คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : รักร้ายลึก #13
“ทำันนะ…” เษระิบเสียพร่า หลัถอนูบที่ร้อนแร ริมฝีปาอเายัลอเลียแ้มนวลอย่าแผ่วเบา วาม้อใบหน้าหวานที่แระเรื่อเพราะฝีมืออเา
เนเม้มริมฝีปาแน่น หัวใเ้นระส่ำนแทบไม่เป็นัหวะ วามร้อนวูบวาบแล่นไปทั่วร่า เธอหลบสายาอเา แ่สัมผัสอริมฝีปาและลมหายใอุ่นๆ ทำให้เธอไม่อายับหนีไปไหน
“ันอยาทำับเธอ...” เษพึมพำเสียเบา ะที่ริมฝีปาร้อนอเาไล้แะเบาๆ ลบนริมฝีปาบาอเน ูบที่เ็มไป้วยวามอ่อนหวาน ราวับำลัอำยินยอมาเธอ
เนหลับาแน่น รู้สึถึหัวใที่เ้นระส่ำอยู่ในอ ริมฝีปาบาเม้มเ้าหาันเล็น้อย ่อนะเอ่ยเสียแผ่วเบา หลัาเียบไปรู่หนึ่
“...ันไม่มีถุ...”
ำอบนั้นทำให้เษะัไปเล็น้อย รอยยิ้มว้าปราึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาอเา เาเยหน้าึ้นมอเธอ วาสีน้ำาลเ้มเป็นประายระยับ
“ันมี...”
เารีบลุึ้น เินไปหยิบอาระเป๋าสา์ที่พิัวไว้เสมอ ะที่เนไ้แ่หลบสายา แ้มแ่านไม่อาปิบั
เษลับึ้นเีย พลาวาถุยาไว้บนหัวเีย โยไม่พูอะไร ่อนะโน้มัวึ้นร่อมร่าอเนอย่า้าๆ สายาม้อลึเ้าไปในวาอเธอ
ไม่รอ้า เาริมฝีปาร้อนอัวเอลบนริมฝีปาบาอเธออย่าูื่ม ูบรั้นี้เ็มไป้วยวามเร่าร้อนที่ยาะ้านทาน เรียวลิ้นอเาแทรเ้าไปในโพรปาเล็อย่า่ำอ เี่ยวระหวัับลิ้นอเธอในัหวะที่หนัหน่วและเร่าร้อน
เนเบิาึ้นเล็น้อย ่อนหลับาลอีรั้ หัวใเ้นแรนแทบหลุาอ ร่าายอเธอสั่นสะท้านไปับสัมผัสที่เามอบให้ เสียหอบหายใถี่อเธอัประสานไปับัหวะอูบที่ลึึ้และ่อเนื่อ
ภาพอืนนั้นย้อนลับเ้ามาในวามิอเน ทุสัมผัสยััเน แ่สิ่ที่แ่าในืนนี้ ือเธอไม่ไ้เมาเลยแม้แ่น้อย สิอเธอเ็มร้อย ทว่าหัวใลับเ้นแรนแทบวบุมไม่ไ้
“อ๊ะ..อ๊า..” เสียราหวานหลุออาริมฝีปาอเนโยไม่รู้ัว เมื่อเษึเสื้อยือเธอึ้นและถออออย่า่ายาย ่อนเหวี่ยมันไป้าเีย ร่าายเธอที่เปลือยเปล่าอยู่รหน้าทำให้สายามริบอเาเปล่ประาย
เษ้มล ริมฝีปาลบนยอถันสีสวยอเธออย่าแผ่วเบา ปลายลิ้นร้อนลาวนรอบยอถันที่เริ่มูันามสัมผัสอเา ่อนะเม้มูเบาๆ ราวับหยอล้อ แ่แรูนั้นลับทำให้ร่าายอเนสะท้าน
