คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่11
@อนโพาย
สอวันผ่านไป พายยันอนมอยู่บนเีย ่อนะมีเสียเาะประูัึ้น เธอ่อยๆ ันัวลุึ้นเินออไปที่ประู เธอมอผ่านอล้อที่ิไว้ ่อนะเอื้อมมือไปเปิประู
“ยัยพายทำไมแถึไ้มาเปิ้าั เนี่ยันเือบะแ้พนัานให้เอาีย์าร์มาเปิห้อแแล้ว” ้าวสวยพูึ้นทันทีที่เห็นหน้าเพื่อน
“ันไม่่อยสบายน่ะ แมีรัยรึป่าวทำไมไม่โทรมา่อน” พายเอ่ยอบเพื่อนสาว้วยสีหน้าไม่่อยสบาย พลาหมุนัวเินลับไปยัโฟา
“พรุ่นี้มีสอบ อาารย์เลื่อนสอบเ็บะแนน แ้อเ้านะ” ้าวสวยเอ่ยบอเพื่อนสาว่อนะปิประูเินามพายเ้าไป
“แๆ นี่ันเอพี่ฟานที่หน้ามอนะ เาถามหาแ้วย ันเลยว่าแไม่่อยสบาย” ้าวสวยเอ่ยเพิ่มเิม
“อืมม.......” พายอบ้วยน้ำเสียที่สั่นเลือ่อนที่น้ำสีใสะไหลอาบพวแ้ม
“ยัยพายแเป็นอะไรันแน่ แล้วนั่นมันือรอยอะไรที่อแ” ้าวสวยถามออมาพร้อมลุึ้นเอื้อมมือแหวอเสื้อออู พายปล่อยโฮออมาไม่ยอมหยุ เธอรั้ัว้าวสวยมาอไว้แน่น
“.....อย่าบอนะว่าแโนไอ้มาเฟียนั่น....มัน!!” ้าวสวยร้อเสียหลเมื่อเห็นรอยและอาารอเพื่อนสาวที่ร้อไห้เสียใอย่าหนั
พายไม่ไ้อบำถามแ่อย่าใ ้าวสวยเอ็ไม่ไ้ถาม่อเธออพายแน่นน้ำาเริ่มึมออมา้วยวามสสารเพื่อนสาว และเ็บแ้นที่เห็นเพื่อนถูระทำแบบนี้ ่อนะเอ่ยึ้น
“ันะบอพี่ฟานให้ไปัารับไอ้ั่วนั่น ส่วนแ็้อไปแ้วาม” ำพูที่้าวสวยเอ่ยึ้นทำให้พายสมอื้อไปหม เธอเริ่มสับสนในัวเอ เธอเอ็ไม่รู้ว่าะ้อยััย่อไป ่อนะยมือเล็ึ้นมาปาน้ำา
“แใเย็นๆ ่อนนะยัยสวย ันไม่อยาให้พี่ฟานรู้เรื่อนี้” พายเอ่ยึ้น
“แล้วแะยอมให้มันเอาแเียนายแบบนี้หรอ.....” ้าวสวยึ้นเสียใส่เพื่อนสาว้วยวามโมโห
“มันไม่ใ่แบบนั้นนะ ันแ่ไม่อยาให้ใร้อมาเือร้อนอีแล้ว” พายอบเพื่อไม่้อารให้้าวสวยพู่อ
“ามใแแล้วัน ั้นืนนี้ันะมานอนเป็นเพื่อนแถ้ามันล้ามาันะัารับมันเอ อยู!” ้าวสวยพู้วยวามหุหิ่อนพนัหน้าอบรับอย่าไม่เ็มในั พลาประอพายเ้าห้อนอน
เ้าวัน่อมา
08.30 น.
