B.A.P, life in my fic

ลำดับตอนที่ #7 : [SF] LOLIPOP One" LoJae

B B


 

[SF] LOLIPOP

Couple: LoJae

Rate: PG

Note: พาร์ทแรกมาแล้วว เร็วไหมค่ะ? มาหวานกับโลลิป๊อบต่อกันเถอะค่ะรีดเดอร์                                                                                                                                                                             

ร่างสูงโปร่งถไลสเก็ตบอร์ดมาตามทางเอี้ยวซ้ายเบี่ยงขวาหลบคนไปเรื่อย บ้างก็กระโดดเลื้อยขึ้นตามราวบันไดอย่างคล่องแคล่วจนมาถึงหน้าร้านขายขนมแห่งหนึ่ง ดวงตาดำสนิทกวาดมองไปทั่วร้าน ก่อนจะเกาหัวแกรกๆ ถอนหายใจเบาๆแล้วเดินจากไป

“เห็นไหมล่ะ” เสียงฮิมชานเอ่ยขึ้นขณะที่เขาและยองแจกำลังแอบซุ่มดูเด็กชายโลลิป๊อบอยู่ที่ฟุ่มไม้ตรงข้ามกับร้านที่พวกเขาทำงานอยู่

“น้องเขาต้องมาหานายชัวร์ๆ”

“พี่ฮิมชานอ่า.. ไม่หรอกมั้ง” ฮิมชานถอนหายใจออกมาเบาๆ ส่ายหน้าน้อยๆ

“มันชัดแล้วยู ยองแจ” ยองแจก้มหน้านิ่ง

โอ้ยย.. เกิดมาพึ่งเคยมีคนมาชอบ.. เอ่อ.. อาจจะไม่ชอบก็ได้ แต่แบบนี้ยองแจก็ไม่รู้จะทำยังไงนะครับ! TT

“อย่าคิดมากน่า ทำตัวเป็นปกติไว้ก็ได้นี่” ฮิมชานตบบ่าน้องชายเบาๆอย่างให้กำลังใจ แอบเชียร์เด็กชายโลลิป๊อบอยู่น้อยๆเหมือนกัน ก็เด็กนั่นมันทั้งหล่อทั้งน่ารักเลยนี่นา ถึงจะดูเกเรหน่อยๆแต่เหมาะกับยองแจดีอ้ะ><”

วันต่อมายองแจก็ยังคงมาทำงานในกะปกติของตัวเอง และเขาก็พบกับเด็กชายโลลิป๊อบอีกแล้ว โลลิป๊อบมากมายยังถูกวางลงที่เค้าท์เตอร์เช่นทุกที

“เอ่อ..” ยองแจเงยหน้าขึ้นเมี่อได้ยินเสียงของเด็กชายโลลิป๊อบที่ดังขึ้นเหมือนจะพูดอะไรกับเขา น๊านนานทีได้ฟังเสียงเด็กคนนี้นะ.. -3-“

“รสโคล่าหมด?”

“หมดครับ วันนี้ขายดีมากเลย^ ^” ยองแจยิ้มตอบตามมารยาท โลลิป๊อบบอยเม้มปากเล็กน้อย เหมือนเด็กพยายามกลั้นเสียงร้องไห้

น่าสงสารว้ะ.. พอเห็นท่าทางแบบนั้นของคนตรงหน้า ยองแจก็ทนไม่ได้ ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโลลิป๊อบรสโคล่าที่เขาแสนหวงมายื่นให้อีกคน

“พี่ให้นะ” เมื่อเห็นอีกคนยืนนิ่ง ยองแจเลยถือวิสาสะจับมือขาวๆนั่นขึ้นมาแล้วยัดโลลิป๊อบให้ทันที

“ผม..”

“พี่ให้นายไง รับเถอะนะ”

“แต่.. ”

“ไม่มีแต่” ยองแจมุ่ยหน้าเล็กน้อย

จะเกรงใจอะไรนักหนา..

เด็กชายโลลิป๊อบเห็นพี่พนักงานใจดีเริ่มหน้ามุ่ยงอนๆก็รีบยัดโลลิป๊อบใส่กระเป๋าของตัวเองทันที

“ขอบคุณนะครับ” ส่งยิ้มกว้างเห็นฟันทุกซี่อย่างน่ารักไปให้พร้อมคำขอบคุณแล้วเดินออกไปจากร้าน ไม่รู้ตัวเลยว่ามันคิลใครบางคนไปแล้ว

ยองแจจะละลาย!!!

“เฮ้อ..” เสียงถอนหายใจของยองแจดังขึ้นตลอดทางที่เขากำลังเดินกลับบ้าน

ทำไมต้องคิดถึงรอยยิ้มของเด็กคนนั้นด้วยนะ.. ในหัวของยองแจยังคงมีแต่ภาพของเด็กชายเกเรหน้าตาหล่อเหลาที่ส่งยิ้มแสนไร้เดียงสามาให้เขา หลังจากที่เด็กคนนั้นกลับไป เขาก็ไม่เป็นอันทำงานเลย.. จนโดนผู้จักการไล่กลับบ้านมาเนี่ย

สองขาก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆจนผ่านสวนสาธารณะใกล้ๆกับห้องของเขา

ผลั่กก!! ตุ้บบบ !!

ยองแจสะดุ้งก่อนจะหันไปมาที่ต้นเสียง เห็นเด็กวัยรุ่นสามสี่คนกำลังรุมกระทืบเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ถึงแม้จะโดนเตะต่อยยังไม่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะโต้กลับเลยซักนิด

“เด็กมีเรื่องกันอีกแล้วหรอว้ะเนี่ย- -” พูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ เกาหัวอย่างใช้ความคิด จะช่วยดีไหมนะ..

