FRAGRANCE [ONLINE]-Scent of Magic

ลำดับตอนที่ #2 : 1st Scent : ผลงานของน้องสาวตัวดี!

1^st Scent : ผลงานของน้องสาวตัวดี!

            อิคิยะลืมตาขึ้นมาพบกับทิวทัศน์ไม่คุ้นตา ที่นี่มีชุดโต๊ะทำงานกับเก้าอี้คล้ายๆกับห้องของเขา แต่..ที่นี่ไม่ใช่ห้องเขาแน่ๆ ที่นี่ที่ไหนกัน!?!

            “ยินดีต้อนรับท่านนักเดินทาง” เสียงหวานดังขึ้นจากเบื้องหลังเขา ชายหนุ่มหันหลังกลับไป พบร่างของหญิงสาวหน้าตาสะสวยยืนอยู่ในชุดเครื่องแต่งกายสมัยวิคตอเรียน  ริมฝีปากนั้นเผยยิ้มยั่วยวนทรงเสน่ห์

            “ที่นี่ที่ไหนกัน!?!” อิคิยะถามสวนจนทำให้สาวงามหน้าเสีย เสน่ที่เคยมั่นใจหนักหนาดูจะไร้ผลเสียสนิทเมื่ออยู่ต่อหน้าชายคนนี้ หญิงสาวพยายามเก็บสีหน้าตอบชายหนุ่มไป

            “ห้องลงทะเบียนก่อนเข้าเกมไงคะ?”

            “ห้องลงทะเบียน..? แล้วฉันมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง?”

            “เอ๊ะ?” เจอคำถามนี้เข้าไปเธอถึงกับมึน “ อ้าว? แล้วคุณไม่ได้ล็อกอินเข้าเกมมาเหรอคะ?”

            “เปล่านะ ฉันจำได้ว่า ฉันแค่ดื่มน้ำผลไม้ที่น้องสาวยกมาให้ แล้วก็เข้านอน..”

            “เป็นยังไงบ้างคะ?พี่ไอริ?” อาคิเอ่ยถามลูกพี่ลูกน้องสาวด้วยความร้อนใจ

            “อื้ม! คลื่นสมองเสถียรดี ตอนนี้อิคคุงถูกส่งไปที่ห้องล็อกอินแล้วล่ะ”

            อาคิถอนหายใจ หันกลับไปมองร่างของพี่ชายที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงโดยสวม’เฮดเกียร์’  หรืออุปกรณ์เชื่อมต่อสู่เกมสีเงินวาว บนตัวอุปกรณ์มีตัวอักษะสีดำสลักไว้ว่า ‘LMO’  มองไล่ลงมาตามตัวจะเห็นสายระโยงระยางต่อเชื่อมตามส่วนต่างๆของร่างกายของเขา ทั้งเพื่อตรวจจับชีพจรและตั้งรับเหตุการณ์ฉุกเฉินต่างๆ

            “แต่ว่า..ทำแบบนี้จะดีจริงๆเหรอ? อาคิจัง” ไอริเอ่ยพร้อมกับหันไปมองแก้วน้ำผลไม้ข้างเตียง..อิคิยะจะรู้บ้างไหม ในนั้นมีทั้งแคปซูลอาหารสำหรับหนึ่งสัปดาและยาสลบอย่างแรงผสมอยู่ด้วยฝีมือน้องสาวของเขาเอง

            “อื้อ! พี่น่ะ ต้องทนทุกข์มานานแล้ว ถึงอาคิจะไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่มันก็เป็นหน้าที่ของน้องสาวที่จะให้พี่ชายได้พักผ่อนไม่ใช่เหรอคะ?”

            “มันก็ใช่นะ..แต่ว่า ถ้าคุณอารู้เข้า..”

