คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [SF] LOLIPOP Two" LoJae
[SF] LOLIPOP
Couple: LoJae
Rate: PG
Note: พาร์ทนี้มาเฉลยสาเหตุที่จุนฮงไม่สู้ค่ะ น่ารักมุ้งมิ้งมากเลยเหตุผลเนี้ยย-//-
มือเล็กดึงข้อมือของคนบาดเจ็บให้เดินตามมา
“ไปทำแผลห้องพี่ก่อน” เอ่ยปากบอกทั้งๆที่ไม่หันมามอง คนขายาวก็เดินตามไปอย่างว่าง่าย
ประมาณห้านาทีก็เดินมาถึงหอพักราคากลางๆที่เป็นบ้านของยองแจนั่นล่ะ ยองแจพาอีกคนเดินขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นที่4 ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องเลขที่96 จัดแจงยัดเด็กโดนรุมให้นั่งลงบนโซฟาตัวยาว ก่อนจะเดินไปค้นกล่องประถมพยาบาลเพื่อนมาทำแผลให้อีกคน
“นายชื่ออะไรนะ?” มือเล็กวางกล่องพยาบาลลงบนโต๊ะ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“ชเว จุนฮงครับ”
“พี่ชื่อยองแจนะ” พยักหน้ารับเบาพร้อมบอกชื่อตัวเองกับจุนฮง หยิบสำลีแผ่นมาจุ่มแอลกอฮอล์จนชุ่ม ยองแจส่งยิ้มกว้างแสนน่ารักให้จุนฮง
“ซี๊ดด.. พี่ครับเบาๆ โอ้ยยย..” จุนฮงซี๊ดปาก ครวญครางพร้อมบอกให้ยองแจที่กำลังเอาแอลกอฮอลมาปาดๆ เน้น ปาดแรงๆ..บนแผลข้างปากและตามใบหน้าเขาทำเบาๆลงหน่อย
มือก็เล็ก.. แต่ทำไมมันหนักจังว้ะเนี่ยยย แกล้งกันหรอไง-“”-
“นายจะไปให้พวกมันรุมอยู่ทำไมล่ะห้ะ!? สู้ไปก็ไม่ต้องมาเจ็บแล้วนะ” ยองแจดุเสียงเข้ม คนตัวสูงที่โดนดุเงียบพร้อมจ้องยองแจตาไม่กระพริบ
“อะไร.. มองแบบนั้นนะ” ยองแจที่เห็นสายตาของเด็กหนุ่มเอ่ยถามขึ้นพลางหันหน้าหนี มันเขินๆยังไงก็ไม่รู้..
“พี่จำไม่ได้?” เสียงของจุนฮงดังอยู่ข้างหู ยองแจขนลุกซู่
“จำอะไร?”
“สรุปว่าจำไม่ได้สินะ” จุนฮงเบ้ปากเล็กน้อย
“อะไรของนายเนี่ย” ยองแจขมวดคิ้ว เด็กโลลิป๊อบพูดอะไรเขาไม่เห็นรู้เรื่องเลย
“เพราะพี่บอกว่าอย่าไปต่อยกับคนอื่น.. มันไม่ดี ผมเลยยอมให้มันรุมไง”
เอ๊ะ.. =____=??
ยองแจหันควับมามองจุนฮงที่นั่งกอดอก สีหน้าแสดงความไม่พอใจอย่างชัดเจ
“ฉันไปบอกแบบนั้นตอนไหน” มือใหญ่ๆหยิกแรงๆที่แก้มของยองแจ
“ประมาณหนึ่งเดือนก่อน..”
“ทำไมฉันจำไม่ได้??”
“เพราะพี่เมามั้ง ที่สวนสาธารณะนั่นแหละ วันนั้นผมพึ่งยกพวกตีกันเสร็จ”
ฟู่วว.. ควันบุหรี่สีขุ่นถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากสีสวย จุนฮงนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สวนสาธารณะ
“นี่!!! หยุดเยยน้า.. เป็นแค่เด็กม.ปล๊ายย สูบบุหรี่ไม่ได้!! เอิ้กกกๆ” จุนฮงเงยหน้ามองไปทางต้นเสียง เห็นผู้ชายหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกำลังชี้หน้าด่าเขาอยู่
อะไรว้ะ.. ยังไม่ทันได้ถามออกไป ผู้ชายคนนั้นก็เดินมานั่งลงข้างๆเขาซะแล้ว
“เอาว้ายยยนายอายุยี่เสียบบ.. ค่อยสูบน้า” มือเล็กๆยื่นมาดึงบุหรี่ที่จุนฮงคาบอยู่ออกจากปากก่อนจะโยนทิ้งลงพื้นแล้วใช้เท้าบี้ๆมันทันที
“เฮ้ยยย!” จุนฮงอุทานอย่างตกใจ
“นายนะ.. แค่นี้ก็พอแล้ววว” โลลิป๊อบรสโคล่าถูกยื่นมาให้เขา พร้อมกับใบหน้าน่ารักที่แดงระเรื่อ ดวงตาหวานช่ำเพราะกฤธิ์แอลกอฮอล์อยู่ใกล้เขาเสียจนแทบชิด
ตึกตัก.. ตึกตัก.. หัวใจของจุนฮงเต้นรัว
“ฉ้านนให้นี่แทนแล้วกันน้า.. อร่อยมากเลยนะ><” รอยยิ้มหวานถูกส่งมาให้ จุนฮงเลื่อนมือไปรับโลลิป๊อบมาจากอีกคน
“ติ๊งต๊อง” ไม่วายแอบพึมพำว่าคนเมาเสียด้วย
“เป็นแผลนี่นา.. พึ่งตีกานมาล้ะซี่” นิ้วเรียวของคนน่ารักจิ้มเบาๆที่แผลตรงมุมปากของจุนฮง
“โอ้ยย อย่าแตะนะ” ลิ้นเล็กร้อนช่ำค่อยๆไล้ตรงแผลเบาๆ ก่อนจะจุ๊บปากจุนฮงไปอีกที จุนฮงสตั๊นไปสิบวิ
อึ้ง.. แต่ใจกลับเต้นรัวอย่างที่ไม่เคยเป็น
“หายเจ็บน้า.. แล้วก็เลิกไปต่อยตีกับใครเขาได้แล้วว มันไม่ดีน้า ฉ้านไปล้า” โจรขโมยจูบขยี้ผมของจุนฮงอีกสองสามทีแล้วเดินเซซ้ายเซขวาออกไป
จุนฮงก็ยังคงนิ่งอยู่ตรงนั้น...
