ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Fate War
คุณ....เคยเชื่อเรื่องพลังแห่ง "เวทมนตร์ " ไหม ว่ากันว่าใครก็ตามที่สามารถเข้าใจพลังเหล่านี้ซึ่งได้แก่ ดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า และความมืดได้ละก็ ผู้นั้นจะสามารถครองโลกได้อย่างง่ายดาย แต่ใครกันล่ะจะเป็นบุคคลที่ว่า.......
"ลากูร....ลากูร.....เขาเป็นอะไรไปน่ะ.....ลา.."
"นายคิดเหรอว่าจะเอาชนะฉันได้น่ะ ลากูร.... "
"ฉันจะไม่ยอมให้นายเป็นอะไรแน่ ไว้ใจฉันเถอะ"
"ฉันรักแกนะ ไอ้น้องรัก"
......................................"สวัสดี...ลากูร....ยังจำฉันได้ใช่ไหม".................
"!!!!!!!!" ลากูรสะดุ้งตื่นขึ้นมา ก่อนจะสาดสายตาไปรอบๆพบว่าตอนนี้เขากำลังนอนอยู่บนเตียงในบ้านหลังหนึ่งและพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว
"ตื่นแล้วหรอ" เสียงเย็นชาของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมา บังคับให้ลากูรมองไปยังต้นเสียงทันทีสาวสวยในชุดสีฟ้ากระโปรงยาวที่ผ่าจนถึงโคนขาพร้อมรองเท้าบู๊ทหุ้มข้อ บนไหล่ประดับด้วยเกราะสีเงินเช่นเดียวกับสีผมของเธอ ดวงตาฟ้าประกายของเธอจดจ้องที่ไปลากูร
"ฉันบอกใช่ไหมว่าจะมาหาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ไม่ได้บอกนายนี้ว่าให้มาแบบแปลกๆน่ะ" เธอวางข้าวต้มลงบนโต๊ะข้างๆเตียงของลากูร
"เจนิส......" ลากูรจ้องมาเจนิสด้วยแววตาแห่งความเศร้าหมอง เธอเป็นบุคคลเดียวที่ลากูรรักและไว้ใจที่สุดในขณะนี้ เจนิสนั่งลงข้างเตียงและจับมือของลากูรไว้
"นายเหนื่อยมามากพอแล้วนะลากูร พักซะบ้างเถอะนะ" เจนิสพูดกับลากูรด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนพร้อมกับลูบมือของลากูรด้วยความอบอุ่น
"มีเรื่องอะไรอีกหรือ ที่ทำให้นายไม่สามารถออกจากการต่อสู้ได้...." เจนิสลูบหัวลากูรเบาๆ
"ผมไม่รู้สิ....แต่ความรู้สึกนั้นยังคงอยู่ ผมยังคงสัมผัสถึงเขาได้และเขายังคงหลอกหลอนผมอยู่เสมอ ไม่รู้สิผมกลัว..กลัวเขาจะกลับมาแล้วทำให้คนที่ผมรักต้องจากไปอีก"
ลากูรกัดฟันทน เขาไม่อยากจะเสียน้ำตาแต่เมื่ออยู่กับพี่สาวของตัวเองคนที่เขารักและเชื่อใจความรู้สึกทั้งหมดมันก็พรั่งพรูจนไม่สามารถเก็บไว้ได้ เจนิสดึงเขาเข้าไปกอด
"ฉันไม่มีวันทิ้งนายไปหรอกน่า นายเป็นน้องชายคนเดียวที่ฉันยังเหลืออยู่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันจะอยู่กับนายและนายจะสามารถผ่านมันไปได้ ฉันเชื่ออย่างนั้นนะ..."
.................
"ที่นี่ คือบ้านของฉันเองใน Babalon garden" เจนิสพาลากูรออกมาเดินเล่น หลังจากปรับอารมณ์และพักผ่อนเรียบร้อย
"พวกนั้นใครน่ะ" ลากูรชี้มือไปยังกลุ่มคนที่ซ้อมฟันดาบอยู่ในสวนของเจนิส
"พวกนั้นหรอ.....เป็นพวกที่ช่วยมาจากหลายๆที่น่ะ เป็นคนดีมีฝีมือแต่ไร้โอกาส ฉันเห็นว่าพื้นที่ของฉันยังพอเหลืออยู่จึงรับมาอยู่ด้วย หน้าที่ก็คือช่วยเหลือหมู่บ้านจากภัยต่างๆและทำสาธารณประโยชน์น่ะ" เจนิสพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาต่างจากตอนอยู่ในบ้านมากๆ
"สวัสดีครับนายหญิง! แล้วเอ่อ..." ชายหนุ่มผู้หนึ่งสะพายดาบยาวในชุดเกราะเบา เข้ามาทำความเคารพเจนิส
"นี้ลากูร...น้องชายฉันเอง" เจนิสแนะนำลากูร "นี้กาเรน (Garen) ลูกน้องคนสนิทของฉันเองเป็นคนที่เก่งมากเลยละ"
"สวัสดีครับนายน้อย" กาเรนทำความเคารพลากูร "อืม......"
