คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue : รอยแผลในใจที่เจ็บปวดมาเนิ่นนาน
Prologue : รอยแผลในใจที่เจ็บปวดมาเนิ่นนาน
เสียงเนื้อผ้าเสียดสีเมื่อชายหญิงในชุดแม่บ้านพ่อบ้านพร้อมใจกันตั้งแถวโค้งให้กับชายหนุ่มที่เพิ่งเปิดประตูรถลงมา ผมสีดำของเขาซอยสั้นตามสมัยนิยมแต่ก็ถูกหวีจนเป็นระเบียบเรียบร้อย ความสูงสง่ารูปร่างดีของชายวัยยี่สิบห้าคนนี้ดูดีอย่างร้ายกาจในชุดสูทสีเทา เสื้อเชิร์ตสีดำ และเน็กไทสีเขียวอ่อน ซ้ำยังรับกันดีกับใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ สุภาพบุรุษคนนี้เพียงพยักหน้าเล็กน้อยรับการทักทายของคนรับใช้พลางถอดแว่นกันแดดสีชา เผยให้เห็นดวงตาคมกริบสีเดียวกับเส้นผม
‘ริคาเซะ อิคิยะ ก้าวฉับๆเข้าไปในตัวคฤหาสถ์หลังใหญ่ และคงจะก้าวขึ้นบันไดไปแล้วถ้าเสียงเล็กๆไม่ได้เรียกเขาเอาไว้ก่อน
“กลับมาแล้วเหรอคะพี่”
อิคิยะชะงัก หมุนตัวกลับไปรับน้องสาวที่พุ่งเข้าใส่
“ว่าไง อาคิ? หืม? ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ?”
“พวกพี่อิโอริกับอิโรริแกล้งหนูค่ะ!” อาคิในชุดนักเรียนมัธยมต้นฟ้องลั่น ทำหน้าบูด
เสียงหัวเราะร่าตามหลังสาวน้อยมา
“ไม่เอาน่าอาคิจัง เรื่องแค่นี้อย่าฟ้องพี่อิคสิจ๊ะ”
“ช่ายๆ แค่ล้อเล่นเองน่า อย่าขี้ฟ้องสิ ปีหน้าก็จะขึ้นมัธยมปลายแล้วนะ”
เสียงหวานๆของอิโรริดังมาก่อน ตามด้วยเสียงขี้เล่นของอิโอริ ทั้งคู่เป็นลูกแฝดคนละฝาของคุณอาและเป็นลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกันราวกับพี่น้องแท้ๆ
“ทะเลาะกันเรื่องอะไรอีกล่ะ? ” อิคิยะส่ายหัวเหนื่อยหน่ายใจ เฮ้อ..จะทะเลาะอะไรกันได้ทุกวี่ทุกวัน
“ก็พี่เขามาว่าเจคของหนูนี่> <”
“เจคไหน- -?” อิคิยะทำหน้ามึน
“เจค ซิลเวอร์ นักเรียนแลกเปลี่ยนที่ยายน้องสาวนายมาปิ๊งอะดิ” อีกเสียงที่เป็นผู้ใหญ่กว่าดังตามมา ร่างของชายหนุ่มวัยยี่สิบปลายในเสื้อผ้าสบายๆแต่หน้าตาเคร่งเครียดเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นพร้อมกับเรือนร่างผอมเพรียวของหญิงสาววัยเดียวกันที่มีหน้าตากังวลอย่างเห็นได้ชัด
“พี่อารุกิ พี่ไอริ ทั้งหมดนี่มันเรื่องอะไรกันครับ?” อิคิยะยืดตัวขึ้นถาม ลูกพี่ลูกน้องซึ่งเป็นลูกของคุณลุงฝั่งมารดา
“ฉันมากกว่าที่ต้องถามว่านายสั่งสอนน้องสาวยังไง?” อารุกิส่ายหน้าเหนื่อยใจ ก่อนจะเรียกสีหน้าเคร่งขรึมกลับมาบนใบหน้า “ฟังนะ อาคิจัง ..ผู้ชายที่เพิ่งรู้จักได้แค่เดือนเดียวน่ะ ไม่ว่ายังไงก็คบด้วยไม่ได้นะ”
“อาคิจัง ทำไมถึงไม่ลองเป็นเพื่อนกันไปอีกซักหน่อยล่ะจ๊ะ” ไอริช่วยพูดเพราะเห็นว่าสถานการณ์เริ่มแย่เข้าไปใหญ่
“ไม่ได้หรอก” อาคิส่ายหน้ารัว “ เขากำลังจะกลับไปอังกฤษแล้วนี่นา..”
