คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1**: ผู้ชายในฝันเชี่ยไรมึง?!
“เฮ้ย คชา จะนอนไปถึงไหน ตื่นได้แล้ว” ผมลืมตาตื่นขึ้นมา...โอ๊ย ฝันหรอกเหรอ
“กี่โมงแล้ววะไทด์”
“แปดโมงแล้ว ขึ้นรถสิบโมงนะมึง รีบเหอะ” ผมลุกขึ้นมานั่งมึนๆ วันนี้ไปออกค่ายอาสาที่เชียงรายครับ จริงๆผมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับชมรมค่ายอาสาเลยซักนิด แต่ไอ้ไทด์เพื่อนเมทที่เรียนชวนผมไป
มันบอกว่าใครจะไปก็ไปได้ ถือว่าทำบุญ บางทีอาจจะได้เจอต่างมหาลัยด้วยเผื่อเจอสาวสวยๆ จ้างให้ผมก็ไม่เชื่อ สาวสวยๆที่ไหนจะไปพัฒนาชุมชน - -!
แต่ที่ผมไปเพราะมันบังคับหรอก จริงๆนะ
พอผมอาบน้ำอาบท่าเตรียมของเสร็จก็เตรียมขึ้นรถ อ.เค้าก็พูดๆอะไรของเค้าไป ส่วนผมก็คิดถึงฝัน ในฝันมีไอ้ไทด์นะ แต่ทำไมผมไม่ได้พูดกับมัน แล้วอีก 10 คนนั่นมันใครวะ? - -? ฝันประหลาด
“เฮ้ย ไป ขึ้นรถ มึงแปลกนะคชา มึงเป็นไรเปล่าเหม่อๆชอบกล”
“เปล่าๆ กูแค่นึกถึงฝันเมื่อคืน”
“มึงฝันว่าไรวะ” มันถาม ผมก็เล่า เพราะพวกผมไม่มีอะไรปิดบังกันอยู่แล้ว มันฟังแล้วก็ทำหน้าสงสัย ว่าทำไมผมถึงฝันเป็นตุเป็นตะขนาดนั้น
“เมื่อคืนกูกินแค่นม อย่าหาว่ากูกินเยอะฝันเพ้อเจ้อ” ผมพูดดักไว้ก่อน
“แน่ๆเลย แน่ๆ”
“แน่อะไรของมึง”
“เนื้อคู่มึง”
“พ่อมึงสิ กู...ผู้ชาย ดูปากกู ผู้ชาย!!!” ผมเน้นให้มันดู ตั้งแต่เด็กแล้วที่หลายคนคิดว่าผมเป็นเด็กผู้หญิง พอโตขึ้นมายังถูกหาว่าเป็นทอมอีก - -+
งั้นแฟนผมคนก่อนๆๆๆๆๆก็เป็นดี้สินะ
“คือแฟนมึงต้องไม่น่ารักอ่ะ ต้องเซ็กซี่ สวยอะไรพวกนี้”
“เออ กูชอบขาว หมวย สวย เอ็กซ์ เฮ้ยมึงๆๆๆ คนนั้นๆกูเห็นในฝัน” ผมชี้ให้ไอ้ไทด์ดูผู้ชายตัวเล็กหน้าเข้มๆที่บ่นในฝันผม
“ไอ้นั่นชื่อต้น เพื่อนกูเอง มึงฝันถึงเรื่องประกวดร้องเพลงใช่ป่ะ ไอ้นี่มันร้องเพลงโคตรเพราะ กูขอบอก เฮ้ยต้นๆมานี่ดิ๊”
“ไรมึงวะไทด์ นี่เมทมึงที่ชอบพูดถึงป่ะ”
“เออ นี่เมทกูชื่อคชา มันบอกว่ามึงเป็นผู้ชายในฝัน โอ๊ย ตีกูทำไมเนี่ย”
“ผู้ชายในฝันเชี่ยไรมึง” ผมแยกเขี้ยวใส่มัน ไอ้ห่านี่ชอบพูดให้คนอื่นเค้าคิดเบี่ยงเบนตลอด
“คชา...ที่มีเรื่องกับเต๋าป่ะ” ต้นชี้หน้าผมทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก
“อย่าบอกนะว่าฝันเหมือนกัน”
“อือ ฝันถึงแปดโมงเลย”
“ไอ้เชี่ยไทด์มึงตื่นกี่โมง” ผมรีบหันไปถามเพื่อน
“ใครบอกกูตื่น กูแต่งเพลงยันเช้าคับพี่น้องงงง”
“ต้น เห็นไทด์อยู่ในฝันด้วยป่ะ”
“เออเห็น” ผมสองคนมองหน้ากัน...มันแปลกมาก...