"โอเค พวกฉันจะไปเดินเล่นกันนิดหน่อย ฝากดูแลคนอื่นๆด้วยนะ" เจนิสบอกกาเรนก่อนที่จะเดินลงจากบ้านไป
"พวกเขาดูนับถือเธอมากเลยนะ"
"ใช่คงอย่างนั้นแหละ ไม่งั้นพวกเขาจะเป็นยังไงกันก็ไม่รู้ถ้าฉันไม่ไปเจอก่อน"
"พี่ก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละนะ เย็นชาแต่ใจกลับอบอุ่น..."
"พอเถอะน่า อย่างนายจะไปเข้าใจอะไรฉัน" เจนิสปัดหน้าหนีจากลากูร ขณะที่ลากูรอมยิ้มเพราะขำกับนิสัยของพี่สาวตัวเอง
"ว่าแต่ นายได้ยินข่าวเกี่ยวกับพวก เฟซวอร์ (Fate War) บ้างรึเปล่า" เจนิสถามลากูรเมื่อทั้งสองเดินมาถึงจุดชมวิวบนเนินเขาของหมู่บ้าน
"Fate war หรอ พวกกองทัพโจรที่ว่ารุกรานหมู่บ้านหรือเมืองเล็กๆไปทั่วน่ะนะ" ลากูรยืนค้ำไม้มองดวงอาทิตย์ยามเช้าที่กำลังขึ้น
"ใช่...เจ้าพวกนั้นโหดร้ายมากเลยนะ ได้ยินมาว่าเมืองที่โดนบุกถ้าไม่ยอมจำนนแต่แรกรบแม้แต่หมูในเล้าก็ไม่รอด"
"................"
"ฉันน่ะนะ ไม่อยากให้หมู่บ้านนี้ต้องมีชะตากรรมแบบนั้นจึงได้พยายามรวบรวมคนที่มีความสามารถเพื่อที่จะได้ช่วยหมู่บ้านนี้ได้อีกแรง" เจนิสหันหน้ามามองลากูร
"และเพื่อ...ไม่ให้นายต้องเป็นห่วงฉันมากเกินไปอีก"
"ฉันเข้าใจ...." ลากูรตอบภาพความหลังสมัยที่เขายังคงวิ่งเล่นกับพี่ๆในสวนหลังบ้านก็ผุดขึ้นมา
"บึ้มมมมมมมมมมมมมม" เสียงระเบิดดังกระหึ่มขึ้นบริเวณประตูทางเข้าหมู่บ้าน
"อะไรน่ะ" สีหน้าของเจนิสวิตกอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะกระโดดลงจากเนินไปเป็นคนแรก
"ทำอะไรน่ะ เจนิส! รอด้วยสิ" ลากูรไม่รอช้ากระโดดตามลงไปทันที
"โอ้ย~ อ๊าก~ กรี๊ดดด" เสียงชาวบ้านที่โดนฆ่าดังก้องไปทั่ว
"ไป ไป ไป หลบไปหายที่ซ่อน" เหล่าทหารและอัศวินในหมู่บ้านวิ่งเข้ามายังจุดปะทะเข้าต่อสู้กับผู้รุกราน
"หัวหน้า พวกมันเยอะเกินไปเราจะไหวหรอ" นายทหารคนนึงกล่าวกับหัวหน้าอย่างหวั่นกลัว
"มันเป็นหน้าที่ เราจำต้องรบเพื่อมิให้ประชาชนต้องเดือดร้อน!" หัวหน้าทหารว่าและก็นำลูกน้องตั้งการ์ดโล่สกัดกั้นทันที
"ทำดีมากทหาร...." ชายร่างสูงใหญ่ในเกราะสีเงินเอ่ยขึ้นก่อนจะควบม้ากระโดดข้ามมาอยู่หน้าแถวและจดจ้องไปยังผู้มาเยือนของหมู่บ้าน
"ข้า! อนาดอร์ (Anadon) แห่ง Babalon garden พวกเจ้าเป็นใครถึงได้บุกมาที่หมู่บ้านของข้า"
