ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 2
--8โมง10นาที--
ก้อก..ก้อก..ก้อก..
คุณเคาะประตูห้องเซน 3-4 ครั้ง
"เซน นายอยู่ไหม" คุณกรอกเสียงเข้าไปในประตู
เงียบ.... ไม่มีคนอยู่หรอ? ไม่จริงน่า.. ยังไม่ตื่นมั้ง
"เอี้ยดดด..." คุณเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องปิดไฟหมดเลย
คุณเห็นเเค่เเสงจากโคมเล็กๆบนหัวเตียงเเค่นั้น
"นาย..อยู่ไหม" คุณพูดออกมาเบาๆ กลัวเซนจะหลับอยู่
"งั้นฉันวางถึงข้าวต้มไว้บนโต๊ะนะ อย่าลืมกินละ"
คุณเดินออกจากห้อง พร้อมปิดประตูให้เงียบที่สุด
....
ตกเย็น
เสียงโทรศัพท์คุณดังขึ้น เเละปลายสายเป็นคนที่คุณอยากจะคุยด้วยพอดีนะสิ
"ฮัลโหลเซนว่าไง"
(เอ่อ..(ชื่อคุณ)อยู่ไหน)
"อยู่มหาลัยน่ะ มีอะไรหรือป่าว"
(ผมมีบางอย่างอยากให้คุณช่วย เดี๋ยวผมไปรับนะ)
ไม่กี่นาทีต่อมา รถปอร์เช่สีดำ ก้เเล่นมาจอดหน้าคณะคุณ
เซนลดกระจกลงพร้อมกวักมือเรียกคุณให้ขึ้นรถ
"เอ่อว่าเเต่ มีอะไรหรอ?"
"เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังตอนถึงห้องนะ" เซนพูดเเบบซีเรียสมาก ฉันต้องช่วยไรเขาเนี่ยเเงงงง T_T .
ระหว่างทางบนรถเงียบตลอด โชคดีที่หอกับมหาลัยไม่ได้ไกลเท่าไร
เมื่อถึงห้อง เซนบอกให้คุณนั่งรออยู่โซฟา ส่วนเขาไปเอาน้ำมาให้
"เอาละ" เซนเริ่มพูด
"มันมีข่าวออกมาระหว่างผมกับเลียม" เซนนิ่งก่อนจะพูดต่อ
"ว่าเราแอบคบกัน" ทันทีที่เซนพูดจบ คุณถึงกับสำลักน้ำเลยทีเดียว
"หะ อะไรนะ" คุณตกใจมาก เมื่อได้ยินเเบบนั้น
"แล้วเมื่อวานที่เราไปกินข้าวกัน มีคนแอบถ่ายผมอ่านนิตยาสารเกย์ เเล้วก้ถือถุงเสื้อผ้าอะไรนั่นของคุณน่ะ" เซนพูดขณะที่คุณนึกภาพตาม
"เเต่ฉันก้อยู่กับนายตลอดเลยนี่"
"ใช่ เเต่มันมีพยายามทำลายชื่อเสียงผม เลยตัดเธอออกจากเฟรม"
โอโห ถึงขั้นตัดฉันออกจากเฟรมเลยหรอ นี่เเรงไปมั้ง
"แล้วนายจะเอายังไงต่ออะ" คุณถามเพราะว่าเป็นห่วงที่ตัวเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย
"ผมจะหาแฟน.." เขาพูดก่อนเว้นวรรค
"เเต่นายทำเเต่งานนะ จะมีเวลาที่ไหนไปจีบคนอื่น"
"ก้ใช่..ผมเลยว่าจะให้คุณมาเป็นแฟนปลอมๆ ได้มั้ยอะ..ครับ" เซนทำสายตาวิงวอนน่ารักๆเเต่..
