คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [SF] Witch and Prince 3" LoJae
[SF] Witch and Prince
Couple: LoJae
Rate: PG
หลังจากวันนั้น ผมกับจุนฮงก็เริ่มตัวติดกันครับ เวลาผมไปไหนแม้จะไปกับฮิมชานและจงออบแต่ก็จะมีจุนฮงมาขอไปด้วยตลอด อาจจะเป็นเพราะจุนฮงกับฮิมชานเองก็สนิทกันอยู่แล้ว ส่วนจงออบก็เข้ากับคนได้ง่ายทำให้จุนองกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มผมไปแล้ว
“เห้ย ยองแจ! วันนี้กูกับไอ้จงออบกลับก่อนนะเว้ย” ฮิมชานคว้ากระเป๋าของตัวเองฉุดจงออบให้ลุกขึ้นก่อนจะหันมาบอกผมสั้นๆแล้วก็รีบเดินออกไปจากห้อง อืม.. สรุปกูโดนเพื่อนทิ้งสินะ ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะรีบเก็บของใส่กระเป๋า ตรวจเช็คว่าทุกอย่างอยู่ครบจนเรียบร้อย ตอนนี้คนทั้งห้องแทบจะไม่เหลือใครแล้วล่ะครับ พอกำลังจะเดินออกจากห้องก็ไม่ลืมมองเจ้าชายที่ยังคงวุ่นวายกับการทำการบ้านที่ค้างของตัวเอง
“ย๊า ทำไมมันไม่ถูกซะที” ผมเห็นจุนฮงพึมพำๆมุ้งมิ้งๆอย่างหัวเสียก็อดเข้าไปดูไม่ได้ ผมหยุดยืนอยู่ตรงหน้าจุนฮงก่อนจะมองงานที่เค้ากำลังทำค้างอยู่ โถ่ อิหนู! นี่มันงานวิชาสุขศึกษานี่นา ทำไมจุนฮงมันไม่เก่งเรื่องเพศไงว้ะ
“ข้อนี่ตอบอันนี้เว้ย” ผมแย่งปากกาจากมือจุนฮงก่อนจะก้มเขียนยุกยิกๆสักกันแล้วส่งปากกาคืนให้เขา จุนฮงดูงงๆเล็กน้อยก็จะส่งยิ้มละลายให้ผม
“ขอบคุณนะยองแจ” ผมพยักหน้ารับก่อนจะเบือนหน้าหนี
“เย็นแล้วรีบกลับบ้านด้วยล่ะ”ว่าพูดไว้แค่นั้นแล้วก็กำลังจะเดินออกมา แต่กลับถูกมือของจุนฮงรั้งไว้ ผมหันกลับไปพาแล้วเลิกคิ้วถามว่ามีอะไร?
“รีบหรือเปล่า? ฉันอยากให้ช่วยอะไรหน่อยอ้ะ” จุนฮงถามขึ้นมาพร้อมส่งสายตาออดอ้อนใส่ผม นี่กะไม่ให้กูปฏิเสธเลยเนอะ - -
“ก็ได้ ให้ช่วยไรล่ะ?” พอผมตอบออกไปแบบนั้นก็ได้รอยยิ้มของจุนฮงกลับคืนมาอีก.. มันก็ได้เหมือนกันนั่นแหละ มาหวั่นไหวอะไรว้ะยองแจ!!!
“ไปเลย” จุนฮงว่า หยิบกระเป๋ายัดของลงไปพร้อมลากผมให้เดินตามเขาไป นี่จะลากกูไปปล้ำป้ะ? - -“
จุนฮงพาผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงที่ๆหนึ่ง ผมยืนอ่านป้าย.. “ห้องซ้อมดนตรี” แล้วหันขวับไปมองหน้าจุนฮงแบบงงๆ ห้องซ้อมของบีเอพี ปกติเขาห้ามคนที่ไม่ใช่สมาชิกเข้าไม่ใช่หรอว้ะ แล้วพากูมาทำอะไร
“แกกกกก!! เจ้าชายมาแล้วววววว อร๊ายย><”
“เห้ย เจ้าชายพาแม่มดมาด้วยอ้ะ พามันมาทำไมเนี่ยยย”
“อู้ยย ย ฉันอุตส่าห์มารอดูเจ้าชาย ทำไมต้องมาเจอยัยแม่มดด้วยอ้ะ ม่ายยย”
“หรือว่ามันทำสเน่ห์ใส่เจ้าชายอ้ะแกกกก”
ผมหันซ้ายหันขวา.. รอบๆประตูไม่ว่ามุมไหนก็มีชะนีเกาะอยู่เต็มไปหมด จุนฮงมันฮอตไปป้ะ แมร่งอารมณ์เสียว้ะ!
