หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน รักวุ่นๆของเจ้าตัวยุ่งเฟริน~!

ลำดับตอนที่ #3 : ------>>CHAPTER~2((นิทรารมณ์สู่ห้วงฝัน))~!

           \"เฟริน  นายอยู่ไหน เลิกทำเรื่องยุ่งซะที \" น้ำเสียงที่ปนด้วยอารมณ์หงุดหงิดดังขึ้นผ่านม่านหมอกอันหนาทึบ







          \"  อยู่ไหนอ่า คาโล แกอย่าทำให้ฉันใจเสียดิ\" เด็กสาวร่างบางกระหืดกระหอบวิ่งวนอยู่ในม่านหมอก ชายกระโปรงปลิวไหวไปตามสายลมเอื่อยๆ







          \" นายเลิกเล่นได้แล้ว ฉันไม่มีอารมณ์จะเล่นหรอกนะ \"น้ำเสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง







          \"คาโล!! เลิกทำให้ฉันต้องเป็นฝ่ายรอแกจะได้มั้ย ออกมาซะทีเถอะ \"น้ำเสียงหวานดังขึ้นเรื่อยๆอย่างห่วงหา







          \"เลิกเล่นซะเถอะ\" สิ้นเสียงของชายหนุ่ม ม่านหมอกทั้งหลายที่บดบังดวงตาและหัวใจของทั้งสองก็สลายลงในชั่วพริบตา







         ร่างของเด็กสาวร่างบางกับชายหนุ่มผู้เยือกเย็นอยู่ใกล้กันซะจนทั้งสองต่างรู้สึกได้ถึงไอความร้อนที่พุ่งพวยออกมาจากร่างกายของอีกฝ่าย  ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเด็กสาวสบเข้ากับนัยน์ตาสีฟ้าของชายหนุ่มเข้าอย่างจัง สายตาของทั้งสองที่พินิจอีกฝ่ายช่างแตกต่างอย่างสิ้นเชิง





          ...อีกฝ่ายมองด้วยความห่วงหา  ส่วนอีกฝ่ายมองด้วยสายตาอันเยือกเย็นประดุจสร้างกำแพงมากีดกั้นความรู้สึก...







          \"เธอเป็นใคร ฉันไม่เคยรู้จักกับเธอ เธอไม่ใช่เฟริน\" ริมฝีปากนั้นขยับด้วยคำพูดที่เปล่งออกอย่างเย็นชา







          \" อ้าว !!  ไหงพูดแบบนี้อ่ะแก ... คาโล แกบ้าไปแล้วหรือไง ถึงพูดแบบนี้!!!\"เด็กสาวพยายามกลั้นน้ำตา







          \"เธอไม่ใช่!!  ฉันต้องการเจอเฟรินไม่ใช่เฟลิโอน่าอย่างเธอ\"ชายหนุ่มยังคงจ้องเด็กสาวอย่างไม่ลดละและยังคงต่อว่าด้วยถ้อยคำอันเปรียบเสมือนมีดที่กรีดแทงหัวใจของเด็กสาว







          \" ฉันมันผิดเองแหละ ฉันมันเปลี่ยนไปจริงๆ ขอโทษนะ แต่แกคงไม่ยกโทษให้ฉัน \"เด็กสาวพยายามหลบสายตา







          \" พอเถอะ ยังไงเราก็เป็นได้แค่ศัตรูตามชะตากรรม!!\" ชายหนุ่มมองหน้าเด็กสาวทิ้งท้ายแล้วเดินจากไป ...

ปล่อยให้เด็กสาวติดอยู่กับห้วงความคิดของตนเพียงผู้เดียว







          \" ศัตรูงั้นหรอ? ไม่มีทาง แล้วฉันจะพิสูจน์ให้นายเห็น!! \"เด็กสาวตะโกนออกไปและเธอก็แอบหวังอยู่เหมือนกันว่าชายหนุ่มยิ้มยากผู้นั้นจะได้ยิน







          ...แสงอาทิตย์ลอดเข้ามาทางม่านลูกไม้สีเบจ เด็กสาวสะดุ้งตื่นจากความฝันอย่างเลี่ยงไม่ได้







          \"คาโล\" ถ้อยคำแรกที่ถูกเอื้อนเอ่ยจากริมฝีปากนุ่มละมุน แล้วแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มขณะที่คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นใน

ความฝัน







          \"เจ้าหญิง...  สายแล้วนะกระหม่อม \" เสียงจากโกโดมดังขึ้นก่อนขณะที่ร่างกายเล็กๆแสนน่ารักจะวิ่งออกมาปรากฏ







          \"เจ้ากวางอย่ายุ่งน่า\" เสียงบ่นงัวเงียเอ่ยตัดบท หมอนข้างหล่นอยู่ข้างเตียง ผ้าปูยับยู่ยี่ ผ้าห่มม้วนเป็นก้อนห่อร่างเด็กสาวแสดงถึงนิสัยส่วนตัวของความไม่เป็นกุลสตรีอย่างแท้จริง







          \"ถึงเวลาที่นางกำนัลต้องเข้ามาช่วยพระองค์แต่งพระองค์แล้วนะกระหม่อม\"โกโดมรีบขัดจังหวะขณะที่เจ้าหญิงท่าทางจะกลับไปฝันหวานต่อ







          \"นี่เจ้ากวาง วันนี้ฉันว่างไม่ใช่หรอ จะรีบร้อนไปทำไมกัน\" เจ้าหญิงยังไม่วายถามเมื่อพระพี่เลี้ยงโคมุสดูจะรีบร้อนเร่งรีบเป็นพิเศษ







           \"นี่พระองค์ไม่ทรงทราบเลยหรือว่าวันนี้จะมีบรรดาเจ้าชายจากเมืองต่างๆมายลโฉมของพระองค์ตอนช่วงบ่ายน่ะพะย่ะค่ะ วันนี้พระองค์ต้องสวมชุดที่กระหม่อมเลือกไว้ให้  กระหม่อมขอการัณตีว่าพระองค์ะงามกว่าเจ้าหญิงทุกพระองค์ในทุกอาณาจักรเชียว\"  เจ้ากวางสาธยายยืดยาวทำเอาคนฟังเอือมระอา







          \" เว่อร์ไปล่ะนะแกเนี่ย จะออกไปดีๆ หรือว่าจะให้ฉัน... \" ฉับพลันเจ้าหญิงวัยแสบเริ่มแผลงฤทธิ์คว้าร่างเล็กๆของโกโดมขึ้นมาเขย่า







          \" ปล่อยหม่อมฉันเถอะ..เจ้าหญิง ว้ากกกกก!!!!\" ร่างของโกโดมถูกปล่อยหลุดจากมือทันทีลงไปกระแทกพื้น ตุบ!! เจ้ากวางไม่พูดพร่ำทำเพลงเมื่อได้โอกาสรีบวิ่งจู๊ดเผ่นออกนอกห้องทันใด





                                    

                                                                             ~!~!~!~!~!





~! ผู้เขียน - ช่วยคอมเม้นท์หน่อยจ้า นำมารีไรท์ใหม่ ขอบคุณค่ะ