ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เสน่หาซ่อนเร้น

    ลำดับตอนที่ #11 : ใต้ผ้าห่มแห่งราตรี (2)

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ย. 67


    หลังจากที่ฉันทานอาหารเสร็จ ความรู้สึกอบอุ่นและพึงพอใจจากอาหารที่ครูพีททำให้ยังคงอยู่ในใจ ฉันวางช้อนลงอย่างเบามือ ครูพีทยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นฉันทานจนหมดชาม

    “ขอบคุณค่ะ พี่พีท อาหารอร่อยมากเลยค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้เขา

    ก่อนที่ครูพีทจะตอบอะไร เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น ทำให้ฉันหันไปมองตามเสียง ครูพีทยืนขึ้นจากเก้าอี้และหันมาพูดกับฉันด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

    “น่าจะเป็นแม่บ้านน่ะ”

    ขณะที่ครูพีทเดินไปที่ประตูเพื่อรับชุดเดรส ฉันก็ลุกขึ้น เริ่มเก็บจานและชามไปที่ห้องครัว ฉันยกถาดอาหารและเดินไปที่ห้องครัว เบาๆ วางถาดบนเคาน์เตอร์ และเริ่มล้างจานในอ่าง

    น้ำอุ่นที่ไหลผ่านมือทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลาย ล้างจานอย่างใจเย็น ความคิดของฉันยังคงวนเวียนถึงช่วงเวลาที่ได้ใช้ร่วมกับครูพีท ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีโอกาสได้สัมผัสกับความใกล้ชิดและความอบอุ่นแบบนี้จากเขา มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งหวานและเต็มไปด้วยแรงปรารถนา

    เสียงประตูเปิดและปิดเบาๆ ฉันหันไปมองก็เห็นเขายืนอยู่ที่ประตูห้องครัว ในมือของเขามีชุดเดรสที่ถูกพับอย่างเรียบร้อยอยู่บนแขนของเขา

    “ลิลลี่ ไม่ต้องล้างจานหรอก เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ครูพีทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่ฉันส่ายหัวเบาๆ พร้อมกับยิ้มให้เขา

    “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันอยากช่วยบ้างน่ะค่ะ” ฉันตอบกลับและหันไปล้างจานต่อด้วยความตั้งใจ

    ครูพีทยืนมองฉันด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู เขาไม่ได้ขัดฉัน และเพียงแต่ยืนรออยู่ที่นั่น เมื่อฉันล้างจานเสร็จและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉันก็เดินไปหาเขา ครูพีทยื่นชุดเดรสให้ฉัน ขณะที่ฉันเอื้อมมือไปรับ ก่อนที่ฉันจะสัมผัสชุดนั้น เขาก็ดึงมันกลับไปอย่างรวดเร็ว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าของเขา สายตาของเขามองฉันด้วยความรู้สึกที่ฉันอ่านไม่ออก

    “พี่พีท…?” ฉันงุนงง หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

    “ลิลลี่” เขาพูดเสียงนุ่ม แต่ในน้ำเสียงนั้นแฝงไปด้วยความลึกลับบางอย่าง

    “ถ้าเธออยากได้ชุดนี้คืน ต้องมีอะไรแลกกับฉันก่อนนะ”

    คำพูดของเขาทำให้ฉันหยุดนิ่ง ความสงสัยและความตื่นเต้นผสมปนเปกันไปในหัวใจ

    “หมายความว่ายังไงคะ?” ฉันถามเสียงแผ่ว รู้สึกถึงความร้อนที่เริ่มแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้า

    ครูพีทยิ้มมุมปาก รอยยิ้มนั้นทำให้ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น เขาเดินเข้ามาใกล้ฉัน ชุดเดรสยังคงถูกจับอยู่ในมือของเขาอย่างแน่นหนา เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้จนฉันสามารถรู้สึกถึงลมหายใจของเขาที่แตะต้องกับผิวหน้าเบาๆ

    “เธอน่าจะรู้นะ” เขากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของฉัน เสียงของเขานุ่มนวลและเต็มไปด้วยความเร้าใจที่ทำให้หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นไปอีก ฉันรู้สึกถึงความร้อนที่พุ่งขึ้นมาทันทีในร่างกาย รับรู้ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปอยู่ลึกๆ ด้วยใจเต้นไม่เป็นส่ำ

    “ค่ะ” ฉันพยักหน้ารับเบาๆ ใบหน้าแดงก่ำ

    ครูพีทยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นฉันพยักหน้ารับคำขอของเขา เขายื่นชุดเดรสให้ฉันอย่างช้าๆ แต่ก่อนที่ฉันจะทันได้จับมันไว้แน่น เขาก็กลับดึงมันออกไปอีกครั้ง สายตาของเขาจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉัน แฝงไปด้วยความปรารถนาและความเร่าร้อนที่ไม่สามารถปิดบังได้

    ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ครูพีทก็เอื้อมมือคว้าตัวฉันเข้ามาแนบชิด ร่างกายของฉันแนบกับอกของเขาอย่างไม่มีช่องว่าง และในทันทีที่ฉันเริ่มรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านจากร่างกายของเขา ริมฝีปากของครูพีทก็จู่โจมลงมาบนริมฝีปากของฉัน

