ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : +2+
    ทำไมนะ  ทำไม  ทำไมพระเจ้าถึงไม่เห็นใจคนสวยอย่าง  ลูกแก้วคนนี้เลย TT_TT
ลูกแก้วไม่เคยฆ่าสัตว์  แต่ถ้ามันมาทำอะไรลูกแก้วก่อนละก็ไม่แน่ -_-++ ลูกแก้วไม่เคยแย่งแฟนใคร
ก็เค้ามาหาลูกแก้วเอง *o* แล้วทำไมค่ะ  ทำไม ไม่ยุติธรรมเลย!! =^=  ทำไมลูกแก้วต้องมาเจอคนนิสัยเฮงซวย
อย่างหมอนั้นด้วยค่ะ  ทั้งๆที่ลูกแก้วออกจะแสนเลว เอ๊ย แสนดีขนาดนี้ กระซิกๆ T_____T
\"ลูกแก้ว ไอคุง พร้อมไหมค่ะ เริ่มซ้อมใหญ่เลยนะ\"
    พี่นก ประธานชมรม การแสดง ร้องบอกพลางคิดในใจอย่างอารมณ์ดีว่า ไม่นาน ชมรมการแสดงต้องให้กำเนิดคุ่รักคุ่ใหม่แน่นอน >_<
หากรุ้ไม่ว่า  สายตาที่เห็นว่าหวานซึ้ง owo แท้จริงแล้วเป็น สายตากวนๆ =_- กับสายตาเชือดเชือนต่างหาก +++-_- แต่ทั้งสองยังคงหันไป
ตอบด้วยสีน้ำยิ้มแย้มที่ดูสดใส *_*;;
\"ค่ะ/ครับ พี่นก\"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
\"เฮ้อ เสร็จสักที เหนื่อยจริงๆ\"
    ลูกแก้วบ่นพึมพำพลางคิดด่านิสัยที่เมื่อมีใครท้าก็ต้องสุ้ทุกครั้ง ซึ่งเป็นเหตุที่ทำให้เธอต้องมายุ่งกับ ไอคุงของสาวๆ
และก็ละครที่เธอไม่เคยคิดแม้แต่จะเล่น!!!
\"ลูกแก้ว  กลับยังไงล่ะ\"
\"ฉันจะกลับยังไงก็เรื่องของฉันไม่ต้องยุ่ง\"
    จะมายุ่งอะไรกับฉันนักหนานะ  รำคาญ
\"งั้นเดี๋ยวเราไปส่งนะ\"
    ไอพูดกลั่วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี  เมื่อเห็นสีหน้าที่แสดงออกว่ารำคาญเขาเต็มทน  ทั้งยังมาจากหญิงสาวเสียด้วย!!
\"ไม่จำเป็นขอบใจ  ฉันกลับเองได้\"
\"เอาน่าเดี๋ยวเราไปส่ง\"
    ไอไม่สนใจสิ่งที่ลูกแก้วพูดแม้แต่น้อย  ทั้งยังเอื้อมมือใหญ่มาคว้ากระเป๋านักเรียนของคนตรงหน้ามาถือทันที
พลางออกเดินออกจากหอละครใหญ่ที่ซ้อมการแสดงในวันนี้  โดยไม่รอเจ้าของกระเป๋าที่กำลังด่าทอเค้าอย่างเจ็บแสบ
\"นี่นาย!หยุดนะเอากระเป่าฉํนคืนมา เดี๋ยวนี้เลย\"
    ลูกแก้ววิ่งเข้าไปหาโดยไม่ได้สังเกตแม้แต่น้อยว่าทางข้างหน้ามีก้อนหินขวางกั้นอยู่  ซึ่งเป็นเหตุให้เธอ สะดุด
จนมาตกอยู่ในอ้อมกอดของชายตรงหน้าอย่างเสียไม่ได้ 
\"นี่!!ปล่อยนะ  ไอ้คนฉวยโอกาส\"
    ให้ตายสิ  ให้ตาย ไอ้ก้อนหินงี่เง่า  โอ๊ย! ขาฉัน ฉันไม่มีวันร้องออกมาให้นายได้ยินหรอก  แต่เจ็บจังเลย
ปวดชะมัด  พรุ่งนี้จะเดินได้มะเนี่ย  เซ็งชะมัด
    ลุกแก้วคิดพลางผลัก ไอออกอย่างแรงจนชายหนุ่มล้มลงบนพื้นถนน  แล้วเธอก็ล้มตามสาเหตุคงเพราะ
ข้อเท้าของเธอที่ปวดเหลือเกิน
    \"มานี่มา\"
    ไอที่ลุกขึ้นยืนแล้วก้มลงฉุดหญิงสาวขึ้นพลางโอบเอวเธอเข้าใกล้เพื่อประคองไม่ให้ลูกแก้วล้มลงไปอีก
มีหรือที่ลูกแก้วจะยอมเธอพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม  แต่ยิ่งดิ้นข้อเท้าของเธอก็ยิ่งเจ็บ
ลูกแก้วจึงทำได้แต่ปล่อยเลยตามเลยให้ไอช่วยประคองเธอต่อ
--------------------------------------------------
เด่วมาต่อค่ะ
แต่งเรื่องนี้สดๆหน้าคอมเลย  ฮุ้ว!! เหนื่อยจัง
