คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3**: กูไม่ใช่แจจุง ไม่ต้องจับกูมาทำเอ็มวีมิโรติก!
เปลือกตาของร่างสูงที่มีผิวขาวจัดเป็นจุดเด่น ค่อยๆเปิดขึ้นกับความรู้สึกหน่วงๆที่ข้อมือทั้งสอง เมื่อตาสองข้างเห็นเพื่อนที่อยู่ตรงข้ามตาก็สว่างโดยไม่ต้องพึ่งคาเฟอีน
“เฮ้ยอะไรวะเนี่ย” นอกจากผู้คนที่อยู่รอบๆ ตัวเขาเองก็ถูกพันธนาการไว้กับผนังโดยที่ล็อคข้อมือทั้งสองข้างดังนักโทษในห้องขัง ภายในห้องที่เหมือนในฝันของเขาอย่างน่าประหลาดใจ
“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” ต้นร้องเสียงหลงเมื่อได้สติมาพบมาเจอกับเหตุการณ์ตรงหน้า ทำให้ทุกคนในห้องกลับจากห้วงนิทรามาสู่ความจริง
“นี่กูยังไม่ตื่นใช่เปล่าวะ” ไทด์หมดอาการสะลืมสะลือเมื่อมองข้อมือสองข้างของเพื่อน
“ใครทำเหี้ยไรเนี่ย ปล่อยพวกกูนะเว่ย กูไม่ใช่แจจุง ไม่ต้องจับกูมาทำเอ็มวีมิโรติก” เต๋าพยายามดึงข้อมือของตนจากเครื่องพันธนาการแต่ก็ไม่ได้ผล
“นี่เราฝันกันอีกรอบรึเปล่าวะ” หลินถามเพื่อนรอบข้าง
ขณะนี้ทุกคนได้สติกันหมดแล้ว ทุกคนคงทราบกติกาและข้อตกลงจากในฝันแล้ว และคุณวัชรินทร์ก็ได้ข้อมูลแล้วเมื่อซักครู่
“คุณทำให้พวกเราฝันงั้นเหรอ” จอยตวาดอย่างไม่พอใจ
พวกคุณคือผู้ที่ถูกเลือก เราจึงได้เจาะระบบสมองเพื่อให้ข้อมูลทางความฝัน
“แค่กๆๆ” ผู้ที่อาการไม่สู้ดีนักตั้งแต่อยู่กลางป่า หน้าซีดเซียวจนน่าตกใจสำหรับผู้พบเจอ
จากวินาทีนี้ พวกคุณห้ามพูดคำหยาบคาย หรือคำแทนตัวไม่สภาพ เพราะเราจะ
“คุณ จะพูดจะแจงอะไรขอให้ปล่อยพวกเราออกก่อนได้มั้ย ยังไงก็หนีไปไม่ได้อยู่แล้ว” เต๋าพูดกับเสียงที่ไม่มีตัวตนในห้อง
เราจะเริ่มรายการตั้งแต่ที่พวกคุณก้าวออกจากห้องนี้ไป และ
“แค่กๆๆ อะแค่กๆๆ” อาการของคนเป็นไข้เหมือนจะแย่ลงทุกที
“บอกให้ปล่อยก่อนไงโว้ย เดี๋ยวพวกกูจะทำตามทุกอย่างเลย ปล่อยก่อนได้มั้ยวะ” หน้าที่สว่างของคนพูดเปลี่ยนเป็นสีแดงกร่ำเพราะความโกรธและการตะเบงเสียงตวาดใส่ไอ้เครื่องเส็งเคร็งที่เอาแต่พล่าม
ฟี้ดดด กึก! เสียงปลดเครื่องพันธนาการทำให้ทุกคนหลุดพ้น คนอารมณ์ขึ้นเมื่อซักครู่รีบวิ่งไปรับร่างคนตรงข้ามที่เกือบล้มพับไปกับพื้น