“เฮ้ย ชมรมคนเตี้ยเหรอวะ”
“ปากเหรอมึงอิยายแหลม แหม อีสูง” ต้นหันไปคุยกับผู้หญิงที่เหมือนทอม..เฮ้ย นี่มันคนที่ห้ามผมกับไอ้หน้าสว่างนั่นนี่หว่า
“เฮ้ย” ผมกับเธอหันมาเฮ้ยพร้อมกัน
“เฮ้ยด้วยดิ” ผมเงยหน้าไปมองอีกคนที่เพิ่งถอดหูฟังออก ในฝันมันก็ถอดหูฟังออกเหมือนกัน
“เฮ้ย” ผมเฮ้ยแล้วชี้ ทุกคนมองหน้ากันอึ้งๆยกเว้นไอ้ไทด์ที่ทำหน้างงๆกับต้นที่เหมือนจะรู้เรื่องฝันของสองคนนี้แล้ว
“แม่งประหลาดว่ะเนอะ พูดแบบสนิทได้ป่ะคชา” ต้นถามผม
“เออๆพูดไงก็พูดเถอะ”
“มึงเชื่อป่ะ พวกในฝัน กูเคยเจอแค่ไอ้ไทด์ แต่วันนี้แม่งมารวมกันได้ไงวะ มึงเมทไอ้ไทด์ ไอ้แพรวมาเพราะเมทมันชวนมาเหมือนกัน แล้วไอ้เฟรมนี่ก็รุ่นน้องไอ้แพรวอีกที”
“เออ ไม่รู้แม่งตามกูมาทำไม” ผมกับต้นหันไปมองแพรว เออดีเนอะ มึงกูกับเค้าด้วย เออ งั้นกูไม่เกรงใจแล้วนะครับ
“กูไม่มีไรทำนี่พี่” ยังดีที่มึงเรียกพี่นะเฟรม
“พวกมึง...อยากเป็นนักร้องกันใช่ป่ะ” ไอ้ไทด์ถาม
“เออ” ทุกคนตอบพร้อมกัน
“ไอ้ฝันอันแรงกล้านั่นอาจจะเชื่อมพวกเราเข้ากันก็ได้มั้ง”
“ถ้ามันเป็นงั้นก็ดีดิมึง” ผมบอก ลางสังหรณ์มันแปลกๆยังไงไม่รู้
[Tao part]
“เฮ้ยพี่เต๋าๆ นั่นๆ” ไอ้เจมส์ น้องที่อยู่ข้างบ้านเขย่าตัวผมที่กำลังหลับต่ออีกรอบหลังจากไม่เต็มอิ่มกับเมื่อคืน ฝันเพ้อเจ้ออะไรก็ไม่รู้ - - แล้วอยู่ๆทำไมผมต้องเป็นคนเล่าอ่ะ (พี่ต๋าว อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวไม่จ่ายค่าจ้างเลย-ไรเตอร์)
“ไรมึงเจมส์ ถ้ามึงปลุกกูโดยไม่มีสาเหตุ มึงคงรู้นะว่าจะเจออะไร”
“โหย ถ้ากูไม่มีอะไรจะปลุกพี่มากระทืบกูทำส้นตีนไรครับ โน่นๆ สาวๆพวกนั้นอยู่ในฝันพวกเรานะเว่ย” มันชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปที่กลุ่มผู้หญิงที่คุยกันเจี๊ยวจ๊าวเสียงดัง
อ้อ ลืมบอก วันนี้พวกผมจะไปเข้าค่ายทัศนาจรกันที่เชียงราย มันมีไดโนเสาร์รึไงวะ ถึงต้องแหกขี้ตาตื่นไปเนี่ย ไอ้ผมที่ไม่ชอบสุงสิงกับใครเลยไม่ค่อยรู้จัก สนิท หรือจำหน้าใครได้หรอกครับ
พวกผู้หญิงกลุ่มนั้นผมก็เลยไม่รู้จัก ไอ้เจมส์ก็ตามติดผมมาแต่เด็ก เลยไม่ค่อยอะไรกับใครเหมือนกัน แต่ตอนนี้มันไปตีสนิทแล้ว ไอ้เด็กหน้าหม้อนิ!
