คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความทรงจำ...รุ่นพี่เลว!!(100%)
4
"เฮ้ย!!..."
พลั่ก!!!...
"โอ๊ย!!!...."
บ้าเอ๊ย!!....บ้าที่สุด สงสัยฉันต้องไปทำบุญเยอะๆ แล้วมั้งที่เจอกับหมอนี่ เพราะหมอนี่เป็นตัวซวยสุดๆ
"ฉันเนี่ยสิต้องโอ๊ย...ทับร่างฉันมาเต็มเลยไอ้บ้า!!..."
"นายสะกดรอยตามฉันมาหรือไง!"
"ถ้าฉันไม่มาฉันก็ไม่รู้ว่านายเป็นสตอล์กเกอร์โรคจิตแอบดูผู้หญิง
ใครกันแน่วะสตอล์กเกอร์!
"ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน!!..."
"ฉันจะแจ้งความว่านายแอบปีนโรงเรียนผู้หญิง!"
"ฉันจะแยังความกลับ ว่านายลวนลามฉัน จูบฉันแล้วไซ้ตรงซอกคอของฉัน!!"
เอาซี่! มาวัดกันว่า ว่าใครจะแน่กว่ากัน ฉันรำคาญไอ้หมอนี่เต็มทีแล้ว ให้ตายเหอะ
"ไอ้!!..."
"เอาสิ ถ้านายไม่ช่วยให้ฉันปีนข้ามไปได้สำเร็จนะ ฉันแจ้งความจริงๆ แน่"
สีหน้าของเขาดูลังเลเล็กน้อย เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับซีชา เฮอะ!!
"เออๆ ก็ได้ แค่ครั้งเดียวนะ ครั้งหน้าฉันจะไม่ช่วยนายแน่"
ฉันคิดว่าครั้งหน้าฉันจะไม่เจอนายแล้วน่ะสิ ฮี่ๆ
"งั้นก็หุบปากซะนะ!...แล้วทำเหมือนเรื่องวันนี้มันไม่เคยเกิดขึ้น"
ฉันแสยะยิ้มให้เขาเล็กน้อย ยังไงฉันจะไม่บอกความจริงกับหมอนี่หรอกว่าฉันเป็นผู้หญิง เพราะหมอนี่มันอันตรายสุดๆ ฉันค่อยๆ ตั้งสมาธิเล็กน้อยก่อนจะมองไปยังรูเบื้องหน้า ครั้งนี้ต้องทำให้ได้วะ กำแพงก็ไม่ค่อยสูง (มั้ง) ฉันเหยียบรูแรกแล้วค่อยๆ ไต่ไปที่รูที่สองและรูที่สามเรื่อยๆ เมื่อยแขนชะมัด มันล้าไปหมดแล้วนะ ฮื่อ~
"นายนี่ไม่กลัวตกหรือไง..."
"เงียบหน่อยได้ไหม กำลังใช้สมาธิอยู่"
"แขนนายคงอ่อนแรงแล้วสิ!...ให้ฉันช่วยไหม!....."
"นายจะช่วยฉันยังไงวะ...นายช่วยฉันไม่...เฮือก…ไอ้!.."
สาบานเหอะ หมอนี่มันเกย์โรคจิตแถมยังหื่นอีกด้วย อย่าบอกนะ วิธีช่วยของหมอนี่คือจับตูดฉัน มือของหมอนี่มันมาตะปบแก้มก้นทั้งสองข้างของฉัน ให้ตายเหอะ ลวนลามลวนลามอีกแล้ว
"ดีขึ้นมะ"
ดีขึ้นไรล่ะ!...ไอ้บ้า!
"เอามือออกจากตูดฉันนะไอ้บ้ากาม ไอ้เกย์โรคจิต ไอ้หื่นทุกที่ทุกเวลา ไอ้...เฮือก!"
อ...ไอ้หมอนี่ นอกจากจับแล้วยังบีบอีก วันนี้เป็นวันไรวะ กูอยากตายยย~
"ถ้านายยังด่าฉัน ไม่รีบปีนขึ้นไป ฉันจะบีบก้นนายแรงขึ้นเรื่อยและเรื่อยๆ!!"
