เสน่หาซ่อนเร้น

ลำดับตอนที่ #5 : การท้าทายกฎระเบียบ

ทุกครั้งที่ฉันนึกถึงครูพีท ใจฉันก็เต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมา ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันไม่ควรจะเกิดขึ้น แต่ทำไมฉันถึงหยุดคิดถึงเขาไม่ได้เลย ฉันรู้ดีว่าสิ่งที่เราทำคือการท้าทายกฎระเบียบที่โรงเรียนเคร่งครัดที่สุด แต่ยิ่งฉันคิดถึงมัน ฉันก็ยิ่งรู้สึกถึงความเร่าร้อนที่ซ่อนอยู่ในใจฉัน

เช้านี้ฉันตื่นขึ้นมาในหอพักเหมือนเช่นเคย แต่ความรู้สึกที่ติดค้างอยู่ในหัวใจทำให้ฉันไม่สามารถทำตัวเหมือนปกติได้ ฉันพยายามจะไม่คิดถึงเขา แต่ทุกครั้งที่ฉันปิดตา ภาพของครูพีทก็จะปรากฏขึ้นมาในหัว ความใกล้ชิดของเรามันผิด ฉันรู้ดี แต่ฉันก็ไม่สามารถหยุดความรู้สึกนี้ได้ 

“เมื่อวานกลับดึกเหรอ” ซาร่าทักทายฉัน ขณะที่ฉันกำลังเดินไปยังห้องเรียน

“เอ้อ...ก็นิดนึง” ฉันหน้าแดงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน

“ไม่สบายรึเปล่า?” ซาร่าจ้องมองฉัน ก่อนจะเอามือมาอังที่หน้าผาก

“ปะ..เปล่า” ฉันรีบปฏิเสธทันที

“ครูพีทใช้งานหนักเหรอ?” ซาร่าพึมพำด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ

“ก็...ไม่นะ..”

“วันนี้ต้องไปช่วยครูอีกมั้ยอะ?”

“อะ..ไม่แน่ใจอะ” ฉันแบ่งรับแบ่งสู้

“ฉันไปช่วยมั้ย?” ซาร่าเสนอตัวเอง

“ไหวเหรอ มีแต่บทเรียนวรรณคดีทั้งนั้นเลยนะ” ฉันเอียงคอถามเพื่อน เพราะรู้ดีว่าเธอไม่ชอบเรียนวิชานี้เท่าไหร่

“อึก...ไม่เอาดีกว่า ฉันไม่ค่อยถนัด” ซาร่านึกได้รีบปฏิเสธ

“ก็ว่าอยู่” ฉันหัวเราะเบาๆ และรู้สึกโล่งใจในคราวเดียวกัน

วันนี้ในชั่วโมงเรียน ครูพีทสอนบทกวีของเชกสเปียร์ บทกวีที่เต็มไปด้วยความรู้สึกและความหมายที่ลึกซึ้ง ทุกคำพูดของเชกสเปียร์เหมือนกับกำลังสะท้อนความรู้สึกของฉันในตอนนี้อย่างประหลาด ครูพีทยืนอยู่หน้าชั้นเรียน แต่ฉันรู้สึกเหมือนเขากำลังพูดกับฉันเพียงคนเดียว เขาพูดถึงความรักที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน ความรักที่ไม่อาจเข้าใจได้ง่ายๆ และความรู้สึกที่ขัดแย้งกันภายในจิตใจ

“ความรักที่แท้จริง ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะค้นหา มันเต็มไปด้วยความซับซ้อนและความรู้สึกที่ขัดแย้งกัน” 

ครูพีทกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นและลึกซึ้ง สายตาของเขามองผ่านห้องเรียนไปยังนักเรียนทุกคน แต่ฉันรู้สึกเหมือนสายตานั้นกำลังจับจ้องมาที่ฉันเพียงคนเดียว หัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น

หลังจากชั่วโมงเรียนจบลง ฉันรู้สึกถึงสายตาของครูพีทที่มองตามฉันไป ตอนที่ฉันเดินออกจากห้องเรียน มันเป็นสายตาที่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกจับจ้องอย่างใกล้ชิดและลึกซึ้ง สายตานั้นทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังถูกดึงดูดกลับไปหาเขา แม้ว่าฉันจะพยายามต้านทาน

            วันนี้ ฉันตัดสินใจไปหาครูพีทที่ห้องพักครูหลังเลิกเรียน ใจฉันเต้นแรงเมื่อเดินไปตามทางเดินที่เงียบสงัด ประตูห้องพักครูปิดอยู่ ฉันเคาะเบา ๆ ก่อนจะเปิดเข้าไป

            ครูพีท…”

ฉันเรียกชื่อเขาอย่างแผ่วเบา เขาหันมามองฉันด้วยสายตาคมกริบที่ฉันคุ้นเคย ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายเมื่อฉันเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของเขา

            “ลิลลี่ เธอมาได้ยังไง?” เขาถามฉัน แต่ฉันรู้ดีว่าเขากำลังรอให้ฉันมา

            ฉันเดินเข้าไปหาเขาอย่างช้าๆ ความรู้สึกที่มีต่อเขาเริ่มท่วมท้น ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป เมื่อฉันเข้าไปใกล้เขา เขาก็ลุกขึ้นยืน สายตาของเราสบกันเพียงชั่วครู่ก่อนที่เขาจะดึงฉันเข้ามาใกล้

            “หนู..” ฉันพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คำพูดกลับติดอยู่ในลำคอ ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน

            ครูพีทยิ้มมุมปาก ก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้ฉัน เขาเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มของฉันเบาๆ การสัมผัสของเขาทำให้ฉันรู้สึกหวั่นไหว 

            ครูพีทยิ้มเล็กน้อยก่อนจะก้มลงมาจูบฉัน ริมฝีปากของเราสัมผัสกันอีกครั้ง และมันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน การจูบของเขาอ่อนโยนแต่ก็เต็มไปด้วยความร้อนแรงที่ยากจะต้านทาน ฉันตอบสนองต่อเขาอย่างที่ฉันเองก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อน

            “ลิลลี่...” 

