คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro**:คชาจะสู้!! + ไอ้หน้าสว่าง
ในเมืองหลวงแสนวุ่นวายของประเทศเขตอบอุ่นดังเช่นประเทศไทยแห่งนี้ ยังมีผู้ชายคนหนึ่งที่ตัวไม่ใหญ่ไม่ล่ำเหมือนผู้ชายทั่วๆไปกำลังนั่งถอนหายใจอย่างหมดหวังเมื่อเขาตกรอบการแข่งขัน”ร้องเพลง” เป็นรอบที่ 6 ในปีนี้
ชายหนุ่มที่แสนจะบอบบาง หน้าตาไม่คมเข้ม แถมจะติดหวาน ปากนิดจมูกหน่อย
คชา: พอเหอะไรเตอร์ รำคาญ!!!
ไรเตอร์: เขาเป็นคนเรียบร้อย พูดน้อย ไม่เหวี่ยง ไม่วีน น่ารักใจดี
คชา: ถ้าจะประชดขนาดนั้น...ไปไหนก็ไปเลยปะ
ไรเตอร์: ไปก็ได้ บอกรีดเดอร์อ่านเยอะๆเม้นเยอะๆด้วยนะ แล้วก็
คชา: โอ่ยพอๆๆ เพลียเหลื๊อเกิน
เอาล่ะ อย่าไปสนไรเตอร์เค้าเลยครับ เดี๋ยวผมจะถ่ายทอดเรื่องราวของผมให้พวกคุณได้รับรู้เอง อ้อ ผมชื่อ นนทนันท์ อัญชุลีประดิษฐ์ หรือเรียกว่า คชา ก็ได้ครับ แต่จริงๆชื่อเล่นของผมไม่ได้ชื่อนี้หรอกครับ แต่ก็ช่างมันเถอะ ผมขี้เกียจเล่า
ตอนนี้ผมอยู่ที่ส่วนหนึ่งของห้างใหญ่ในเมืองกรุง ที่ผมมานั่งกุมขมับแบบนี้เพราะผมตกรอบอีกแล้ว ตั้งแต่เด็ก ผมฝันมาตลอดว่าผมอยากเป็นนักร้อง ผมคงเสียค่าสมัครมาเป็นหมื่นได้แล้วล่ะ ตกรอบมานับไม่ถ้วน บางงานผมสมัครแล้วสมัครอีกจนพี่กรรมการเค้าจำหน้าผมได้แล้ว
แต่ผมไม่ยอมแพ้แค่นี้หรอก นี่ผมแค่พักก่อนที่จะสู้อีกรอบต่างหากล่ะ
“เฮ้ย นายปีที่แล้วนายก็มานี่ ตกรอบอีกแล้วเหรอ” ผมเงยหน้ามองผู้หญิงคนนึงที่มาทักผม เธอก็น่ารักดีครับ แถมยิ้มยิงฟันแสดงความจริงใจอีก
“อือ เธอเข้ารอบรึไง” ผมจำหน้าเธอได้เพราะปีที่แล้วเราก็มานั่งถอนหายใจยาวกันอยู่ตรงนี้
“อื้อ ปีนี้เราเข้ารอบแล้วล่ะ เพราะเราไปทำจมูกแล้วก็ฉีดผิวมา”
“เออ ถึงว่าล่ะดูน่ารักขึ้น” แค่เปลี่ยนรูปลักษณ์เนี่ยนะ!
“นายน่ะ หน้าตาดีออกจะตายแต่ยังไม่เข้าตากรรมการ นี่เอานี่ไป เราไปเจอมันติดอยู่ตรงนั้นน่ะ แล้วไปเจอกันบนเวทีนะคชา^^” เธอยิ้มสดใสก่อนจะเดินจากไป...ขอสารภาพครับ ถึงเค้าจะจำชื่อผมได้แต่ผมจำชื่อเธอไม่ได้หรอก ขอโทษทีนะTT
“หากคุณมั่นใจว่าคุณทำได้ หากมั่นใจในพลัง เสียงดนตรี และความฝัน คุณควรมาพบกับเราได้ที่นี่” ผมอ่านใบปลิวสี่สีที่ผู้หญิงคนนั้นให้ผมมาวันสมัครตรงกับวันนี้และ
พรึ่บ!!!
“เอ้าเฮ้ยๆๆๆ” ใบปลิวนั่นปลิวจริงๆครับพี่น้อง มันปลิวลงชั้นล่างที่มีสระน้ำเลี้ยงปลาของห้าง แล้วจมลงกลายเป็นอาหารปลาไปเรียบร้อย ยังอ่านไม่จบเลยนะ!
