คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF(won cin) sexy Guy
“สวัสดีครับ ผม คิม ฮีซอล” เด็หนุ่มผมแดงหน้าตาน่ารัก ใบหน้ารูปไข่แทบปราศจากการตกแต่ง คิ้วได้รูป ดวงตากลมโต ที่ล้อมไปด้วยขนตาที่ดกหนา แก้มใสก็อมชมพูไปด้วยเลือดฝาด ริมฝีปากจิ้มลิ้ม ใบหน้าสวยเสียยิ่งกว่าผู้หญิงหลายๆคน
“สวัสดีครับ” อีทึกตอบรับเสียงหวานด้วยความเอ็นดู
“เพื่อนไอ้เจย์ ใช่ไหม”
“ฮ่ะ”
“นั่งก่อนสิ” อีทึกผายมือมายังเก้าอี้ “พี่ได้คุยกัยเจย์แล้ว บอกว่ากำลังหางาน พอดีพี่กำลังขาดคนอยู่พอดี “
“คือตอนนี้บริษัทพี่เพิ่งเปิดตัวได้ไม่นาน นายแบบนางแบบก็ไม่มากมายอะไ ก็ติดแค่ปัญหาเรื่องผู้จัดการส่วนตัวของนายแบบและนางแบบ ช่วงนี้บริษัทพี่ก็มีนายแบบท่ำลังบูมมากคนหนึ่ง งานเขาล้นมือ พี่ดูแลไม่ไหวจึงต้องหาคนมาช่วย”
“นายแบบ”
“ใช่ นายแบบ แล้วก็บังเอิญจริงที่เขาเป็นคนเกาหลี พูดญี่ปุ่นไม่ค่อยได้ พูดอังกฤษก็งูๆปลาๆ แล้ว พี่ได้ยินมาจากเจย์ว่า หนูฮีซอล เป็นคนเกาหลีแต่มาเรียนต่อที่ญี่ปุ่นจนจบศิลปะศาสตร์เอกอังกฤษใช่ไหมฮ่ะ”
“หนูจะได้ 20%ของค่าตัวของนายแบบคนนั้น”
“ยี่สิบเปอร์เซ็นต์เลย หรือฮ่ะ”ฮีซอลตาโต
“ใช่ แล้วงานของซีวอนก็มีเข้ามาทุกวัน”
“ตกลงหนูทำงานนี้ไหม ถ้าตกลงก็เซ็นต์สัญญากันเลย” อีทึกรวบรัด
ไม่มีหนทางไหนที่ได้เงินมากมายแบบนี้อีกแล้ว เหนื่อยแค่ไหนเขาก็ยอมทำ
“ตกลงฮ่ะ”
“ดีมากฮ่ะ” เขาบอกแล้วกดให้เลขาเอาเอกสารมาให้เซ็นสัญญา และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเขาก็บอกว่า “เรียกพี่ว่า อีทึกนะ พวกน้องๆที่นี่ทุกคนเรียกแบบนี้รวมถึงไอ้เจย์ด้วย”
“ฮ่ะพี่อีทึก”
“อ้อ ฮีซอลมีชื่อเล่นหรือป่าว พี่จะได้เรียกง่ายๆ”
“มีฮ่ะ ซิน ฮ่ะ”
“อืม อีกอย่างหนึ่งหนูซินควรจะต้องรู้จักนายแบบที่หนูจะต้องดูแลนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป” อีทึกพูดพร้อมดึงรูปออกมาจากอัลบัมให้หนุ่มน้อยข้างกายได้ดู
“นี่ไง ซีวอน”
เพียงแวบแรกที่ร่างบางเห็น มือบางที่จับภาพนั่นสั่น เมื่อชายหนุ่มในภาพแทบจะเปลือย ร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขานอนทอดกายบนกระดานโต้คลื่นอย่างสบายอารมณ์ แต่สายตาที่มองกล้องนั้นปริอมองกล้องอย่างเย้ายวน และที่สำคัญที่สุดคือบนร่างกายของเขามีแค่กางเกงว่ายน้ำตัวจ้อย ปกปิดส่วนสำคัญอยู่