"หยุดเลยนะเว้ย ฉันจะรีบขึ้นเดี๋ยวนี้!"
ฉันรีบปีนขึ้นสุดชีวิต แถมยังมีมือไอ้หมอนี่ช่วยดันไว้อีก ค่อยยังชั่วยังไงก็ไม่โดนไอ้หมอนี่บีบแล้ว ฉันค่อยปีนขึ้นไปนั่งบนรั้วแล้วมองไปทางหมอนั่นช้าๆ
"นายไปไหนก็ไปเลยไป!!"
"แอบดูสาวแล้ว อย่าลืมกลับไปเรียนนะ...ฉันไปก่อนล่ะ..."
เขาแสยะยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินออกไป ฉันว่านะไอ้หมอนี่ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรหรอก
"ไอ้ตุ๊ด!!"
อยู่ดีๆ หมอนี่ก็หันมาอีกครั้ง แล้วสบตาของฉัน
"....."
"นายน่ะ เมื่อกี้อะ ตูดนายนี่นิ่มดีเนาะ ใช้ครีมอะไรหรอ...."
"ไอ้บ้า!!!....ไปตายซะ!..."
ฉันขอกลับคำพูดที่ไอ้หมอนี่ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร แต่หมอนี่อ่ะ โคตรเลวเลย เลวและหื่นไม่มีใครเกิน ฉันหมุนตัวหันหลังแล้วรีบโดดเอาตัวของตัวเองลงมา สนามหญ้าน่าจะไม่เจ็บมั้ง
ตุบ!
"เยส!...รอดแล้ว!!!..."
ฉันบอกกับตัวเองเบาๆ ยังไงฉันก็รอดแล้ว อุวะฮาฮ่า
"ฝันไปหรือเปล่า คุณกรกรรณ "
เฮือก!..ไม่ต้องสงสัยว่าชื่อนั้นมันชื่อใคร มันชื่อของฉันเอง แล้วที่อยู่ตรงหน้าของฉันคือครูฝ่ายปกครอง ฉันสายแค่สิบครั้ง และ ใช้วิธีนี้แค่แปดครั้งเองจะอะไรกับฉันนักหนา
"...."
"เมื่อไหร่เธอจะเลิกสันดานเสียแบบนี้เสียทีคุณกรกรรณ ฉันจะจัดการกับเธอขั้นเด็ดขาดแล้วนะ!!...."
"เอาเลยสิคะ!..."
ฉันเบื่อป้านี่เต็มแก่แล้ว บ่นอยู่ได้วันๆ เดินไปทางไหนก็เห็นแต่คุณเธอบ่นนักเรียนของตัวเอง เฮอะให้ตาย
"วันนี้เธอไม่ต้องเรียนอะไรทั้งสิ้น!!..."
อุ๊ย!! ดี
"และไม่ต้องกลับบ้าน!! ฉันจะกักบริเวณเธอจนถึงเช้าวันพรุ่งนี้!!!....ฉันเบื่อนักเรียนแบบเธอเต็มแก่แล้วเหมือนกัน!!..."
"มันไม่มากไปหน่อยหรือไงคะ!...กับแค่การลักลอบเข้าโรงเรียน..."
"มันไม่แค่นั้นน่ะสิ นอกจากเธอจะโดดเรียน ลักลอบเข้าโรงเรียน เธอยังนำแฟนของเธอมาทำอนาจารในเขตใกล้ๆ โรงเรียนของเรา!!"
ยัยป้านี่!! เล่นกักบริเวณไม่ให้เรียนหนังสือ แถมยังทำฉันโมโหอีก
"ไหนล่ะหลักฐาน!..."
ป้าเขาแสยะยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา แล้วให้ฉันดูอะไรบางอย่าง มันเป็นภาพที่ฉันกำลังคร่อมกับเกย์โรคจิต แล้วตอนที่หมอนี่จับตูดของฉัน!! ไปแอบถ่ายมุมไหนวะเนี่ย
"ถ้าเธอไม่อยากให้รูปนี้ถึงแม่ของเธอ กรุณามาพบฉันที่ห้องเก็บของหลังโรงเรียน!!...."