    จูบนั้นไม่เหมือนจูบใดๆ ที่เคยสัมผัส มันเต็มไปด้วยความร้อนแรงและความปรารถนาที่ล้นเอ่อ ทุกสัมผัสของริมฝีปากเขาทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ฉันรู้สึกถึงเรียวลิ้นที่แทรกเข้ามาอย่างเร่าร้อน

    มือของครูพีทเลื่อนลงมาที่เอวของฉัน ก่อนจะดึงตัวฉันเข้าใกล้เขามากยิ่งขึ้น ริมฝีปากของเรายังคงประสานกันอย่างแนบแน่น ลมหายใจของเราผสมผสานกันจนกลายเป็นหนึ่งเดียว ความรู้สึกที่ถูกปลุกปั่นขึ้นมาทำให้ฉันไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป

    ครูพีทค่อยๆ ผละริมฝีปากออก แต่ก่อนที่ฉันจะได้หายใจเต็มปอด เขาก็ช้อนตัวฉันขึ้นจากพื้น อุ้มฉันอย่างง่ายดาย ราวกับว่าฉันไร้น้ำหนักในอ้อมแขนของเขา ฉันโอบแขนรอบคอของเขา หัวใจเต้นแรงขณะที่เขาอุ้มฉันตรงไปยังห้องนอน

    เมื่อเข้ามาในห้องนอน ครูพีทค่อยๆ วางฉันลงบนเตียงที่นุ่มนวล สายตาของเขาจ้องมองฉันอย่างไม่ละสายตา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา ขณะที่เขาก้มลงมาใกล้ ฉันรู้สึกได้ถึงความเร่าร้อนที่เริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง

    ครูพีทโน้มตัวลงมา ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับผิวของฉันอีกครั้ง คราวนี้เขาจูบที่ลำคอของฉัน จูบที่แผ่วเบาแต่แฝงไปด้วยความร้อนแรง ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของฉัน สัมผัสที่อ่อนโยนแต่ทำให้ฉันสั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย

    มือของเขาปลดเสื้อผ้าของฉันออกหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เขาค่อยๆ ไล่พรมจูบตั้งแต่ซอกคอขาวลงไปยังเนินอกก่อนจะลากเรียวลิ้นระเลียดเป็นวงกลมที่ปลายถัน ลิ้นหนาตวัดเลียหยอกล้อ ก่อนจะเม้มดูดเป็นจังหวะทำให้ร่างกายฉันเสียวสะท้าน แอ่นอกสู้เรียวลิ้นอย่างไม่รู้ตัว

    “อี๊อ...” ฉันครางประท้วงในลำคอ เผยอริมฝีปาก เริ่มหอบหายใจถี่

    “สีหน้าของเธอดีมากเลยรู้มั้ย” ครูพีทกระซิบเสียงกระเส่า

    “อ๊า..พี่พีท..อย่าแกล้งสิคะ..” ฉันร้องอุทธรณ์ เมื่อเขาใช้ปลายนิ้วเขี่ยปุ่มกระสันด้านล่าง และเพิ่มความถี่ระรัวของการตวัดลิ้นเลียปลายถันให้ถี่ยิบมากขึ้น

    “น่ารักแบบนี้ไม่แกล้งได้ไง” ครูพีทยิ้มร้ายออกมา ก่อนจะใช้เข่าดันเพื่อแยกขาเรียวของฉันให้อ้าออกกว้าง จากนั้นก็แทรกแทรกกายเข้าไประหว่างขาของฉัน

    “อื๊อ..” ฉันสะดุ้ง รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่คับแน่นสอดใส่เข้ามาในร่างกาย เขาค่อยขยับร่างกายอย่างนุ่มนวลเป็นจังหวะ เพื่อสร้างความคุ้นชินกับฉัน ความจุกเจ็บเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน

    “อ๊า..” ฉันครวญครางออกมาไม่เป็นภาษา เมื่อเขาเริ่มเร่งจังหวะที่ชวนให้ดิ้นพล่าน ยิ่งเขากระแทกฉันก็ยิ่งรัดแน่น ความวูบวาบแล่นไปทั่วแผ่นหลังและท้องน้อย ภายในอกปั่นป่วน อีกทั้งลมหายใจก็ติดขัด ท้องน้อยเริ่มบิดเกร็งเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย ฉันกรีดร้องออกมาเกินต้านทาน มือของฉันจิกเกร็งไปที่แผ่นหลังของเขา ฉันรู้สึกถึงบางอย่างที่ระบายอัดเข้ามาในร่าง เขาปลดปล่อยความปรารถนาพลางกอดฉันไว้ในอ้อมแขน

    เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ในความมืดที่อบอุ่น ฉันรู้สึกถึงความสุขที่หลอมรวมกัน ความปรารถนาที่เร่าร้อนในค่ำคืนนี้จะกลายเป็นความทรงจำที่ฉันไม่อาจลืมเลือนได้

    ขณะที่ฉันกำลังนอนซุกหน้าอยู่กับอกแกร่งของครูพีทภายใต้ผ้าห่มเดียวกัน ฉันก็เริ่มรู้สึกถึงมืออันซุกซนของเขาที่เริ่มลูบไล้ สัมผัสตามร่างกายของฉัน

    อ่า...ครั้งเดียวคงไม่พอสำหรับเขาสินะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×