เมื่อยื่นมือสั่นทาออกไปรับีกรูปจากมือ อีทึก ร่างบางก็แทบทำภาพหล่นจากมือ มือเขานอนคว่ำหน้าบนกระดาน โต้คลื่นอันเดิม ใบหน้ามัหยดน้ำทะเลและเม็ดทรายเกาะ เอียงหน้ามาทางกล้องแต่หลับตาพริ้ม แต่ที่น่าตกใจคือ กางเกงว่ายน้ำตัวจ้อยนั้นได้หายไป เหลือไว้แต่ผ้าบาติกมาปิดทับบั้นท้ายไว้อย่างหมิ่นเหม่
ร่างบางแอบกลืนน้ำลายเล็กน้อย เมิอยื่นภาพคืนให้กับเจ้าของบริษัทิ
“คุณซีวอนเป็นนายแบบภาพนู๊ดหรือฮ่ะ” คิมฮีซอลกลั้นใจถาม
ร่างบางได้รับคำตอบเป็นเสียงหัวเราะดังลั่นจากอีทึก
“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ ฮีซอล ขืนไปถ่ายภาพน็ดมีหวังบริษัทถูกปิด นี่เขาเรียกว่าภาพศิลป์ ไม่ได้โชว์สัดส่วนที่สำคัญ แต่แค่วาบหวิว เรียกลูกค้าสาว ไงจ๊ะ”
“แบบนี้เขาไม่เรีกว่าโป๊หรอก การที่หานายแบบหุ่นดีละหน้าตาดีในญี่ปุ่นมันไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นเมื่อบริษัทเรามีนายแบบที่โด่งดังสักคนก้อต้องดูแลทะนุถนอมราวกับไข่ในหิน อย่างซีวอนก็เหมือนกัน ตอนนี้เขากำลังเป็นรายได้หลักของเรา หนูซินก็ต้องคอยดูแลเขาอย่างดี เพราะตอนนี้มีบริษัทใหญ่หลายแหล่งมาติดต่อเขาโดยตรง และเสนอ ให้เงินสูง ถ้าดูแลเขาไม่ดี พอหมดสัญญาแล้วรับรอง เราต้องเสียเขาไปแน่เลย”
ฮีซอลเดินงงๆกลับมาที่รถ สมองของเขายังเบลอกับภาพที่ อีทึกเอาให้เขาดู เสีงเพลงจังหวะคึกคักที่ดังขึ้น¯…¯……¯....¯
“ไงซิน เป็นงัยบ้างว่ะได้งานป่าวว่ะ” เสียงห้าวที่ถามดังออกมาจากโทรศัพท์
“ได้งาน ขอบใจมากว่ะเจย์ ที่ชั้นได้งานก็เพราะแกน่ะเนี่ย” ร่างบางตอบกลับไป
“ชั้นไม่ได้ทำอะไรเลย พี่อีทึกเขาต้องการคนอยู่พอดีแล้วแกก็มีคุณสมบัติตามที่เขาต้องการพอดีก็เท่านั้น”
“เออๆๆ ถึงยังไงก็ขอบใจแกมากว่ะ” ร่างบางบอกไป
“เออ ขยันทำงานเข้าน่ะมึง ได้เงินก้อนแรกก้ออย่าลืมเลี้ยงกรูก็แล้วกัน”
“เออๆๆ รู้แล้วน่า”
“งั้นแค่นี้ก่อนน่ะเว้ย กรูไปทำงานก่อนเดี๋ยวกรูโดนเจ้านายไล่ออก บายว่ะ”
----------------------------------------------------------------------
