คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF - HOMIN] ONE NEED ซี้ดส์! โจรสลัด (N C-18)
Title :: ONE NEED
Pairing :: YUNHO X CHANGMIN
Author : Gv_Yunho
Rate :: NC-18
Talk: เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากการ์ตูนเรื่องวันพีช
บางคนคงเคยดูมาบ้างเนอะอยู่ดี ๆ ก็ครึ้มอกครึ้มใจอยากแต่ง
ถือว่าอ่านคั่นเวลาฮา ๆ ขำ ๆ กันไปนะคะ
เอาอิมเมจให้นึกกันก่อน ><
เราหาเครดิตรูปภาพเดิมที่เอามาตัดต่อไม่เจอ ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
แม็กซี่ ดี ชางมิน
พี่ยุนกล้ามบึ้กงี้เลย
ยูโนอา ยุนโฮ
-------------------------ONE NEED-------------------------
ท่ามกลางยุคสมัยแห่งโจรสลัด ณ ที่แห่งใดแห่งหนึ่งในทะเลอีสบลู
ครืนนนนนนนนน...
เสียงคลื่นของท้องทะเลอันกว้างใหญ่ที่ซัดมาเป็นละลอก
ส่งผลให้ชายหนุ่มสองคนในเรือหาปลาลำเล็กที่เพิ่งขโมยมาต้องลืมตาตื่นขึ้น
แสงตะวันที่แยงตาและไอทะเลที่ระเหยขึ้นมา
ส่งผลให้ผิวของเขาทั้งสองเกรียมแดดอย่างช่วยไม่ได้
แต่เรื่องแค่นั้นก็จิ๊บจ๊อยไปเลยเมื่อเทียบกับที่เขาทั้งสองไม่มีอะไรตกถึงท้องมาหลา
ยวัน
เนื่องจากหลงทางเวิ้งว้างอยู่กลางท้องทะเลที่กว้างใหญ่แห่งนี้
“เฮ้ย! นี่นายจะไม่ทำอะไรสักอย่างเลยหรือไงวะ?
ไม่น่าเชื่อว่าชั้นจะยอมลงเรือมากับกัปตันที่งี่เง่าแบบนี้”
เสียงนั่นดังมาจากผู้ชายร่างสูงใหญ่ผมสีแดงซึ่งเหน็บดาบสามเล่มอยู่ที่เอว
สัญลักษณ์คือผ้าคาดท้อง ฉายานักล่าโจรสลัด ชื่อของเขาคือ “ยูโนอา ยุนโฮ”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะไอ้บ้า!! นายออกเดินทะเลมาก่อนชั้นตั้งสามปีนะ
ชั้นก็นึกว่านายจะรู้เรื่องการเดินเรือกับเขาบ้างอ่ะดิ โด่”
นั่นเป็นเสียงของชายร่างผอมบางสวมเสื้อสีแดงสวมหมวกฟาง
กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่กับพื้นเรืออย่างหมดแรง
ความฝันอยากเป็นเจ้าแห่งโจรสลัด ชื่อของเขาคือ “แม็กซี่ ดี ชางมิน”
“อีกอย่าง นายเป็นนักล่าค่าหัวไม่ใช่เหรอ? แล้วอีแบบนี้ที่ผ่านมานายทำงานยังไงมิทราบ?”
ชางมินชี้หน้าถามอีกคนอย่างเซ็ง ๆ
“ชั้นจำไม่เห็นได้ว่าเคยเป็นนักล่าค่าหัว ฉันออกเดินทางมาเพื่อตามหาผู้ชายคนนึง
แล้วเกิดหลงทางเข้า เลยต้องอาศัยฆ่าพวกโจรที่มีค่าหัวเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องก็เท่านั้น”
ยุนโฮพูดตามจริง
“โถ่เอ๊ย!! ก็แค่เด็กขี้หลงทางเหรอเนี่ย!” ชางมินมองอีกฝ่ายด้วยสายตาดูถูก
ทำให้ยุนโฮปรี๊ดแตก
“อย่ามาเรียกชั้นว่าเด็กหลงทางนะ!! แล้วแกน่ะดีนักหรือไงห๊า!!
