Ficเต๋าคชา(พาระทึก)[Pitfall]>จุดจบความฝัน วันแห่งความตาย

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5**: แอดแปลว่าที่ เลิฟแปลว่ารัก แอดเลิฟก็ที่รักไง

cinna

[Joy part]

พี่เต๋าๆๆ พี่เต๋าไปไหนเนี่ย!! อุตส่าห์รั้งไว้ เผลอแป๊ปเดียวหายไปแล้ว ไปหาไอ้พี่หน้าเดียวที่ไม่ชอบยิ้มนั่นแน่เลย ชิชิ ไปอยู่ที่ไหนกันเนี่ย

“เฮ้ย อย่ารุมๆ เดี๋ยวลุยไปกองหน้าแล้วจะหนาว” นั่นไง เสียงพี่หน้าเดียว อยู่ด้วยกันจริงๆด้วย ตั้งแต่ในฝันแล้วสองคนนี้

“เออ ฝันว่าอะไรอ่ะเมื่อคืน”

“ไม่มีไร จะสนใจทำไม” สองคนเค้าคุยกันแต่หน้ามองจอทีวีตลอดเลยค่ะ = =!

“ก็แหกปากซะลั่น” ช่วยหันมามองคนสวยหน่อยได้มั้ยเนี่ย! เสนอหน้านานแล้ว

“ถ้าเล่าละห้ามขำนะ” เฮ้ยมีเรื่องขำด้วย งั้นไม่ต้องมาสนใจฉันค่ะ โปรดเล่นเกมส์ต่อไป

“อือ”


         



            ....เงียบ.... จอยกลั้นหายใจไม่ไหวแล้วนะ 

“ฝันเห็นเจ๊ชุดขาวผมยาวเหมือนในหนังคนนึงเดินไปห้องครัว  ชาเดินตามนะ พอไปถึงเจ๊แกหยิบมีดละจ้วงท้องตัวเองเลือดสาดเลย เฮ้ยยยยย เล่นทีเผลอ”

“555 และแล้วแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดก็นำเชลซีไปได้อีก1ประตู แหมเก่งจริงๆ”

“เผือกขี้โกงว่ะ ให้คนอื่นเค้าเล่าแล้วตัวเองยิงประตู อ้าวจอย”

“จะได้เวลาแล้วจอยมาตาม เห็นว่าหายไป ไปเรียนกันเถอะ ป่ะพี่เต๋า” ฉันเกาะแขนพี่เต๋าและลาก ใช่ค่ะ ลากใช้คำนี้แหละถูกแล้ว ลากพี่เต๋ามาห้องวอยซ์และตามติดด้วยพี่หน้าเดียวนั่นแหละ ไม่รู้จะตามทำไมนักหนาเนี่ย

“จอยยยยย แกไปแยกคนรักกันทำไมน่ะ” = = พี่ต้น ตัวดีเลย ชั่งชงนัก ชงได้ชงดี ทุกวินาที ทุกเวลา!!

“อะไร นี่รักกันของจริงหรอก” ฉันเกาะแขนพี่เต๋าแน่นขึ้นและยักคิ้วให้พี่ต้นหนึ่งที

“เหมือนนางร้ายมากกว่า ผมไม่เอาพี่สะใภ้แบบนี้นะพี่” อิเจมส์!!! ฉันจะฆ่าแก

“แล้วเอาคนไหนล่ะว่ามาๆ” พี่เต๋าก็เล่นด้วยอีกนะ

“นั่งหน้าง่วงอยู่หลังพี่นั่นไง” พี่เต๋าหันไปมองพี่คชาที่พิงไหล่พี่ไทด์ดูเหมือนง่วงนอนเต็มประดา

“ที่รักทำไมไปพิงไหล่ชู้ล่ะนั่นมานี่ๆ” เฮ้ยยย ลุกไปนั่งข้างๆเลยอ่ะ T^T พี่คชาเนี่ย มีดีตรงไหนนะ หน้าก็จืดๆ บรรยากาศตอนอยู่ด้วยก็อึดอัดอึมครึมไม่รู้จะพูดอะไรดี ไม่เหมือนพี่เต๋า ถึงจะดูแบดบอยแต่ก็ขี้เล่นมีบรรยากาศดีมีคนอยากรุมล้อม

