B.A.P, life in my fic

ลำดับตอนที่ #9 : [OS] Somebody else" DaeJae

B B
 

[OS] Somebody else

Couple: DaeJae

Rate: PG

Note: เอามาคั่นโล่แจ.. คึคึ เดี๋ยวลีดเดอร์จะโดนมดขึ้นเอาซะก่อน-..-

내 앞에 있는 널 차마 안을 수 없어
ฉันไม่กล้าเอื้อมกอดเธอที่อยู่เบื้องหน้า

한마딜 못해 나 매일 이렇게
พูดอะไรไม่ออกสักคำ เพราะฉะนั้นทุก ๆ วัน

바라보고만 있어
ฉันเลยได้แต่เฝ้ามองเธออยู่อย่างนี้

กึก.. แดฮยอนหยุดเดิน สายตามองแผ่นหลังบางที่ก้มทำงานยิกๆอยู่บนโซฟา ปากกาด้ามสีเหลืองถูกมือเล็กจับขึ้นมาเคาะเบาๆที่ศีรษะกลม

เมื่อก่อน แดฮยอนคงไม่รอที่จะเดินเข้าไปกอดร่างนั้นแน่นๆ แต่ตอนนี้แดฮยอนทำได้แค่ยืนมองอยู่ตรงนี้เท่านั้นล่ะ

“เหนื่อยไหมครับ?” เจลโล่เดินเข้ามากอดยองแจ พร้อมทั้งกดจูบลงที่พวงแก้มขาวเบาๆ ยองแจตีเจลโล่เบาๆแก้เขิน

“เด็กบ้า ไม่รู้จักอาย” ริมฝีปากอิ่มบ่นมักเน่ของวงอุบอิบ

“กับพี่นะ.. มากกว่านี้ก็ไม่อายนะ” ว่าแล้วก็ทาบริมฝีปากร้อนลงบนปากของยองแจ

지금 니 두 눈엔 이미 오래 전 부터
ตอนนี้ในดวงตาทั้งคู่ของเธอ.. ก็ตั้งนานแล้วล่ะ

내가 아닌 다른 그 사람이
ที่มีคนอื่นนอกเหนือจากฉัน

널 보며 웃고 서있어
ยืนส่งยิ้มไปให้เธอ

ยองแจเบิกตากว้างอย่างตกใจ สายตาก็ดันมาปะทะเข้ากับแดฮยอนที่ยืนอยู่ ยองแจรีบผลักเจลโล่ออกทันที

“พี่ผลักผมทำไมเนี่ยย” ยองแจก้มหน้างุดไม่ตอบคำถาม

“บอกดิ ไม่งั้นปล้ำนะ-*-” เจลโล่เอ่ยปากขู่ยองแจ คนตัวเล็กเลยยกมือชี้ไปผ่านไปด้านหลังของเจลโล่

“พี่แดฮยอน” เจลโล่พูดเบาๆ ยองแจกลั้นใจเงยหน้ามองแดฮยอนใบหน้าใสแดงจนเหมือนลูกมะเขือเทศ

แดฮยอนส่งยิ้มให้ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องของตัวเองโดยไม่พูดอะไร

멀어지는 네 뒷 모습이 날 붙잡고 있어 
แผ่นหลังของเธอที่กำลังห่างออกไปตรึงฉันไว้แน่น

뒤돌아볼까 헛된 기대를 안고
กับความความหวังอันไร้จุดหมายว่าเธออาจจะหันกลับมามองบ้าง

널 기다려 언제까지나 
ฉันได้แต่รอเธอเสมอมา

ล้มตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า ไอแพดถูกคว้าขึ้นมาปลดล็อก แดฮยอนเปิดดูรูปภาพในเครื่อง

ภาพของยองแจ..