คิดจะเป็นโจรสลัดแต่เดินเรือก็ไม่เป็นแบบนี้ มันฆ่าตัวตายชัด ๆ”
ชายหนุ่มตวาดลั่น
“ก็แบบนี้ไงเล่า ชั้นถึงคิดจะหาต้นหนเรือน่ะ!! อยู่ไหนเว้ยยย ต้นหน!!”
ชางมินตะโกนราวกับคนเสียสติเมื่อโดนฤทธิ์แห่งความหิวโหยครอบงำ
“อ๊ะนก!!”
ยุนโฮเงยหน้าแหงนมองท้องฟ้า เมื่อเห็นนกตัวยักษ์บินผ่านไป
“คิดออกแล้ว!! เรากินนกนั่นกันเหอะ!! ฮึบ!”
ชางมินพูดขึ้น ว่าแล้วก็ยืดแขนไปข้างหน้าทำท่าจะคว้าจับนกตัวใหญ่
“เฮ้ ๆ อย่าลืมสิชางมิน นายไม่ใช่ลูฟี่นะ นายยืดไม่ได้!!”
ยุนโฮเอ่ยปราม
“อ้าว!! อย่างนั้นเหรอ?”
ชางมินทำหน้าตกใจ ยืดไม่ได้แล้วตูจะทำไรได้วะ?
“แล้วเราจะกินอะไรกันอ่ะ?”
ชางมินพูดขึ้น แต่ระหว่างทั้งสองกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น
ซู่!!!!!!!!
เสียงน้ำแตกกระจายกระเด็นมารดหัวคนทั้งสองและลำเรือจนเปียกโชก
เมื่อสัตว์ประหลาดทะเลรูปร่างเป็นปลายักษ์ตัวยาวพุ่งขึ้นโผล่พ้นจากผิวน้ำ
“อ่า...นั่นไง! กินเจ้านั่นกันมั้ย?”
ยุนโฮถามอีกคนพรางชักดาบที่เอวออกมา
“ว้าว ! น่าอร่อยจัง!”
อีกคนแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปาก
ทำเอาเจ้าแห่งสมุทรที่ท่าทางดุร้ายในตอนแรกถึงกับต้องถอยผงะด้วยความกลัว
“หึ ๆ ๆ”
ทั้งคู่หัวเราะในลำคออย่างน่ากลัว
ชิ้งงงงง!!
-------------------------ONE NEED-------------------------
“อ๊า!! อิ่มแล้วอิ่มแล้ว!! เนื้อปลาสด ๆ นี่มันอร่อยจริง จริ๊ง”
ชางมินตะโกนออกมาพรางตบพุงที่ยื่นออกมานิดหน่อยหลังจากกินเนื้อเจ้าทะเลเข้าไป
“โชคดีไปที่ไม่อดตาย ไอ้ปลาโง่นั่นดันโผล่มาให้เชือดซะได้”
ยุนโฮพูดขณะที่เอาก้างปลาขึ้นมาดูดกินอย่างเอร็ดอร่อย เอิ่ม...
“แต่ว่านะยุนโฮ ชั้นหิวน้ำจังเลยล่ะ?”