“คชา คชา” คนวิ่งมารับเขย่าร่างบางที่หมดสติ มือใหญ่จับหน้าเรียวที่ซีดเซียวราวกับคนไม่มีเลือดอยู่ในร่าง
“ตัวโคตรเย็นเลยว่ะ” ไทด์จับมือคนป่วยขึ้นมา
“คชา”
เราขออนุญาตนำตัวผู้ป่วยไปทำการรักษา ในส่วนของพวกคุณที่เหลือ กรุณาปฏิบัติตามกฏและกติกาอย่างเคร่งครัด ไมค์ที่ติดอยู่ที่พวกคุณทุกคนจะถอดออกได้ในเวลาอาบน้ำและนอนเท่านั้น เรื่องข้างนอกนั้นทางเราได้จดการเรียบร้อยแล้ว และโปรดจำไว้ว่า มีเพียง 1 คนเท่านั้นที่จะได้เป็นศิลปินที่มีชื่อเสียงที่สุด โดยผลจะมาจากการโหวตของผู้ชมรายการของเรา ขอให้ทุกท่านโชคดี
คชาถูกหามขึ้นเตียงไปกับเจ้าหน้าที่ชุดดำ และประตูถูกเปิดออก อาจจะเหมือนในฝัน มันต่างตรงที่ว่า เวลานี้ ตรงนี้ คือเรื่องจริงของทุกคนที่ต้องการจะเป็นศิลปิน เป็นนักร้องอย่างที่ได้ฝันไว้
[Tao Part]
มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผมเนี่ย เป็นนักศึกษาอยู่ดีๆไม่ว่าดี กลายเป็นนักโทษที่มีความฝันแขวนไว้เป็นเป้าหมาย แต่ที่นี่ก็เป็นเหมือนบ้านนะ มีห้องกระจกไว้ซ้อมเต้น มีเครื่องดนตรี มีห้องกิน ห้องนอน ห้องขี้ เอ๊ย ห้องน้ำเสร็จสรรพ ตรงของกินเขียนเวลาอาหารไว้ด้วยนะ = = มันจะผุดขึ้นมาเองเมื่อถึงเวลารึเปล่าวะ?
ในห้องนอนก็มีตุ๊กตาอย่างเยอะ -_- เค้าเห็นพวกผมเป็นเด็กเหรอ...แต่มันก็น่ารักดีนะ ส่วนในห้องน้ำมีล็อคเกอร์ของใครของมัน คงแยกชาย หญิงด้วยเพราะที่มีแต่ชื่อผู้ชาย ลองเปิดดูหน่อย เผื่อมีอะไรให้อีก...กระดาษ...
โห ถ้าจะมีตารางเวลาครบขนาดนี้ ตารางเรียนแต่ละคลาส เวลากิน เวลานอน เวลาพัก มีซ้อม มีโชว์ด้วย...แต่ตอนนี้ผมหิวแล้ว อาหารก็คงผุดขึ้นมาแล้วด้วย เห็นพวกนั้นอยู่ห้องอาหารกัน สงสัยคงจะรอเหมือนผม (อาหารผุด)
“พี่เต๋า พี่ว่ามันแปลกป่ะ” ไปถึงโต๊ะไอ้เจมส์ลากผมไปนั่งข้างๆ
“ถ้ามันจะแปลกมันแปลกตั้งแต่ฝันเมื่อคืนและกูว่า” ผมกระซิบใส่หู กระซิบๆไมค์คงไม่ได้ยินหรอกมั้งนะ -.-
“เราว่ามาแนะนำตัวกันป่ะ” ผู้ชายตัวเล็กหน้าเข้มๆพูดขึ้น
“ก็ดีนะพูดไปกินไป บอกอายุด้วยนะ จะได้เรียกถูก” ผู้หญิงที่เจอกันในรถรู้สึกว่าจะชื่อดิวบอก ก็เลยแนะนำตัวแบบวนรอบ ว่าแต่ ไอ้คนป่วยจะถูกเค้าผ่าทดลองไปยังวะ สามชั่วโมง คงได้ผลการทดลองแล้วมั้ง
