ความรักที่แสนมีค่า

ลำดับตอนที่ #2 : การพบกัน

         มากันก็ดีแล้วดูซิปีนี้พวกรุ่นน้องหล่อๆมาสมัคอยู่ชมรมเรากันเต็มเลย   เห็นแล้วสดชื่น

       อ้าวเฮ้ยไอ้เชนแกจะไปไหน  ผมถามมันเพราะทันทีที่ยัยเชอรี่พูดจบไอ้เชนก็เดินออกไปพร้อมสีหน้าที่  น่ากลัวบรมเลย  แล้วมันก็หันกลับมาพูดด้วยใบหน้าที่ว่า  อยากตายหรองั้ยแล้วมันก็เดินออกไป    จากนั้นยัยเชอรี่ก็เดินตามมันออกไป

         เวลาคงผ่านไปซักพัก   ไอ้เชนก็กลับเข้ามาพร้อมยัยเชอรี่ใบหน้าดับเบิ้ลแตกต่างจากเมื่อกี้เลย  เพราะตอนนี้ใบหน้าไอ้เชนมันเต็มไปด้วยลอยยิ้ม  แถมยังจับมือกันเข้ามาอีก  ยัยเชอรี่นี่เจ๋งชะมัด

        ผมปล่อยให้การคัดเลือกรุ่นน้องเข้าชมรมเป็นหน้าที่ของไอ้เชนและไอ้ซันไป  ส่วนผมคนหล่อที่สุดในกลุ่มขอตัวกลับบ้านก่อนละคราบบบบบบบบ   พอเดินมาได้สักพัก  ซ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

        กำ  ทำไมอยู่ๆฝนถึงตกละเนี่ยเซ็งเลย   ดีนะเนี่ยที่เมื่อกี้หยิบร่มไอ้ซันมา

ที่โรงเรียน

        “ไอ้ธันพรุ้งนี้แกตายแน่”

         ผมเดินไปเรื่อยๆ  แล้วสักพักผมก็ต้องหยุดชะงัก  เพราะผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนเปียกฝนอยู่  เนื่องจากแถวนี้เป็นลานกว้างเลยไม่มีที่หลบฝน ผมยืนมองเธอนานพอที่จะจดจำใบหน้าของเธอ เธอมีใบหน้ารูปไข่  ตัวเล็กแต่ก็ยังดูออกว่าสูง  ผมของเธอยาว   ผมของเธอถูกมัดไว้ที่ด้านหลัง  เธอกำลังยุ่งอยู่กับการซ่อมจักรยานคันสีฟ้าของเธออยู่ 

          ผมคิดว่าผมคงยืนมองเธออยู่นาน  เธอเลยมองมาที่ผม  ผมก็เลยทำใจกล้าคุยกับเธอไปเลยดีกว่า

        “นี่เธอมองฉันทำไมไม่ทราบ  ชอบฉันหรองัย (ทั้งที่ตัวเองเป็นคนมองเค้าก่อนแท้ๆ)”

         “โหนายไม่ค่อยเลยนะ  นายต่างหากละที่เป็นคนมองจ้องฉันนะ”

          “อ้าวหรอฉันฉันไม่ยักกะรู้นะเนี่ย”

          “แล้วนี่เธอคิดว่าเธอเป็นทางเอกมิวสิควีดีโอหรืองัย   ถึงได้ยืนตากฝนอยู่แบบนี้เนี่ย”

         “ป่าวหรอกยะ บังเอิญจักรายานนี่นะซิดันโซ่หลุด  แล้วฉันก็ใส่ไม่เป็นด้วย”

         “อยากให้ฉันช้วยซ่อมมั้ยละ”

         เธอก็ทำท่าคิดซักพัก(น่ารักมากกกกกกกกก)

         “ อืม”  ได้

         จากนั้นผมก็ช่วยซ่อมจักรยานของเธอจนเสร็จ  เธอหันมายิ้มให้ผม  ทำเอาใจผมแทบละลายเลย

แล้วเธอก็บอกขอบคุณแล้วจากไปเฉยๆ    อ้าวกำแล้วตกลงเธอชื่อไร  เซ็งเลยงานนี้

        “ ฮัดชิ้ว  ๆ   ๆ”   “อ้าวไอ้เชนแกไปทำไรมาว่ะจามอยู่ได้  วันนี้เห็นจามทั้งวัน”   ไอ้เชนทักผมขณะที่เรียนวิชาเลข  

        “ก็เมื่อวานอ่ะดิดันตากฝนเพลินไปหน่อย”

        เมื่อวานแกตากฝนได้ไงไม่ทราบไอ้คุณธัน    เสียงเย็นชาของไอ้ซันดังมาจากโต๊ะข้างหลัง

        “เอาเหอะน่า  เดี๋ยวตอนกินข้างแล้วจะเล่าให้ฟัง”

       หลังจากเรียนเสร็จผมไอ้เชนแล้วก็ไอ้ซันก็เดินออกมาจากห้องพร้อมกัน  ตลอดทางที่พวกผมเดินมานั้น  ก็จะมีนักเรียนหญิงหลายคาทำท่าซุบซิบกัน  หัวเราะ  แล้วบางคนถึงขั้นกรี๊ดก็มี นี่ไม่ได้เว่อนะครับ  ก็จะไม่ให้กรี๊ดได้ยังไง  พวกผมหล่อติดอันดับโรงเรียนนะคราบบบบบบบ