มือปัดหน้าจอเปลี่ยนรูปไปเรื่อยๆ นอนดูรูปยองแจตั้งแต่วันแรกที่เขารู้ตัวว่าได้หลงรักอีกคนไป.. จนถอนตัวไม่ขึ้น

รูปถ่ายของเขากับยองแจ มักจะเป็นรูปที่ยองแจมองไปทางอื่นที่ไม่ใช่เขาเสมอ

แดฮยอนหวังทุกเวลาว่ายองแจจะหันมาสนใจตัวเอง เขาได้แต่อยู่ข้างๆและรอมาเสมอ จนวันหนึ่ง..

니가 사랑하는 somebody else

เธอนั้นรักใครคนอื่น

난 여기 서있는데
ถึงแม้ว่าฉันจะยืนอยู่ตรงนี้ก็ตามที

널 가질 수 없는 거라면
ถ้าไม่อาจได้เธอมา

니 기억과 춤추고 싶어
ฉันก็อยากจะเต้นรำไปกับความทรงจำของเธอ

“กูรักจุนฮงว้ะ..” เสียงยองแจที่บอกความรู้สึกของตัวเองกับใครคนอื่นดังก้องในหัวแดฮยอน

“ก็บอกน้องไปดิ” แดฮยอนตอบกลับไปเสียงเรียบ ยองแจส่ายหัวช้าๆ

“กูกลัว”

“กูอยู่ข้างมึง กูยืนอยู่ตรงนี้” ยองแจเผยยิ้มกว้าง บอกขอบคุณแดฮยอนแล้วเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี

Somebody else

난 여기 서있는데
ถึงแม้ว่าฉันจะยืนอยู่ตรงนี้ก็ตามที

이 모든게 꿈인거라면
ถ้าทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน

니 기억과 춤추고 싶어
ฉันก็อยากจะเต้นรำไปกับความทรงจำของเธอ

นิ้วเรียวปัดผ่านจอไอแพดไปสองร้อยกว่ารูป  ริมฝีปากเผยยิ้มอย่างมีความสุข รูปยองแจมีทุกแบบ ทั้งน่ารักที่สุดและหลุดสุดๆ แม้กระทั่งรูปพุงในตำนานที่เบบี้เอามาเล่าขานกัน เขาก็มีเก็บไว้

จนมาถึงรูปหนึ่ง แดฮยอนหยุดมองอยู่อย่างนั้น

รูปของยองแจที่ถ่ายกับจุนฮง..

바라볼 수 있지만 다가갈 수 없어
มองไปที่เธอได้ แต่ไม่อาจเข้าใกล้เธอได้

용기가 없어 멀어질 것 같아서
ที่ไม่มีความกล้าก็เพราะกลัวว่าเราอาจจะยิ่งต้องห่างกันไกล

หลังจากวันนั้น ยองแจกับจุนฮงก็อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น มักเน่ของวงเริ่มมาติดยองแจเสียยิ่งกว่าจงออบ จนมักเน่ไลน์แทบจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย ยกเว้นเวลาซ้อมเต้น

จุนฮงมักจะเดินมาหายองแจพร้อมขอให้ยองแจสอนการบ้านให้ตัวเองเสมอ และยองแจก็ยินดีที่จะสอน

จุนฮงเข้ามานั่งทำการบ้านกับยองแจในห้องของแดฮยอน.. อ่า ห้องของยองแจด้วยสินะ แดฮยอนก็มองทั้งคู่อยู่พักใหญ่ก่อนจะเดินออกไปนอกห้องด้วยเหตุผลที่บอกยองแจว่า “หิว”

So I’m waiting and I’m waiting
ก็เลยได้แต่รอและรอ

끝이 어딘지 모르지만
แม้ไม่รู้ว่าจุดจบมันจะอยู่ตรงไหนก็ตาม

แดฮยอนยัดชีสเค้กที่พึ่งเอาออกมาจากตู้เย็นเข้าปาก สายตาเพ่งมองหนังสงครามบนจอทีวีที่ยงกุกเปิดทิ้งเอาไว้ นั่งรอให้จุนฮงเดินออกมาจากห้อง

“ผมไปนอนแล้วนะ” เสียงจุนฮงดังขึ้นมาเรียกความสนใจ แดฮยอนหันไปตามเสียงก็เห็นจุนฮงกำลังยืนคุยกับยองแจอยู่