แพ้จนได้ ยอมก็ได้วะ ฉันไม่อยากให้แม่ตัวเองเสียใจนี่ ฉันเดินเลี่ยงไปหลังโรงเรียน ให้ตายเหอะหงุดหงิดเป็นบ้า ครูคนนี้ลงโทษนักเรียนแต่ละคนโคตรแรงเลย อยากจะบ้า
"นั่นพี่ซีชาใช่ไหมเธอ..."
"หล่อจัง..."
ฉันปรายสายตามองเด็กผู้หญิงกลุ่มนั้น คงเป็นแฟนคลับฉันสินะ พวกหล่อนค่อยๆ เดินมาทางฉัน หูแตกอีกแน่งานนี้
กรี๊ด!! กรี๊ด!!
นั่นไง! โอยฉันอยากจะบ้า นี่แหละคือกิจวัตรประจำวันของฉัน งือ คือโดนผู้หญิงตามกรี๊ด แก้วหูนี่สะเทือนเลยแหละ ถึงแม้ฉันจะเป็นผู้หญิงก็ตามเหอะ ก็ฉันมันผู้หญิงหล่อนี่
"พี่ซีชาค้า~…กรี๊ด!!!"
ตอนนี้ฉันยังอยู่ในวงผู้หญิงนับสิบคน บอกเลยหูแทบแตก เวลาที่พวกหล่อนกรี๊ดมาเนี่ยนะ แก้วหูแทบฉีก ฉันค่อยๆ แหวกตัวเองให้ออกมาจากหมู่มวลผู้หญิงพวกนี้ ให้ตายเหอะ
"เฮ้ย!!..."
ฉันเบรกกะทันหัน เพราะฉันแทบชนกับผู้หญิงตรงหน้า มาขวางทำไมวะ หล่อนมองมาทางฉัน ก่อนจะหลับหูหลับตายื่นกล่องเล็กๆ มาให้ฉัน บอกเลยว่าหล่อนสวยมาก ผิวขาวอมชมพู หุ่นนี่เป็นนางเอกได้เลยแหละ
"ได้โปรดรับไว้ด้วยค่ะ พี่ซีชา!..."
"ขอบคุณนะ!..."
ฉันยิ้มให้เธอ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปทันที ก่อนจะหย่อนกล่องเล็กๆ ไปในกระเป๋าเสื้อ แต่มีเสียงนึงทำให้ฉันชะงักเท้าแล้วหันไปมองข้างหลังช้าๆ
เพียะ!!
"หล่อนกล้ามากเลยนะ!!...ที่มายุ่งกับพี่ซีชาของฉัน!"
"พี่ซีชาเป็นของทุกคน!....ฉันก็มีสิทธิ์ให้ของกับพี่เหมือนกัน!"
"หน้าด้าน!!!...คนชั้นต่ำอย่างเธอแทบจะไม่มีสิทธิ์อยู่ในโรงเรียนนี้ด้วยซ้ำ!!....ไอ้เด็กทุน!!!"
โรงเรียนฉันเป็นโรงเรียนที่รวบรวมหัวกะทิไว้มากมาย มีหลายระดับ รวยก็รวยเว่อร์ ส่วนพวกที่สอบชิงทุนมา ก็จะโดนคนพวกนี้ดูถูกกันทั้งนั้น ฉันก็เคยเป็นแบบนั้น ไม่อยากบอกเลยฉันก็เป็นเด็กทุน แต่พอฉันได้เลื่อนขั้นเป็นสาวหล่อประจำโรงเรียน ก็ไม่เคยมีคนดูถูกฉันอีกเลย
"เด็กทุนแล้วไง...พวกเธอก็ไม่มีสิทธิ์ทำน้องคนนี้...."
ฉันเดินไปขวางน้องเขา ให้ตาย พูดถึงเด็กทุนนี่มันทำให้ฉันเริ่มยัวะแล้วนะ ยังไงเราก็เป็นคนด้วยกันปะวะ
"พ...พี่ซีชา!!"
พวกหล่อนหน้าซีดเผือกทันทีที่เห็นฉัน คงคิดว่าฉันไปแล้วสินะ
"อย่าลืมว่าฉันก็เป็นเด็กทุนเหมือนกัน!!!"
