครื่องตกแต่งล้ำสมัยแสดงถึงความเจริญแห่งอารยธรรมเดมอสอันเลื่องชื่อ







          สตรีผู้สูงศักดิ์นางหนึ่งได้ย่างกรายเข้ามาในห้องโถง ประกายแห่งความงดงามช่างเจิดจรัสซึ่งสะกดสายตาทุกคู่ไว้กับท่วงท่าในการเดินช่างสง่างามประดุจเชื้อพระวงศ์ชั้นสูง ความงดงามเกินคำบรรยาย เรือนร่างของเธอช่างเข้ากับชุดราตรีได้อย่างพอเหมาะ  สีของของชุดก็ขับให้ผิวพรรณของสาวงามสว่างเจิดจรัสเกินกว่าสตรีผู้ใด   ริมฝีปากแดงระเรื่อสีกุหลาบโค้งได้รูปเริ่มขยับรอยยิ้มที่ตรึงตาผู้พบเห็นซึ่งสะกดทุกอารมณ์ ทุกท่อนจังหวะแห่งเสียงเพลงและทุกจังหวะแห่งหัวใจ.....







          ซึ่งสตรีผู้นี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก....... เจ้าหญิงเฟลิโอน่า       เกรเดเวล  แห่งอาณาจักรเดมอส   หรือธิดาแห่งความมืด







          \"อะแฮ่มๆ  ทุกท่าน..เจ้าหญิงเฟลิโอน่า  เกรเดเวล แห่งเดมอสได้ลงมาร่วมงานเลี้ยงแล้ว ขอเชิญทุกท่านสนุกกับการเต้นรำและอย่าเพิ่งเอาหน้ากากที่สวมออกจนกว่าจะงานเลี้ยงจะเลิกรา มีเพียงเจ้าหญิงเฟลิโอน่าเท่านั้นที่จะสามารถไม่สวมหน้ากากได้ซึ่งใครใคร่จะขอพระองค์เต้นรำก็ขอให้มาที่บัลลังก์ซึ่งเจ้าหญิงจะประทับอยู่พระเจ้าค่ะ  \"







          เสียงดนตรีจังหวะเบาๆดังขึ้นประดุจสายน้ำที่ค่อยๆไหลแต่มิเคยได้หยุดหย่อน ท่วงทำนองของเสียงดนตรีค่อยๆเรียกบรรดาเจ้าชาย เจ้าหญิงควงคู่กันออกมาเต้นรำ



        



          ฉับพลันก็มีสตรีนางหนึ่งผู้ซึ่งงดงามอย่างอ่อนหวานเดินตรงมาที่บัลลังก์ซึ่งมีเจ้าหญิงแห่งเดมอสทรงประทับอยู่

\" สวัสดีค่ะ พี่หญิง\" รอยยิ้มแห่งสาวแรกรุ่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้มาเยือน







          \" หม่อมฉันไม่ทราบมาก่อนเลยว่าองค์จักรพรรดินีแห่งเวนอลจะทรงมาร่วมงานเต้นรำด้วย \" สตรีผู้ประทับอยู่บนบัลลังก์ค่อยๆก้าวลงจากที่ประทับอย่างที่กุลสตรีพึงกระทำ







          \" เรียกหญิงเหมือนเดิมดีกว่าค่ะ คือหญิงได้ข่าวว่าเจ้าหญิงแห่งเดมอสจะจัดการประลองเพื่ออภิเษก หญิงก็อยากมาร่วมงาน อยากมาเจอพี่หญิงด้วยน่ะค่ะ\"ชุดราตรีสีดำสนิทกับเรือนผมที่ถูกเกล้ารัดให้ตึงเรียบอย่างไม่สมวัยทำให้ประกายความไร้เดียงสาที่สตรวัยนี้พึงมีเหือดหายไปทันใด







          \" เป็นเกียรติอย่างมากเพคะที่องค์จักรพรรดินีทรงมาร่วมงาน แล้วเรื่องที่จะรวมเวนอลกับเจมิไนคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว

เพคะ \" เจ้าหญิงแห่งเดมอสรีบไต่ถามถึงเรื่องปัญหาหัวใจของสองประเทศที่กำลังเป็นข่าวดังในแวดวงคิงคนสำคัญ







          \"ก็..ก็ อืมม์ ก็คืบหน้าอยู่เหมือนกันค่ะ  อย่าพูดเรื่องของหญิงเลยค่ะ ว่าแต่เจ้าชายคาโลกับพี่หญิงล่ะค่ะ \" วิเวียนเริ่มหน้าแดงพลางสวนเข้าให้อย่างตรงจุด