“อื้ม…” เสียราระเส่าหลุออาลำอเธออย่าไม่ั้ใ เมื่อเษเพิ่มแรูและัหวะลิ้นที่วนเวียน ยิ่เาเม้มูแรมาเท่าไหร่ เสียหอบราอเธอ็ยิ่ััึ้นามมาเท่านั้น
มือหนาอเาเลื่อนลไปลูบไล้ที่เอวออเธอ ่อนะถอาเาสั้นและโยนทิ้ไป วามเร่าร้อนาเา ทำให้เนไ้แ่ิผ้าปูเียแน่น สั่นสะท้านไปับวามรู้สึที่เธอไม่อาปิเสธ
“อื้ม…เธอหอมหวานมา…” เษพึมพำเสียพร่า ลิ่นหอมาผิวายอเนยิ่ปลุเร้าอารม์อเาให้พุ่ทะยานึ้น ริมฝีปาร้อนลาไล้ไปามยอถันทีู่ัน ปลายลิ้นร้อนวัวน้ำราวับลิ้มรสวามหวานที่เาิใ
มืออี้าอเาลูบไล้ไปามส่วนเว้าส่วนโ้อร่าเธอ ะที่อีมือเลื่อนลไปถอาเนอนอัวเออออย่าำนา แล้วโยนทิ้ไป้าเียอย่าไม่ใส่ใ
เษยืัวึ้นเล็น้อย เอื้อมมือไปหยิบอถุยาที่วาอยู่ใล้ๆ วามับ้อใบหน้าที่แระเรื่ออเน ่อนใ้ปาีอถุยาอออย่าำนา
เาสวมใส่้วยวามล่อแล่ว สายาอเายัับ้อไปที่เน ึ่อนนี้ำลันอนหอบหายใเบาๆ เธอมอเา้วยวาหยาเยิ้ม ทำให้บรรยาาศยิ่ร้อนแรึ้นทุวินาที
เนลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา เมื่อสายาเหลือบมอไปเห็นนาที่ให่โอเา วามลัวเริ่มแทรเ้ามาในิใโยไม่ทันั้ัว
“นาย… ันว่า…ไม่น่าไหวมั้…” เธอพูเสียแผ่ว มือบาันไปที่หน้าท้อแ็แร่อเา ราวับพยายามหยุยั้สิ่ที่ำลัะเิึ้น
“หืม… ราว่อน็เ้าไ้ เธอลืมแล้วเหรอ?” เษระิบเสียพร่า วามริบายแววล้อเลียน
มือหนาอเาเลื่อนลับเอวออเธอแน่น ่อนโน้มัวลไปริมฝีปาร้อนเม้มูยอถันอเธออย่าำนา ปลายลิ้นลาไล้วนสร้าสัมผัสที่ทำให้ร่าายอเนสะท้าน
“อ๊ะ…” เสียหวานอเธอหลุออมาโยไม่ทันั้ัว วามเสียว่านที่เาปลุเร้าทำให้เธอ้อเลื่อนมือบาไปบีบแนแ็แร่อเาแน่น ราวับ้อารบรรเทาวามรู้สึที่ท่วมท้น
เษยิ้มมุมปาเมื่อเห็นท่าทีอเธอ ยิ่ทำให้เาไม่อาห้ามใไ้ สัมผัสอเาทวีวามร้อนแรึ้นอย่า่อเนื่อ ะเสียหอบหายใอเธอ็ยิ่ัึ้นามัหวะที่เาปลุเร้าร่าายอเธอ
เษวยัหวะที่เนำลัเลิ้ม หอบหายใแรและไม่ทันั้ัว เาสอใส่แ่นายเ้าไปนสุในรั้เียว
ปึ!