ฉันปรายตามองพวกหล่อนเล็กน้อยก่อนจะออกแรงฉุดสาวตัวเล็กข้างหน้าให้เดินตามมา ไปในที่เงียบๆ เธอร้องไห้ออกมาไม่หยุด
"หยุดร้อง!..."
"พี่ซีชา...คริสตัลเป็นเด็กทุนมันผิดมากหรือไงคะ ทุกคนถึงดูถูก...!!"
อ่อ!...เด็กนี่ชื่อคริสตัล แหม่มีการบอกชื่อด้วยเนอะ
"ไม่ผิดหรอก หยุดร้องได้แล้วนะ..."
"พวกนั้นบอกว่าฉันเป็นคนชั้นต่ำ เกิดมาก็รกโลก...ฮือๆ...อ๊ะ!!!.."
ฉันดึงคริสตัลเข้ามากอดแล้วลูบหัวเธอเบาๆ แบบรุ่นพี่ลูบหัวรุ่นน้อง คริสตัลค่อยๆ เลื่อนมือมาลูบไล้ผมของฉัน
"ผมพี่สวยดีนะคะ!...พี่ไม่น่าตัดเลย..."
"เธอ!!!..."
ฉันดันเธอออก เธอน่าจะเป็นรุ่นน้องฉัน สองปี งั้นไม่น่าจะเข้ามาทันตอนฉันผมยาว และฉันก็รู้สึกได้ว่าคำพูดของเธอมันเย้ยหยันยังไงไม่รู้
"อ้อ!...ฉันได้ยินเรื่องของพี่กับพี่ชานจี!!...มาบ้างน่ะค่ะ"
"...!!!!"
เธอแกล้งทำหน้าใสซื่อทำไมฉันจะไม่รู้ แล้วเน้นชื่อรุ่นพี่ชานจี รุ่นพี่เลวนั่นอีก
"อ้อ...กล่องใบนั้นถือว่าเป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ นะคะพี่ซีชา...เราคงได้พบกันอีกแน่...ฉันไปก่อนนะคะ..."
เด็กบ้านั่นตบบ่าฉันทีหนึ่งแล้วเดินจากไป เธอเคยได้ยินเรื่องฉันกับรุ่นพี่ชานจีหรือรู้เรื่องกันแน่วะ แต่ช่างเถอะ ไม่คิดดีกว่า บางทีหล่อนอาจได้ยินเรื่องนั้นมาจริงๆ ก็ได้ อย่าคิดมากสิ ฉันเดินไปในห้องนั่น ห้องเก็บของหลังโรงเรียน ก็พบป้านั่นอีกแล้ว
"คุณกรกรรณ ฉันจะกักเธอไว้ตรงนี้ ฉันโทรบอกผู้ปกครองของเธอแล้ว ผู้ปกครองของเธอจะเอาชุดนักเรียนสำหรับวันพรุ่ง..."
"รู้แล้วค่ะ....หนูอยากอยู่คนเดียว!..."
ให้ตายเหอะหงุดหงิดเป็นบ้าเพราะไอ้เด็กที่ชื่อคริสตัลคนเดียว ป้ามองฉันเล็กน้อยแล้วกระแทกส้นเท้าเดินออกไป ฉันค่อยๆ ทรุดตัวนั่งที่กำแพงห้อง ให้ตายเหอะ ฉันไม่อยากคิดเรื่องพวกนี้เลยแฮะ
'พี่ชานจี...'
ชื่อนั้นยังอยู่ในใจฉันตลอดเพราะเธอเป็นทอมที่เป็นรักแรกของฉัน แล้วทำให้ฉันเจ็บบัดซบ แต่มีหรอคนอย่างฉันจะยอม ฉันเลยจัดให้พี่เขาชุดใหญ่ ตั้งแต่นั้นฉันก็ไม่ได้เจอพี่เขาอีกเลย...มันทำให้ฉันนึกถึงอดีตอันแสนเจ็บปวด ให้ตายเหอะ ภาพความทรงจำค่อยๆ แล่นมาในหัวฉันช้าๆ
วันเปิดเรียนวันแรก วันที่ได้รับเลือกเป็นนักศึกษาใหม่ของมัธยมซิลเดลล่า ในฐานะเด็กทุน มันเหมือนกับการตกนรกทั้งเป็นของฉัน
'ฉันขอนั่งด้วยได้ไหม...'