“เล่นบ้าอะไรเนี่ย ไปไหนก็ไปเลยไป”

“น้องเห็นดีเห็นงามด้วยแล้วเนี่ย ยังงอนเรื่องแพ้อยู่อีกเหรอ”

“เฮอะ”

“ทำหน้าบูดเหมือนตูดเป็ดเดี๋ยวก็แก่เร็วหรอก”

“เอ้าๆๆๆ นักล่าฝันทุกคน เราจะมาวอร์มกันก่อนนะ ครูรู้จักพวกเธอและจำพวกเธอได้แล้ว เหมือนต้นกับแพรวทักษะการร้องจะมากที่สุด และเฟรมมีทักษะดนตรีเยอะ เอามาใช้กับการร้องด้วยนะจ๊ะ อะแฮ่มๆ ด้านหลังนั่นมีปัญหาอะไรกันรึเปล่าคะ?” ครูแอนชะเง้อไปมองทำให้พวกเราทุกคนหันไปมอง...พี่เต๋ายิ้มแหะๆแล้วพี่คชาก็ทำหน้าเหมือนกำลังจะวีน

“สองคนนี้นี่น้า”

“หยุดชงซักนาทีได้ป่ะต้น” ฮ่าๆ สะใจพี่ต้นโดนพี่หน้าเดียวเหวี่ยง

“คชาใจเย็นนะครับ ใจเย็นๆลูก วันนี้เราจะมาเรียนโน้ตขั้นต้นกัน ครูเชื่อว่าทุกคนคงรู้จักและคุ้นเคยแล้ว ก่อนเรียนใครมีอะไรจะถามมั้ยคะ?”

“ถามนอกเรื่องได้มั้ยคะ” ฉันยกมือขึ้นกลางอากาศ > <

“มีอะไรคะจอย”

“ที่นี่มีผีหรือเคยมีคนตายมั้ยคะ” ได้ผล พี่คชาชะงักไปเลย :P สมน้ำหน้า ชอบแย่งพี่เต๋าดีนัก (แย่งตอนไหนฟะ?-ไรเตอร์)

“ทำไมถึงถามเรื่องนี้ล่ะลูก?”

“คือ...จอยกลัวผีอ่ะค่ะ ^^”

“อ๋อ ไม่มีหรอกสบายใจได้”

“ไม่มีผู้หญิงผมยาวชุดขาวที่ตายเพราะฆ่าตัวตายอะไรแบบนี้เหรอคะ” พี่เต๋าเริ่มถลึงตาใส่ฉันแล้ว แต่ฉันไม่สนหรอก แกล้งอีกคนไม่ให้มีแต่หน้าอึนๆสนุกกว่าเยอะ

“เธอไปรู้มาจากไหน?”

“มีจริงๆใช่มั้ยคะครูแอน เล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ยคะ”




            ครูแอนทำหน้าชั่งใจ....แต่หน้าทุกคนคงอยากรู้มากสินะ

“เฮ้อ!คงต้องรู้กันทั้งประเทศสินะ เรื่องมันนานมาแล้วล่ะ แต่สิ่งที่ครูรู้มาไม่รู้ว่าจะจริงมากหรือน้อยแค่ไหนนะ ที่ดินนี้เคยปลูกคฤหาสน์ของตระกูลเศรษฐีเก่าแก่ แต่คุณปู่ต้นตระกูลน่ะมีภรรยาหลายคน และมีลูกสาวลูกชายมากมาย”

“ก็เลยแย่งสมบัติกันใช่มั้ยคะ” ดิวแทรกขึ้นมา

“ใช่ ตอนแรกก็แค่ทะเลาะ แล้วก็เริ่มกลั่นแกล้ง หลังจากนั้นก็มีการฆ่ากันเกิดขึ้น หญิงสาวชุดเดรสสีขาวที่พูดถึงเป็นภรรยาคนสุดท้าย อืม...น่าจะคนที่ 9 มั้งนะ เธอถูกภรรยาและลูกๆของเธอทั้ง8กลั่นแกล้งสารพัดจนเสียสติ และเริ่มแก้แค้นทีละคนๆจนหมดบ้าน เหลือแต่เธอเพียงคนเดียวในบ้านและจบชีวิตด้วยการเอาของมีคมมาทิ่มแทงคว้านท้องสารพัดจนขาดใจตาย อ้าว ร้องไห้ทำไมลูก”