            “หนูไม่พูด พี่ไม่พูดก็ไม่มีใครรู้หรอกน่า” รอยยิ้มของอาคิเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่ดูเยือกเย็นน่าขนลุกแปลกๆ “อีกอย่างนะคะ ตอนนี้พี่ก็เป็น ผู้ - สม - รู้ - ร่วม - คิด กับอาคิแล้วนะคะ ถอนตัวไม่ทันแล้วค่ะ^^”

            “อะ..อ่ะ..” ไอริถึงกับพูดไม่ออก อาคิหัวเราะเบาๆ พร้อมกับยื่นมือมาโอบเอวญาติสาวไว้ “ไม่เอาน่า พี่ไอริ เรามีผลประโยชน์ร่วมกันนะคะ ท่องไว้สิ ธีสิสของพี่ไง”

            ไอรินั้น ความจริงก็ไม่ได้อยากจะร่วมมือกับอาคิเท่าไรนัก ติดอยู่ที่ว่าต้องทำธีสิสในเรื่องของการใช้คลื่นสมองกับมนุษย์ ซึ่งการทดลองแบบนี้จะให้ไปทำกับคนอื่นคงไม่มีใครยอมทำแน่ๆ จึงต้องยอมร่วมหัวจมท้ายมากับอาคิอย่างช่วยไม่ได้ การจะถอนตัวตอนนี้ก็คงสายไปแล้วอย่างที่อาคิว่า มีแต่ต้องตั้งใจจดบันทึกปฏิกิริยาของอิคิยะที่โดนพวกเธอจับบังคับล็อกอินหนึ่งสัปดาชนิดไม่อนุญาตให้ล็อกออฟดูว่าจะเป็นอย่างไร

            คิดไปก็เปล่าประโยชน์ ไอริลุกขึ้นยืนตรวจสอบสายยางส่งน้ำและยานอนหลับที่จะค่อยๆปล่อยๆยาออกมาให้อิคิยะหลับต่อเนื่องถึงหนึ่งสัปดา

            ถ้าการทดลองประสบความสำเร็จมันก็ดีไป แต่ถ้าล้มเหลวขึ้นมาล่ะก็..ไม่มีทาง เราจะไม่ยอมให้การทดลองล้มเหลวแน่  ไอริสัญญากับตัวเองในใจ

            กลับมาทางด้านอิคิยะ เขาพอจะตั้งสติได้แล้ว และเมื่อจับนู่นมาชนนี่ดู ก็พอจะอนุมานได้ว่าเป็นฝีมือน้องสาวตัวแสบของเขาแน่ๆ ถึงจะยังไม่รู้ว่ายัยตัวแสบมีจุดประสงค์อะไร แต่เธอคงไม่ยอมให้เขาล็อกออฟง่ายๆแน่

            จริงดังที่เขาคิด เมื่อเขาลองขอให้หญิงสาวช่วยบังคับล็อกออฟเขาดู ปรากฏว่าเขาไม่สามารถล็อกออฟได้!

            “คุณจะทำยังไงต่อไปคะ?” เสียงของหญิงสาวที่เขาเพิ่งรู้ได้ไม่นานว่าเป็นNPC เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เคสประหลาดๆแบบนี้เธอเองก็เพิ่งเจอเป็นครั้งแรก จริงๆจะให้ร้องเรียนไปยังGMก็ได้อยู่หรอก แต่มันก็เป็นปัญหาส่วนตัวของผู้เล่นส่วนหนึ่ง เธอจะเข้าไปจุ้นจ้านโดยที่เขาไม่ได้บอกให้ทำก็ไม่ได้

            “ก็คงเล่นเกมละมั้ง” อิคิยะถอนหายใจ

            “คะ?” NPCสาวถามเสียงสูงด้วยความประหลาดใจ

            “ก็นะ ผมเชื่อว่าคนทำคงมีเหตุผลบางอย่าง..ผมเชื่อใจเขา ผมก็เลยจะลองเล่นเกมนี้ดู”

            หญิงสาวพยักหน้ารับ แม้จะนึกค้านการตัดสินใจของเขาอยู่บ้าง แต่เมื่อเขาตัดสินใจแล้ว..เธอก็จะไม่ยุ่ง

“ถ้าอย่างนั้น..ขอเชิญคุณผู้เล่นปรับรูปลักษณ์ของคุณผู้เล่นได้ตามต้องการค่ะ”

            กระจกบานใหญ่ปรากฏขึ้นด้านหน้าอิคิยะ มีเลขส่วนสูงและน้ำหนักของเขาปรากฏอยู่มุมหนึ่งของกระจกพร้อมกับลูกศรขึ้นลง อิคิยะเดาได้ว่าคงเอาไว้ปรับส่วนสูงและน้ำหนัก