ฉันขอรุ่นพี่คนหนึ่งนั่งทานข้าวด้วยแต่พี่เขามองมาด้วยสายตาเย้ยหยันและดูถูก
'เด็กทุน!...คนชั้นต่ำอย่างเธอ!!! ไม่ควรจะมาเหยียบที่โรงเรียนนี้ด้วยซ้ำ อย่าหวังจะมานั่งโต๊ะฉันเลยนะ แล้วกลิ่นสาบของเธอจะมาโดนตัวฉัน....'
'.....!!!!!'
ให้ตายเหอะฉันเกลียดการดูถูกแบบนี้ที่สุด เด็กทุนมันผิดตรงไหน ความอดทนฉันก็มีจำกัดนะเว้ย!!
'ไปเลยไป!!!....ไอ้คนชั้นต่ำ!!!'
'นึกว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากที่ไหนกันคะรุ่นพี่ รวยแล้วไง แต่พี่เคยได้ยินไหมคะ ว่ากิริยาส่อสกุล....พี่นี่มัน....โอ๊ย!..'
พลั่ก!!
รุ่นพี่คนนั้นผลักฉันอย่างแรง ทำให้ถาดอาหารล่วงมาโดนเสื้อฉันเละไปหมด ให้ตายเหอะ!....แถมยังมองฉันด้วยสายตาดูถูกอีกด้วยนะ
'ว้า!...ข้าวเน่าๆ ของเธอเลอะโต๊ะฉันหมดแล้ว อยู่ไปก็มีแต่กลิ่นเน่าๆ ของเธอโชยมา...กลิ่นสาบเธอรู้จักมะ!!'
รุ่นพี่มองฉันนิดหนึ่ง ก่อนจะหัวเราะร่าแล้วเดินจากไปทันที ปล่อยให้ฉันที่อยู่ในสภาพเลอะเทอะไม่ต่างจากขยะยืนอยู่คนเดียว น้ำตาจากความอัดอั้นของฉันก็ไหลมาอย่างช่วยไม่ได้
"อย่าร้องไห้ เด็กทุนมันไม่ผิดเสมอไปหรอกนะ..."
"เธอเป็นใคร...เธอไม่รังเกียจฉันหรอ..."
ฉันมองผู้หญิงตรงหน้าท่าทางจะเป็นลูกคุณหนูเลยแหละ สวยและสง่างาม
'เรามาเป็นเพื่อนกันดีไหม....ฉันแองจี้'
'ฉันซีชา...'
ฉันปาดน้ำตาออกเบาๆ ที่ยังดีเพราะยังมีคนรวยไม่รังเกียจคนอย่างฉัน แต่ที่น่าขำ คือ แองจี้ยังเป็นเพื่อนฉันในทุกวันนี้
'ไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนไป...เดี๋ยวฉันไปซื้อข้าวให้'
ฉันพยักหน้าเบาๆ ตลอดทางไปห้องน้ำนี่น่าอายเป็นบ้า มองด้วยสายตาสมเพชบ้าง ดูถูกฉันบ้าง ฉันค่อยๆ เดินก้มหน้าก้มตาเดินไปห้องน้ำ ค่อยๆ ควักน้ำจากอ่างล้างหน้ามาล้างหน้าเบาๆ
'เอาผ้าไหม...'
ฉันหันไปมองผู้มาใหม่บอกเลยว่าหล่อ คิ้วเข้ม น่ารักและน่าจะรวยอีก เดี๋ยวนะพี่คนนี้คือ...
'พี่ชานจี....'
'รู้จักพี่ด้วยหรอ....น้องซีชา...'
พี่เขาก็รู้จักฉันเหมือนกันนี่ รู้จักฉันได้ไงวะ แต่ไม่เป็นไรพี่เขาหล่อดี
'.....'
'พี่ช่วยนะ...'