หลังควันไฟที่บดบังเงาคนได้ปรากฎขึ้น เผยให้เห็นชายร่างสูงผมยาวดำ แววตาคมดุจเหยี่ยวคลุมด้วยผ้าคลุมสีดำขาดๆ ในมือถือดาบคาตานะยาวใส่ฝักเอาไว้อยู่
"ข้า ซิสก้า ดราก้อนดาร์ก (Ziska dragondark)ผู้นำแห่ง Fate war เรามาอย่างสันติ เพียงแค่คำตอบว่าจะยอมหรือต่อต้าน"
"Fate war น่ะหรอถ้าเราตอบว่าจำเป็นต้องต่อต้านละ" อนาดอร์ชักดาบยาวของเขาออกมาชี้ไปยังซิสก้า
"ผู้ที่ต่อต้าน ต้อง ตาย!! " ซิสก้าชูดาบขึ้นเหล่านักรบจาก Fate war ก็พุ่งเข้ามาเหล่าอัศวินทันที
"ปกป้องหมู่บ้าน ทุกคนฆ่ามัน!!" อนาดอร์ควบม้านำทหารเข้าปะทะ
ด้วยจำนวนที่มากกว่าทำให้ Fate war สามารถแบ่งกำลังบุกเข้ามาทางอื่นเพื่อหลีกเลี่ยงจากการปะทะกับเหล่าอัศวินได้
"ฮือ ๆ ๆ ฆ่าฉันได้แต่อย่าข้าลูกฉันเลยนะ เขายังเด็กอยู่" หญิงคนกลางคนหนึ่งกำลังกอดลูกชายอ้อนว้อนต่อนักรบ Fate war ที่กำลังล้อมตนอยู่
"ลูกเสือ เมื่อข้าฆ่าแม่มันมันก็ต้องมาเล่นงานข้าแน่ แบบนั้นจะปล่อยไว้ได้หรือไง!? ตายซะ" นักรบ Fate war ง้างดาบหมายฟันให้ตายทั้งแม่และลูก
"ฉึก !" วัตถุแหลมยาวหนึ่งเมตรโปร่งใสและเปล่งแสงสีฟ้าครามออกมาพร้อมไอเย็นที่คละคลุ้งได้พุ่งเข้าเสียบหน้าอกของเขาอย่างจัง
"จะมากเกินไปแล้วนะ...." แววตาของเจนิสบัดนี้เผยความเย็นชาถึงขีดสุด เปล่งสีฟ้าออกจากนัยต์ตาอีกทั้งไอเย็นที่ระเหยออกจากร่างกาย
"ยัยนี้มันอะไรกันวะ !? ฆ่ามันเร็ว" นักรบ Fate war ประมาณ 10 คนรีบฮื้อเข้ามาล้อมเจนิสไว้
"รีบหนีไปเถอะ ที่นี้ฉันจัดการเอง" เจนิสบอกแก่แม่ลูกคู่นั้น
"ขอบคุณค่ะ ไปเร็วลูก"
"เฮ้ยจะหนีไปไหน ตามไปเร็ว" ทหารสองคนพยายามวิ่งตามแม่ลูกคู่นั้นไป
"อ๊ากกกกก" คมดาบฟันเข้าใส่ทหารสองนายอย่างรวดเร็วทำให้แม่ลูกหนีไปได้สำเร็จ
"คิดจะรังแกคนอ่อนแอ แบบนั้นยังเรียกว่านักรบได้อีกหรอ" ลากูรยืนขึ้นและชี้ดาบถามนักรบ Fatewar
" Ice Spear !" เจนิสสะบัดมือไปข้างตัวพร้อมสร้างหอกน้ำแข็งลอยอยู่รอบตัวนับสิบเล่ม
"สมรภูมิอื่นเป็นอย่างไร ฉันรู้ดีแต่ที่นี้จะไม่เป็นแบบนั้นเด็ดขาด" เจนิสกล่าวพร้อมยิงหอกน้ำแข็งเข้าใส่นักรบจาก Fate war ทุกคนที่ล้อมเธออยู่
"จงพ่ายแพ้ซะ Fate war!!" เธอสร้างหอกน้ำแข็งชุดใหม่พร้อมกับที่ลากูรมายืนข้างเธอก่อนที่จะเข้าปะทะกับนักรบจาก Fate war ...