“ก็น่าสงสารนี่คะ” ฉันหันไปเห็นหลินกับพี่แอ้นร้องไห้กอดกันสะอึกสะอื้น ส่วนพี่คชาก้มหน้าเช็ดน้ำตา แล้วพี่เต๋าก็ดึงเข้าไปกอด –A- ชิส์! นี่ฟังเรื่องสยองขวัญยังจะมาร้องไห้กันอีก

“วันนี้จะได้เรียนมั้ยเนี่ย?” ครูแอนถอนหายใจ

โอ๊ยๆ หมดแรง “นี่แค่วันแรกเองนะ”...เสียงครูปุ้มก้องอยู่ในหู ไม่จริงอ่ะ นี่เรียกว่า”แค่”เหรอ? แบบนี้ต้องกินๆๆๆ กว่าจะได้เวลาอาหารเย็น หิวมาก

“เอ้ากินเข้าไป ระวังจะลั่นตาย”

“อะไรลั่น?” ฉันหันไปตามเสียงก็เห็นหน้าจืดๆของพี่ที่ฉันไม่ชอบหน้า

“ลั่นทั้งตัวแหละ ใหญ่ขึ้นๆ”

“พี่คชา!”

“เรียกทำไมครับ” อยากจะกรี๊ดๆมาทำลอยหน้าลอยตาใส่อร๊ากกก ไอ้บ้า!! ไม่กินแล่ว!!

“อ้าวจอยไปไหนล่ะ”

“ไม่กินแล้วโว้ย” ฉันหันไปตอบพี่แพรวแล้วเดินออกไปตรงสระว่ายน้ำ คงไม่มีใครมาทำให้หงุดได้อีกนะ

“นั่งคนเดียวระวังผีมาหลอกนะ” ฉันไม่หันไปมองหรอก จำเสียงได้! เชอะ!

“จะตามมาทำไม”

“มาง้อ”

“ไม่ได้โกรธ แค่หงุดหงิด ทำไมต้องอะไรกับพี่เต๋าตลอด”

“พาลนะเนี่ยเรา”

“ไปให้พ้นเลยไป”

“อะไรที่ว่าคืออะไรล่ะ? จอยเคยเป็นมั้ย ยิ่งรู้จักยิ่งถูกชะตา”

“จะบอกว่าปิ๊งกับพี่เต๋าแล้วงั้นเหรอ” ฉันหมุนตัวไปมองคนที่กำลังคุยด้วย

“ถูกชะตาน่ะ มันเกี่ยวอะไรกับปิ๊งห๊ะ? มันเป็นความรู้สึกที่ว่า ถ้าเรารู้จักกับคนๆนี้ต่อไปเราจะเข้ากับเค้าได้ดี อย่างที่พี่เป็นกับจอยนี่ไง” ห๊ะ? กับ...กับจอย?

“จะบ้ารึไง” ฉันลุกขึ้นจะเดินหนี แต่เวรกรรมคงมีจริง ฉันแทบจะล้มโครมลงไปในสระน้ำแต่พี่คชาคว้าไว้ทัน

“หนักเหมือนกันนะเนี่ย ^^” ไอ้บ้า >< ไอ้พี่คชาบ้า

ยิ้มเป็นเหมือนกันนี่หว่า >//<

ทุกคนคะ

จอยเลิกชอบพี่เต๋าแล้วล่ะ > <!

[Tao part]

วันนี้ผมได้เห็นคู่อริในฝันหลายโมเม้นต์ ตั้งแต่แหกปากร้องเพราะฝัน งอนตอนแพ้ ร้องไห้เพราะสงสาร แกล้งกวนตีนจอย แล้วก็มีโมเม้นต์ง้อด้วย แกล้งงอนมันดีมั้ยเนี่ย? (อยากถูกพี่เป็ดง้อล่ะเซ่ > < -ไรเตอร์)

อ๊ะๆ สงสัยว่าผมชอบมันเหรอ?