“อย่าไปฟังเลย” จุนฮงก้มลงมากระซิบข้างหูผมพอเห็นผมทำหน้าบูดเป็นตูดลิง มือใหญ่ๆจับลูกปิดประตูก่อนจะเปิดออกแล้วรีบลากผมเข้าไปเร็วๆทันที
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด แกกกกกกกกกก เจ้าชายพาแม่มดเข้าห้องไปแล้ว”
“อร้ายยยยยยยยยย นี่มันอะไรกัน เจ้าชายไม่เคยพาใครเข้าไปในนั้นนะ TT”
“แก.. ฉันว่าเรามาจิ้นเจ้าชายกับแม่มดกันป้ะ?”
ผมที่โดนจุนฮงลากปลิวเข้ามาในห้องเบิกตากว้าง ภายในห้องชมรมของบีเอพีมันหรูสุดๆ! กีต้าร์ไฟฟ้า กีต้าร์โปร่ง เบส กลองชุด คีย์บอร์ดต่างถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ แถมยังมีพื้นที่กว้างมากพอที่จะเอาจักรยานมาปั่นเล่นด้วยซ้ำ.. ให้ตายเถอะ พวกบีเอพีนี่ไอ้อภิสิทธิ์มากไปป้ะ
“ยองแจ” จุนฮงจับให้ผมนั่งลงที่โซฟาตัวยาว ก่อนจะเดินไปหยิบกีต้าร์โปร่งมา เห..
“เล่นเป็นด้วยหรอ?” จุนฮงพยักหน้าตอบ สองแก้มขึ้นสีแดงเล็กๆลามไปถึงหูเลยด้วยซ้ำ
“พอเป็นอยู่ อยากให้นายร้องเพลงกับฉันหน่อย..^ ^” ผมมองแผ่นโน้ตที่จุนฮงยื่นมาให้.. เพลงอะไรนะ stupid??
“ให้ฉันร้องหรอ?”
“อืม อยากร้องกับนาย” ผมพยักหน้ารับ เอาตรงๆผมก็เคยเรียนร้องเพลงมาตอนเด็กๆนะ แต่พอขึ้นม.ปลายนี่ไม่ค่อยได้ร้องเพลงเพราะไม่อยากทำตัวเด่น แค่นี้ผมก็โดนทำนั่นทำนี่จนไม่รู้จะว่ายังไงล่ะ
“จะเริ่มล่ะนะ.. วัน ทู ทรี” จุนฮงนับเสร็จก็เริ่มดีดกีต้าร์เป็นทำนองจังหวะสบายๆ ก่อนที่เขาจะเริ่มร้องเพลงออกมา..