ร่างบางก้มตรวจดูเสื้อผ้าและเครื่องแต่งกายของตนเองให้เรีบยร้อยครั้งหนึ่งก่อนก้าวเข้าไปในสำนักงาน เขาหวังว่าวันแรกคงจะผ่านพ้นไปด้วยดี
“พี่อีทึก กำลังรออยู่คุณอยู่ค่ะ” เลขาหน้าออฟฟิชบอกพร้อมกับ ยิ้มให้
ฮีซอลมองนาฬิกาด้วยความตกใจ นึกว่าตัวเองมาสายกว่าเวลานัด
“คุณไม่ได้มาสายหรอกค่ะ พอดีซีวอนเขาชอบมาก่อนเวลาประจำ เลยเข้าไปรออยู่ในห้องของพี่อีทึกได้สักครู่แล้วค่ะ”
“ขอบคุณฮ่ะ” ฮีซอลยิ้มให้แล้วเดินผ่านเข้าไปในห้องด้านใน
เขาเห็นพี่อีทึกกำลังนั่งคุยกับผู้ชายตัวโตที่นั่งหันหลังให้กับเขา
นั่นหรือ ซีวอน ฮีซอลแปลกใจ เพราะจากการมองจากด้านหลัง ผู้ชายคนนี้ก็เหมือนกับผู้ชายทั่วไปที่เห็นตามท้องถนน ซึ่งใส่เสื้อยืดสีน้ำเงินกางเกงยีน รองเท้าแตะรัดส้น ไม่มีส่วนไหนที่ดูคล้ายกับผู้ชายที่เขาเห็นในรูปเมื่อวานสักนิด
ร่างบางเคาะประตู เมื่อได้รับอนุญาต จึงเดินเข้าไป อีทึกยังคงมีสีหน้ายิ้มแย้ม รีบเดินอ้อมโต๊ะออกมา
“นี่”งซีวอน” อีทึกผายมือไปทางนายแบบหนุ่ม แล้วก็หันไปบอกกับนายแบบหนุ่ม
“ซีวอน มารู้จักกับ ฮีซอล ผู้จัดการคนใหม่ของคุณสิ”
ฮีซอลเงยหน้ามองชายหนุ่มตรงเบื้องหน้า เมื่อเขาหันมา ร่างบางจึงเห็นเสน่ห์ในดวงตาสีน้ำตาลข้าวของเขา และไม่แปลกใจเลยว่าทำไมชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าถึงได้กลายมาเป็นนายแบบชื่อดัง ดวงตาของเขาเป็นอาวุธที่ร้ายร้ายที่สุดบนใบหน้าคมนั้น มันสามารถหลอมละลายหัวใจของผู้หญิง หรือ ผู้ชายอย่างเขาได้ในพริบตา
“ฮีซอล ยินดีที่ได้รู้จัก พี่อีทึกบอกว่าคุนสามารถพูดภาษาเกาหลีได้” เขาถามเป็นภาษาอังกฤษ
“ได้ฮ่ะ ผมเป็นคนเกาหลี”
“โอ้ดีจังเลยครับที่คุณจะมาเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้ผม” เขาบอกด้วยความดีใจ เพราะตั้งแต่มาอยู่ญี่ปุ่น เขาแทบจะสื่อสารกับคนอื่นไม่ได้ “นอกจากคอยดูแลผมแล้ว คุณช่วยยังจะสอนภาษาญี่ปุ่นให้ผมด้วย”
“ถ้าช่วยได้ผมก็ยินดีฮ่ะ” ฮีซอลตอบอย่างเอื่อเฟื้อ เมื่อเห็นท่าทางดีใจของนายแบบหนุ่ม