ลูกพี่ลูกน้องทั้งสี่มองหน้ากันแล้วถอนหายใจเฮือก
“อาคิ ฟังพี่นะ..” ทั้งสี่มีสีหน้าดีขึ้นทันทีเมื่ออิคิยะเริ่มเปิดปากพูด อาคิเชื่อฟังพี่ชายมาก แม้ปกติอิคิยะจะใจดีกับน้องสาวคนนี้มากขนาดไหน แต่สิ่งที่อิคิยะบอกว่าไม่ก็คือไม่ อาคิจะปฏิบัติตามเสมอ
ทว่า..สิ่งที่อิคิยะพูดกลับ..
“ทุ่มให้สุดตัวไปเลยน้องรัก รักครั้งแรกมีแค่ครั้งเดียว อย่าทำให้ตัวเองต้องเสียใจทีหลังเด็ดขาด!”
อาคิยิ้มกว้าง กระโดดกอดพี่ชายสุดที่รัก ขณะที่อีกสี่คนอ้าปากค้าง
สิ่งที่อิคิยะปฏิเสธ..อาคิจะไม่ทำตามเด็ดขาด กลับกัน..สิ่งที่อิคิยะไฟเขียวให้
...แม้เอาช้างมาหยุดก็ยังฉุดอาคิไม่อยู่เลยล่ะทีนี้!
“เฮ้ยยยย อิคคุงพูดอาร้ายยย” อารุกิมาดหลุด ว้ากใส่ลูกพี่ลูกน้องเสียงลั่น อิคิยะเพียงแค่ยิ้มบางๆ ลูบหัวอาคิเบาๆ แล้วจึงดันตัวออกจากอ้อมกอดน้องสาวเพื่อขึ้นไปสะสางงานในฐานะรองประธานบริษัทที่สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยปู่ทวดโดยมีพ่อเขาเป็นประธาน
“เดี๋ยวสิ อิคคุง แบบนี้มัน..!?”
“อย่างที่ผมพูดครับพี่อารุกิ..รักครั้งแรกน่ะมีครั้งเดียว อย่าให้น้องสาวของผมต้องกลับมาเสียใจทีหลังเลย” อิคิยะตอบเสียงนิ่งทั้งที่ไม่ได้มองกลับมา “ผมไม่คิดว่าหนึ่งเดือนเป็นระยะเวลาที่สั้นเกินไปเลย..เพราะเพียงแค่สามวัน..ไม่สิ..เพียงแค่วันๆเดียว ก็เพียงพอแล้วสำหรับการตกหลุมรักใครสักคน”
อิคิยะพูดจบก็เดินขึ้นบันไดไป
“พี่คะ..” อาคิมองตามร่างสูงของพี่ชายไปจนลับสายตา
รอยยิ้มของพี่ที่มีให้เธอ ความอ่อนโยนและความใจดีนั้นยังคงเหมือนเดิมเสมอ
แต่ถึงอย่างนั้น อาคิก็ยังพูดได้เต็มปากว่า พี่ของเธอเปลี่ยนไป
นับจากวันนั้นเมื่อแปดปีก่อน..เพียงแค่ทริปสั้นๆที่พี่ตามพ่อไปทำงานที่ไทย..พี่ก็เปลี่ยนไป
พี่ไม่หัวเราะ พี่ยิ้มน้อยลง พี่ไม่ร่าเริงอีกแล้ว ความขี้เล่นและอารมณ์ขันของพี่หายไป
พี่ลืมแม้แต่ว่าวันนี้เป็นวันเกิดพี่ด้วยซ้ำ
ที่มาแทนที่มีเพียงความเศร้าและความเจ็บปวด ราวกับการเดินทางสั้นๆนั้นสร้างแผลใจที่ทำให้พี่ต้องเจ็บปวดไปตลอดชีวิต
คมมีดแบบไหนกันนะ? ที่สร้างบาดแผลและพรากพี่ชายของเธอไป
แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบใด..อาคิจะเอาพี่ชายคนเดิมกลับมาเองค่ะ
รออีกหน่อยนะ..พี่
คืนนี้ทุกอย่างจะต้องเปลี่ยนไป อาคิจะไม่ยอมให้พี่ต้องบาดเจ็บอยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว
ความคิดเห็น