(เปิดเพื่อเพิ่มอารมณ์นะค่ะ 55555)
너와 나 친구라는 말이 어색해 연인이란 말이 어울려 오~ 난 처음으로 내 맘 고백할게
นอวา นา ชินกูรานึน มัลรี ออแซคแค ยอนอินนีรัน มัลรี อออุลลยอ โอ ~ นะ อานชออึมมือ โร แน มัมโกแบคคัลเก
ระหว่างเธอกับฉัน ถ้าจะเรียกว่าเป็น “เพื่อน” กัน คงไม่เหมาะเท่ากับ เป็น “คนรัก” …ฉันรู้ใจตัวเองตั้งแต่แรก
난 저 하늘의 별도 따줄게 니가 원한다면 뭐든지 오~ 난 해줄 수가 있어
นัน ชอ ฮานึลลี พยอนโด ตาจุลเก นิกา วอนฮันดามยอน มอลทึนจิ อี โอ ~ นะ อานแฮ จุลซู กาอิซ ซอออ
จะให้คว้าดาวบนฟ้านั่น หรือจะอะไรก็ตามที่เธออยากได้ ฉันก็หามาให้เธอได้ทั้งนั้น
ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงจุนฮงร้องเพลงออกมา.. แต่ที่หนักกว่าคือความหมายของเพลงนี้ล่ะ!! ผมก้มหน้าก้มตาอ่านแผ่นกระดาษที่จุนฮงให้มา พยายามหลบสายตาที่เขามองมา ถึงท่อนผมร้องแล้ว
Oh I love you love you love you, You love me love me love me
โอ..ฉันรักเธอ รักเธอ รักเธอ เธอก็รักฉัน รักฉัน รักฉัน
알아 날 향한 너의 마음을~ (너의 마음을)
อัลลา นัล ฮยองฮัน นอเย มาอึมมึล ~ (นอเย มาอึมมึล)
ฉันรู้ว่าเธอก็มีใจให้กัน
Oh I love you love you love you, Are you love me love me baby
โอ..ฉันรักเธอ รักเธอ รักเธอ เธอรักฉันรึเปล่าที่รัก
나도 너를 사랑하니까
นาโด นอรึล ซารังฮานิกา
เพราะว่าฉันก็รักเธอเหมือนกัน
난 바보 난 너만 보는 바보 널 사랑해 누가 뭐라고 놀린대도 너만 보는 바보가 될게
นัน บาโบ นัน นอมัน โบนึน บาโบนอล ซารังแฮ นูกา มอราโก โนลรินแดโด นอมัน โบนึน บาโบกา ทเวลเก
ฉันมันโง่ โง่ที่มองแต่เธอคนเดียว จะรักเธอคนเดียว มองเธอคนเดียว ถึงใครจะว่าฉันโง่ ฉันก็ยอม
바보 난 너만 보는 바보 내 손을 잡아줘 나를 안아줘 너만 사랑하는 바보~
บาโบ นัน นอมัน โบนึน บาโบ แน ซนนึล ชับบาชวอ นารึล อันนาชวอ นอมัน ซารังฮานึล บา โบโอ~
ฉันมันโง่ โง่ที่มองแต่เธอคนเดียว จับมือฉันและกอดฉันไว้นะ แล้วคนโง่คนนี้จะรักแต่เธอคนเดียว
พอผมออกปากร้องเพลง จุนฮงก็เอาแต่จ้องผมหนักเข้าไปใหญ่ ผมยังคงหลบสายตาเขา ร้องเพลงออกมาแบบไม่คิดอะไรเลย.. แค่เขินกับเนื้อเพลงเท่านั้นล่ะ เสียงกีต้าร์ยังคงดังคลอเพลงที่ผมกับจุนฮงกำลังร้องด้วยกัน ได้บรรยากาศชะมัด-///-
난 너만 생각하다 잠들어 꿈속에서 너만 꿈꾸다~ 오 난 아침을 깨운대~
นัน นอมัน แซงกักฮาดา ชัมทึลรอ กุมซกเกซอ นอมัน กุมกูตะอา ~โอ นะ อานอาชิมมึลแก อุนแดเอ~
ฉันคิดถึงแต่เธอคนเดียว แม้แต่เวลานอนหลับ ก็ยังฝันถึง ฝันถึงเธอคนเดียว ตื่นตอนเช้าก็ยังนึกถึง
Oh I love you love you love you, You love me love me love me
โอ..ฉันรักเธอ รักเธอ รักเธอ เธอก็รักฉัน รักฉัน รักฉัน
알아 날 향한 너의 마음을~ (너의 마음을)
อัลลา นัล ฮยองฮัน นอเย มาอึมมึล ~ (นอเย มาอึมมึล)