ซีวอนมองคนร่างเล็กตรงหน้าด้วยสายตาซาบซึ้ง และท่าทางของคนตรงหน้าไม่มีท่าทางสนอกสนใจเขาเหมือนกับคนอื่นๆที่คลั่งไคล้ดารา นายแบบ แค่นี้ก็ถูกใจเขามากพอแล้ว และสิ่งที่สำคัญที่สุดในเวลานี้คือ เขาต้องการคนที่สามารถสื่อสารกับเขาด้วยภาษาเกาหลี เพราะเขาเบื่อกับการสนทนาด้วยข้อมูลผิดๆ บางครั้งสัญญาจ้างคลุมเครือ เพราะเขาไม่อยากรับงานที่ต้องถ่ายโป๊มากเกินไป เช่นการถ่ายภาพลงหนังสือเล่มหนึ่ง ด้วยความเข้าใจที่ไม่ตรงกันทำให้เขาต้องถอดกางเกงเพื่อโชว์บั้นท้ายด้านข้าง ด้วยเพราะเขาไม่สามารถถามรายละเอียดกับอีทึกที่พูดได้แต่ภาษาอังกฤษ และเขาก็ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษได้อย่างท่องแท้ แต่เมื่อมีผู้จัดการที่สามารถพูดภาษาเดียวกับเขา แล่วค่อยสบายใจหน่อย
“ขอบคุณมากครับ”ซีวอนยิ้มตอบ ก่อนยื่นกรัดาษที่จดที่อยู่และเบอร์โทร “คุณสามารถติดต่อผมได้ตั้งแต้หกโมงเช้าถึงสี่ทุ่ม นอกเหนือจากเวลานี้ผมจะไม่รับโทรศัพท์” ซีวอนพูดเป็นภาษาเกาหลีในทันที
“ฮ่ะ” ฮีซอล จดจำกติกาของนายแบบหนุ่มไว้ในใจ
อีทึก ทำท่างงๆไม่เข้าใจที่ซีวอนพูด “มานั่งคุยกันตรงนี้ดีกว่ายืนคุยกันอย่างนี้เมื่อยตาย”
“ทางบริษัทจะโอนงานของซีวอนให้กับหนูซินตั้งแต่วันนี้ แล้วถ้าใครมาติดต่องานพี่จะให้เขามาคุยกับหนูโดยตรงแทน”
“ฮ่ะ” ร่างบางตอบ ขณะที่นายแบบหนุ่มพยักหน้ารับ
“ส่วนกติกามารยาทก็ไปคุยกับซีวอนเอง รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้จะเริ่มเลือกมากขึ้นหลังจากมีวานมาเสนอเยอะเยะ แถมยังจุกจิก ป๊ก็ไม่เอา” ฮีทึกบอกฮีซอลเป็นภาษาญี่ปุ่น
“งานแรกของหนูซินเริ่มพรุ่งนี้ เป็นงานเบาๆแค่เดินแบบชุดว่ายน้ำ ไม่ต้องทำอะไรมาก เดี๋ยวพี่จะคอยไปกำกับสักสองสามงานแล้วก็จะปล่อย”
“ขอบคุณมากฮ่ะ”ฮีซอลค่อยโล่งอกที่ยังมีพี่เลี้ยงคอยดูแล
“โอเค งั้นหนูซินคุยกับวีวอนไปก่อนเดี๋ยวพี่ไปดูห้องซ้อมว่าเขาจักสถานที่กันเสร็จหรือยัง” อีทึกบอกร่างบางเสร็จก็หันไปบอกขอตัวกับซีวอนแล้วลุกไป
“พี่อีทึก บอกให้ผมถามเกี่ยวกับขอบเขตของงานของคุณก่อน” ร่างบางถามออกไป
“ดีนะยังอุตส่าถาม”นายแบบบ่นพึมพำในคอ แต่ก้อยอมบอก “ผมไม่ใช่คนเรื่องมากอะไร ในงานแต่ละครั้งผมควรจะทราบลายละเอียดว่าต้องโป๊มากน้อยแค่ไหน บอกตรงๆว่าผมอึดอัดที่พูดกับใครก็ไม่ค่อยเข้าใจ ถ้างานไหนที่จะต้องให้ถอกกางเกงชั้นในก็บอกมาก่อน และผมจะไม่ถ่ายภาพเปลือยเด็ดขาด หรือแม้แต่สวมกางเกงในบางจ๋อยด้านหน้าก็ไม่เอา” นายแบบหนุ่มบอกเสียงเข้ม