้าวสวย่วยพายแ่ัวเพื่อปปิร่อรอยที่เิึ้น้วยฝีมืออมาเฟียหนุ่ม วันนี้พาย้อใส่เสื้อุมเพื่ออำพลาร่าาย ่อนะออมาาห้อ เินไปที่อรถ้านหน้าอนโ พายับ้าวสวย้อหยุเินอย่าะทันหัน ้วยรถที่สะุาับายท่าทาหน้าลัวำนวนหนึ่
“หึ หายีแล้วสินะ” ใบหน้าหล่อม เอ่ยถ้อยำวนประสาท วสีอำพันู่สวยับ้อไปที่พายอย่าั้ใ
“ไอ้ั่ว นี่แยัล้ามาเหยียบที่นี่อีหรอ” ้าวสวยวาเสียัลั่น
“เ็บำพูอเธอะ” มือหนารเ้าบีบที่ใบหน้าหวานอ้าวสวยทันที
“นายปล่อยเพื่อนันเี๋ยวนี้นะ” พายเอ่ยึ้นอย่าหมวามอทน ่อนร่าบอบบาอพายะเ้าไปผลัที่ร่าหนาอแอล แ่นาัวที่เล็และบอบบาไม่สามารถทำให้ร่าหนาแร่รหน้าสะทสะท้านแม้แ่น้อย แทนที่เาะปล่อยมือแ่เาลับบีบแรมาึ้น่อนะหันหน้ามามอที่หิสาวที่ำลัทุบีเาอยุ่
“ถ้าเธออยาให้ันปล่อยเพื่อนเธอ ็ไปึ้นรถ แล้วบอให้เพื่อนเธอลับไปะ” เาเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียุัน
“ล!!” พายอบ้วยน้ำเสียสั่น้วยวามโมโห เาปล่อยมือออาใบหน้าอ้าวสวย พายรีบประอเพื่อนึ้นมา่อนะอ้าวสวยไว้้วยวามใ
“้าวสวยแเป็นอะไรมั้ย แลับไป่อนนะ” พายรีบบอเพื่อนสาว้วยวามเป็นห่ว ่อนะรีบันัว้าวสวยไปที่รถ
“แ่.....มัน” ้าวสวยยัไม่ยอมลับ และมอไปที่มาเฟียหนุ่มอย่าเียแ้น ้วยใบหน้าที่มีรอยแปราึ้นมาอย่าัเน
พายบัับ้าวสวยให้ลับไปเพราะไม่้อารให้เพื่อนเป็นอันราย หลัาที่้าวสวยับรถออไป พายเินลับไปหาแอลที่ยืนูบุหรี่อย่าสบายใ
“นาย้อารอะไรอี” พายเอ่ยถาม่อนที่ะเินเ้าไปึบุหรี่ออาปาหนา
“ันเหม็น ถ้านายอยาให้ันไป้วยนาย็ห้ามสูบบุหรี่่อหน้าันอี” เธอเอ่ย่อนะเินึ้นไปนั่ในรถ
“......นี่เธอ” มาเฟียมอามร่าบาที่เินเ้าไปนั่ในรถอย่าว่า่าย พลาส่สัาให้ลูน้อ่อนะเินไปที่รถ
ปึ! เสียประูรถหรูปิล
“ไปส่ันที่มหาลัย้วย วันนี้ันมีสอบ” พายเอ่ยออำสั่่อนะนั่อย่าไม่สนใ
“ล้าียััยมาออำสั่ับัน” เาเอ่ยถามหิสาวที่นั่เีย้า
“็ามที่บอัยไปมหาลัยเ้าใยารไหน” พายอบ้วยท่าทาวนประสาทลับไป
“........” เาในท่าทีอหิสาวที่เปลี่ยนไป เธอไม่เพียแ่ไม่ลัวทั้ยัล้าออำสั่ใส่เาอี ส่วนเา็ทำามอย่าเลี่ยไม่ไ้ พายนั่นิ่โยที่ไม่เอ่ยำพูใๆออมาอีนมาถึหน้ามหาวิทยาลัย
“ันเลิเรียน 5โม มารับ้วยนะ” พูบพาย็เอื้อมมือไปปลเ็มัออเพื่อะลรถ มือหนารั้ร่าบาไว้่อนะปรับเบาะรถนอนล ริมฝีปาหนาประบูบ เรียวลิ้น่อยๆไล่เลียิมวามหวานาโพรปา มือหนาเลื่อนมาที่เนินอสาวเ้นลึเบาๆ เสียราระเส่าลอออมาาริมฝีปาเล็น้อย่อนที่เาะถอนริมฝีปาออมา หิสาวรู้สึร้อนวูบวาบไปทั้ัว ใบหน้าแ่านออมา้วยวามอาย เธอหันหน้าหลบสายาที่แสนหื่นระหายนั้น
“นี่เป็นารลโทษที่เธอล้าออำสั่ลับัน” เาเอ่ยออมา่อนะเอื้อมมือไปปรับเบาะให้ลับมาำแหน่เิม
พาย้มหน้าหลบสายามริบู่นั้น่อนะ่อยๆัารับเสื้อผ้าหน้าผมแล้วรีบออไปารถ เธอหยุยืนยมือึ้นมาทาบไว้ที่หน้าอัวเอรู้สึว่ามันเ้นแรนแทบะทะลุออมา้านนอ ่อนะ้าวเินเ้าไปภายในมหาวิทยาลัย
ความคิดเห็น