            “คุณผู้เล่นสามารถปรับส่วนสูงขึ้นลงได้ไม่เกินสิบเซนติเมตร ปรับน้ำหนักขึ้นลงได้ไม่เกินสิบเปอร์เซนต์ของน้ำหนักตัว เศษปัดขึ้น..ในกรณีของคุณผู้เล่นคือเจ็ดกิโลกรัมค่ะ “ เสียงของNPCสาวอธิบายไปพร้อมๆกับที่เขาพิจารณาดูส่วนต่างๆของกระจก “ในกรณีของส่วนต่างๆของหน้าตาไม่สามารถปรับได้ค่ะ สามารถปรับทรงผมและสีผมได้ตามชอบค่ะ”

            “อืม ไม่ล่ะ ผมเอาแบบนี้ล่ะดีแล้ว” อิคิยะตัดสินใจไม่ปรับเปลี่ยนอะไรเลย

            “ค่ะ ต่อไปเป็นการเลือกภาษาแม่นะคะ”

            “ภาษาแม่?”   

            “ค่ะ จากการอัพเดทแพทช์ล่าสุดของเกมทำให้เซิร์ฟเวอร์ทั่วโลกถูกยุบรวมกัน ดังนั้นเพื่อความเข้าใจในการสื่อสาร เราจึงพัฒนาระบบภาษาแม่ขึ้นมาค่ะ เมื่อคุณผู้เล่นพูดอะไรก็ตามในเกมด้วยภาษาแม่ คำพูดนั้นจะถูกประมวลผลเป็นภาษากลางของเกมที่ทุกคนเข้าใจได้ค่ะ “

            “แล้วถ้าผมพูดด้วยภาษาอื่นล่ะ?”

            “คำพูดนั้นก็จะยังคงเป็นเป็นภาษาที่คุณผู้เล่นพูดค่ะ ผู้เล่นที่ฟังภาษานั้นเข้าใจอยู่แล้วก็สามารถเข้าใจได้ แต่ถ้าไม่ ระบบก็จะไม่มีบริการแปลให้ค่ะ”

            “หืม? เป็นระบบที่เข้าใจคิดดีนะ?” สมกับที่เป็นเกมระดับเวิร์ลด์ไวด์จริงๆ เขาคิดในใจ “ผมเลือกภาษาญี่ปุ่นครับ ”

            “ค่ะ ต่อไปเป็นการตั้งชื่อตัวละครนะคะ” NPCสาวขยับแขนเล็กน้อย ภาพในกระจกก็เปลี่ยนเป็นช่องว่างที่มีเคอร์เซอร์กระพิบอยู่ โดยมีชุดตัวอักษรทั้งฮิรางานะ และคาตาคานะให้เลือกใช้ เห็นดังนั้น อิคิยะก็ชะงักไป

            “เดี๋ยวนะ..ถ้าผมตั้งชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นแบบนี้ แล้วคนอื่นที่มาจากประเทศอื่นจะอ่านชื่อผมออกได้ยังไงล่ะ”

            “อะ..อ๊ะ ขอโทษค่ะ ดิฉันลืมอธิบาย” หญิงสาวหัวเราะแห้งๆ แต่นั่นก็ทำให้อิคิยะหัวเราะไม่ออก ดูท่าคุณเธอจะขี้ลืมใช้ได้ เกิดลืมอธิบายข้อมูลสำคัญล่ะ เขาจะทำยังไง

            “ชื่อของคุณผู้เล่นจะถูกแปลเป็นคำอ่านภาษาอังกฤษอัติโนมัติโดยมีคำอ่านตามภาษาแม่ของแต่ละคนกำกับค่ะ ”

            “ก่อนหน้าผมนี่ยังมีคนที่คุณลืมอธิบายเรื่องนี้อีกหรือเปล่า?” อิคิยะหรี่ตามองอย่างจับผิด

            “คนเดียวเองค่ะ! จริงๆนะคะ! “NPCสาวพยายามยืนยันด้วยท่าทีขึงขัง เธอยังพูดต่อไปเรื่อยๆขณะที่อิคิยะพยายามคิดชื่อในเกมของเขา “..เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากเลยล่ะค่ะ แต่ดูท่าจะไม่รู้ว่าตัวเองสวย ผมสีดำสนิทนั่นก็น่าเสียดายจริงๆที่เธอเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินทั้งหัว เป็นสีดำเฉดที่หาได้ยากจริงๆนะคะ ตาของเธอก็สีแปลกมากเลย ยังกับจะเป็นสีเงินเลย ผิวขาวๆเนียนๆนั่นก็น่าอิจฉาจริงๆ..”