“ฮ่ะ” ร่างบางพยักหน้าเข้าใจ และจดลงสมุดอย่างรวดเร็ว
“นอกเหนือจากนั้น ไม่มีปํญหา” เขาบอก “แต่ถ้าจะให้ดี ถ้ามีงานถ่ายแบบที่สวมเสื้อผ้าก็จะดีที่สุด”
ฮีซอลก้มหน้าซ่อนยิ้ม คิดว่าคนส่วนใหญ่คงอยากเห็นเขาถอดมากกว่าใส่ แต่ร่างบางก็ไม่ได้แสดงความคิดนี้ออกไป
“เออ ขอโทษนะครับ คุณฮีซอล มีครอบครัวหรือยัง” นายแบบหนุ่มถาม
ร่างบางเงยหน้าจากสมุด สบสายตาของเขา แล้วรีบดันแว่นสายตาที่ไม่ได้ใส่มาหลายปีแล้วขยับเข้าที่ ปกติเขาจะใส่คอนแทกต์เลนส์ แต่งานนี้เธอถึงกับลากแว่นตาสุดเก๋ามาใส่ เพื่อทำให้ตัวเองแก่ขึ้นอีกหลายปี
“ผมยังโสดฮ่ะ”
“อ้อ ครับ”นายแบบพยักหน้ารับรู้ “ผมก็เป็นห่วงฮ่ะ ว่าแฟนคุณจะรู้สึกอย่างไรที่ต้องมาทำงานแบบนี้ เพราะงานผมไม่ค่อยแน่นอน บางครั้งต้องไปค้างตหลายๆวัน”
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณครับ” นายแบบหนุ่มลุกขึ้นแล้วยื่นมือมาให้ร่างบาง
ฮีซอลับมือกับเขาพร้อมยิ้มตอบ“เช่นกันฮ่ะ”
------------------------------------------------------------------------------------
ฮีซอลเดินทางมายังห้างดังของโตเกียว เขามาก่อนเวลานัดเกือบชั่วโมง เพราะไม่อยากสาสายกว่านายแบบในความดูแล เขามารอด้านหลังเวทีพร้อมกับบรรดาช่างแต่งหน้าผม และเจ้าหน้าที่หลายคนที่กำลังวุ่นวายกับการจัดเวทีและเครื่องเสียง ไม่มีใครมาสนใจเขา ยกเว้น
“สวัสดีฮ่ะ มาจากบริษัทไหนฮ่ะเนี่ย” ช่างแต่งหน้าคนหนึ่งเดินเข้ามาทักเขา
“อีทึก โมเดลลิ่งฮ่ะ” ร่างบางยดบัตรสำหรับพนักงานให้เขาดู
“ผมเป็นผู้จักการส่วนตัวของซีวอนฮ่ะ ชื่อฮีซอล เริ่มงานนี้เป็นงานแรกฮ่ะ”
“เป็นผู้จัดการของซีวอนสุดหล่อนี่เอง พี่ชื่อ ทัตสึ นะฮ้า ไหนๆก็มาเป็นผู้จักการของซีวอนสุดล่ำไรพี่บอกให้รู้ข้อมูลเอาไว้ ว่าเจ๊ อาคิรานางแบบที่กำลังมาแรงตอนนี้ กำลังตามจีบเขาสุดฤทธิ์ แต่ซีวอนเขาไม่สนใจ”
“เหรอฮ่ะ”
“ช่ายๆ เดี๋ยวรู้เองแหละ”
“อ้าวววววววววว นั่นนายแบบของทัตจังมาแล้ว...วู้ๆ ทางนี้”