ชางมินเอ่ยเสียงอ้อนสายตามองอีกคนอย่างน่าสงสาร
“นั่นสินะ เราไม่ได้กินน้ำมาหลายวันแล้วสินะ
รู้สึกว่าร่างกายก็เริ่มจะฝืดเคืองแล้วด้วย”
ยุนโฮพูดก่อนจะลูบหัวปลอบอีกคน
“ชั้นหิวน้ำง่า อยากกินน้ำอ่า”
ชางมินเริ่มงอแงอย่างเอาแต่ใจ จนยุนโฮอดที่จะอ่อนใจไม่ได้
ด้วยความร้อนของแดดที่สาดส่องมาทำให้เขาทั้งสอง
ได้แต่นอนแผ่เป็นเนื้อแดดเดียวอย่างไม่รู้จะหาทางออกเช่นไร
ภาวนาแต่เพียงว่าขอให้ลมพัดพาเรือลำน้อยนี้ขึ้นฝั่งเสียที
ในขณะที่ยุนโฮไม่แน่ใจว่าเขาจะตายหรือเปล่าความคิดนึงก็ผุดขึ้นมาในหัว
ไหน ๆ ถ้าเกิดเราจะตาย เราจะก็ควรจะตายอย่างมีความสุขสิ
เพราะฉะนั้นเราควรที่จะทำสิ่งที่อยากทำซะตอนนี้เลยดีกว่า
เมื่อคิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ผุดลุกขึ้น
“ชางมิน...นายหิวน้ำมากมั้ย?”
เขาเอ่ยถาม
“อื้อออ หิวมากเลย”
อีกฝ่ายทียังเอาหมวกฟางปิดใบหน้าอยู่ตอบกลับมา
“งั้นนายจะรังเกียจมั้ย? ถ้าชั้นจะให้น้ำนายกิน”
เมื่อได้ยินดังนั้นชางมินก็รีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที
“กินสิ ไหนล่ะน้ำ?”
เขามองไปรอบ ๆ เรือเพื่อหาน้ำสำหรับดื่มที่ว่า
“ถ้ามันเป็นน้ำจากร่างกายชั้นล่ะ?”
ยุนโฮเอ่ยถาม สายตามองอีกคนที่จ้องเขาใสซื่ออย่างหื่นกระหาย
“ไม่อ่ะ? ถ้าหมายถึงไอ้น้ำสีเหลือง ๆ ล่ะก็แหว่ะ!”
ชางมินแลบลิ้น
“ไม่ใช่ซะหน่อย มันเป็นของดี ของอร่อยกว่านั้นเยอะ!”
ยุนโฮพยายามพูดหว่านล้อมอย่างเจ้าเล่ห์
“เป็นของอร่อยจริงอ่ะ? ไหน? ชั้นอยากกินจังเลย”
ชางมินยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดีก่อนเขยิบเข้ามาใกล้ร่างหนา
ตัดฉับ!!
และในขณะที่ชางมินกำลังจะก้มหน้าลงไปนั้น
ครืนนนนนนนนนนนน!! ครืนนนนน
เสียงฟ้าร้องที่ดังขึ้น และเมฆฝนที่เคลื่อนตัวปกคลุมบริเวณนั้นจนมือครึ้ม
ทำให้คนทั้งสองต้องเปลี่ยนความสนใจแหงนหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าแทน
ซ่า.... ซ่าาาาา....ซู่....
ไม่นานสายฝนกระหน่ำลงมาทำเอาชางมินยิ้มด้วยความดีใจ
เขารีบปล่อยสิ่งในมือทิ้งทันที เมื่อมันหมดความหมาย
“น้ำ !! น้ามมมมมม!!”
ว่าพรางอ้าปากกว้างรับน้ำฝนลงคอแก้กระหาย
ยุนโฮได้แต่นิ่งอึ้งค้างไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายดีกับฝนที่จู่ ๆ ก็ตกลงมา
ก็ถือว่ารอดตายไปวุ้ย เขายิ้มขำกับตัวเองก่อนจะเก็บเจ้าลูกชายเข้ากางเกง
แล้วไปยกถังน้ำเอามารองน้ำฝนเก็บไว้
“เฮ้!! อย่ามัวแต่กินล่ะ วิดน้ำออกจากเรือด้วยก่อนที่มันจะล่มซะก่อน”
ร่างสูงว่าพรางเอามือรองน้ำดื่มบ้าง
“รู้แล้วน่า!! แต่ตอนนี้ขอกินน้ำก่อน ฮือ ๆๆ รอดตายแล้ว!!”