“แหมเต๋า มองหาคชาเหรอ” แพรว...แพรวมั้งรู้สึกจะชื่อแพรวทำตาเหมือนล้อๆใส่ผม
“นั่นแน่ ตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย เห็นตอนเจอกันข้างทางอย่างกับจะต่อยกัน พอเมื่อกี้เล่นบทพระเอกจนไทด์ไม่เหลือเลยเนอะ” ต้นสมทบ -.- ผมจะเล่นกับพวกมั้นดีมั้ยเนี่ย ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นแหละโว้ย แค่เห็นคนป่วย อยู่ในกำมือของอะไรซักอย่างแล้วมันน่าสงสาร
“โหย แบบนี้พวกเราก็แห้วแย่ดิเนอะ” แอ้นที่เคยจ้องผมเหมือนจะงาบก็เล่นกับเค้าอีกครับ กลายเป็นประเด็นสนุกสนานที่แพรวเปิด...เต๋าคชา...แค่กูมองประตูแค่เนี๊ยะ เออๆยอมๆ เจอคนเยอะรุม พอกินอะไรกันเสร็จ ประเด็นก็ยังไม่จบครับ วันนี้พวกเราไปคลาส แต่เห็นติดป้ายไว้ว่าวันนี้ให้ทุกคนทำความคุ้นเคยกันก่อน ไอ้คุ้นเคยทำไม่ยากครับ
คุณคงเข้าใจ พวกผู้ชายที่จะสนิทกัน จะพูดกูมึงกันแล้วใช่ป่ะ แต่นี่ห้ามพูด ผมเลยต้องแทนตัวเองว่าพี่เวลาพูดกับไอ้เจมส์ คำว่าวะว่าโว้ยก็เกือบหลุดกันทุกคน มีชะงักมีค้างนิดๆ เหมือนโรงเรียนดัดสันดานให้นักเลงเป็นนักเรียนก็ไม่ปาน
คุยไปคุยมา เริ่มหาเกมส์เล่น สรรค์สร้างมาก ใครไล่เสียงได้ต่ำสุดจะได้สั่งเพื่อนๆ แต่ละคนทำเสียงได้โคตรอุบาทสุดๆ ผู้ญงผู้หญิงแม่งก็ทำนะ ไม่ได้ห่วงภาพพจน์ซักนิด เพลีย~ สรุป ต้นชนะ ผมว่าไอ้นี่แหละสั่งน่ากลัว แน่ๆ
“แพรว กอดเฟรม ลูบหัวอย่างเอ็นดูแล้วบอกว่า รักนะจ๊ะ น้องรักของพี่” นั่นไง -_- ธรรมดาซะที่ไหน ผมหวังว่ามันคงไม่สั่งให้ผมทำอะไรแปลกๆใช่มั้ย
“ระ ระ รักนะจ๊ะ น้องรักของพี่” สงสารไอ้แพรวเต็มกลืน แต่แม่งฮาว่ะ หน้าเหมือนให้กินขี้เลย ไอ้เฟรมแม่งก็ทำหน้ากวนตีนมาก 55555 ขอหัวเราะก่อนไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆๆๆ
“คราวนี้ ฮ่าๆๆ โอ๊ย ขอขำก่อนแป๊ปนึง ฮ่าๆๆๆๆ”...ไว้อาลัยให้แก่ต้นด้วยครับ กว่ามันจะหัวเราะแล้วพูดต่อ...เพลียแทน
“คราวนี้ดิวกับจอยมาตบกันให้ดูหน่อย”
“พี่ต้นว่าดิวจะสู้จอยได้มั้ยอ่ะTT” -_- อืม...เหมือนเห็นยักษ์กับฮ็อบบิทสู้กันยังไงไม่รู้ว่ะ
“งั้นจอยห้ามเคลื่อนที่ ตบได้อย่างเดียว”