            ราวกับคำพูดนั้นเป็นคมมีด กรีดลึกเข้าไปในหัวใจ

            ..ผมสีดำสนิทชนิดหาได้ยาก ตาสีวาวเงิน คนสวยที่ไม่รู้ว่าตัวเองสวย..

            อิคิยะพยายามบอกตัวเองว่าคงไม่ใช่ โลกคงไม่ได้กลมขนาดนั้น แต่ในใจเขากลับดึงภาพรอยยิ้มของเธอขึ้นมาจากส่วนลึกของหัวใจ เสียงของเธอที่เรียกชื่อเขาด้วยชื่อเล่นที่เธอตั้งให้..

            โดยไม่รู้ตัว เขาพรมนิ้วลงไปบนคีย์บอร์ดและกดยืนยัน..

            “ขั้นตอนต่อไป..ยืนยันการสร้างตัวละครนะคะ? คุณสามารถสร้างตัวละครได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่สามารถลบหรือสร้างใหม่ได้ค่ะ” เสียงของNPCสาวเรียกสติของเขากลับมา อิคิยะมองไปที่ชื่อที่เขาเพิ่งพิมพ์ลงไปแล้วชะงัก

            ..เสียงของเธอยังก้องอยู่ในหัว

            ‘ ..คุณสายลม ( kazesan ) ‘

            “คุณผู้เล่นคะ คุณผู้เล่น”

            “อ้อ คะ..ครับ” อิคิยะ หรือในนามใหม่ ‘ คาเซะซัง’ ได้สติ หันกลับมาฟังต่อ

            “ค่ะ ใกล้จบแล้วค่ะ อดทนฟังอีกซักนิดนะคะ “ หญิงสาวกลับเข้าใจไปว่าผู้เล่นในความรับผิดชอบเริ่มเบื่อแล้ว จึงรีบรวดรับให้จบ เธอโบกมือหนึ่งครั้ง“นี่เป็นไอเทมเริ่มต้นจากระบบซึ่งทุกคนจะได้เหมือนๆกันนะคะ ทางเราจะให้ไปตั้งแต่สร้างตัวละครเลยเพื่อให้ความรวดเร็วในการบริการค่ะ ขอให้เข้าใจด้วยนะคะ”

            ผู้เล่นคาเซะซัง ได้รับ นาฬิการะบบ จำนวนหนึ่งเรือนค่ะ

          ผู้เล่นคาเซะซัง ได้รับ กระเป๋ามิติ จำนวนหนึ่งใบ ค่ะ

          ผู้เล่นคาเซะซัง ได้รับ เร้ดโพชั่น (s) จำนวน 10ขวดค่ะ

          ผู้เล่นคาเซะซัง ได้รับ บลูโพชั่น (s) จำนวน 10ขวดค่ะ

          ผู้เล่นคาเซะซัง ได้รับ กรีนโพชั่น (s) จำนวน 10ขวดค่ะ

            สิ้นเสียงประกาศ อิคิยะพบว่ามีกระเป๋าสะพายที่เอวใบเล็ก และนาฬิกาพกสีทองอีกเรือนเพิ่มเข้ามาในชุดเริ่มต้นที่เขาใส่อยู่(ซึ่งเขาก็เพิ่งสังเกตเห็นเช่นกัน) แจคเกตสีน้ำตามหยาบๆสวมทับเสื้อยืดสีดำเรียบๆสกรีนลายเป็นคำว่า ‘I AM NOVICE’ กางเกงสีเดียวกับแจคเกตซึ่งยาวแค่เข่ากับคอมแบทบู๊ทธรรมดาๆ  โดยที่นาฬิกาสีทองนั้นใส่อยู่ในกระเป๋าแจคเกตด้านขวนของเขานั่นเอง

            “เร้ดโพชั่นสำหรับการฟื้นเลือด บลูโพชั่นฟื้นมานา กรีนโพชั่นฟื้นฟูSPค่ะ ต่อไปคือเรื่องของหน้าต่างระบบนะคะ คุณผู้เล่นสามารถเรียกขึ้นมาได้โดยกดปุ่มบนนาฬิกาค่ะ” อิคิยะทำตามที่เธอว่า แล้วก็ต้องอ้าปากหวอ

            “นี่มันอะไรกันน่ะ!?!”

