คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เงาลึกลับ( 100% )
ชี้แจงครัช
คือว่าไรท์ใกล้จะเปิดเรียนแล้ว แล้วเรื่องอัพนิยายขอเป็นอาทิตย์ล่ะตอน น๊า ไม่ต้องห่วงไรท์แต่งจบแน่นอน
███████████████████████████████████████████████
5
พระจันทร์สาดส่องเงาคนเดินไปตามทางพร้อมกรรไกรที่ครูดไปตามฝาผนัง จนเกิดเป็นเสียงดังตามจังหวะ
แกรก~ แกรก~
ใช่แล้วฉันกำลังเดินไปที่หลังโรงเรียนยังไงล่ะ กรรไกรนี้ฉันแค่เอามาเก็บเฉยๆ เพราะฉันไม่เลวขนาดนั้นที่จะฆ่าคนได้คนหนึ่ง
"แกพร้อมแล้วใช่ไหม..."
"อือ ขอบคุณนะแองจี้..."
ฉันขอบคุณเธอเบาๆ ยื่นกรรไกรไปให้เจ้าหล่อน แล้วเดินไปตามทางทอดยาวในทันที เงาคนค่อยๆ เดินลัดเลาะไปตามทาง แน่นอนมันคือเงาของพี่ชานจี หลอกง่ายชะมัดเลยฮึ!!...คิดว่าแค่นี้ฉันจะซึ้งน้ำใจพี่หรือไง มันยังไม่เท่ากับพี่ทำกับฉันเลย
"พวกแกอยู่ไหนวะ!!!..."
เสียงพี่ชานจีตะโกนดังกึกก้อง ฉันจะซุ่มดูสถานการณ์สักหน่อย ว่าพี่เขาจะจัดการกับสิ่งที่พูดได้หรือเปล่า
"...."
"เรามาร่วมมือกันดีกว่าไหม ที่พวกแกทำร้ายน้องซีชาน่ะ..."
"....!!!"
ตึก ตัก ตึก ตัก
ใจฉันเต้นไม่เป็นส่ำ นี่ฉันคิดถูกคิดผิดวะที่ทำแบบนี้ พี่เขาตั้งใจจะปกป้องฉันงั้นหรอ
"เรามาร่วมมือกันไหม มาวางแผนกัน ที่จะทำลายยัยเด็กทุนนั่น ให้มันรู้ว่า ไม่สมควรมาเรียนโรงเรียนของเรา!!..."
"....!!!!"
เด็กทุนมันผิดมากหรือไงวะ แต่ที่ยังดีสมัยนี้ไม่ดูถูก เทียบชนชั้นเหมือนสมัยก่อน แหม่ สมัยฉันเข้ามาใหม่นะ แทบจะไม่มีที่ยืนในโรงเรียนนี้ ในเมื่อพี่ชานจีเลือกที่จะทำแบบนี้ ฉันจะจัดให้ ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาพวกพี่เขาให้ทำตามแผน
"จัดการได้เลยค่ะ...."
ฉันแสยะยิ้มแล้วซุ่มดูอยู่เงียบๆ
"ว่าไงจะมาช่วยพี่ทำลายน้องซีชาหรือเปล่า!!"
"บางทีเด็กทุนอาจจะมีจิตใจบริสุทธิ์มากกว่าพี่ก็ได้นะคะพี่ชานจี"
"คนจิตใจต่ำๆ อย่างพี่นั่นแหละที่ไม่เหมาะสมที่จะเรียนโรงเรียนนี้"
พวกรุ่นพี่ที่ถูกพี่ชานจีหักอก ค่อยๆ เดินมาล้อมพี่ชานจีเอาไว้ แล้วผลักพี่ชานจีไปตามพื้นอย่างแรง...สมน้ำหน้า
"พ..พวกเธอ!!!"
"ทำไมล่ะคะ หรือพี่จำคนที่พี่เคยหักอกไม่ได้...พี่นี่ความจำเสื่อมเนอะ!!!"
"คิดจะคบผู้หญิงเป็นของเล่นหรือไงไม่มีทางซะหรอก"
"ในเมื่อพี่ทำลายพวกเรา พี่จำได้ใช่ไหม ตอนที่พี่เลิกกับพวกเราพี่ทำลายเราโดยประกาศให้คนในโรงเรียนทุกคนรู้ แล้วทำให้พวกเราขายขี้หน้า!!!...."
"พ...พวกเธอจะทำอะไร !!"
"พวกฉันก็จะทำลายพี่โดยประกาศให้ทุกคนในโรงเรียนรู้บ้างจะเป็นไรไป!!!"
"อย่าเข้ามานะเว้ย!!!....อย่า...อ๊ากกก!!!"