พี่ชานจีอ้อมหลังแล้วโอบกอดฉันจากด้านหลัง มือของเขาก็ถูเสื้อของฉันไปด้วย ให้ตายเหอะใกล้แบบนี้หัวใจจะวาย
'ปล่อยเถอะค่ะ...ฉ...ฉันไม่เป็นไร...'
'พี่ไม่ปล่อยจนกว่าเราจะรับคำขอของพี่ก่อน...'
'อ..อะไรคะ...'
"เป็นแฟนกับพี่ พี่ชอบเราตั้งแต่เราเข้าโรงเรียนนี้"
-O-รักแรกพบสินะ ฉันชอบพี่ตรงที่พี่กอดฉันเนี่ยแหละ เมื่อพี่ชานจีเห็นว่าฉันไม่ตอบก็เอาคางมาเกยไหล่ฉัน
'.....ได้ค่ะ '
'ดีมากพี่ชอบเรามากนะ...'
ตั้งแต่นั้น ฉันกับพี่ชานจีก็เป็นแฟนกัน พี่เขาเป็นแฟนที่ดี แล้วฉันก็รักพี่เขาขึ้นทุกวัน ให้ตายเหอะคนอะไรน่ารักเป็นบ้า บางคนอาจจะว่าฉันใจง่ายแต่ฉันก็ไม่สนหรอก
1 อาทิตย์ต่อมา
'แองจี้ แกว่าเค้กอันนี้พี่ชานจีจะชอบไหม!...'
'ฉันว่าแกเลิกคบกับพี่ชานจีเหอะ...'
ฉันมองยัยแองจี้ ยัยนี่ไม่รู้เป็นอะไร สามวันมานี้ยุยงให้ฉันเลิกกับพี่ชานจีอยู่ได้
'ฉันบอกแกหลายรอบแล้วนะว่าไม่..'
'แกก็เคยได้ยินมาบ้างไม่ใช่หรอ ว่าพี่ชานจีเปลี่ยนผู้หญิงอย่างกับผ้าขี้ริ้วไม่มีคนไหนเกินสองอาทิตย์หรอก....
'แต่ฉันเชื่อว่าพี่ชานจีรักฉัน!!'
ฉันขึ้นเสียงกับยัยแองจี้เล็กน้อยก่อนจะหิ้วเค้กนมสดของโปรดพี่ชานจีวิ่งไปทันที ฉันต้องไปหาพี่เขาเพื่อยืนยันความรู้สึกของพี่ชานจี หวังว่าพี่ชานจีจะไม่หลอกฉันเหมือนผู้หญิงคนอื่นหรอกนะ
'พี่ชาน....'
' ไอ้ชานจีเมื่อไหร่แกจะเลิกกับยัยเด็กบ้านั่นวะ!'
เสียงดังจากข้างในทำให้ฉันต้องยืนปิดปากให้สนิท
'ยัยเด็กทุนนี่ต้องคบนานๆ หน่อย มันได้เจ็บมากไง ให้มันจดจำไว้ว่า เด็กต่ำๆ อย่างมันไม่สมควรจะรักฉัน!!
ม..ไม่จริง!!...เขาเห็นฉันเป็นเด็กชั้นต่ำงั้นหรอ เลว...เลว...แล้วน้ำตาบ้าจะไหลมาทำไมวะ ฉันอยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้วต้องวิ่ง...วิ่งไปให้ไกลจากตรงนี้ ฉันจะวิ่งไปให้ไกลที่สุด ฉันจะไม่ทำให้เรื่องนี้ผ่านไปเฉยๆ แน่
'น้องซีชา...
ฉันหันไปมองน้ำเสียงนี้เบาๆ น้ำเสียงของเขา น้ำเสียงพี่ชานจี ฉันอุตส่าก็วิ่งมาและสงบสติอารมณ์ได้สักพักแล้วนะ จะตามฉันมาทำไม มันยิ่งทำให้น้ำตาฉันไม่หยุดไหลนะ
"......"
'ร้องไห้!...ใครทำน้องของพี่ ใครทำให้เธอร้องไห้ ผู้หญิงคนไหน...!'