“ม.. ไม่จริงน่า” ยองแจหน้าแดงแปร๊ดเมื่อจุนฮงเล่าจบ
ไม่นะ.. ยู ยองแจไม่ได้เป็นโจรขโมยจูบซะหน่อย
“ผมไม่ได้โกหก..ตั้งแต่วันนั้น พอจะไปต่อยตีกับใครคำพูดของคุณมันก็เข้ามาในหัว จนวันนี้เลยโดนรุมกระทืบนี่ล่ะ” จุนฮงถอนหายใจ ขณะที่ยองแจยังคงเปลี่ยนสีหน้าสลับไปมาอย่างกำหนดอารมณ์ตัวเองไม่ถูก
“ผมเอาแต่คิดถึงพี่.. จนเห็นพี่ทำงานอยู่ที่ร้านขายขนมนั่นล่ะ”
“อ้อออ.. หรอออ.. ” ยองแจตอบรับไปแบบเอ๋อๆ
“พอเข้าไป.. พี่ก็จำผมไม่ได้ ผมเลยไปทุกวันเผื่อพี่จะนึกขึ้นได้บ้าง” พูดจบก็ก้มหน้าลง.. ก็เสียใจนี่หว่า
“เอ่อ..” พอเห็นอีกคนเงียบไป ยองแจเลยพูดอะไรไม่ออก
เป็นเขาเองที่ลวนลามเด็กนี่ก่อน.. มือเล็กๆลูบผมของจุนฮงเบาๆ
“พี่ก็จำได้แล้ว.. ดะ..เดี๋ยวไปหาอะไรมาให้กินนะ” ยองแจกำลังจะหันหลังเดินเข้าไปในครัว แต่ข้อมือก็ถูกเด็กยักษ์คว้าไว้ก่อนจะดึงตัวเขาเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดแกร่ง
“อ้ะ!!”
“เดี๋ยวก่อน” จุนฮงพูดขึ้นพร้อมกระชับกอดแน่น
“ผมจริงจังนะ” เสียงของจุนฮงดังขึ้นที่ข้างหู ยองแจค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปสบกับสายตาแน่วแน่และจริงจังที่อีกคนส่งมาให้
ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงซ่าน..
อะไรกัน.. แค่ได้สบดวงตาคู่นั้นก็ทำเขาหวั่นไหวได้ขนาดนี้
“มันผิดนะ..” ยองแจพยายามหาเหตุผลขึ้นมาค้านอีกฝ่าย
“แต่ผมรักพี่ยองแจนะ”
แย่แล้ว.. ถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว
จุนฮงค่อยๆเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้จนปลายจมูกชนกัน และจนริมฝีปากของทั้งคู่แนบสนิท ร่างสูงไม่ได้ลุกล้ำเข้าไปแต่อย่างใด เพียงแค่จูบเบาๆที่ริมฝีปากเท่านั้น
จุนฮงถอนริมฝีปากออก.. ยกยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ
ถ้าเขินจะน่ารักขนาดนี้นะ หึหึ
“นี่!!” พอจะเอ่ยปากว่าอีกคน ก็ถูกทาบริมฝีปากร้อนๆลงมาทำให้ระทวยอีกครั้ง
ยองแจเจอตัวป่วนที่เป็นอันตรายต่อหัวใจซะแล้วสิ >:
________________________________________________
เหตุผลของจุนฮงน่ารักไหมค่ะ..
อย่าคิดว่าจะมีแผนสิ.. จุนฮงใสใสน้า 5555555555
ตอนนีั้มีแต่พล็อตโล่แจในหัว เขียนคู่อื่นไม่ออกเลยจริงๆ-..-
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ทุกคนที่ติดตามค่า
ความคิดเห็น