"ลากูร....ลากูร.....เขาเป็นอะไรไปน่ะ.....ลา.."
"นายคิดเหรอว่าจะเอาชนะฉันได้น่ะ ลากูร.... "
"ฉันจะไม่ยอมให้นายเป็นอะไรแน่ ไว้ใจฉันเถอะ"
"ฉันรักแกนะ ไอ้น้องรัก"
......................................"สวัสดี...ลากูร....ยังจำฉันได้ใช่ไหม".................
"!!!!!!!!" ลากูรสะดุ้งตื่นขึ้นมา ก่อนจะสาดสายตาไปรอบๆพบว่าตอนนี้เขากำลังนอนอยู่บนเตียงในบ้านหลังหนึ่งและพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว
"ตื่นแล้วหรอ" เสียงเย็นชาของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมา บังคับให้ลากูรมองไปยังต้นเสียงทันทีสาวสวยในชุดสีฟ้ากระโปรงยาวที่ผ่าจนถึงโคนขาพร้อมรองเท้าบู๊ทหุ้มข้อ บนไหล่ประดับด้วยเกราะสีเงินเช่นเดียวกับสีผมของเธอ ดวงตาฟ้าประกายของเธอจดจ้องที่ไปลากูร
"ฉันบอกใช่ไหมว่าจะมาหาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ไม่ได้บอกนายนี้ว่าให้มาแบบแปลกๆน่ะ" เธอวางข้าวต้มลงบนโต๊ะข้างๆเตียงของลากูร
"เจนิส......" ลากูรจ้องมาเจนิสด้วยแววตาแห่งความเศร้าหมอง เธอเป็นบุคคลเดียวที่ลากูรรักและไว้ใจที่สุดในขณะนี้ เจนิสนั่งลงข้างเตียงและจับมือของลากูรไว้
"นายเหนื่อยมามากพอแล้วนะลากูร พักซะบ้างเถอะนะ" เจนิสพูดกับลากูรด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนพร้อมกับลูบมือของลากูรด้วยความอบอุ่น
"มีเรื่องอะไรอีกหรือ ที่ทำให้นายไม่สามารถออกจากการต่อสู้ได้...." เจนิสลูบหัวลากูรเบาๆ
"ผมไม่รู้สิ....แต่ความรู้สึกนั้นยังคงอยู่ ผมยังคงสัมผัสถึงเขาได้และเขายังคงหลอกหลอนผมอยู่เสมอ ไม่รู้สิผมกลัว..กลัวเขาจะกลับมาแล้วทำให้คนที่ผมรักต้องจากไปอีก"
ลากูรกัดฟันทน เขาไม่อยากจะเสียน้ำตาแต่เมื่ออยู่กับพี่สาวของตัวเองคนที่เขารักและเชื่อใจความรู้สึกทั้งหมดมันก็พรั่งพรูจนไม่สามารถเก็บไว้ได้ เจนิสดึงเขาเข้าไปกอด
"ฉันไม่มีวันทิ้งนายไปหรอกน่า นายเป็นน้องชายคนเดียวที่ฉันยังเหลืออยู่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันจะอยู่กับนายและนายจะสามารถผ่านมันไปได้ ฉันเชื่ออย่างนั้นนะ..."
.................
"ที่นี่ คือบ้านของฉันเองใน Babalon garden" เจนิสพาลากูรออกมาเดินเล่น หลังจากปรับอารมณ์และพักผ่อนเรียบร้อย
"พวกนั้นใครน่ะ" ลากูรชี้มือไปยังกลุ่มคนที่ซ้อมฟันดาบอยู่ในสวนของเจนิส
"พวกนั้นหรอ.....เป็นพวกที่ช่วยมาจากหลายๆที่น่ะ เป็นคนดีมีฝีมือแต่ไร้โอกาส ฉันเห็นว่าพื้นที่ของฉันยังพอเหลืออยู่จึงรับมาอยู่ด้วย หน้าที่ก็คือช่วยเหลือหมู่บ้านจากภัยต่างๆและทำสาธารณประโยชน์น่ะ" เจนิสพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาต่างจากตอนอยู่ในบ้านมากๆ
"สวัสดีครับนายหญิง! แล้วเอ่อ..." ชายหนุ่มผู้หนึ่งสะพายดาบยาวในชุดเกราะเบา เข้ามาทำความเคารพเจนิส
"นี้ลากูร...น้องชายฉันเอง" เจนิสแนะนำลากูร "นี้กาเรน (Garen) ลูกน้องคนสนิทของฉันเองเป็นคนที่เก่งมากเลยละ"
"สวัสดีครับนายน้อย" กาเรนทำความเคารพลากูร "อืม......"