ชางมินยังคงอ้าปากกว้างเงยหน้าขึ้นฟ้าพรางตะโกนโหวกเหวกราวกับเสียสติ
“แล้วนายไม่กินน้ำของชั้นแล้วหรือไง”
ยุนโฮเบ้ปากอย่างน้อยใจ
“ไม่!! ”
ชางมินตอบสั้น ๆ ก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อออกกลางสายฝน
ทำเอายุนโฮต้องเบิกตากว้าง
“ทำอะไรน่ะ?”
เขาเอ่ยถามอีกฝ่ายจึงหันมามองตาแป๋ว
“ก็อาบน้ำไง เราไม่ได้อาบน้ำกันมาสี่วันแล้วนะ นายเองก็ควรอาบด้วย”
พูดพรางลูบไล้ไปตามลำตัวเพื่อขจัดคราบไคลออกไป
ยุนโฮถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นภาพยั่วยวนตรงหน้า
“ไม่อาบด้วยกันเหรอ?”
อีกฝ่ายหันมาเลิกคิ้ว
“อ่า...นายอาบก่อนเถอะ ชั้นจะวิดน้ำออกจากเรือก่อน แล้วเราค่อยสลับกันเคมะ?”
ยุนโฮหลบสายตาก่อนจะวิดน้ำออกจากเรือแก้เขิน
แต่อยู่ ๆ อีกฝ่ายก็ทำสิ่งที่ไม่คาดคิดเมื่อคนตัวบาง
ปลดกางเกงของตนเองออกจนตอนนี้ร่างทั้งร่างเปลือยเปล่า
ก้นเนียน ๆ เผยสู่สายตาของร่างสูงที่จับจ้องไม่วางตา
ทำให้สิ่งที่เกือบจะสงบไปแล้วในกางเกงแข็งตุงขึ้นมาอีกหนอย่างช่วยไม่ได้
ยุนโฮวิดน้ำไปแอบเหลือบมองอีกคนไปอย่างตื่นเต้น
แม้จะผอมบางแต่ทรวดทรงเองค์เอวใช่เล่นซะที่ไหน
มองเพลิน ๆ อยู่สักพักคนตรงหน้าก็วิ่งมาทางเขา
แถมนั่งยอง ๆ ลงข้าง ๆ ซะด้วยทำเอาหันหนีแทบไม่ทัน
“ชั้นเสร็จละ นายไปอาบดิ”
ชางมินที่เปลือยเปล่าเปียกโชกไปทั้งตัวยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี
“ท ทำไม ไม่ใส่เสื้อผ้าเล่า!!”
ยุนโฮตวาดหน้าแดง
“ใส่ทำไม ใส่ก็เปียก รอฝนหยุดแล้วค่อยเปลี่ยนชุดทีเดียวดีกว่า”
อีกฝ่ายว่าตาใส
“น นั่นสินะ...” มันก็จริงน่ะนะ แล้วตูจะเขินทำไมเนี่ย?
“ไปอาบดิ!!”
เด็กหนุ่มพูดย้ำคำเดิมทำให้เขาต้องทำตามอย่างเสียไม่ได้
ยุนโฮถอดเสื้อยืดสีขาวที่แนบเนื้อออกเผยให้เห็นกล้ามเนื้อสวยงามกำยำ
แผงอกล่ำ กล้ามแขนเป็นมัด ๆ และซิกแพคที่ขึ้นเป็นลูกอย่างคนชอบออกกำลังกาย
เรียกสายตาชื่นชมจากชางมินที่กำลังวิดน้ำอยู่เป็นอย่างดี
แล้วก่อนที่เขาจะปลดกางเกงออกก็พยายามหันหลังให้อีกคน
เพื่อปกปิดส่วนที่ยังแข็งตั้งชันไม่ให้อีกฝ่ายรู้
แต่มีหรือจะเล็ดรอดสายตาของชางมินไปได้
“ยุนโฮ...นายอยากมากเลยเหรอ?”