ฉันไม่ได้สั่งให้พวกพี่เขาทำร้ายพี่ชานจีหรอก แค่ให้ทำอะไรที่ขายขี้หน้าเท่านั้น ฉันมองภาพนั้นด้วยสายตาสมเพช แต่ทำไมนะ น้ำตาบ้าๆ ถึงไม่หยุดไหลสักที ฉันใช้หลังมือปาดน้ำตา เราต้องเข้มแข็งสิ ซีชา เราต้องผ่านวิกฤตินี้มาได้ ฉันเดินไปหาพี่ชานจีอย่างมาดมั่นพร้อมกับพวกรุ่นพี่ที่แหวกทางให้ฉัน
"น...น้อง...ซีชาช่วยพี่ด้วย"
"เป็นไงบ้างล่ะ...น่าสงสารจังเลย"
ฉันเชิดคางพี่ชานจีขึ้น แล้วไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งเนื้อทั้งตัวเปียกไปหมดแถมตามเสื้อก็มีแต่รอยลิปสติกเต็มไปหมด แต่ละคำนี่อับอายใช้ได้...น่าสมเพช
'โกหกหลอกลวง ปลิ้นปล้อนทุเรศ!'
'จิตใจต่ำ ทิ้งผู้หญิงเป็นวรรคเป็นเวร'
'เลว'
'หลายใจ'
'นึกว่าตัวเองดีนักหรอ ทุเรศสิไม่ว่า!'
"ช่วยพี่...นะ...น้องซี...อัก!!"
ฉันผลักคางพี่ชานจีออก แล้วมองด้วยสายตาสมเพช
"คิดจะทิ้งฉันงั้นหรอ....คิดจะดูถูกฉัน...คิดจะทำลายฉันเพราะฉันเป็นเด็กทุนงั้นหรอ...ฝันไปเถอะ!!"
แชะ
"คิดจะทำอะไร..."
"รับรองวันพรุ่งนี้รูปพวกนี้ลงเว็บโรงเรียนแน่...ไม่ต้องกลัวหรอกนะพี่ชานจี..."
ฉันตบไปที่หน้าของพี่ชานจีเบาๆ ก่อนจะหมุนกล้องในมือแล้วรีบเดินไปทันที ฉันทนเห็นไม่ได้อีกแล้ว ใครจะรู้ว่าภายนอกเข้มแข็งข้างในจะบอบช้ำแค่ไหน ฉันปาดน้ำตาออกเป็นครั้งสุดท้าย พรุ่งนี้ฉันต้องลงรูปพวกนี้ให้เป็นบทเรียนสั่งสอนให้พี่ชานจีชะบ้าง
ตั้งแต่ฉันลงรูปพี่ชานจีในเว็บโรงเรียนฉันก็ไม่ได้เห็นพี่ชานจีอีกเลย คาดว่าพี่เขาคงลาออกจากโรงเรียนไปแล้วเพราะทนอับอายไม่ไหวมั้ง และฉันก็ถูกพักการเรียนตั้งหนึ่งอาทิตย์ด้วย ฉันรู้ตัวว่าฉันทำผิด
"ฉันขอโทษพี่ชานจี..."
⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩⇩
แกรก~ แกรก~
เสียงไขกุญแจ นี่คงเช้าแล้วสินะ ฉันร้องไห้แล้วเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
"คุณกรกรรณ!...นอนหลับสบายหรือเปล่าเมื่อคืน"
"ค่ะ..."
ฉันตอบเธอเบาๆ วันนี้ฉันไม่ค่อยอยากเสวนากับเธอสักเท่าไร รีบออกไปจากที่นี่ก็ยังดีกว่ามาทะเลาะกับครูฝ่ายปกครอง ฉันถือเครื่องแบบนักเรียนของฉันแล้วหาห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดแล้วรีบเปลี่ยนมันทันที ฉันค่อยๆ เดินลัดเลาะมาตามระเบียงที่ใกล้ห้องเรียนที่สุด เช้าแบบนี้คงไม่มีใครมาหรอก วันนี้ฉันก็ไม่อยากฟังเสียงกรี๊ดสักเท่าไรหรอกนะ
แอ๊ด!
เป็นไปตามคาดไฟในห้องมืดสนิทไม่มีวี่แววของคนเลยสักนิด ฉันค่อยๆ เดินไปที่โต๊ะประจำตัวของฉันและฟุบหน้าลงเบาๆ พี่ชานจี...ทำไมพี่ถึงยังอยู่ในใจฉันได้นะ
"ยังเก็บเขาไว้อยู่หรือไง..."
เสียงผู้ชายดังพึมพำ บ้าน่า นี่โรงเรียนหญิงล้วนไม่มีทางที่จะมีผู้ชายอยู่ที่นี่ได้ ฉันมองซ้ายมองขวา หรือฉันคิดไปเองกันแน่ซีชา
พรึ่บ!