"โอเค พวกฉันจะไปเดินเล่นกันนิดหน่อย ฝากดูแลคนอื่นๆด้วยนะ" เจนิสบอกกาเรนก่อนที่จะเดินลงจากบ้านไป
"พวกเขาดูนับถือเธอมากเลยนะ"
"ใช่คงอย่างนั้นแหละ ไม่งั้นพวกเขาจะเป็นยังไงกันก็ไม่รู้ถ้าฉันไม่ไปเจอก่อน"
"พี่ก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละนะ เย็นชาแต่ใจกลับอบอุ่น..."
"พอเถอะน่า อย่างนายจะไปเข้าใจอะไรฉัน" เจนิสปัดหน้าหนีจากลากูร ขณะที่ลากูรอมยิ้มเพราะขำกับนิสัยของพี่สาวตัวเอง
"ว่าแต่ นายได้ยินข่าวเกี่ยวกับพวก เฟซวอร์ (Fate War) บ้างรึเปล่า" เจนิสถามลากูรเมื่อทั้งสองเดินมาถึงจุดชมวิวบนเนินเขาของหมู่บ้าน
"Fate war หรอ พวกกองทัพโจรที่ว่ารุกรานหมู่บ้านหรือเมืองเล็กๆไปทั่วน่ะนะ" ลากูรยืนค้ำไม้มองดวงอาทิตย์ยามเช้าที่กำลังขึ้น
"ใช่...เจ้าพวกนั้นโหดร้ายมากเลยนะ ได้ยินมาว่าเมืองที่โดนบุกถ้าไม่ยอมจำนนแต่แรกรบแม้แต่หมูในเล้าก็ไม่รอด"
"................"
"ฉันน่ะนะ ไม่อยากให้หมู่บ้านนี้ต้องมีชะตากรรมแบบนั้นจึงได้พยายามรวบรวมคนที่มีความสามารถเพื่อที่จะได้ช่วยหมู่บ้านนี้ได้อีกแรง" เจนิสหันหน้ามามองลากูร
"และเพื่อ...ไม่ให้นายต้องเป็นห่วงฉันมากเกินไปอีก"
"ฉันเข้าใจ...." ลากูรตอบภาพความหลังสมัยที่เขายังคงวิ่งเล่นกับพี่ๆในสวนหลังบ้านก็ผุดขึ้นมา
"บึ้มมมมมมมมมมมมมม" เสียงระเบิดดังกระหึ่มขึ้นบริเวณประตูทางเข้าหมู่บ้าน
"อะไรน่ะ" สีหน้าของเจนิสวิตกอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะกระโดดลงจากเนินไปเป็นคนแรก
"ทำอะไรน่ะ เจนิส! รอด้วยสิ" ลากูรไม่รอช้ากระโดดตามลงไปทันที
"โอ้ย~ อ๊าก~ กรี๊ดดด" เสียงชาวบ้านที่โดนฆ่าดังก้องไปทั่ว
"ไป ไป ไป หลบไปหายที่ซ่อน" เหล่าทหารและอัศวินในหมู่บ้านวิ่งเข้ามายังจุดปะทะเข้าต่อสู้กับผู้รุกราน
"หัวหน้า พวกมันเยอะเกินไปเราจะไหวหรอ" นายทหารคนนึงกล่าวกับหัวหน้าอย่างหวั่นกลัว
"มันเป็นหน้าที่ เราจำต้องรบเพื่อมิให้ประชาชนต้องเดือดร้อน!" หัวหน้าทหารว่าและก็นำลูกน้องตั้งการ์ดโล่สกัดกั้นทันที
"ทำดีมากทหาร...." ชายร่างสูงใหญ่ในเกราะสีเงินเอ่ยขึ้นก่อนจะควบม้ากระโดดข้ามมาอยู่หน้าแถวและจดจ้องไปยังผู้มาเยือนของหมู่บ้าน
"ข้า! อนาดอร์ (Anadon) แห่ง Babalon garden พวกเจ้าเป็นใครถึงได้บุกมาที่หมู่บ้านของข้า"