สิ่งที่เด็กหนุ่มถามออกมาทำให้ยุนโฮถึงกับต้องหน้าแดง
“เฮ๊ยยย!! เปล่า ชั้นแค่ให้มันยืดตัวออกมาสูดอากาศน่ะ”
เขาปดออกไปหน้าด้าน ๆ ทำให้อีกฝ่ายต้องขมวดคิ้ว
“โกหก...เมื่อกี้ยังหลอกให้ชั้นดูดน้ำจากกระบอกนายอยู่เลย”
“คือชั้น...” ยุนโฮอึกอักหลบสายตาเพราะจนคำพูด
“มาสิ!! ชั้นจะกินน้ำของนายด้วยก็ได้”
ประโยคที่ได้ยินทำเอายุนโฮอ้าปากค้าง
ผิดกับชางมินที่มองเค้าตาแป๋วแหวว
“จริงเหรอ...”
ยุนโฮถามอย่างไม่เชื่อหู
“เออสิ! จะว่าไปมันก็น่าอร่อยดี แล้วชั้นก็เริ่มหิวอีกแล้วด้วย”
ว่าพรางก้มหน้าลูบท้องของตัวเองเบา ๆ
ตัด!
“อร่อยแฮะ... อยากกินอีกจัง”
ชางมินพูดพรางจ้องเขม็งมาที่แท่งร้อนตรงหน้าที่ยังไม่อ่อนตัวลงเท่าไหร่
แล้วมันก็เข้าทางคนเจ้าเล่ห์
“จะกินอีกก็ได้...แต่คราวนี้นายต้องรีดมันออกมาด้วยอย่างอื่นนะ”
“อย่างอื่น? ยังไงเหรอ?”
ชางมินจ้องอีกคนตาแป๋วอย่างไม่รู้ชะตากรรม
-------------------------ONE NEED-------------------------
ตัด!!
“นายมันบ้าชางมิน...แต่ความบ้าของนายนี่แหล่ะ ที่ทำให้ชั้นหลงรัก”
พูดจบก็กดจมูกหอมแก้มอีกคนที่ตอนนี้หน้าแดงด้วยความเขิน
โดยไม่รู้ตัวเรือลำน้อยก็ถูกพายุฝนพัดพาเข้าฝั่งตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
ทำให้ชางมินยิ้มออกมาอย่างมีความหวัง
“อ่า เลอะหมดเลย งั้นชั้นจะทำความสะอาดให้นะ”
ยุนโฮพูดก่อนก้มลงเลียทำความสะอาดที่ซอกขาของชางมิน
ทำเอาคนตัวบางถึงกับต้องบิดเกร็งอย่างเสียวซ่าน
แต่โดยที่ยุนโฮไม่ได้สังเกต ชางมินกลับมองเห็นเด็กน้อยคนนึง
กำลังจ้องพวกเขาสองคนตาแป๋วอยู่ตรงท่าน้ำ
จนเมื่อเรือลอยเข้าไปใกล้ฝั่งเด็กน้อยก็หน้าตาตื่นเมื่อเห็นสิ่งที่พวกเขากำลังทำ
“แม่จ๋าาาา!!”
เจ้าตัวแสบวิ่งละออกไปจากท่าน้ำพรางร้องเรียกแม่
เมื่อเห็นผู้ชายสองคนท่าทางน่ากลัวกำลังนัวกันด้วยสภาพเปลือยเปล่า
ทำเอาชางมินตกใจจนต้องถีบหัวยุนโฮออก
“ไอ้บ้า!! มีคนเห็นแล้วโว๊ยยย!! แก้มัดเซ่!!”
-------------------------ONE NEED-------------------------
โดยไม่รอให้ใครมามุงดูพวกเขาก็รีบเปลี่ยนใส่เสื้อผ้าชุดใหม่
ผูกเรือ แล้วขึ้นฝั่งไปหาเสบียง รวมทั้งต้นหนเรือด้วยอ่ะนะ
“เย้!! ถึงฝั่งแล้ว!! ไม่อดตายแล้วเว้ย!!”