เงาคนบินโฉบหน้าฉันไป น..นั่นคนหรือตัวอะไรกันแน่ ทำไมวิ่งได้เร็วถึงขนาดนั้นล่ะ ชายชุดดำคนนั้น ไม่เห็นแม้กระทั่งหน้าเห็นแค่ริมฝีปากบางเท่านั้น เขามองฉันก่อนจะกระตุกยิ้มขึ้นที่มุมปาก ก่อนจะกระโดดหายไปนอกหน้าต่างทันที ตึกเรียนนี่สูงใช่เล่น ไม่มีทาง ไม่มีทางเป็นไปได้ ทำไมเขาคนนั้นถึง.....
"หรือเมื่อคืนเราร้องไห้จนเพลีย จนเห็นภาพเบลอแน่ๆ....."
ฉันท่องมันไว้ในใจ แต่สัญชาตญาณฉันทำให้ฉันลุกขึ้นแล้ววิ่งตรงไปทางหน้าต่าง ถ้าตกลงไปตายเลยนะนั่น ฉันชะโงกหน้าไปมากขึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ...
"กรี๊ด!!!....แกจะฆ่าตัวตายหรือไง!!"
ฉันสะดุ้งวาบเมื่อสาวร่างเล็กมากอดเอวฉันไว้แน่นแล้วกดฉันไว้ที่ริมหน้าต่าง
"แกนั่นแหละจะฆ่าฉัน!...ปล่อยฉันเลยนะเว้ย...แองจี้"
นั่นแหละเพื่อนสนิทที่สุดที่แสนยาวนานของฉัน
"แค่โดนกักบริเวณทำให้แกคิดจะฆ่าตัวตายเลยหรือไง ไอ้เพื่อนเลวแกกล่อมฉันไม่ได้ผลหรอก"
"แกนั่นแหละบ้า!!!...ฉันแค่ทำของตก"
เป็นไงเป็นกันวะ โกหกไว้ก่อน ขืนฉันเล่าว่าเห็นเงาสีดำ ไอ้เพื่อนคนนี้ต้องกรี๊ดลั่นห้องแน่ๆ เพื่อนก็ทยอยมากันแล้วด้วย ฉันอายนะเว้ย
"จริงนะ..."
เธอคลายแรงกดฉันลง ไอ้บ้าเอ๊ย! จุกท้องชิบหายเลย
พลั่ก!!!
"โอ๊ย!!!....หอย!...หอยเอ๊ย!!"
"....."
แต่ฉันเดินไม่กี่ก้าวไอ้เพื่อนเลวก็จับฉันกดลงกับหน้าต่างอีกรอบโดยให้ฉันหันหน้าเข้าหามัน และทุกคนไม่ต้องตกใจนะเพราะคำว่าหอยมันคำอุทานของฉันเอง แถมยังเรียกสายตาจากเพื่อนในห้องด้วย เอาแล้วไง เวรแล้วล่ะครับ ยัยแองจี้เพียงแต่ยิ้มที่มุมปาก
"ทำบ้าอะไรวะ...."
"แกต้องรับข้อเสนอของฉันก่อน..."
นั่นไงยัยแองจี้เริ่มอีกแล้ว ยัยนี่ยื่นหน้าเข้ามากระชิบใกล้ๆ การบังคับให้ฉันทำอะไรต้องทำให้ฉันขายหน้าตลอด แต่ถ้าฉันจะไม่ยอมบ้างล่ะ
"ไม่..."
ฉันกระซิบหล่อนกลับ แต่หล่อนยื่นมือมาหยิกเอวฉันอย่างแรง
"โอ๊ย!!! เจ็บ......หอย!!!"
เอาอีกแล้ว ประโยคนั้นดังอีกแล้ว มันทำให้เพื่อนทั้งห้องหันมามองด้วยสายตาเดียวกันหมด ก็ประโยคเมื้อกี้นี้มัน.....
"อะไร!!...หอยแกเป็นอะไร!!!"
อ้าว เวรแล้วครัช ยัยบ้านี่ก็ดันตะโกนลั่นห้อง โธ่เว้ย!!!....น่าอายเป็นบ้า คนอื่นเขาเข้าใจผิดหมด ว่าฉันเจ็บจุดๆ นั่นอ่ะ
"ฉันรับข้อเสนอแกก็ได้วะ...."
ฉันกระชิบมันเบาๆ ยัยแองจี้ยักยิ้มที่มุมปากนิดนึงก่อนจะปล่อยฉันเป็นอิสระ
"หอยสังขอที่แกเก็บจากทะเลมันแตกหรอ!!!"