“สวัสดีครับสาวๆ^^” มันเอาหน้าตี๋ๆโปรยยื้มจนตาปิดเลย อะหือ ถ้ากูเป็นผู้หญิงคงจะหลงมึงนะ แต่ขอโทษเถอะ หน้ามึงน่าถีบมากไอ้หมาเจมส์
“เฮ้ย นาย นายนี่ นายอยู่ในฝันพวกฉัน” ครับ...สาวๆกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
“พี่ชายเราก็อยู่ในฝันพวกเธอใช่เปล่า” ฉีกยิ้มอีกแล้ว เอากับเค้าหน่อยครับ ผมฉีกยิ้มไปให้สาวๆทั้ง 5คนนั่น
“อ๊ายๆๆ พี่เต๋านี่นา นายเป็นน้องของพี่เต๋าเหรอ*0*” หญิงสาวหน้าลูกครึ่งทำตาโตๆวาวๆใส่ผม
“รู้จักพี่ชายเราด้วยเหรอ”
“ที่มอน่ะดังจะตาย แต่พี่เค้าไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ขนาดพวกรุ่นน้องปีหนึ่งเพิ่งมายังรู้จักเลย เอ้อ เราชื่อแอ้น นี่น้องเราชื่อแพรวา” เธอส่งสายตาให้ผมปิ๊งๆขณะที่คุยกับเจมส์
“แล้วนายชื่อไรอ่ะ เราชื่อจอย นี่หลินแล้วนี่ดิว” อีกนางที่รูปร่างค่อนข้างอวบแนะนำตัวเอง แล้วก็เพื่อนที่นั่งข้างซ้าย กับสาวน้อยตัวเล็กที่นั่งข้างขวา
แล้วการเดินทางอันเงียบสงบของผมก็จบลงโดยปริยาย...ไอ้ฟัดดดด กูจะนอน TT
[Kacha Part]
อ้าว ทำไมคชาอีกแล้วล่ะ เออต่อก็ได้ หลังจากเดินทางมาหลายร้อยกิโลเมตรแต่เราได้จอดพักกลางทางไปรอบเดียว ทำเอาพวกผมเมื่อยก้นอยากจะลุกขึ้นเต้นซะจริง
เวลาผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง พวกผมสนิทกันได้อย่างกะรู้จักกันมาสามชาติ ข้างหลังสุดถูกยึดเป็นของพวกผม หลังจากไอ้เฟรมไปแย่งไอ้โหน่งตีกลอง แล้วไอ้ต้นก็มีหน้าไปร้องเพลงรับกลองอีกนะ ไอ้แพรวตามไปบ่นน้องมัน ส่วนไอ้ไทด์ลากผมไปเพราะมันบ่นว่าอยากลุกบ้าง พวกข้างหลังรำคาญพวกเราเลยลุกไปให้พวกเรานั่งแทน อนาถจิตเหลือเกิน - - เพลียเหลือเกิน
“คชา เกิดมามึงยิ้มอีกรอบวะ”
“แพรว จริงๆกูไม่ได้ยิ้มยากนะเว่ย แต่ตอนนี้กูปวดตูดมาก ซึ่งมันทำให้หงุดหงิด กูก็เลยไม่อยากเต้นแรงเต้นกากับพวกมึงอ่ะ”
“อ๋อ กูเห็นมึงไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยจอยกับเพื่อน”
“ขอโทษที่กูนอยด์นะ”
“เฮ้ย ขอโทษทำไมวะ มึงลุกขึ้นมาเต้นกูว่าเดี๋ยวก็หายปวดเองอ่ะ เชื่อกู มาๆๆ” แพรวมันดึงผมลุก
“เอ้าเฮ้ย หน้าเดียวมันเปลี่ยนหน้าได้แล้ว ลุกขึ้นแล้วเว้ย เอาซักเพลงหน่อยเร้ว เฟรมจัดไก่ย่างมาซักเก้าไม้” ไอ้ต้นพูดจีบปากจีบคอแซวผม
ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะถูกไม้เสียบ มันจะถูกไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา ร้อนจริงๆอ่ะร้อนจริงๆอ่ะร้อนจริงๆ
สัส กูไม่ได้ร้อน กูเสียวมือมึงทำท่าเสียบตูดกูนี่แหละต้น -_-“
เอี๊ยดดดดดดดด!!!!!