ซีวอนเห็นช่างแต่งหน้าประจำตัว และผู้จัดการส่วนตัวของเขาอยู่ใกล้กัน เขาเดินตรงไปหา
“สวัสดียามบ่ายครับ” นายแบบทักเป็นภาษาอังกฤษ
“จ้าสวัสดียามบ่าย มาเร็วเหมือนเคยน่ะ”
ซีวอนรีบหันไปเลิกคิ้วให้กับผู้จัดการของเขา ฮีซอลจึงแปลเป็นภาษาเกาหลีให้เขาฟังในทันที
“อ้อ ผมไม่ชอบให้คนอื่นมารอ”เขาตอบแล้วปล่อยให้ผู้จัดการของเขาแปล ให้ช่างแต่งหน้าฟัง
ทัตสึขอตัวพาซีวอนไปเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย เพียงครู่เดียวนายแบบหนุ่มก็ออกมาโดยสวมเสื้อคลุม แล้วนั่งให้ช่างทำผม เซตผมให้ยุ้งเหยิงตาม concept ของงาน ไม่ถึงสิบนาทีหลังจากนั้นด้านหลังเวทีก็เต็มไปด้วยความวุ่นวาย
ฮีซอลมองไปดูรอบห้องด้วยความเพลินเพลิน ดูนายแบบคนนั้นที คนนี้ที บางคนก็สวมกางเกงว่าน้ำตัวเดียวนั่งให้ช่างแต่งหน้าทำผม เมื่อร่างบางหันมาทางนายแบบในความดูแลของตนอีกครั้ง หัวใจของ ฮีซอลก็กระตุกวูบ เมื่อซีวอนยืนถอดเสื้อคลุมออกจากร่างให้ทัตสึทาน้ำมันลื่นๆไปบนผิวกาย ร่างสูงของซีวอนเหลือเพียงกางเกงว่าน้ำสีขาวแบบแนบเนื้อยาวถึงกลางหน้าขา ผ้ายืดของกางเกงแบนไปกับกล้ามเนื้อทุกส่วน ร่างบางมองตามมือของช่างแต่งหน้าเคลื่อนไปตามต้นขา หลังจาทาน้ำมันไปทั่วแผงอกและแขนแล้ว จากนั้นก็หมุนตัวนายแบบหนุ่มมาเผชิญหน้ากับร่างบาง
จังหวะการเต้นของหัวใจรัวราวกล้อง เมื่อสายตาของฮีซอลค่อยๆเลื่อนขึ้นมาจากทิอนขาด้านหลัง เรื่อยมาจนถึงจุดที่แสดงความเป็นชายของนายแบบ แล้วฮีซอลก็รีบกระชากสายตาออกจากจุดนั้นอย่างรวดเร็ว ด้วยใบหน้าที่ร้อนแดงนึกตำหนิตัวเองที่ดผลอไปจดจ้องเช่นนั้น ร่างบางล้วงเข้าไปในกระเป๋าใบโตเพื่อหยิบตารางงานของซีวอนออกมาอ่านกลบเกลื่อนความอาย
โอ้...พระเจ้าช่วย อีกสองงานต่อไป เป็นงานเดินแบบชุดว่ายน้ำ ตามด้วยเดินแบบชุดชี้นในอีก สองงาน แสดงว่าเขาต้องเห็น ซีวอนในเครื่องแต่งกายน้อยชิ้นไปอีกตลอดสามเดือน
ถึงจะเป็นผู้ชายเหมือนกันก็เถอะ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นผู้ชายคนอื่นมายืนโป๊เปลือยต่อหน้าต่อตาแบบนี้ ถึงทำให้เขาเผลอจ้องไปอย่างลืมตัว หวังว่าซีวอนคงไม่ทันสังเกต ม่งั้นเขาคงอายจนแทยแทรดแผ่นดินหนีเลยทีเดียว
ความคิดเห็น