“กติกาพี่บ้ามาก นี่แน่ะ” ไอ้ต้นโดนลมจากฝ่ามืออรหันต์ซะหน้าหันเลย (มันโอเวอ่ร์แอ็คติ้ง) แล้วในที่สุดต้นวิลโล่วจอมหวดก็โดนฮ็อบบิทตบตี...ช่างเป็นภาพที่....โคตรฮาอ่ะ 5555
“ต่อไป ให้ไทด์กับแพรวาแสดงบ้านทรายทองให้ดูเดี๋ยวนี้ ไทด์เป็นพจมาน ให้แพรวาเป็นชายกลางนะ”
“มาเร็วพจมานของพี่ ฮ่าๆ” แพรวาที่เป็นน้องที่สุดในที่นี้ทำเสียงใหญ่แล้วไปกอดคอไอ้ไทด์ เฮ้ย อย่างฮาอ่ะ ถึงจะสลับชายหญิงแต่จะบอกว่าความสูงแม่งเหมาะมาก ฮ่าๆๆๆ
“หลิน เป็น หม่อมแม่ แอ้นเป็นหญิงเล็ก” ต้น มึงคงไม่สั่งกูให้เป็นชายน้อยหรอกใช่มั้ย
“เต๋า เป็นชายน้อย เหมือนๆๆ” ไอ้เชี่ยยย ผมทำได้แค่ปากครับออกเสียงไม่ได้ TT “เฮ้ย เจมส์ เจมส์ด้วยไปเป็นชายน้อยสองกับเต๋าเลย”
“พี่ต้นTT” แล้วเราสองพี่น้องก็กลายเป็นง่อย...กูสงสารพ่อแม่ที่บ้านมากครับ ไอ้รายการเรียลลิตี้นี่มันช่องไหน ห้ามเปิดมาดูนะ เต๋าขอโทษครับที่ทำให้วงศ์ตระกูลเสื่อมเสีย
...แล้วเราก็หาอะไรเล่นกันไปซักพักก็ได้เวลาอาบน้ำเข้านอน ผมเลยได้ปลดไมค์แล้วเข้าห้องน้ำไป
“เต๋า มึงว่าคชามันโดนเค้าทำไรป่ะวะ” ไอ้ไทด์เปิดประเด็น ข้ามห้องอาบน้ำ
“ผ่าทดลองมั้ง” ผมตอบฮาๆเรียกเสียงหัวเราะจากห้องอื่นๆที่กำลังอาบกันอยู่
“ตอนเค้าปล่อยแล้วมันจะล้มกูโคตรตกใจเลย แต่มึงก็ไปรับเร้วเร็วเนาะ” เสียงไอ้ต้นแซว เรียกเสียงโห่เสียงเฮอีก - - แม่งเสียงดังเข้าไมค์แล้วมั้งเนี่ย
“แหมพี่ต้น พี่เต๋าเค้าด่าไอ้เสียงปริศนานั่นเลยนะเว่ย แม่งกล้าด่าได้ไงวะ กูได้ยินเสียงก็กลัวแล้ว เผด็จการชิบหาย” ไอ้เฟรมร่วมวงสนทนาด้วยอีกคน
“แม่งอาบน้ำเสียงดังว่ะ” ไอ้เจมส์บ่น มันเป็นงี้แหละ ชอบบ่นอะไรของมัน บางทีบ่นงุ้งงิ้งๆอยุ่คนเดียวด้วยนะ ขนาดหมาเห่ามันยังบ่นอ่ะคิดดู
“นินทากูเบาๆได้ป่ะ”...หืม? เสียงคุ้นๆ
“คชา มึงเหรอ” ไทด์ถาม
“เออ กูเข้ามาแม่งก็หาว่ากูโดนผ่าทดลองเลย ใครวะ”
“ไอ้เต๋า/พี่เต๋า” เยี่ยม!...ทุกคนรักผมมากครับ
“อ๋อ มึงนี่เอง อาบอยู่ห้องไหนวะ” - - อ้าวเฮ้ย ทุบประตูเสียงตึงตังอีก
“เฮ้ย เดี๋ยวประตูพัง เล่นไม่รู้เรื่องนะมึง” พอผมพูดเสร็จ ก็นึกได้ว่าปล่อยไก่ตัวบะเร่อ มันรู้ห้องที่ผมอาบอยู่น่ะสิ!