ไม่! ยองแจจะไม่หาเรื่องใส่ตัว

“เหี้ยเจลโล่ มึงดูถูกพวกกูหรอ!!” หนึ่งในพวกที่กำลังรุมเด็กคนนั้นพูดขึ้นมาอย่างเหลืออดก่อนจะชักเข้าที่แก้มข้างหนึ่งจนเด็กผู้ชายที่โดนรุมหน้าหัน

คราวนี้ยองแจสะดุ้งสุดตัว พอเห็นหน้าว่าคนที่โดนรุมอยู่เป็นใครแค่นั้นล่ะ เหมือนเกิดรีเฟล็กซ์ทำให้เขาก้าวอย่างเร็วเข้าไปยืนกลางวงซะงั้น

เฮ้ย... ยองแจอุทานขึ้นมาในใจ ใบหน้าซีดเผือด

กูมาอยู่ตรงนี้ได้ไงว้ะ!! เขาแทบอยากจะวาบหายไปจากตรงนี้ซะเดี๋ยวนี้ ดูสายตาพวกหมาหมู่ที่มันมองเขาดิ!!! กลัวโว้ยยยยยยยยย

“พี่ชายอยากเล่นด้วยหรอจ้ะ” ไอ้ตัวอ้วนที่เอาแต่ยืนนิ่งอยู่ตั้งแต่แรกเอ่ยปากทักเขาเป็นคนแรก

พ่องส์ เล่นงี้กูไม่อยากหรอกค้าบบTT^TT

“ตอบดิพี่คนสวย” ไอ้คนที่ชกหน้าเด็กชายโลลิป๊อบของเขาพูดขึ้นบ้าง ยองแจเม้มปากเน้น..

“โห้วๆ แบบนี้ให้ผมช่วยเปิดปากป้ะ” ไอ้คนเดิมกับประโยคบนพูดพร้อมเลียลิ้น ส่งลายตาหื่นกามและยื่นหน้าเขามาใกล้ยองแจ ยองแจหลับตาปี๋..

มึงไม่รู้ไงว่าหน้ามึงสยองมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกTTOTT

พรึ่บบบบบบบบบ!! ผลัวะ!!!!!!!

เหมือนได้ยินเสียงอะไรเลยวืดผ่านหูไป ยองแจลืมตาขึ้นมาช้าๆอย่างกล้าๆกลัวๆ.. กลัวหน้าไอ้เวรนั่นอ้ะ

“เหี้ยยยย” อุทานออกมาอย่างดัง ภาพตรงหน้าคือไอ้คนเดิมแต่สภาพไม่เหมือนเดิม ดั้งมันยุบลงไปแถมจมูกยังมีเลือดไหลออกมาอีก..

กูสยองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงTT[ ]TT ยองแจก้าวถอยหลังไปทันที แต่ดันชนกับคนที่ยืนอยู่ข้างหลังซะได้ เขาหันหน้าไปมองช้าๆ

“พี่ถอยออกไปก่อนนะครับ” เด็กชายโลลิป๊อบพูดเบาๆพร้อมดันเขาออกไป ขายาวๆก้าวเข้าไปหาพวกที่รุมตัวเองอยู่เมื่อกี้ช้าๆ ไอ้คนโดนชกไปนั่งกุมจมูกโอดอวยอยู่ที่พื้น

“ทำกูได้ไม่ว่า แต่อย่ามาทำแบบนั้นกับพี่เขา” ปลายเท้าซัดใต้คางคนที่กุมจมูกขึ้นมาจนหน้าหงาย คนโดนเตะสลบเหมือดพร้อมลงไปกองเป็นซากกับพื้น สองสามคนที่เหลือหน้าซีดปากสั่น มือเรียวคว้าคอคนที่ใกล้ตัวมากที่สุดกระชากเข้ามาพร้อมกับพาดหมัดลุ้นๆใส่ท้องไปจนลุกไม่ขึ้น ก่อนจะแย๊บซ้ายแย๊บขวาจนฟันมันหลุดออกมาสองซี่..

“แต่กูว่า.. รอบหน้าพวกมึงคงไม่กล้า” เสียงเรียบๆถูกเอ่ยออกมา ก่อนจะตวัดสายตามองสองคนที่ยังเหลือรอด

“เก็บซากเพื่อนมึงด้วยไอ้สวะ” มุมปากยกยิ้มเย้ยหยันก่อนจะเดินหันหลังกลับมาหายองแจ

ไอ้เหี้ยยยยยยย.. เท่สัสสส!! ยองแจที่นั่งเชียร์ในใจอยู่ข้างสนามแทบจะยืนไม่ติดพื้น ระหว่างที่เด็กชายโลลิป๊อบซัดพวกหมาหมู่ เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเชียร์มวยอยู่อย่างไงอย่างนั้น

แต่พอคนตัวสูงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแค่นั้นแหละ ใบหน้ายองแจกลายเป็นเรียบสนิทเพราะบาดแผลบนตัวอีกคนทันที

ก็เก่งทำไมยอมให้โดนรุมอยู่ได้.. 

___________________________________________________

อึ้บบบบบบ... ฟองมาต่อตอนหนึ่งแล้วว
ถถถถถถ ยาวใช้ได้เลยพาร์ทนี้ -/-
จุนฮงเป็นไงค่ะ เท่อ้ะเปล่า.. บอกตรงๆชอบโล่แบบนี้ง้ะ คึคึ
ไว้เจอกันตอนหน้านะค่ะรีดเดอร์ทุกคน ><