ครูพีทกระซิบชื่อฉันข้างหู เสียงของเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกกระตุ้นให้เข้าไปใกล้เขามากขึ้น ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน ทุกสัมผัสของเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนจะหลอมละลายไปกับความปรารถนาที่เขามีต่อฉัน

มือของเขาเลื่อนลงมาจับที่เอวของฉัน ก่อนจะค่อยๆ ลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง จากนั้นเลื่อนไปที่สะโพก ฉันรู้สึกถึงความร้อนแรงที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจมดิ่งเข้าสู่ความปรารถนาที่ไม่สามารถหยุดยั้งได้

“มีเรื่องที่ฉันต้องสอนเธอเยอะเลย ลิลลี่” เขาพูดเบาๆ ก่อนจะจูบฉันอีกครั้ง การจูบครั้งนี้เข้มข้นกว่าเดิม 

“อ้าปากอีกนิดสิ...”

เขากระซิบ ฉันทำตามอย่างว่าง่าย ปลายลิ้นของเขาแทรกเข้ามาในปากของฉันอย่างช่ำชอง หัวใจของฉันรู้สึกราวกับว่ามันกำลังจะระเบิดออกมาจากอก เขากำลังทำให้ร่างกายของฉันร้อนด้วยไฟปรารถนา

            ฉันตอบสนองต่อเขาอย่างเต็มใจ มือของฉันเลื่อนไปสัมผัสใบหน้าของเขา ความร้อนแรงที่ท่วมท้นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังถูกเผาผลาญด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจห้ามได้

            “อ๊ะ..ครู..”

ฉันตกใจเล็กน้อย เมื่อจู่ๆ เขาก็กวาดสิ่งของบนโต๊ะทำงานลงพื้น และยกตัวฉันขึ้นไปบนโต๊ะ ดันให้หลังของฉันพิงกับตู้เอกสาร มือของฉันรีบรวบกระโปรงสั้นเอาไว้ แต่เขากลับดึงมือของฉันออก ดวงตาคมเข้มของเขาจ้องมองฉัน มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย

“นี่คือบทเรียนที่เธอต้องเรียนวันนี้” ครูพีทกระซิบเสียงกระเส่า

นิ้วมือเรียวของเขาล้วงเข้าไปใต้กระโปรง ก่อนจะรูดชั้นในตัวจิ๋วของฉันออกจากกระโปรง จากนั้นเขาก็ยกขาขวาพาดที่บ่าของเขา ชั่วขณะที่ฉันเผลอ ลมหายใจอุ่นของเขาก็เป่ารดที่ด้านล่างของฉัน

“อ๊ะ!!” ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อลิ้นอันอ่อนนุ่มของเขาแตะเข้าส่วนที่อ่อนไหวมากที่สุดในร่างกาย

“ครูคะ...ไม่..อ๊า..” เสียงร้องห้ามของฉันหายไป กลายเป็นเสียงครางแผ่วเบาออกมา 

ครูพีทช่างมีความชำนาญยิ่งนัก แม้ว่าบางครั้งฉันจะพยายามหุบขา แต่เขาก็ไม่ยอม ที่สำคัญเขากลับเร่งเร้าฉันอย่างหนัก ลิ้นพริ้วสะบัด ส่วนนิ้วมือเรียวของเขาก็ลูบคลำที่ยอดอกของฉันเพิ่มความเสียวซ่านขึ้นอีก

เสียงของฉันเริ่มครางถี่ ฉันเริ่มหายใจหอบ ร่างกายของฉันร้อนระอุ ทุกอณูในกายของฉันตอบรับความซาบซ่านที่วูบไหว ลิ้นของเขายังคงเคลื่อนไหวไม่หยุด และเพิ่มน้ำหนักให้แรงขึ้น เพิ่มความเสียวซ่านให้ฉันมากยิ่งขึ้น จนกระทั่งฉันรู้สึกราวกับร่างกายจะระเบิด ช่องท้องเสมือนมีมวลคลื่นก่อพายุ ในที่สุดฉันก็ถึงจุดหมายปลายทาง

“ลิลลี่...ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย”

ครูพีทกระซิบเบาๆ กับฉันที่หมดแรงอ่อนระทวยในอ้อมกอดของเขา

ฉันเงยหน้ามองเข้าไปในดวงตาของเขา ดวงตาคู่นั้นที่มองฉันด้วยความรักและความปรารถนาที่ฉันไม่เคยเห็นในสายตาของใครมาก่อน มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกสะกดให้จมดิ่งลงไปในโลกที่มีเพียงเราเท่านั้น

“หนูก็เหมือนกันค่ะครู” ฉันพูดออกมาเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความจริงใจที่ฉันไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้

ครูพีทยิ้มให้ฉันก่อนจะก้มลงมาจูบที่หน้าผากของฉัน

“คราวหน้าฉันจะสอนบทเรียนสำคัญที่สุดให้เธอ...แต่ไม่ใช่ที่นี่นะ”

“ค่ะ” ฉันตอบรับ และเงยหน้ามองเขา ดวงตาคมกริบของเขาเป็นประกายพึงพอใจ