“เกะกะขวางทางจริง”
“เอ้าเฮ้ย ได้ข่าวว่าคุณชนผมนะ” ผมมองหน้าคนที่วิ่งมาชนแถมปากหมาหาเรื่องอีก หน้าตายังไงน่ะเหรอ หล่อครับ คิวเข้ม ตาคม ผิวขาว ไม่ขาวธรรมดานะ แสบตามาก
“แล้วจะยืนขวางทางหาไรไม่ทราบ”
“นี่ยืนริมแล้วนะ เป็นคนมาชนก็ขอโทษดีๆดิ”
“มึงหาว่ากูผิดใช่มั้ย” เอ้า ดูคนเราครับแม่งขึ้นกูขึ้นมึง เอาดิ กูไม่ยอมหรอก
“เออ คำว่าขอโทษอ่ะสะกดเป็นป่ะ ครูภาษาไทยมึงไม่ได้สอนรึไง”
“มึงจะเอาใช่มั้ย” มันจับคอเสื้อผมยกขึ้นเลยครับทีนี้
“เฮ้ยพี่เต๋า มึงใจเย็น อย่าไปทำน้องเค้าดิวะ”
“มึงดูมันกลัวกูที่ไหนละไอ้เจมส์”
“เออกูว่าปล่อยเค้าแล้วไปเถอะว่ะ เดี๋ยวไม่ทันวันสุดท้ายแล้วด้วย”
“เออว่ะ ถือว่าวันนี้มึงโชคดีมากนะไอ้ทอม”
“ไอ้สัส กูเป็นผู้ชาย” ผมยังพูดไม่ทันจบหรอกครับ แต่มันวิ่งไปแล้ว แม่ง ชั่งมันเถอะครับไหนๆวันนี้ผมก็โชคร้ายทั้งวันอยู่แล้วล่ะ ผมไปสู้ต่อดีกว่า
แล้วผมก็มาถึงที่ที่สมัคร แต่ไม่มีคนเลย...หรือมาผิดที่วะ แต่ที่อ่านนี่มันก็ใช่นะ...อืม ลองเข้าไปดูก่อนแล้วกัน
“คุณมาสมัครล่าฝันหรือเปล่าคะ” จู่ๆก็มีผู้หญิงตัวสูงใส่ชุดดำมาถามผม
“ครับ”
“กรุณากรอกใบสมัครให้ครบแล้วไปนั่งรอกับผู้สมัครคนอื่นๆได้เลยค่ะ”
“แล้วไม่มีคนมาสมัครแล้วเหรอครับ” ยิ่งเข้ามาข้างในยิ่งโล่ง -_- แปลกๆแฮะ
“คุณคือผู้สมัครคนสุดท้ายค่ะ” มีจำกัดคนด้วยเหรอเนี่ย พอผมกรอกใบสมัคร ลงลายเซ็นต์เรียบร้อยผมก็ถูกพาเดินเข้ามาเรื่อยๆจนมาถึงห้องๆนึง ผู้หญิงชุดดำส่งท่าทงให้ผมเดินเข้าไป
ผมเดินเข้าไปเจอคนเยอะมาก...ซะที่ไหนละครับ เท่าที่นับแล้วมีแค่ 11 รวมผมก็ 12 คน -.-เฮ้ย แปลกนะเนี่ย จะเอาพวกเราไปขายรึเปล่า
“อ้าว น้องทอม มาหาพี่ถึงนี่เลยเหรอ” ไอ้บ้านี่อีกละ เชื่อผมป่ะ ถ้าห้องนี้ปิดไฟ ยังไม่มืดเลย
“มึงอีกละ กูบอกว่ากูเป็นผู้ชายไง”
“ไหนดูซิ หึ หน้าก็ไม่เหมือนผู้ชาย เดี๋ยวเปลี่ยนทอมให้เป็นเธอซะเลยดีมั้ย” มันจับคางผมเชิดขึ้น เออ อย่าให้กูสูงเหมือนมึงนะ
“เฮ้ยใจเย็นดิ มีเรื่องอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากัน” ผู้หญิงท่าทางเหมือนทอมมาดึงพวกผมออกจากกัน
“อยากรู้ว่าทำไมต้องมารอมาอะไรแบบนี้วะ จะให้กูเป็นนักร้องหรือนักโทษเนี่ย!“ ผู้ชายตัวเล็กๆพอกับผมหน้าเข้มๆเหมือนปมเคยเห็นหน้าที่ไหนบ่นแบบไม่สบอารมณ์
ขณะนี้ผู้สมัครครบ 12 คนแล้ว เราจะแจ้งข้อตกลงและกติกาให้พวกคุณทราบ
เสียงดังมาจากรอบๆตัว ไม่แน่ใจว่ามันมาจากไหน แต่ทำให้บางคนที่กำลังฟังเพลงถอดหูฟังมาฟังแล้วเริ่มหันหน้ามามองกันเอง ประมาณว่า...อะไรอีกวะ
เราจะเก็บตัวพวกคุณเป็นเวลา 3 เดือน และจะคัดเลือกจนเหลือผู้ชนะเลิศเพียง 1 คน ระหว่างอยู่ที่นี่ พวกคุณจะออกสู่สายตาประชาชนทางทีวี จึงห้ามทะเลาะกันหรือมีเรื่องกันเป็นอันขาดไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น
ผมหันไปมองไอ้เผือกสายตาคาดโทษ
เชิญพวกคุณเข้าประตูมา หลังประตูบานนี้พวกคุณจะอยู่ในสายตาประชาชนตลอดเวลา
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
สุขสันต์วันลอยกระทงงง!!! เย้ เปิดเรื่องวันลอยกระทง~~ ไปลอยกระทงก่อนนะ!
ขอให้น้ำรีบลด -/\-
สาธุ๊
ขอบคุณเม้นแรกกกก คิเฮมาเลยอ๊ะ TT ดีใจ ยังไม่ได้อัพ มีคนมาเม้นแล้วววว~~~
ความคิดเห็น