หลังควันไฟที่บดบังเงาคนได้ปรากฎขึ้น เผยให้เห็นชายร่างสูงผมยาวดำ แววตาคมดุจเหยี่ยวคลุมด้วยผ้าคลุมสีดำขาดๆ ในมือถือดาบคาตานะยาวใส่ฝักเอาไว้อยู่
"ข้า ซิสก้า ดราก้อนดาร์ก (Ziska dragondark)ผู้นำแห่ง Fate war เรามาอย่างสันติ เพียงแค่คำตอบว่าจะยอมหรือต่อต้าน"
"Fate war น่ะหรอถ้าเราตอบว่าจำเป็นต้องต่อต้านละ" อนาดอร์ชักดาบยาวของเขาออกมาชี้ไปยังซิสก้า
"ผู้ที่ต่อต้าน ต้อง ตาย!! " ซิสก้าชูดาบขึ้นเหล่านักรบจาก Fate war ก็พุ่งเข้ามาเหล่าอัศวินทันที
"ปกป้องหมู่บ้าน ทุกคนฆ่ามัน!!" อนาดอร์ควบม้านำทหารเข้าปะทะ
ด้วยจำนวนที่มากกว่าทำให้ Fate war สามารถแบ่งกำลังบุกเข้ามาทางอื่นเพื่อหลีกเลี่ยงจากการปะทะกับเหล่าอัศวินได้
"ฮือ ๆ ๆ ฆ่าฉันได้แต่อย่าข้าลูกฉันเลยนะ เขายังเด็กอยู่" หญิงคนกลางคนหนึ่งกำลังกอดลูกชายอ้อนว้อนต่อนักรบ Fate war ที่กำลังล้อมตนอยู่
"ลูกเสือ เมื่อข้าฆ่าแม่มันมันก็ต้องมาเล่นงานข้าแน่ แบบนั้นจะปล่อยไว้ได้หรือไง!? ตายซะ" นักรบ Fate war ง้างดาบหมายฟันให้ตายทั้งแม่และลูก
"ฉึก !" วัตถุแหลมยาวหนึ่งเมตรโปร่งใสและเปล่งแสงสีฟ้าครามออกมาพร้อมไอเย็นที่คละคลุ้งได้พุ่งเข้าเสียบหน้าอกของเขาอย่างจัง
"จะมากเกินไปแล้วนะ...." แววตาของเจนิสบัดนี้เผยความเย็นชาถึงขีดสุด เปล่งสีฟ้าออกจากนัยต์ตาอีกทั้งไอเย็นที่ระเหยออกจากร่างกาย
"ยัยนี้มันอะไรกันวะ !? ฆ่ามันเร็ว" นักรบ Fate war ประมาณ 10 คนรีบฮื้อเข้ามาล้อมเจนิสไว้
"รีบหนีไปเถอะ ที่นี้ฉันจัดการเอง" เจนิสบอกแก่แม่ลูกคู่นั้น
"ขอบคุณค่ะ ไปเร็วลูก"
"เฮ้ยจะหนีไปไหน ตามไปเร็ว" ทหารสองคนพยายามวิ่งตามแม่ลูกคู่นั้นไป
"อ๊ากกกกก" คมดาบฟันเข้าใส่ทหารสองนายอย่างรวดเร็วทำให้แม่ลูกหนีไปได้สำเร็จ
"คิดจะรังแกคนอ่อนแอ แบบนั้นยังเรียกว่านักรบได้อีกหรอ" ลากูรยืนขึ้นและชี้ดาบถามนักรบ Fatewar
" Ice Spear !" เจนิสสะบัดมือไปข้างตัวพร้อมสร้างหอกน้ำแข็งลอยอยู่รอบตัวนับสิบเล่ม
"สมรภูมิอื่นเป็นอย่างไร ฉันรู้ดีแต่ที่นี้จะไม่เป็นแบบนั้นเด็ดขาด" เจนิสกล่าวพร้อมยิงหอกน้ำแข็งเข้าใส่นักรบจาก Fate war ทุกคนที่ล้อมเธออยู่
"จงพ่ายแพ้ซะ Fate war!!" เธอสร้างหอกน้ำแข็งชุดใหม่พร้อมกับที่ลากูรมายืนข้างเธอก่อนที่จะเข้าปะทะกับนักรบจาก Fate war ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น