"เฮ้ย!! นายจะบ้าหรอ ฉันเนี่ยนะ ไม่เหมาะมั้ง" คุณคัดค้านสุดขีด เเค่เป็นเพื่อนข้างห้องยังควบคุมหัวใจตัวเองไม่อยู่เลย
เเล้วถ้าเป็นแฟนปลอมๆละ คุณจะไม่หลงรักเซนจริงๆหรอ
"นะครับนะ.." เซนขอทำสายตาน่าสงสารที่สุดในโลก
"เอ่ออ..." คุณเริ่มลังเล ใจนึงก้อยากช่วยเเต่ใจนึงก้ห่วงความรู้สึกตัวเอง
"นะ(ชื่อคุณ) ผมไม่รู้จะทำยังไงเเล้ว"
"เอ่อ..ก้ได้ๆๆๆ" คุณตอบไป เพราะใจอ่อนยวบเมื่อเห็นสายตาของเซนเเบบนั้น
"เย้ (ชื่อคุณ) น่ารักที่สุดเลยยย" เซนดีใจ โผเข้ามากอดคุณ คุณมองเข้าไปในตาเขา
รู้สึกถึงบางอย่างเเปลกๆในท้อง ความรู้สึกร้อนขึ้นมาที่ใบหน้า เเละเสียงจังหวะหัวใจที่เต้นรัวราวกับมัน
จะระเบิดออกมา เซนก้มหน้าเข้ามาใกล้คุณเรื่อยๆ จนเหลือเเค่ไม่กี่เซน คุณหลับตา เซนประกบริมฝีปากสีเเดงนั้น
เข้ามากับคุณ..ตอนเเเรกคุณอยากจะหยุดเขาไว้ เเต่ดูเหมือนร่างกายกับหัวใจจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น
ความรู้สึกนี้มันอะไรกันนะ เหมือนลอยอยู่บนอากาศ จูบยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ เป็นจูบที่หวานหอม
เซนจูบเก่งจริงนะ..คุณคิดในใจ
"คุณเป็นแฟนผมเเล้วนะ" เซนกระซิบที่หูคุณ หลังจากที่ถอนจูบอันเเสนหวาน
''ค่ะ..'' คุณยิ้มเขิน หน้าแดงจัด มือไม้อ่อนไปหมด
ตกลงเซนเเค่เล่นๆ หรือ เอาจริงเนี่ย....
ก้อก..ก้อก..ก้อก..
คุณเคาะประตูห้องเซน 3-4 ครั้ง
"เซน นายอยู่ไหม" คุณกรอกเสียงเข้าไปในประตู
เงียบ.... ไม่มีคนอยู่หรอ? ไม่จริงน่า.. ยังไม่ตื่นมั้ง
"เอี้ยดดด..." คุณเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องปิดไฟหมดเลย
คุณเห็นเเค่เเสงจากโคมเล็กๆบนหัวเตียงเเค่นั้น
"นาย..อยู่ไหม" คุณพูดออกมาเบาๆ กลัวเซนจะหลับอยู่
"งั้นฉันวางถึงข้าวต้มไว้บนโต๊ะนะ อย่าลืมกินละ"
คุณเดินออกจากห้อง พร้อมปิดประตูให้เงียบที่สุด
....
ตกเย็น
เสียงโทรศัพท์คุณดังขึ้น เเละปลายสายเป็นคนที่คุณอยากจะคุยด้วยพอดีนะสิ
"ฮัลโหลเซนว่าไง"
(เอ่อ..(ชื่อคุณ)อยู่ไหน)
"อยู่มหาลัยน่ะ มีอะไรหรือป่าว"
(ผมมีบางอย่างอยากให้คุณช่วย เดี๋ยวผมไปรับนะ)
ไม่กี่นาทีต่อมา รถปอร์เช่สีดำ ก้เเล่นมาจอดหน้าคณะคุณ
เซนลดกระจกลงพร้อมกวักมือเรียกคุณให้ขึ้นรถ
"เอ่อว่าเเต่ มีอะไรหรอ?"
"เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังตอนถึงห้องนะ" เซนพูดเเบบซีเรียสมาก ฉันต้องช่วยไรเขาเนี่ยเเงงงง T_T .