ชางมินฉีกปากยิ้ม ก่อนชูมือขึ้นตะโกนสุดเสียง
เรียกสายตาของคนที่เดินผ่านไปมาได้เป็นอย่างดี
“ไม่อดบ้าอะไร! อย่าลืมว่าตอนนี้เราสองคนจนซะยิ่งกว่ายาจก
จะซื้อจะกินอะไรก็ให้มันประหยัดหน่อย!!”
ยุนโฮเอ่ยปรามทำเอาอีกคนหน้าหงอยลงทันตา
“กินก่อนไม่ได้ไงว้า...ถ้าชั้นเจอสมบัติ ชั้นก็เอามาจ่ายคืนเองล่ะน่า!”
ร่างบางบ่นกระปอดกระแปด
“แล้วนายจะไปหาสมบัติมาจากไหน?”
ยุนโฮเอ่ยดักคอ
“ก็ต้องเดินทะเล๊!!”
ชางมินตะโกนอย่างฮึกเหิม
“แล้วเราจะเดินทะเลกันยังไง?”
“ก็ต้องไป...หาต้นหน!!”
ยุนโฮยิ้มขำออกมาเมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนตรงหน้า
“แล้วถ้าเจอต้นหนแล้วจะทำยังไง?”
“ชั้นก็จะเป็นราชาโจรสลัดให้ได้เล๊ยยย!!”
ว่าพรางหยุดยืนตะโกนเสียงดัง
ทำเอายุนโฮต้องดึงเข้ามากอดคอไว้ด้วยความหมั่นเขี้ยว
ก่อนกระซิบข้างหู
“นายจะเป็นคิงได้ไง? ในเมื่อนายเป็นควีนของชั้น...”
ยุนโฮยักคิ้วกวน ๆ
“อ้าว? แล้วชั้นจะเป็นไรอ่า..”
ชางมินช้อนตามองอีกคนอย่างบ้องแบ๊ว
“เมียชั้น”
“ไม่เอาอ่ะ!! จากราชาโจรสลัดกลายมาเป็นเมียนักดาบ ไม่เท่ห์เอาซะเลย!!”
ชางมินพองแก้มอย่างน่ารัก
“ฮะ ฮะ แต่เป็นนักดาบอันดับหนึ่งของโลกเลยนะ”
ยุนโฮมองอีกฝ่ายอย่างเจ้าเล่ห์
“ไม่เอา!! ยังไงชั้นก็จะเป็นราชาโจรสลัด
นายก็มาเป็นสามีของราชาโจรสลัดสิ!!”
“หืม? สามีของราชาโจรสลัดเหรอ? ก็ไม่เลวแฮะ ชั้นเป็นให้ก็ได้”
“ฮะฮ่า!! นายยอม นายแพ้ชั้นแล้วยุนโฮ!! อ๊ะ!! ได้กลิ่นเนื้อมาจากตรงนั้นนี่นา”
ว่าพรางทำจมูกฟุดฟิด ก่อนวิ่งไปตามกลิ่นที่ว่า
ทำให้ยุนโฮที่มองอยู่ถึงกับต้องยิ้มออกมา
ก่อนที่เขาจะเดินตามเด็กหนุ่มหมวกฟางไปช้า ๆ
“หึ! ถ้าน่ารักแบบนี้ ชั้นยอมนายได้ทั้งชีวิตเลยล่ะชางมิน”
FIN.
-------------------------ONE NEED-------------------------
อยู่ดี ๆ ก็ครึ้มขึ้นมาจริง ๆ นั่นแหล่ะ อย่าไล่เราไปแต่งฟิควันพีชนะ (เดี๋ยวไปจริง 55)
ถ้าชอบไม่ชอบไงก็คอมเม้นหน่อยน้า ฮรื้อออ
จำเป็นต้องตัด เนื่องจาก...ก็รู้ ๆ กัน เบื่อโดนแบน
ความคิดเห็น