ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เก็บของ1105

    ลำดับตอนที่ #1 : ใบสมัคร the time of legend

    • อัปเดตล่าสุด 10 มี.ค. 56


    Application From


    รูป:


    ชื่อ:ลอรีเนดริด วาทูเซีย [ Laurynedryde Vatusia ]

    ชื่อเล่น:ลอเรล [ Laurel ]

    ความหมาย: ชื่อ:ผู้พิทักษ์มงกุฏแห่งเกียรติยศ นามสกุล: ผู้ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ชื่อเล่น:มะกอก(มาจากมงกุฏลอเรลของกรีซจ้า)


    เพศ:หญิง

    อายุ:17

    ประวัติ: ลอเรลเป็นลูกคนเดียวเกิดในครอบครัวของนักรบในชนเผ่าลับแลแห่งหนึ่งโดยมีแม่ที่ป่วยหนัก พ่อของเธอตายในสงครามระหว่างเผ่าตอนเธออายุได้สิบเอ็ดปี หลังจากนั้น เหล่านักรบที่เหลืออยู่ได้ทำการอพยพผู้ใหญ่ในเผ่าและคนสำคัญต่างๆรวมถึงคนหนุ่มแน่นออกจากหมู่บ้าน ด้วยสองปัจจัยคือโรคระบาดและชนเผ่าศัตรูที่ล้อมหมู่บ้านอยู่ ประชากรแปดสิบเปปอร์เซ็นต์ที่เหลือถูกทิ้งไว้ให้ตายด้วยโรคและอดอาหาร ลอเรลใช้ทักษะของนักรบที่พ่อสอนหนีออกมาและเอาชีวิตรอด ล่าสัตว์ขายของรับภารกิจนู้นนี้พเนจรไปเรื่อยๆ เธอไม่เคยได้ยินเรื่องของเผ่าอีกเลย มีปณิธานจะล้างค้นให้เพื่อนพ้อง

    นิสัย: จอมปัญหา ชอบหาเรื่องใส่ตัว รักการต่อสุ้เป็นชีวิตจิตใจ เป็นคนหน้าหวาน ขี้เล่น ชอบกวน ทำก่อนคิด เจ้าเล่เจ้าแผนการและฉลาดเป็นกรด มักจะทำหน้าหวานๆใสๆล่อให้คนเข้าใจผิด/หลงใหล แต่ตัวจริงเธอแสนจะห้าวและแสบสัน ไม่เคยไว้หน้าคนที่มาเป็นศัตรูกับเธอ และปราดเปรียว เร็วเกินชนิดเขายังด่าไม่จบเจอเธอเข่าเข้าท้องจัดการสร็จไปเรียบร้อยแล้ว ชอบพูดทีเล่นทีจริง มีนิสัยชอบปิดบังตัวเอง แต่หน้าเงิน

    ชอบ:การต่อสู้ สิ่งใหม่ๆ ของสวยงาม ถ้าเจอจะวิ่งเข้าใส่ กรี๊ดกร๊าดและหัวเราะอย่างน่ารัก เกาะข้างสนาม/ตู้กระจก และหาทางเข้าร่วม 

    ไม่ชอบ: เวลาคนมาชม จะช็อคค้าง เออเร่อไปสิบห้าวิ 

    กลัว: การตายจาก จะทำทุกวิถีทางแม้ต้องลดเกียรติเพื่อให้วันนั้นไม่มีทางมาถึง

    บท:เพื่อนนางเอก คนที่สอง

    เพิ่มเติม: เกียรติยศของลอเรลคือการมีชีวิตอยู่


    คำถามของลูกสาว/ชายจ้า(ให้ตรงกับนิสัยด้วย)

    มีเด็กสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาคุณพร้อมกับพูดว่า//คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหมค่ะ

    A:อื้อ ว่ามาสิ แต่ว่า..มีค่าตอบแทนมั้ย?

    งั้นเหรอค่ะ แล้วพี่ชื่ออะไรเหรอค่ะ//เธอยิ้มนิดๆ

    A: อือ เรียกว่าพี่สาวละกันนะ

    พี่กำลังจะไปไหนเหรอค่ะพี่ลอเรล

    A: นั่นสินะ  ไปไหนกัน?(ยิ้มนิดๆ)

    งั้นเหรอค่ะ อ่า~แหมพี่สาว/ชายนี่ใจดีจังเนอะ//หัวเราะเบาๆ

    A: หือ? วะ..ว่าไงนะ???(หน้าช็อค)

    หนูคงต้องกับบ้านแล้วค่ะ เพราะอีกไม่นานพวกเขาก็จะมาแล้วค่ะ//พูดก่อนจะเดินกับไปพร้อมกับรอยยิ้มที่เย็นชา

    A: //ยิ้มพลางพยักหน้า แล้วสะกดรอยตาม 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×