ฉันรู้ว่าเธอก็มีใจให้กัน
Oh I love you love you love you, Are you love me love me baby
โอ..ฉันรักเธอ รักเธอ รักเธอ เธอรักฉันรึเปล่าที่รัก
나도 너를 사랑하니까
นาโด นอรึล ซารังฮานิกา
เพราะว่าฉันก็รักเธอเหมือนกัน
난 바보 난 너만 보는 바보 널 사랑해 누가 뭐라고 놀린대도 너만 보는 바보가 될게
นัน บาโบ นัน นอมัน โบนึน บาโบ นอล ซารังแฮ นูกา มอราโก โนลรินแดโด นอมัน โบนึน บาโบกา ทเวลเก
ฉันมันโง่ โง่ที่มองแต่เธอคนเดียว จะรักเธอคนเดียว มองเธอคนเดียว ถึงใครจะว่าฉันโง่ ฉันก็ยอม
바보 난 너만 보는 바보 내 손을 잡아줘 나를 안아줘 너만 사랑하는 바보~
บาโบ นัน นอมัน โบนึน บาโบ แน ซนนึล ชับบาชวอ นารึล อันนาชวอ นอมัน ซารังฮานึล บาโบโอ~
ฉันมันโง่ โง่ที่มองแต่เธอคนเดียว จับมือฉันและกอดฉันไว้นะ แล้วคนโง่คนนี้จะรักแต่เธอคนเดียว
Baby~ want your love, Baby want your love~ love you love you I’ll take you in to my mind
Baby~ want your love, Baby want your love Oh oh
난 바보 난 너만 보는 바보 고마운걸 친구들 모두 부러워해 나만 보는 바보 때문에
นัน บาโบ นัน นอมัน โบนึน บาโบ โกมาอุนกอล ชินกูทึล โมดู พูลอวอแฮ นามัน โบนึน บาโบ แตมุนเน
ฉันมันโง่ โง่ที่มองแต่เธอคนเดียว ขอบคุณคนโง่ที่มองแต่ฉันคนเดียว จนเพื่อนๆพากันอิจฉา
바보 넌 나만 보는 바보 언제나 믿을게 우리 함께해 둘만 바라보는 바보
บาโบ นอน นามัน โบนึน บาโบ ออนเจนา มิทดึลเก อูรี ฮัมเกเฮ ทูลมัน บาลาโบนึน บาโบ
เธอก็โง่ โง่ที่มองแต่ฉันคนเดียว เชื่อเถอะว่าเราสองคนจะเป็นคนโง่ ที่มองแต่แค่กันและกัน ไม่ว่าจะอีกนานแค่ไหนก็ตาม
Baby~ want your love, Baby want your love~ love you love you I’ll take you in to my mind
Baby~ want your love, Baby want your love~ love you love you I’ll take you in to my mind
เสียงกีต้าร์จบลง ผมยกกระดาษโน้ตขึ้นมาปิดหน้า ให้ตายเถอะ ผมไม่อยากให้เขารู้เลยว่าตอนนี้ผมเขินแค่ไหนนะ ดูเพลงบ้านี่ที่เขาให้ผมร้องสิ! คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ไอ้เจ้าชายกบนี่TT
“ยองแจร้องเพลงเพราะชะมัดเลย” จุนฮงวางกีต้าร์แล้วขยับเข้ามาใกล้ผม มือใหญ่ดึงกระดาษที่ผมใช้ปิดหน้าอยู่ออก ก่อนจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ นี่มึงคงรู้สิว่ากูเขิน! ลองมาเป็นกูดูไหมแมร่งง!!
“หน้าแดงเชียวว เขินหรอครับ?” ผมส่ายหน้ารัวๆ กูไม่ได้เขินเลย ไม่เลย.. กูโกหกไอ้สัส ผมรีบหยิบกระเป๋าตัวเองแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องพร้อมกับเสียงหัวเราะของจุนองทันที อยู่นานกว่านี้อกระเบิดตายพอดียู ยองแจ!
บางทีเจ้าชายก็ใจร้ายกับแม่มดเกินไปนะ.. ว่าไหมครับ???