          \"ยังไม่เจอหน้ากันตั้งแต่เรียนจบเพคะ \" เจ้าหญิงว่าแล้วหลบสายตา







          \"หญิงว่าเราอย่าเพิ่งพูดเรื่องน่าเบื่อเลยนะคะ ดูนั้นสิมีคนมาขอพี่หญิงเต้นรำด้วยล่ะ \" สองสาวต่างหันไปมองชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง สวมหน้ากากสีดำเพียงครึ่งใบหน้า เรือนผมสีดำสะท้อนเข้ากับแสงไฟเงาวับพร้อมกับดวงตาสีม่วงอันคุ้นเคยนัก







          \"งั้นหม่อมฉันขอตัวนะเพคะ \" เด็กสาวเอ่ยปากขอตัวตามมารยาท เมื่อหันไปอีกครั้งชายหนุ่มร่างสูงโปร่งก็มาปรากฏ

ตรงหน้า \"เฟริน นายช่วยเต้นรำกับฉันที \" เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น







          \"นี่เค้าเรียกว่าการขอผู้หญิงเต้นรำหรอ คิล หรือว่านายหลงเสน่ห์ฉันขึ้นมา \" สตรีที่อยู่ตรงหน้าขยับรอยยิ้มมุมปาก







          \"เอาเถอะน่า เฟริน เต้นกับฉันก่อน อย่าเพิ่งพล่ามอะไรให้มันมากนัก \" คิลรีบคว้ามือเจ้าหญิงลากออกไปที่ฟลอร์เต้นรำ

ทั้งสองก้าวเท้าไปตามจังหวะแห่งเสียงเพลงพลางสนทนาไปพร้อมกับท่วงท่าการเคลื่อนไหว \" นายไม่ไปเต้นกับเรนอนล่ะ \"







          \" ฉันขี้เกียจเต้นกับนายละ  \" คิลว่าแล้วรีบผลุนผลันจากไป







          \"เดี๋ยวซิ ฉันยังเต้นกับนายไม่จบเพลงเลย \" น้ำเสียงหวานดังตามไล่หลังชายหนุ่มผู้เป็นเพื่อนรัก







          พอเจ้าหญิงหันมาอีกครั้งก็มีชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง เรือนผมสีเงินถูกหวีจัดทรงอย่างเป็นระเบียบ นัยน์ตาสีฟ้าเย็นชาประดุจน้ำแข็ง มายืนอยู่ตรงหน้า เจ้าหนุ่มไม่พูดพร่ำทำเพลงยืนมือมาคว้าเอามือเรียวสวยของเจ้าหญิงไปพาดไว้ที่บ่าของตนแล้วจับมืออีกข้างของเธอมากุมไว้พลางกระชับมือที่เกาะกุมเอวของเจ้าหญิง







          \"คาโล ทำไมนายเพิ่งมาล่ะ \" ถ้อยคำแห่งความเป็นหญิงถูกเอื้อนเอ่ยออกจาริมฝีปากสีกุหลาบแดง







          \" ฉันไม่เคยบอกให้นายรอ  \"  ชายหนุ่มหันมาจ้องมองเจ้าหญิงอย่างจริงจัง







          ท่วงทำนองแห่งเสียงเพลงถูกเร่งให้เร็วขึ้นตามจังหวะเสียงของหัวใจ ยิ่งเพลงเร็วขึ้นเท่าไหร่ คาโลก็ยิ่งกระชับร่างเข้าหาเด็กสาวมากขึ้นจนสัมผัสได้ถึงไอร้อนระอุที่พวยพุ่งออกจากร่างกายขออีกฝ่าย  สีหน้าของเจ้าหญิงผู้ซึ่งบัดนี้มีเจ้าชายแห่งคาโนวาลเกาะกุมร่างกายและหัวใจเริ่มร้อนผ่าว







          ทั้งสองเต้นรำตามท่วงทำนองแห่งเสียงเพลงไปจนถึงเวลาที่งานเลี้ยงต้องเลิกรา ร่างกายของทั้งสองแนบชิดใกล้กันจนริมฝีปากของทั้งคู่จะสัมผัสกันได้แต่  ชายหนุ่มก็เบือนหน้าออกทุกครั้งถึงกระนั้นสายตาก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของสตรีผู้งดงามไม่วางตา ไม่มีชายหนุ่มผู้ใดได้ร่วมเต้นรำกับเจ้าหญิงแห่งเดมอสตลอดจนงานเลี้ยงเลิกรา





          มีแต่เขาเพียงผู้เดียวที่ได้จับจองเธอไว้ในอ้อมกอดแห่งเสียงเพลง.....ตลอดจนหัวใจของเธอ





                                                                                     ~!~!~!~!~!



~! ผู้เขียน - ขอบคุณทุกคนที่คอมเม้นท์และเข้ามาอ่านค่ะ เราเห็นเริ่มมีคะแนนโหวตมาให้บ้างแล้ว ขอบคุณมากค่ะ ^^