คิดอะไรไม่ค่อยออกเลย
 
ลูกแก้วไม่เคยฆ่าสัตว์  แต่ถ้ามันมาทำอะไรลูกแก้วก่อนละก็ไม่แน่ -_-++ ลูกแก้วไม่เคยแย่งแฟนใคร
ก็เค้ามาหาลูกแก้วเอง *o* แล้วทำไมค่ะ  ทำไม ไม่ยุติธรรมเลย!! =^=  ทำไมลูกแก้วต้องมาเจอคนนิสัยเฮงซวย
อย่างหมอนั้นด้วยค่ะ  ทั้งๆที่ลูกแก้วออกจะแสนเลว เอ๊ย แสนดีขนาดนี้ กระซิกๆ T_____T
\"ลูกแก้ว ไอคุง พร้อมไหมค่ะ เริ่มซ้อมใหญ่เลยนะ\"
    พี่นก ประธานชมรม การแสดง ร้องบอกพลางคิดในใจอย่างอารมณ์ดีว่า ไม่นาน ชมรมการแสดงต้องให้กำเนิดคุ่รักคุ่ใหม่แน่นอน >_<
หากรุ้ไม่ว่า  สายตาที่เห็นว่าหวานซึ้ง owo แท้จริงแล้วเป็น สายตากวนๆ =_- กับสายตาเชือดเชือนต่างหาก +++-_- แต่ทั้งสองยังคงหันไป
ตอบด้วยสีน้ำยิ้มแย้มที่ดูสดใส *_*;;
\"ค่ะ/ครับ พี่นก\"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
\"เฮ้อ เสร็จสักที เหนื่อยจริงๆ\"
    ลูกแก้วบ่นพึมพำพลางคิดด่านิสัยที่เมื่อมีใครท้าก็ต้องสุ้ทุกครั้ง ซึ่งเป็นเหตุที่ทำให้เธอต้องมายุ่งกับ ไอคุงของสาวๆ
และก็ละครที่เธอไม่เคยคิดแม้แต่จะเล่น!!!
\"ลูกแก้ว  กลับยังไงล่ะ\"
\"ฉันจะกลับยังไงก็เรื่องของฉันไม่ต้องยุ่ง\"
    จะมายุ่งอะไรกับฉันนักหนานะ  รำคาญ
\"งั้นเดี๋ยวเราไปส่งนะ\"
    ไอพูดกลั่วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี  เมื่อเห็นสีหน้าที่แสดงออกว่ารำคาญเขาเต็มทน  ทั้งยังมาจากหญิงสาวเสียด้วย!!
\"ไม่จำเป็นขอบใจ  ฉันกลับเองได้\"
\"เอาน่าเดี๋ยวเราไปส่ง\"
    ไอไม่สนใจสิ่งที่ลูกแก้วพูดแม้แต่น้อย  ทั้งยังเอื้อมมือใหญ่มาคว้ากระเป๋านักเรียนของคนตรงหน้ามาถือทันที
พลางออกเดินออกจากหอละครใหญ่ที่ซ้อมการแสดงในวันนี้  โดยไม่รอเจ้าของกระเป๋าที่กำลังด่าทอเค้าอย่างเจ็บแสบ
\"นี่นาย!หยุดนะเอากระเป่าฉํนคืนมา เดี๋ยวนี้เลย\"
    ลูกแก้ววิ่งเข้าไปหาโดยไม่ได้สังเกตแม้แต่น้อยว่าทางข้างหน้ามีก้อนหินขวางกั้นอยู่  ซึ่งเป็นเหตุให้เธอ สะดุด
จนมาตกอยู่ในอ้อมกอดของชายตรงหน้าอย่างเสียไม่ได้ 
\"นี่!!ปล่อยนะ  ไอ้คนฉวยโอกาส\"
    ให้ตายสิ  ให้ตาย ไอ้ก้อนหินงี่เง่า  โอ๊ย! ขาฉัน ฉันไม่มีวันร้องออกมาให้นายได้ยินหรอก  แต่เจ็บจังเลย
ปวดชะมัด  พรุ่งนี้จะเดินได้มะเนี่ย  เซ็งชะมัด
    ลุกแก้วคิดพลางผลัก ไอออกอย่างแรงจนชายหนุ่มล้มลงบนพื้นถนน  แล้วเธอก็ล้มตามสาเหตุคงเพราะ
ข้อเท้าของเธอที่ปวดเหลือเกิน
    \"มานี่มา\"
    ไอที่ลุกขึ้นยืนแล้วก้มลงฉุดหญิงสาวขึ้นพลางโอบเอวเธอเข้าใกล้เพื่อประคองไม่ให้ลูกแก้วล้มลงไปอีก
มีหรือที่ลูกแก้วจะยอมเธอพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม  แต่ยิ่งดิ้นข้อเท้าของเธอก็ยิ่งเจ็บ
ลูกแก้วจึงทำได้แต่ปล่อยเลยตามเลยให้ไอช่วยประคองเธอต่อ
--------------------------------------------------
เด่วมาต่อค่ะ
แต่งเรื่องนี้สดๆหน้าคอมเลย  ฮุ้ว!! เหนื่อยจัง
คิดอะไรไม่ค่อยออกเลย
 
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น