เช้าวันต่อมาผมรีบวิ่งมาที่ห้องอาจารย์หมวดภาษาอังกฤษเพื่อมาส่งเรียงความ วันนี้เป็นวันก่อนส่งวันสุดท้ายน่ะสิ เมื่อวานกลับไปบ้านกว่าจะเขียนออกมาได้แต่ละประโยคนี้แทบตาย.. เอาแต่คิดถึงหน้าจุนฮงอย่างเดียวเลยครับ
“โอ้ มาส่งแล้วหรอยองแจ” อาจารย์ออกปากทักผมที่กำลังเดินเข้ามาหา เป็นขณะเดียวกับที่พวกคณะกรรมการที่ผมเคยมีเรื่องด้วยเดินเข้ามาพอดี ผมวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะของอาจารย์ก่อนจะล้วงเอาเรียงความออกมา
“นี่ครับ” ผมยื่นให้อาจารย์ ท่านรับไปแล้วก็นั่งอ่านอยู่สักครู่ก่อนจะยกยิ้มอย่างพอใจ
“แต่งได้ดีเลยนะยองแจ” ผมยิ้มรับเล็กน้อยก่อนจะหยิบกระเป๋าบนโต๊ะเตรียมตัวไปเข้าเรียน
“โอ๊ะ!” ผมร้องอย่างตกใจเมื่อมีคนเดินมาชนผมเข้าเต็มๆจนผมร่วงลงไปกับพื้นพร้อมกระเป๋าที่กระจัดกระจาย ผมค่อยเก็บของที่กระจายออกมา พร้อมกับคนที่ชนผมก็ช่วยเก็บอยู่ ผมเงยหน้ามอง.. ยัยนี่มันหัวหน้าแก๊งค์ที่รังแกผมนี่หว่า
“เอ๊ะ!!?” ยัยนั่นร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเก็บกระดาษหลายแผ่นขึ้นมา ก่อนจะจ้องหน้าผมอย่างหาเรื่อง นี่กูไปทำอัลไลคุณหรอครับ??
“อาจารย์ค่ะ!! นี่มันเรียงความของจุนฮงนี่ค่ะ ทำไมมาอยู่กับยองแจ” เธอลุกขึ้นก่อนจะเดินไปวางกระดาษหลายแผ่นที่หยิบไปลงกับโต๊ะอาจารย์ ผมยิ่งงงแต๊กเข้าไปใหญ่ กระดาษเรียงความจุนฮงทำไมมาอยู่กับผมว้ะ!!!
“ยองแจ นี่เธอขโมยงานของจุนฮงหรอ?” ผมลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะของอาจารย์ สายตาของกรรมการประกวดหลายคนมองผมอย่างจับผิดและสะใจ ให้ตายเถอะ.. ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร!!
“ผมไม่ได้เอามาครับ” ผมปฏิเสธออกไปตามความจริง
“แต่มันอยู่ในกระเป๋านายนะยองแจ!!” หัวหน้าชะนียังคงยัดเยียดข้อหาให้ผมไม่เลิก ผมส่ายหน้ากับอาจารย์ ท่านก็ดูจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่หลักฐานมันคาตาขนาดนี้ จะให้ท่านช่วยผมก็คงไม่ได้
“ที่นายไปตีสนิทกับเจ้าชายเพราะตั้งใจจะขโมยผลงานสินะ”
“สมกับฉายาแม่มดเลยนะยองแจ!”
“หึ.. ถ้าเจ้าชายรู้จะว่ายังไงนะ”
“อาจารย์ค่ะ ตัดยองแจออกเลยค่ะ ทำผิดกฎขโมยกันแบบนี้หนูไม่ยอมนะค่ะ” ผมยืนฟังชะนีใส่ความผมนิ่งๆ ไม่แสดงออกอะไร จะให้ผมโวยวายได้ยังไง.. ผมไม่ใช่ชะนีแบบพวกนั้นนะ-__-“
ครืดดดดดดดด..
ประตูห้องเปิดออก ทุกสายตาหันไปมองคนที่เข้ามาใหม่ก่อนจะเบิกตากว้าง
“จุนฮง!!!”
_____________________________________________________
ขอโทษนะค่ะ ไรท์ไม่ค่อยได้เช็คคำผิดแล้วก็ไม่ได้แก้ด้วย
ชะนีเรื่องนี้ร้ายกาจจริงๆ ถ้าจุนฮงเข้าใจยองแจผิดจะทำยังไงเนี่ย-..-
ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะค่ะ มีใครอยากได้คู่อื่นนอกจากโล่แจไหม?
ความคิดเห็น