“ฝันดีนะครับเด็กดีของพี่” ยองแจลูบผมจุนฮงจนยุ่ง มักเน่ตัวโตยู่ปากอย่างไม่พอใจ ก่อนจะอาศัยจังหวะที่ยองแจเผลอยื่นหน้าไปจุ๊บปากยองแจหนึ่งที

“!!” ยองแจเหวอกับการกระทำของจุนฮง ยืนแข็งเป็นรูปสลักจนจุนฮงอดหัวเราะคิกคักไม่ได้

วันนั้นเองที่ทั้งสองคนรักกัน

정말 바보 같다고 모두 말하지만
ทุกคนต่างบอกว่าฉันนี่เหมือนคนโง่จริง ๆ แต่ว่า

아무도 내 맘을 몰라
ไม่มีสักคนหรอกที่รู้ใจฉัน

หลังจากวันที่แดฮยอนรู้ว่ายองแจกับจุนฮงคบกันแล้ว เขาก็ยังทำตัวปกติเหมือนเดิมเพียงแค่ไม่เข้าใกล้ยองแจอย่างที่เคยเป็น

และเพียงแค่.. ข้างๆยองแจไม่ใช่ที่ของแดฮยอนอีกต่อไปแล้ว

“แดฮยอนคนโง่” เสียงทุ่มต่ำของพี่ฮิมชานเอ่ยขึ้นเบาๆ มือนิ่มๆของพี่ฮิมชานถูกยกขึ้นมาลูบผมของผมเบาๆอย่างปลอบใจ

“แดฮยอนโง่” เสียงคนเดิมยังคงพล่ามบอกว่าผมโง่

อืม.. แดฮยอนเป็นคนโง่

“พี่ไม่เข้าใจผมหรอก” ผมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกมาจากพี่ฮิมชาน

“แดฮยอนโง่” เสียงพี่ยงกุกเอ่ยดังขึ้นเมื่อผมเดินผ่าน ผมก็ยังยิ้มให้พี่เขา.. ผมรู้ว่าเขาเป็นห่วง

ทั้งพี่ฮิมชานและพี่ยงกุกต่างก็พยายามปลอบใจเขา ด้วยการบอกว่าเขาเป็นคนโง่.. สาบานว่าพี่ใหญ่สองคนกำลังปลอบใจแดฮยอน

แต่ก็นะ.. แดฮยอนโง่จริงๆนี่

오직 너만을 향해 뛰어가는
ใจฉันคอยเต้นถึงเธอเท่านั้น

내 심장을 멈출 수가 없어
หยุดมันไม่ได้เลย

กดเปิดหน้าจอไอแพดเมื่อรูปของยองแจถูกดูมาจนถึงรูปสุดท้าย แดฮยอนโยนไอแพดไว้ข้างตัว ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ

“ออกไปนะ” แดฮยอนพูดออกมาทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ คิ้วขมวดเข้าหากันแทบผูกเป็นปม

ภาพยองแจวนเวียนอยู่ทุกเวลา แม้กระทั่งเวลาที่แดฮยอนหลับตา

“ไปจากหัวฉันซะทียู ยองแจ”

니가 사랑하는
เธอนั้นรัก..

니가 사랑하는 somebody else
เธอนั้นรักใครคนอื่น

Fin.

_________________________________________________________

เอาคู่นี้มาคั่นเพราะฟองฟังเพลงเฮียเจ็ดจนจะคลั่งแล้ว..
คงฟังกันบ่อยนะเพลงนี้ ถถถ ก็เอาเป็นเพลงใส่บทความ-/-

ฟังไปพิมพ์ไปนี่พลิ้วเลยค่ะลีดเดอร์ แต่โล่แจดันแต่งไม่ออกซะงั้น

เลยต้องมาแต่งแดแจไปก่อน คึคึ ถือว่าคั่นแล้วกันเนอะ จะได้ไม่เลี่ยนเกิน

โล่แจตอนหน้าน่าจะมีเอ็นซีนะค่ะ มาเตรียมพร้อมกัน-..-