ระหว่างทางบนรถเงียบตลอด โชคดีที่หอกับมหาลัยไม่ได้ไกลเท่าไร
เมื่อถึงห้อง เซนบอกให้คุณนั่งรออยู่โซฟา ส่วนเขาไปเอาน้ำมาให้
"เอาละ" เซนเริ่มพูด
"มันมีข่าวออกมาระหว่างผมกับเลียม" เซนนิ่งก่อนจะพูดต่อ
"ว่าเราแอบคบกัน" ทันทีที่เซนพูดจบ คุณถึงกับสำลักน้ำเลยทีเดียว
"หะ อะไรนะ" คุณตกใจมาก เมื่อได้ยินเเบบนั้น
"แล้วเมื่อวานที่เราไปกินข้าวกัน มีคนแอบถ่ายผมอ่านนิตยาสารเกย์ เเล้วก้ถือถุงเสื้อผ้าอะไรนั่นของคุณน่ะ" เซนพูดขณะที่คุณนึกภาพตาม
"เเต่ฉันก้อยู่กับนายตลอดเลยนี่"
"ใช่ เเต่มันมีพยายามทำลายชื่อเสียงผม เลยตัดเธอออกจากเฟรม"
โอโห ถึงขั้นตัดฉันออกจากเฟรมเลยหรอ นี่เเรงไปมั้ง
"แล้วนายจะเอายังไงต่ออะ" คุณถามเพราะว่าเป็นห่วงที่ตัวเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย
"ผมจะหาแฟน.." เขาพูดก่อนเว้นวรรค
"เเต่นายทำเเต่งานนะ จะมีเวลาที่ไหนไปจีบคนอื่น"
"ก้ใช่..ผมเลยว่าจะให้คุณมาเป็นแฟนปลอมๆ ได้มั้ยอะ..ครับ" เซนทำสายตาวิงวอนน่ารักๆเเต่..
"เฮ้ย!! นายจะบ้าหรอ ฉันเนี่ยนะ ไม่เหมาะมั้ง" คุณคัดค้านสุดขีด เเค่เป็นเพื่อนข้างห้องยังควบคุมหัวใจตัวเองไม่อยู่เลย
เเล้วถ้าเป็นแฟนปลอมๆละ คุณจะไม่หลงรักเซนจริงๆหรอ
"นะครับนะ.." เซนขอทำสายตาน่าสงสารที่สุดในโลก
"เอ่ออ..." คุณเริ่มลังเล ใจนึงก้อยากช่วยเเต่ใจนึงก้ห่วงความรู้สึกตัวเอง
"นะ(ชื่อคุณ) ผมไม่รู้จะทำยังไงเเล้ว"
"เอ่อ..ก้ได้ๆๆๆ" คุณตอบไป เพราะใจอ่อนยวบเมื่อเห็นสายตาของเซนเเบบนั้น
"เย้ (ชื่อคุณ) น่ารักที่สุดเลยยย" เซนดีใจ โผเข้ามากอดคุณ คุณมองเข้าไปในตาเขา
รู้สึกถึงบางอย่างเเปลกๆในท้อง ความรู้สึกร้อนขึ้นมาที่ใบหน้า เเละเสียงจังหวะหัวใจที่เต้นรัวราวกับมัน
จะระเบิดออกมา เซนก้มหน้าเข้ามาใกล้คุณเรื่อยๆ จนเหลือเเค่ไม่กี่เซน คุณหลับตา เซนประกบริมฝีปากสีเเดงนั้น
เข้ามากับคุณ..ตอนเเเรกคุณอยากจะหยุดเขาไว้ เเต่ดูเหมือนร่างกายกับหัวใจจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น
ความรู้สึกนี้มันอะไรกันนะ เหมือนลอยอยู่บนอากาศ จูบยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ เป็นจูบที่หวานหอม
เซนจูบเก่งจริงนะ..คุณคิดในใจ
"คุณเป็นแฟนผมเเล้วนะ" เซนกระซิบที่หูคุณ หลังจากที่ถอนจูบอันเเสนหวาน
''ค่ะ..'' คุณยิ้มเขิน หน้าแดงจัด มือไม้อ่อนไปหมด
ตกลงเซนเเค่เล่นๆ หรือ เอาจริงเนี่ย....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น