“อึ๊!! ุ! เ็บ! ไอ้บ้านี่!!” เนสะุ้เฮือ วาเบิว้า้วยวามใ ร่าบาผวาเ้าอเาแน่น เสียสบถอเธอเ็มไป้วยวามุ่นเือ
ริมฝีปาบาถูัแน่นเพื่อลั้นเสีย ร่าายสั่นสะท้านและเร็เล็น้อยับวามรู้สึับึ้านล่าที่เธอไม่เยิน วาเธอปรือึ้นมอหน้าเาเล็น้อย
“ฮึ่ม…แน่น…” เษัฟันแน่น สีหน้าอเาเอ็เ็มไป้วยวามทรมานผสมับวามเสียว่าน ่อทาับแน่นอเนบีบรัแ่นายอเาอย่าหนัหน่ว ทำให้เา้อหยุั่วรู่เพื่อวบุมัวเอ
มือหนาอเายึ้นประอแผ่นหลัอเธอ ันให้ร่าบาแอ่นึ้นเล็น้อย ทำให้เห็นยอถันทีู่ันเรียมรับสัมผัสัเน ริมฝีปาร้อน้มลเม้มูยอถันสีสวยอเธออย่าถี่รัว ปลายลิ้นลาไล้อย่าำนานเนรู้สึเสียว่านับสัมผัสที่เร่าร้อนอเา
“อึ๊…อ๊ะ…อ๊า…” เสียราหวานหลุออาลำออเน ร่าายอเธอเริ่มปรับัวับนาอเา วามเ็บปวแรเริ่มเริ่มาหาย แปรเปลี่ยนเป็นวามรู้สึที่ลึึ้และแปลใหม่
เษยับสะโพอย่า้าๆ ัหวะแรเ็มไป้วยวามระมัระวั แ่เมื่อเาสัเเห็นว่าเนเริ่มผ่อนลาย เา็เพิ่มัหวะและแรึ้นทีละน้อย สร้าวามเสียว่านที่ทำให้ทัู้่มอยู่ในอารม์ที่ท่วมท้น
“อื๊อ…อ๊า…้าหน่อย…อื๊อ…” เนหอบราเสียระเส่า ร่าายสั่นสะท้านามแรยับที่เร่เร้าอเา มือบาโอบรอบอเาแน่นราวับพยายามหาที่พึ่ ะใบหน้าหวานแ่านเ็มไป้วยวามร้อนแร
แ่เษลับไม่ไ้ลัหวะ ลับยิ่เพิ่มวามเร็วและแรึ้น ราวับั้ใะแล้ัน
“อื้ม...อ่าส์...” เษราเสีย่ำ ริมฝีปาพรมูบไปทั่วเนินออเน ปลายลิ้นไล้เลียวนยอถัน สลับูเม้มแรๆ นทำให้เิรอยแไปทั่ว
เสียราหวานอเนัึ้นอย่าไม่สามารถห้ามไ้ เมื่อเาไม่เพียแ่เล้าโลมร่าายเธอ้านบน แ่ส่วนล่ายัระแทเ้ามาในัหวะที่หนัแน่นและรัวถี่ วามแรและวามเร็วอเาทำให้ร่าบาระุไหว สั่นสะท้านไปทั้ัว
“อ๊ะ…อ๊า…เษ…” เนราเรียื่อเา้วยเสียระเส่า หอบหายใแรนหน้าอระเพื่อม เษยยิ้มมุมปาอย่าพึพอใ เาเยหน้ามอเธอ วามเปล่ประาย้วยแรปรารถนา
เษประทับูบลบนริมฝีปาอเธออีรั้อย่าเร่าร้อน ริมฝีปาอเาบเบียับเธออย่าลึึ้ ะที่ัหวะอเายัรัวถี่และหนัแน่น ปลุเร้าร่าายอเนนแทบหลอมละลายอยู่ใ้ร่าอเา
เนไม่รู้เลยว่าเธอเสร็ไปแล้วี่รั้ และเาเริ่ม้นใหม่อีี่หน ร่าายอเธอมอยู่ในห้วอารม์ที่ทั้เร่าร้อนและท่วมท้นนยาะหลุพ้น
ำพูสุท้ายที่เนไ้ยินาเษ ่อนสิอเธอะถูลืนไป้วยวามเหนื่อยล้าือเสียระิบแผ่วเบา แ่หนัแน่นที่้าหู
“เธอเป็นอัน…ทั้ืนนี้ และลอไป”
เสียนั้นยั้ออยู่ในใอเธอ แม้ระทั่เมื่อทุอย่าบลและวามเียบเ้ารอบลุมทั่วห้อ...
ไรท์ : เี๋ยวๆ ไหนบอไม่มีอารม์ไ ไอุ้เษ!!
ความคิดเห็น