แองจี้ตะโกนกลับไปอีกครั้งเพื่อแก้สถานการณ์ แต่ฉันก็ไม่หายอายอยู่ดี ขายขี้หน้าเป็นบ้า เจ็บหงเจ็บหอยอะไรกันอะ ฉันพึ่งรู้คำอุทานของฉันน่าเกลียดก็วันนี้ล่ะ ฉันเดินกระแทกส้นเท้าไปที่ตัวเอง แองจี้ก็ดันไม่วายเดินมาที่โต๊ะฉัน แล้วฉีกยิ้มกว้าง ยัยนี่นี่สวยชะมัด ผู้ชายถึงจีบเยอะ แล้วฉันล่ะมีแต่ตัวเมีย.....
"มีอะไร...?"
"แกวันเสาร์นี้อะแกต้องไปกับฉันน้า~ ฉันจะไปหลีหนุ่มๆ สักหน่อย...."
วันเสาร์...? มันวันอะไรวะ มันก็วันเสาร์ แต่มันคุ้นๆ นะวันนี้ เห็นคนในโรงเรียนซุบซิบ วี้ดว้าย กระตู้ฮู้กัน เห็นแล้วปวดจิต
"ไปไหนวะ..."
"อย่าบอกนะแกไม่รู้เรื่อง!...ตาย!...ตาย!!...มันวันสำคัญของพวกสาวๆ เลยนะ ด้านหนุ่มหล่อของโรงเรียนชินโตจะจัดคอนเสิร์ตใหญ่ น่าจะจัดที่โรงเรียนเนจเจอร์อ่ะ"
"แล้ว?...."
"แล้วแกต้องไปด้วยสิ....พวกหนุ่มๆ guy handsome เขาจัดคอนเองเลยนะ บอกเลยโคตรหล่อ หล่อลากไส้"
ฉันเบือนหน้าหนียัยแองจี้ เพราะหล่อนเล่าไปตื่นเต้นไป โรงเรียนหญิงล้วนก็งี้ไม่เจอผู้ชายมานานแสนนาน แต่ guy handsome นี่.....
"พวกมันตกภาษาอังกฤษกันหรือไงวะ!..."
"อะไรของแก...."
"มีแต่ handsome guy "
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าพวกมันเป็นใคร รู้แต่สาวๆ กรี๊ดกันเยอะมาก หล่อจริงปะเหอะ ชิ
"ช่างเหอะ แต่แกต้องไปนะ พวกเขาจะร้องเพลงภาษาอังกฤษด้วยล่ะแก ฉันล่ะตื่นเต๊นตื่นเต้น"
จร้าเชื่อแล้วว่าตื่นเต้น ดีดดิ้นชะขนาดนั้น หล่อขนาดนั้นเลย ร้องเพลงภาษาอังกฤษหรอ ขนาดชื่อกลุ่ม ยังผิด รอดไหมวะเนี่ย
"หล่อจริงหรอ..."
"ฉันมีรูป แล้วแกจะตะลึง!!"
แองจี้รีบคว้าโปสเตอร์ในกระเป๋าออกมา อะไรจะตื่นเต้นขนาดนั้น เฮอะๆ
"ไม่หล่อไม่ไป บอกไว้ก่อนเสียเวลา...."
"เหอะ ฉันให้แกดูแกจะค้าง"
แองจี้คลี่โปสเตอร์ของพวกเขาให้ดู แต่ละคนโชว์ซิกแพคกันทั้งนั้นฉันไล่สายตามาดูทีล่ะคน จนมาหยุดที่คนกลาง เฮ้ย!!...หมอนี่....ฉันรีบเอามือจิ้มไปที่รูปคนนั้นทันที
"หมอนี่!!...."
"พี่ฟาเวียร์ หล่อใช่ปะล่ะ น่ารัก สุภาพบุรุษ ฉันบอกเลยแกต้องค้าง!..."
ค้างจริง!!...งานนี้ค้างจริง แทบทรุด สุภาพบุรุษอะไรวะ!! ไอ้เกย์โรคจิต ไอ้คนที่ทั้งจูบ! ไซ้ซอกคอ!! แถมยังมาบีบก้นน้อยๆ ของฉันเมื่อเช้า!!! ให้ตาย เวรกรรมอะไรวะเนี่ย!! ดันสัญญากับยัยแองจี้แล้วด้วย ยัยนั่นไม่ยอมแหงๆ ถ้าฉันจะเบี้ยว ไอ้เกย์หื่น ไอ้เกย์โรคจิตเอ๊ย!!!....ต้องเลี่ยง เลี่ยงให้ถึงที่สุด!!
█████████████ⓦⓡⓘⓣⓔⓡ████████
ต้องเจอกันอีกแล้วสินะ อดใจรอตอนหน้าล่ะกัน มีเรื่องหื่นๆอีกเยอะ 555+ อยากอ่านเม้นของคนอ่านจัง♥ ปล.คำอุทานของชี บอกเลยนางเอกเรื่องนี้แรงมาแรงกลับนะจ๊ะ5555
ความคิดเห็น