“ห้องนี้ใช่มั้ย” มันโยนกระป๋องแป้งมาเฉียดหัวผมประมาณสองเซ็นต์
“เฮ้ย คชาใจเย็น มึงตอบแทนผู้มีพระคุณแบบนี้เหรอวะ” เหมือนไอ้ไทด์จะออกจากห้องไปหาแล้ว
“พระคุณไรวะ”
“ตอนพี่หมดสติพี่เต๋าไปรับไว้เลยนะเว่ย ไอ้ที่ล็อคห่านั่นก็สูงเกิ๊น เห็นเราเป็นพระเยซูจับไปไถ่บาปรึไงวะ”
“ไม่แน่ ไอ้พวกที่จับเรามาแม่งนับถือเราเป็นพระเจ้า ต้องนับถือคริสต์ด้วยนะถึงจะทำแบบนี้ได้” ไอ้เฟรมกับไอ้เจมส์เข้ากับเป็นปี่เป็นขลุ่ย ไม่องไม่อาบแม่งแล้ว ออกมาใส่เสื้อผ้าดีกว่า
“เสียงที่กูได้ยินเรียกชื่อกูนั่นเสียงมึงเหรอเต๋า”
“มั้ง” ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย กระป๋องแป้งเกือบโดนหัวกู ชิส์ ไปนอนดีกว่า นอนแม่งตรงกลางเนี่ยแหละ
“อ้าว พี่ พี่เต๋างอนเลยอ่ะ” เสียงไอ้เฟรมดังมาจากในห้องน้ำ อะไร กูไม่ได้งอน กูเคือง -3-
“ต๋าวววว” ผมเงยจากหมอนเหล่มองไอ้หัวเห็ดๆที่มานั่งข้างผม
“จะว่าอะไรกูอีกล่ะ”
“โหมึง งอนเป็นตุ๊ดเลย ลุกขึ้นมาคุยก่อนเร็ว” แขนซ้ายผมถูกดึง...ทำไมมือมันร้อนวะ
[Kacha Part]
งอนเป็นตุ๊ดไม่พอ นอนคว่ำอีก -_- ดูมันเด่ ผู้ชายบ้าอะไรงอนเรื่องแค่นี้วะ ผมดึงมันลุก แต่มันตัวหนักมากก แล้วอยู่ดีๆก็กระเด้งตัวขึ้นมา
“มึงยังไม่หายดีนิ” มันจับหน้าผากผมกับหน้าผากตัวเองวัดอุณหภูมิ
“ก็ยัง แต่กูมีแรงแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าก็หาย นอนพักอีกหน่อย หมอบอก”
“งั้นนอนเร็ว” ต๋าววว ถ้าจะจับหัวกูกดกับหมอนขนาดนี้ TT มึงจะฆ่ากูเหรอ?
“กูยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ”
“อาบน้ำก็ไข้ขึ้นดิวะ”
“ก็เช็ดตัวดิ๊เต๋า” ไอ้ต้นพูดแถมยิ้มๆกับไอ้พวกนี้ด้วยนะ อะไรของมันวะ?
“เออ เดี๋ยวเช็ดตัวให้ เดี๋ยวมา” ผมยังไม่ทันจะพูดอะไรก็วิ่งดุ๊ดๆเข้าห้องน้ำไป
“พี่เต๋าก็เป็นงี้แหละพี่ ห่วงทุกคนที่รู้จัก ถึงมันจะป่าเถื่อน ปากเสีย เจ้าชู้ แต่มันรักเพื่อนรักพี่รักน้องมากเลยล่ะ” น้องไอ้เต๋าพูด
“น้องมันชื่อเจมส์” ไอ้ต้นบอกแล้วขึ้นเตียงมานอนข้างๆที่ผมนั่งอยู่
“เฟรมออกไป จะนอนตรงนี้ กูจองนานแล้ว”
“มึงเขียนชื่อติดไว้ไง๊ จองตอนไหน กูจองก่อนอีก”
“โหยมึงอ่ะ กูจะนอนริม”
“มึงก็ไปนอนฝั่งนู้นดิ”
“แม่ง” ไอ้เด็กสองคนมันทะเลาะกัน - - แล้วไอ้เจมส์ก็เดินหน้ามุ่ยมาเบียดไอ้ต้น
“เอ้า นี่ที่กูเถอะเจมส์”
“กูอยากนอนริมอ๊า” ดูมันงอน กัดปากอีกนะน่ะ
“มึงคิดว่าทำแล้วน่ารักมะ ไอ้หมีควาย”
“มาแล้ว มึงมานั่งนี่มาๆ” มันตบตรงใต้เตียงให้ผมไปหา ผมมองไม่ไว้ใจเท่าไหร่ แต่ก็เขยิบไป - -