ผู้หญิงเลวๆ แบบพี่ไงล่ะ!....ฉันกระตุกยิ้มที่มุมปาก คิดว่าฉันจะยอมง่ายๆ หรือไง ไม่มีวันซะหรอก!!
'เธอ...เธอนัดฉันไปหลังโรงเรียนคืนนี้ ถ้าฉันไม่ไปเธอจะส่งรูปที่ฉัดกอดกับพี่ไปให้พ่อแม่ฉัน....ฉันไม่อยากให้เป็นเรื่อง...'
ฉันพูดโกหก โกหกเหมือนกับพี่ทำกับฉัน ฉันจะทำให้พี่อับอาย ที่พี่จะทิ้งฉันแล้วประจานว่าฉันคือเด็กทุนชั้นต่ำที่ไม่สมควรจะรักพี่!
'แล้วพี่ไปให้...'
'ขอบคุณค่ะ!!...'
ฉันไปกอดร่างพี่ชานจีเบาๆ แล้วกรีดยิ้มร้ายกาจออกมา ฉันจะทำให้พี่รู้ว่าเด็กทุนอย่างฉันก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน หลังจากฉันแยกกับพี่ชานจีแล้วฉันก็เดินไปหายัยแองจี้ทันที เธอเป็นคนกว้างขวาง น่าจะรู้จักคนเยอะเหมือนกัน
'ซีชา!!...แก...แก ร้องไห้ ไอ้พี่เลวนั่นมันทิ้งแกมาใช่ไหม ฉันจะไปฆ่ามัน!!...'
'อย่าเลยแองจี้...'
'นี่แกคิดจะปกป้องมันอยู่หรอ บ้าหรือเปล่าแกโดนถึงขนาดนี้!!...'
'เปล่า ฉันมีแผนเด็ดกว่านั้น....'
ฉันกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะหันไปเล่าแผนของฉันให้ แองจี้ฟัง ตอนแรกแองจี้คิดจะห้ามฉันนะแต่มีหรือว่าฉันจะยอม โดนทำแล้วต้องเอาคืนไปหลายๆ เท่าเลย
'แกจะเอาจริงหรือไง แกไม่กลัวโดนฝ่ายปกครองเรียกพบหรือไง!'
'โทรหาแฟนพี่ชานจีทั้งหมดเหอะ เราจะมารวมกันล้างแค้น ให้เห็นว่าผู้หญิงอย่างเราจะไม่โดนทอมเลวๆ นั่นสะบัดทิ้งได้ง่าย!!....'
'ถ้าแกคิดอย่างนั้นก็โอเค...'
แองจี้ถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ แล้วกดโทรไปที่เบอร์รุ่นพี่แต่ละคนที่โดนพี่ชานจีหักอกมา ไม่เหนื่อยได้ไงตั้งเกือบสิบคน งานนี้เสร็จแน่ๆ ชานจีเอ๊ย! ฉันแสยะยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินไปที่หน้ากระจกบานใหญ่
'ลาก่อนผมสวยๆ ของฉัน...'
ฉันมองผมสวยๆ ของตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย แล้วใช้กรรไกรตัดผมออกตามยาวเป็นผมสั้นซอยในที่สุด ฉันตัดผมไม่ใช่อะไรหรอก ฉันจะทำให้พี่รู้ว่าฉันแข็งแกร่งและหล่อมากกว่าคนอย่างพี่และฉันก็ตัดเพื่อประชดพี่เขาเหมือนกัน ฉันแทบจะไม่รู้ตัวว่าความโกรูครั้งนี้จะทำให้มันครอบครองจิตใจให้ตนเองทำความผิดมหันต์กับพี่ชานจี.....
เอารูปมาฝาก ซีชาผมยาวคร่าาาาา
██████████████ⓦⓡⓘⓣⓔⓡ█████████
อ๊าถึงตอนที่สี่แล้ว ที่จริงต้องขออภัยเรื่องการใช่คำพูดไม่สุภาพกับครูของซีชาด้วยนะครัช 555555 แต่ช่างเหอะ ก็คาแรกเตอร์มันนี่เนอะ หวังว่าจะไม่ถือสา55555.......เม้น=พันล้านกำลังใจ เม้นเยอะๆ
ความคิดเห็น