เสียงเบรกกะทันหันที่ยาวเหยียดจนรถดับ ทำเอาพวกผมไปกองข้างหน้ารวมกันที่กลางรถ บวกกับความเหวอ ความตกใจตาลีตาเหลือกของแต่ละคน
“เฟรม หนัก!”
“อ้าวพี่คชา โทษทีๆ” มันรีบลุกออกจากตัวผม ไอ้ไทด์รีบขอทางไปข้างหน้าคุยกับคนขับรถ เนื่องจากมันเป็นหัวหน้าชมรม พวกผมเลยตามไปด้วย
“ลุง อะไรตัดหน้าเหรอครับ”
“ไม่มีอะไรหรอก แค่แมวเป็นฝูงน่ะ ป่ะไปต่อเลยดีกว่า เดี๋ยวฟ้ามืดกว่านี้ทางขึ้นเขามันลำบาก” ลุงโชเฟอร์แกว่า พวกผมก็ถอนหายใจ แต่ยังไม่ทันได้เอาออกซิเจนออกจากปอดหมดต้องมานั่งลุ้น เพราะรถสตาร์ทไม่ติด สตาร์ทแล้ว สตาร์ทอีก...ก็ยังเหมือนเดิม
“ลุง น้ำมันหมดรึเปล่า” ไอ้ต้นชะโงกหน้าไปดูขีดบอกน้ำมัน...เพิ่งลดจาก F ไม่ถึงครึ่ง...ก็เพิ่งจะเติมตอนแวะจอดเมื่อสองร้อยกว่าโลที่แล้วนี่นา
“ลุงว่าลุงเช็คเครื่องมาแล้วนะ เดี๋ยวลงไปดูอีกที เผื่ออะไรเสีย” ลุงแกว่าเสร็จก็ลงจากรถไปเปิดเครื่องดู พวกเราทุกคนเลยถือโอกาสลงรถกันไปยืดเส้นยืดสายซะเลย
“เป็นที่สายเบรกรึเปล่าลุง มันเกี่ยวเปล่าวะ” ไอ้ไทด์พูดกับลุงแล้วหันมาถามผม
“กูก็ไม่รู้ว่ะ”
ไม่นานฟ้าสีแดงๆส้มๆม่วงๆของตอนเย็น เปลี่ยนเป็นสีดำมืดสนิทพร่างพรายด้วยแสงดาวเต็มท้องฟ้า ส่วนพวกผม นั่งล้อมวงตบยุงเอามากองรวมกัน แล้วคิดว่าจะเอามันมาทำอะไรกินกันดี
“ผัดเผ็ดยุง เด็ดสุด เชื่อกู” ไอ้ต้นยังยืนยันกับผัดเผ็ดยุง
“ต้มยำดีกว่า หนาวๆแบบนี้อ่ะ” ไอ้เฟรมตบมาอีกหนึ่งตัวมากองแล้วเสนอ
“กูเสนอให้ฌาปนกิจให้ถูกต้องตามพิธีทางศาสนา” แพรวนั่งมองทำน่าเวทนา...พวกเรา- -
“กูแดกสดๆดีกว่า หิวโว้ย” ไอ้ไทด์ลุกขึ้นปัดฝุ่นที่ก้นแล้วเดินไปถามลุงอีกรอบ ซึ่งเป็นรอบที่ยี่สิบสามล้านแล้ว อย่าเชื่อผม ผมเว่อร์!
“ลุงตรวจละเอียดที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรผิดปกติ ลุงสตาร์ทหลายรอบแล้วก็ยังไม่ได้ โทรศัพท์ใครมีสัญญาณบ้าง”
พวกผมเอามือถือขึ้นมาดู เอ่อ...ถ้า ไอโฟนสามจีมาภูเขาแล้วจะใช้ไม่ได้ขนาดนี้...
แล้วสรุปคือไม่มีใครมีสัญญาณ ลุงแกเลยบอกให้รอตอนเช้าคงมีใครช่วยได้ ตอนนี้มันอันตรายถ้าจะเข็นรถหรือขอความช่วยเหลือ ลุงแกเลยให้พวกเราไปหาที่พัก
...ข้างทาง
....ในป่า = =”
ความคิดเห็น