ในฐานะเพื่อนล่ะก็ใช่ครับ ทุกคนเป็นเพื่อนผมหมดแหละ แต่นอกจากไอ้เจมส์ผมก็ไม่วางใจใครหรอกนะ เพราะคนเราพออยู่ด้วยกันก็สนิทกัน พอห่างกันก็ไปสนิทกับคนอื่นที่ใกล้กว่าอยู่แล้วเป็นธรรมดา

แต่ความรู้สึกกับเจ้าหัวเห็ดนั่นต่างกันออกไป...ความรู้สึกแบบไหนน่ะเหรอ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...

“พี่จอยไปนั่งคั่นคู่รักเค้าทำไม” ไอ้เฟรมตักอาหารมานั่งก็ชงเลย!เล่นกับเค้าหน่อย

“ใช่จอยให้แอดเลิฟพี่มานั่งตรงนี้สิ”

“อะไรแอดเลิฟ” ไอ้เจ้าเห็ดหันมาถาม

“แอดแปลว่าที่ เลิฟแปลว่ารัก แอดเลิฟก็ที่รักไง”

“เรียนภาษาอังกฤษได้เกรดอะไรเนี่ย เฮ้ยแต่ชอบว่ะ...เก๋ดี ^W^” ไอ้ต้นตักกุนเชียงมากินเต็มจานเงยหน้าขึ้นมายักคิ้วให้ผม

“เฮ้ยอยากมีชื่อเรียกแบบนั้นบ้างอ่ะพี่โทนี่”

“เมื่อไหร่แกจะเลิกเรียกฉันว่าโทนี่ห๊ะไอ้หมี”

“ตราบใดที่พี่ยังคงเรียกผมว่าหมี”

“เฮ้อ”

“เพลียเหลือเกิน”

“ไปนอนไปอ้าย” เฟรมหันไปบอกไอ้ไทด์

“โอ๊ย บักนี่ คำอุทาน”

“กินไป ผักอ่ะกินเยอะๆจะได้เลิกขาวเป็นเผือกซักที” อ้าวววว มันแก้แค้นครับตักผักมาใส่เต็มจานผมเลย

“เฮ้ย เป็นเห็ดต้องเพาะสปอร์ให้มันเจริญเติบโต”

“ว่าไงนะ?”

“เห็ด”

“เห็ด??”

“ใช่ แถมยังเดินท่าเป็ดด้วยนะ ก๊าบๆๆ”

“ไอ้เผือกเอ๋อ”

“ใครเอ๋อ?”

“ต๋าวเอ๋อออออ”

“เอ๋อตรงไหนวะออกจะหล่อขนาดนี้”

“ทุกคนหันมา!! เต๋ายิ้มยิงฟันซิ”

“^(++++)^” แล้วผมจะทำตามมันทำไมวะ?

“เหมือนเด็กเอ๋อออทิสติกส์ป่ะ”

“เออเหมือนว่ะพี่ ฮ่าๆๆ ” แพรวา!!!

“เหมือนนะเหมือนๆ เต๋าเอ๋อ”

“ยายแหลม!!”

“ว่าไงจ๊ะหลาน” เออ ยอมแล้ว= =! มันไม่โกรธแถมทำเสียงทำท่าทางยายใส่ด้วย แม่ง!

“แล้วจะตักผักให้อีกนานป่ะ” ผมหันไปพาลใส่คนข้างๆแทน

“พี่คชาเอาไส้กรอกมั้ยเดี๋ยวจอยเวฟเผื่อ”

“ไม่เอาแล้ว จอยกินเยอะระวังลั่นนะ”

“ก๊าบๆๆเป็ดอาบน้ำในคลอง ตาก็จ้องแลมอง เพราะในคลองมีหอยปูปลา ก๊าบๆๆ เป็ดอาบน้ำในคลอง~” จอยร้องเพลงเป็ดไปเรื่อยแล้วก็เดินท่าเป็ดไปรอบๆ

ฮ่าๆ เหมือนว่าจะได้พวกเพิ่มมาคนนึงละล่ะ ^^

ในที่สุดก็หมดวันแล้ว ได้เวลาอาบน้ำและถอดไวเลสซักที วันนี้ก็เกือบหลุดเยอะเหมือนเดิม ทั้งสัตว์ทั้งหลายและกูมึง เพลียๆ

