ตึก ตึก ตึก ...
เสียงลูกบาสกระทบกับพื้นดังไปทั่วโรงยิม ชายร่างสูงโปร่งที่เป็นต้นเหตุของเสียงนั้นกำลังใจจดใจก่อกับการฝึกซ้อมของเขา
เพราะในอีกไม่กี่วันก็จะมีการแข่งนัดสำคัญกับโรงเรียนโทโอ ซึ่งมีอาโอมิเนะ ไดกิ อดีตสมาชิกของรุ่น
ปฏิหารย์อยู่ด้วย
ในการแข่งครั้งนี้เค้าจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด.....
'ทำอะไรอยู่น่ะครับ'
'เหวยยยยยยย!!'
คางามิที่กำลังจะดั้งค์ตกใจเสียงปริศนาทำให้ดิ่งพัสุธาลงมาจากแป้นบาส
'โอ้ยยย เจ็บๆๆ' คางามิร้องพร้อมกับกุมบั้นท้ายที่ดิ่งลงมาจูบกับพื้นอย่างจัง
'ทำไมถึงไม่ระวังเลยล่ะครับ คางามิคุง...'
'ยังมีหน้ามาพูดอีกหรอ เจ้าบ้า! ชอบโผล่มาไม่ให้สุ่มให้เสียงตลอดเลยน่ะนายเนี่ย'
'พูดอะไรหน่ะครับ ผมก็อยู่ที่นี่ตั้งแต่คางามิเข้ามาน่ะแหละครับ'
'อะไรนะ? เออๆๆเรื่องนั้นช่างมันก่อน ว่าแต่ทำไมนายยังไม่กลับล่ะคุโรโกะ ชั้นนึกว่านายกลับไปพร้อม
พวกรุ่นพี่ซะอีก'
'ผมก็อยู่ซ้อมเหมือนคางามิคุงนะแหละครับ'
'หือ..งั้นหรอ'
.
.
.
แล้วทั้งสองก็ตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงเสียงลูกบาสเท่านั้นที่ช่วยทำลายบรรยากาศน่าอึดอัดนี้
ทั้งสองต่างก็รู้ดี ว่าศึกกับโรงเรียนโทโอในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้คงเป็นศึกที่เอาชนะไม่ได้ง่ายๆแน่ อาโอมิเนะ ไดกิ ผู้ชายที่ยังไม่เคยแพ้ใคร มิหนำซ้ำ คางามิเองก็เคยดวลตัวต่อตัวแพ้อาโอมิเนะมาแล้ว คางามิจึงรู้ดีว่าอาโอมินะต่างจากคนอื่นๆที่เค้าเคยสู้มา เค้าจึงต้องฝึกให้มากกว่าเดิมที่เคยผ่านมา
'อะ..อะ..เอ่อ นี่คุโรโกะ'
'ครับ'
'นายกับอาโอมิเนะเนี่ยเมื่อก่อนสนิทกันมากเลยหรอ'
'ทำไมถึงถามงั้นละครับ'
'ก็...เมื่อก่อนนายเคยเป็นเงาให้อาโอมิเนะมาก่อนก็ต้องสนิทกันใช่ป่ะ แถมยัง.....'
'อะไรหรอครับ?'
'มะ..ไม่มีอะไร ลืมๆมันไปซะเหอะ ฉันหิวแล้วไปหาอะไรกินกันเหอะ'
'นี่กำลังเปลี่ยนเรื่องอยู่รึป่าวครับ'
'กะ..ก็ บอกว่าไม่มีอะไรไงเล่าเจ้าบ้าา'
'ก็ได้ครับ แต่คางามิคุงต้องเลี้ยงวนิลาเชคผมนะครับ'
'ได้ทีเอาใหญ่เลยน่ะแก ก็ได้ๆเดี๋ยวชั้นขอไปเปลี่ยนชุดแป๊ปน่ะ'
'ครับ'
ในระคางามิหว่างที่คางามิไปเปลี่ยนชุด เค้าก็คิดในใจว่าเกือบไปแล้ว.. ถ้าคุโรโกะรู้จะทำไงยังไง เรื่องที่
เค้าอิจฉาอาโอมิเนะที่เคยสนิทสนมกับคุโรโกะ แถมอาโอมิเนะยังเรียกชื่อจริงของคุโรโกะอีกด้วย....
'นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย...' คางามิได้แต่พึมพำอยู่คนเดียว
「To be continued」
-แต่งครั้งแรกผิดพลาดยังไงก็ติชมได้น่ะค่ะ-
ความคิดเห็น