Player : Kazesan

Level :  1

HP : 100%

MP : 100%

SP : 100%

Synchronization Level : 0

            “ตกใจสินะคะ “ NPCสาวหัวเราะคิกคัก “ในเกมนี้เราจะไม่ปรากฏค่าที่แท้จริงของ HP MP และSPค่ะ ยังคงมีระบบความหิวและความเหนื่อยล้าอยู่ แต่จะไม่มีการบอกเป็นตัวเลข ผู้เล่นจะรู้สึกได้ด้วยตัวเองค่ะ สำหรับอาหาร สามารถซื้อได้ทั่วไปหรือจะนำเนื้อสัตว์อสูรมาทำอาหารก็ได้ แต่สำหรับความเหนื่อยล้า เราไม่มีโพชั่นฟื้นฟูนะคะ ต้องพักเอาอย่างเดียว สำหรับหน้าต่างต่อไป..”

            “ข้ามไปได้เลยครับ ผมสงสัยเรื่องค่าซิงโครไนเซชันนี่มากกว่า”

            “ค่ะ นั่นแหละค่ะเอกลักษณ์ที่เกมเราภูมิใจนำเสนอ ในเกมของเรา ไม่มีการซื้อขายอาวุธแต่อย่างใด เพราะอาวุธทุกอย่างสามารถสร้างได้ด้วยจินตนาการและการสื่อสาร หรือ ซิงโครไนซ์กับเลเจม ซึ่งทางเราจะแจกให้ค่ะ” หญิงสาวโบกมืออีกครั้ง ผลึกสีใสก็ปรากฏขึ้นเหนือฝ่ามือเธอ “รูปลักษณ์ของเลเจม จะเปลี่ยนไปตามผู้ครอบครอง และจะไม่สามารถยึด ซื้อ ขาย ขโมยและเปลี่ยนเจ้าของได้ เชิญรับเลเจมของคุณผู้เล่นไปได้เลยค่ะ”

            อิคิยะยื่นมือไปรับเจ้าก้อนผลึกที่ว่ามา เสียงระบบดังขึ้นแต่เขาไม่สนใจ เพราะผลึกสีใสในมือของเขาเปลี่ยนเป็นสีเทาใสจางๆ โดยมีแสงสีทองสาดออกมาจากภายใน

            “สวยมากเลยนะคะ เป็นรูปลักษณ์ของอัญมณี’ไหมทอง’สินะคะเนี่ย เอ่อ เชิญเช็คที่ช่องซิงโครไนเซชันอีกครั้งนะคะ จะเห็นได้ว่า มันเปลี่ยนเป็นตัวF แล้ว ยื่งคุณซิงค์กับมันได้มากขนาดไหน ค่าพลังโจมตีก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นค่ะ และยังมีโอกาสได้รับสกิลล์ใหม่ๆจากรูปลักษณ์ของอาวูธที่คุณสร้างขึ้นมาอีกด้วยนะคะ สำหรับเลเวลของการซิงค์ มีถึงระดับSSSค่ะ มีคนไปถึงระดับนั้นแล้วด้วยนะคะ”

            “ขอบคุณสำหรับการอธิบายครับ ว่าแต่..นี่ทั้งหมดแล้วใช่ไหมครับ?”

            “คุณนี่ละก็..ฉันไม่ได้ขี้ลืมขนาดนั้นนะคะ เราจะสุ่มเมืองเริ่มต้นของแต่ละทวีปให้คุณไปเกิดนะคะ “

            “ทวีป? “

            “ค่ะ! โลกLMOของเราแบ่งได้เป็นหลายทวีป แต่ละทวีปมีเมืองหลวง เมืองเริ่มต้น  เมืองทั่วไป และ          พื้นที่สีเทา หรือพื้นที่ลับแลของมันเองอยู่ แต่ข้อมูลนอกเหนือจากนี้ คุณต้องศึกษาด้วยตัวเองค่ะ ขอบคุณที่มาใช้บริการนะคะ!”

          สำเร็จการสุ่ม ผู้เล่นคาเซะซํง จะถูกส่งไปยังเมืองเริ่มต้นมิดดลันส์ ทวีปมิดการ์ด ภายใน 10..9..8..