“โอ๊ย แม่งแอ็คติ้งทีกูจะตาย” ไอ้ต้นเปลือยท่อนบนบ่นอยู่หน้ากระจก

“กูเห็นมึงทำได้นิ ครูเมย์ชมมึงตลอดอ่ะ” ไทด์ไปยืนเสริมหล่อข้างๆต้นบ้าง

“เออ แล้วคชามันเป็นอะไรวะ มึงไปตดใส่มันเหรอหมี”

“บ้าเหรอพี่ ได้ข่าวว่าพี่คชาไม่คุยกับพี่ไทด์หรอก มายุ่งอะไรกับกูครับ กูอยู่ของกูดีๆทำไมพี่ต้นต้องพาดพิง แล้วถอดเสื้อเดินไปเดินไปมา เดี๋ยวก็ไม่สบายแล้วก็มาเดือดร้อนคนอื่น จะ”

“โอ๊ยพอเหอะว่ะ”

“เห็นด้วยว่ะ” ไอ้เฟรมที่นั่งดีดกีต้าร์สบายอารมณ์ในห้องน้ำยกมือเห็นด้วย แล้วไอ้เป็ดเห็ดมันเป็นอะไรของมันเนี่ย

“เป็นไร”

“ใครเป็นไร?”

“มึงแหละเป็นไร”

“เปล่านิ ทำไมอ่ะ”

“เออกูรู้ว่ามึงเงียบเป็นกิจวัตร แต่มึงอ่ะงอนอะไรไอ้ไทด์มันกูเห็นมึงเลี่ยงมาทั้งวัน แล้วตอนแอ็คติ้งนั่นอีกอ่ะ เอากูมาอ้าง มึงสนิทกับมันกว่ากูอีก ยังจะบอก ผมสนิทกับเต๋ามากกว่าขอเปลี่ยนตัว ทำตัวเป็นสามีภรรยาทะเลาะกันไปได้”

“สามีภรรยาบ้านลุงมึงสิ”

“เออ ไม่บอกก็ไม่บอก” ผมไม่ได้ประชดหรืออะไรนะ แต่คาดคั้นคนไม่พูดก็เท่านั้นละครับ เซ็งอารมณ์เปล่าๆ

“โอ๊ย ทำไมกูต้องอยากบอกมึงทุกทีเลยวะ”

“เห็ดพังๆ” = = ผมอดไม่ได้ที่จะจับผมที่มันขยี้จนยุ่งไม่เป็นทรงให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม ไอ้บ้านี่ตั้งแต่มันเล่นเปียโนแล้วจำโน๊ตไม่ได้แล้ว ชอบขยี้หัวตัวเอง

“กูแค่น้อยใจที่ตั้งแต่มาที่นี่ไอ้ไทด์มันไม่ค่อยคุยกับกูเลยทั้งๆที่แม่งเพิ่งรู้จักไอ้เฟรมกับไอ้แพรวพร้อมกู”

“มึงอ่ะชอบปลีกตัวนี่หว่า”

“กูรู้ว่ากูอยู่พร้อมหน้ากับทุกคนกูก็เหมือนเป็นผู้ฟังที่ดี แต่กูไม่อยากให้ต้องมานั่งห่วงกูว่าทำไมกูไม่พูด กูไม่ยิ้ม กูเงียบ กูไม่เอ็นจอยไง”

“เป็ดเอ๊ย เห็นมึงเงียบๆนี่มึงคิดนู่นคิดนี่อยู่ตลอดเลยเหรอวะ มึงนี่จริงๆเลย ห่วงความรู้สึกคนอื่นอยู่ได้” ผมขยี้หัวมันอีกรอบ เห็นมันเงียบๆไม่สนใจชาวบ้านไม่นึกว่าจะคิดมากแบบนี้

“โอ๊ยผมยุ่งหมด”

“ได้ข่าวเมื่อกกี๊มึงทำหัวตัวเองยุ่งกว่านี้เหอะ”

“อะแฮ่ม สวีทกันเสร็จยังครับแอ๊ดเลิฟ กูไม่ได้แอบฟังมึงนะแต่กูได้ยิน กูขอโทษที่กูไม่สนใจมึง แต่ได้ข่าวว่ามึงก็อยู่กัมันไม่สนใจกูเหมือนกันเหอะ อย่ามาๆ เดี๋ยวกูน้อยใจคืนหรอก”

“ต๋าว”

“หือ?”