“สองคนนี้แม่ง สปาร์คกันตอนไหนวะ” ไอ้ไทด์เดินออกมาจากห้องน้ำมามอง
“มึงไม่รู้จักรักแรกพบเหรอวะ” ไอ้ต้นพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
“ฮิ้ววววว” เออแซวกันเข้าไป กูไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วยหรอกนะ
“แขนมา” ผมมอง แต่เต๋ามันจับแขนผมไปเช็ดเลย ไอ้พวกห่านี่ก็ยิ้มกรุ้มกริ่มใส่กันอยู่ได้ ไอ้เต๋าก็สั่งนู่นสั่งนี่ ให้หันหลัง ให้ยกแขน ให้หันข้างอะไรของมันอยู่เนี่ย ผมจะไม่ทำตามก็เห็นหน้ามันตั้งใจจะทำ เลยไม่กล้าขัดศรัทธา แลดูมีความสุขกับการเช็ดตัวเหลือเกิน
“พ่อเต๋ากับลูกคชา” ไอ้เฟรมทำเสียงปัญญาอ่อน แล้วมันก็ขำก๊ากกัน
“เต๋า มึงได้กินข้าวเย็นกับพวกมันป๊ะ”
“กิน ทำไมอ่ะ”
“กูนึกว่าใส่กัญชา ห่าอะไรของพวกแม่งวะ”
“อ่ะ เสร็จแล้ว ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วมานอนเร็ว”
“ครับพ่อเต๋า เดี๋ยวลูกชาไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้แหละ” ที่ว่าจะหยุดขำกันเลยขำกันอีกรอบ...เป็นไง ตากูเล่นบ้าง ฮ่าๆๆๆๆ
พอผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแม่งนอนเรียงรายกันเสร็จสรรพ เหลือแต่ระหว่างต้นกับเต๋าที่เป็นที่ว่าง ที่ๆเมื่อกี้ผมมานั่งอยู่นั่นแหละ แล้วไอ้ไทด์แม่งก็หลับเลย ไอ้เวรนี่พอจะหลับก็รีบ หลับเร็วด้วยนะ ผมเลยต้องไปนอนที่ว่างตรงนั้นจริงๆ
“หนาวป่ะ” เสียงไอ้เต๋าถาม ผมเลยหันไปหามัน =_= ถ้ามึงจะเขยิบมาใกล้กูขนาดนี้ มึงจูบกูเลยเถอะ ผมไม่ได้ตอบอะไร เต๋ามันก็เอาผ้าห่มมันคลุมผ้าห่มที่ผมห่มไว้แล้วอีกชั้นนึง
“แอร์มันลงตรงกลาง เดี๋ยวไม่หาย” มึงใจดีแบบนี้กับเค้าไปทั่วจริงๆเหรอวะเต๋า? “สงสัยอะไร ขมวดคิ้วเดี๋ยวก็มีรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้า”
“มึงดูหน้ามึงก่อนเถอะเต๋า”
“ฮ่าๆ นอนๆ ฝันดีนะคชา”
“เออๆฝันดี” ผมไม่ชินกับการมีคนบอกฝันดีเลยว่ะ - - ปกติไอ้ไทด์มันจะนอนมันก็นอนเลย หรือถ้าจะพูดก็แบบ นอนละ อะไรแบบนี้ – - พอมีคนมาบอกฝันดี เจือกเขิน วู้ว อะไรเนี่ยมึงคชา นอนๆ ไม่สบายแล้วเพ้อนะเนี่ย
cinna +++++++++++++++++++++++++++++
ดองนานเกินไปแล้วววว TT^TT ซอรี่ ซอรี่ ซอรี่ ซอรี่ (เต้นแบบเอสเจ)
ตอนนี้ มีตัวเองบรรยายด้วย เงินจ้างพี่เต๋ากะพี่ชาไม่พอ 555555
ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายที่แต่งไว้ ต้องแต่งต่อแล้วใช่ม๊ายยย
จะพยายามนะฮ๊าบบบ _ _
มีคนอ่านแค่คนเดียวก็ดีใจแล้ว :)
ความคิดเห็น