“ไปเลย” เฮ้ย แม่งผลักผมหนีไปกอดไอ้ไทด์เฉยเลย ไอ้เป็ดทรยศ

“มึงอ่ะคุยกับกูบ้างสิ”

“คชา มึงเจอคนที่มึงร้องไห้ด้วยได้ หัวเราะด้วยได้ เล่าทุกอย่างให้ฟังได้ เป็นตัวของตัวเอง คิดถึงตัวเองเวลาอยู่ด้วยแล้วนะ”

“ไม่ๆ”

“มึงนี่เอาแต่ใจตลอดเลยเว้ย”

“โชคดีนะไทด์ กูไปนอนละ” ผมไม่ขัดจังหวะดีกว่ามั้ง ก็บรรยากาศมันพ่อกับลูกโคตรๆเลยนี่หว่า

“เดี๋ยวๆ เอาลูกไปนอนด้วยสิ” ไอ้ไทด์ดันเป็ดขี้มูกโป่งมาให้ผม

“ไอ้ขี้แยเอ๊ย”

“ไอ้ขี้แกล้งเอ๊ย”

“อะไร นี่ยังไม่แกล้งนะ”

“ขี้แกล้ง”

“แกล้งมันต้องแบบนี้” ผมซุกไปที่ซอกคอแล้วจุ๊บเบาๆ

“อร๊ากกกกกก!ไอ้เผือกเอ๋อ มึง!!!!”

กลายเป็นสถานการณ์เล่นมวยปล้ำสกายคิกกันบนที่นอนไป...แม้ดูล่อแหลมแต่มวยปล้ำจริงๆครับ แทบจะเอาเก้าอี้มาฟาดกันทีเดียว - -

คุณล่ะเคยไหม?

ยิ่งรู้จักยิ่งถูกชะตา

แล้วคุณมีรึยัง?

คนที่ร้องไห้ด้วยได้ หัวเราะด้วยได้ เล่าทุกอย่างที่ไม่อยากเล่าให้คนอื่นฟังได้ เป็นตัวของตัวเอง และคิดถึงความรู้สึกของตัวเราเองเวลาอยู่กับเค้า :)

ถ้ามีแล้ว ก็ดีใจได้เลยว่าคุณน่ะ

ได้พบกับคนสำคัญแล้ว ^^





+++++++++++++++++++


Writer talk

ตอนนี้เยอะสะใจ!!! >< ขนาดความยาวตอนนึงตามใจไรเตอร์มาก555

ตอนนี้จ้างมาสองคนเลยนะเนี่ย!!! เขียนจอยยากT[]T จะร้ายไปมั้ยนะ?

จะมากไปรึเปล่า? TT

มีอีกตรงนึง!

ยากว่ะตรงที่กว่าจะสนิทกัน....

ฟิคหลายเรื่องส่วนใหญ่ สองคนนี้สนิทกันมาก่อนตลอด

แต่ก็เอาเถอะ ขนาดตัวจริงยังไม่รู้เลยว่าสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่

อย่าให้มันมีสาเหตุเลย สนิทๆกันไปแหละดีแล้ว เพราะมันยังมีเรื่องอีกเยอะ!!

อยากแต่งน่ารักบ้าง!! ซ้ำกับชาวบ้านเค้าแต่เป็นอะไรที่ไรเตอร์ถนัด

ฟิคเกรียนๆ ฮาๆบ้าๆเนี่ย -w- แต่ว่าเอาให้เรื่องนี้จบไปก่อนไม่อยากดอง

จะรีบปั่น ><


ขอบคุณรีดเดอร์ที่ยังรออ่านนะ TT ดีใจอ่ะ ตอนหน้าจะรีบปั่น ไม่ค้างไว้นาน

รับปากแล้ว!! ถ้าค้างเกินอาทิตย์มาด่าเลย 5555

ไว้เจอกัน ตอนหน้า ขอบคุณที่เม้น ขอบคุณที่อ่านนะจ๊ะ ^^