B.A.P, life in my fic

ลำดับตอนที่ #10 : [SF] LOLIPOP Three" LoJae, END

BB


 

[SF] LOLIPOP

Couple: LoJae

Rate: PG

Note: เหลือแต่เอ็นซี..นะค่ะ ถถถถถ วันนี้ยังไม่ลงนะเพราะยังแต่งไม่เสร็จเลย-3-"                                                                                                                                                                     

“เป็นไงบ้างอ้ะ^ ^” เสียงของฮิมชานเอ่ยถามทันทีที่เขาเห็นยองแจเดินเข้ามาในร้าน ยองแจเหลือบมองฮิมชานเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร เขาเดินเข้าไปหลังร้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า

“จะไม่บอกพี่หรออ ยองแจอา..-3-” ฮิมชานเดินตามมา หย่อนก้นนั่งลงบนโต๊ะข้างๆยองแจที่กำลังถอดเสื้อออก

“หุ่นดีขึ้นน้า” นิ้วยาวๆของฮิมชานจิ้มที่หน้าท้องแบนราบของยองแจจึกๆ

“เล่นอะไรของพี่เนี่ย” ยองแจตีมือฮิมชานแรงๆ พร้อมส่งสายตาดุๆไปให้ ฮิมชานได้แต่หัวเราะแฮะๆ

“ออกไปทำงานได้แล้วนะครับพี่ฮิมชาน”

“ยังไม่บอกพี่เลยนะยองแจอา-3-”

“เรื่องอะไรล่ะครับ?”

“เรื่องของเด็กคนนั้นไง”

ฉ่า... ยองแจหน้าแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เด็กคนนั้นที่ฮิมชานพูดถึงคงไม่ใช่ใครนอกจาก “ชเว จุนฮง” ฮิมชานผู้มีความสามารถในการสังเกตคนก็เห็นอาการของยองแจได้อย่างชัดเจน รอยยิ้มล้อเล่นปรากฏที่มุมปากสวย

“คึคึ โดนงาบ โดนงาบแน่” ว่าเสร็จก็เดินหัวเราะอย่างอารมณ์ดีออกไป

โดนงาบห่าอะไรเล่า พึ่งรู้จักกันจริงๆจังๆแค่สองอาทิตย์เองนะเว้ย=/////////////////=

“พี่ฮิมชานบ้า!” ยองแจตะโกนด่า พร้อมกับเดินกระทืบเท้าปึงปังออกมาอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อตั้งสติพร้อมที่จะทำงาน

กริ๊ง กริ๊ง

เสียงประตูเรียกความสนใจของยองแจและฮิมชาน ทั้งสองคนกำลังลุ้นว่าใครจะเป็นที่เข้ามาในร้านเวลานี้.. จะใช่เด็กคนนั้นไหมนะ? น่าจะใช่แหละน่า..

คนที่เปิดประตูเข้ามาเป็นผู้ชายโตสูงประมาณ180เซน ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีที่ติ ปากห้อยๆนั่นก็เซ็กซี่ใช้ได้ ยองแจถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ไม่ใช่จุนฮง..

“พี่ยองแจ”

ซะทีไหน!! ยองแจเงยหน้าขึ้นพรึ่บเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยมากๆในช่วงสองอาทิตย์นี้

“จุนฮง” เอ่ยเรียกชื่อของร่างสูงตรงหน้าเบาๆ จุนฮงพยักหน้ารับพร้อมยิ้มอย่างอารมณ์ดี

“มาได้ไง”

“เดินตามพี่ยงกุกมา” มือเรียวๆชี้ไปที่ผู้ชายปากห้อยที่เดินเข้ามาในร้านเมื่อกี้

อ้อ.. มาด้วยกันสินะ เพราะคนที่ชื่อยงกุกบังจุนฮงอยู่เขาเลยมองไม่เห็น -*-

“ใครนะ” ยองแจขมวดคิ้วมุ่นยิ่งกว่าเดิมเมื่อมองไปที่ยงกุก ไม่สิ.. ต้องบอกว่าฮิมชานต่างหาก ทำไมพี่ฮิมชานต้องลุกรี้ลุกรนเวลาพูดกับยงกุกแบบนั้นนะ

“หัวหน้าในแก๊งค์ผมอ้ะ เมื่อวานไปช่วยพี่คนสวยคนนั้นจากพวกโรคจิตมา พี่แกมาเล่าให้ผมฟังอ้ะว่าเจอคนที่ใช่ แล้วพี่แกก็เอาแต่เพ้อถึงพี่คนสวยทั้งวัน จนผมสะกิดใจรู้สึกว่าคล้ายๆกับเคยเจอ เลยลองพามาที่นี่.. ไม่นึกว่าจะใช่แฮะ” จุนฮงลูบคาง พร้อมทำหน้าเซ็งๆ

บางทีเขาก็อยากให้พี่ชายรักคุดบ้างไรบ้าง.. แต่นี่แค่วันเดียวก็ได้เจอแล้วอ้ะ ไม่เห็นเหมือนเขากับพี่ยองแจเลย

“คึคึ.. ดีออกจุนฮง พี่ตายแน่พี่ฮิมชาน เวรกรรมตามทำว้ะ” ยองแจหัวเราะอย่างมีเล่ห์นัยเหมือนฮิมชานเป๊ะ จนจุนฮงอดไม่ได้ที่จะถามออกไป

“เวรกรรมอะไร” เสียงหัวเราะสยองขวัญยังคงดังมากจากยองแจ ดูเหมือนเจ้าตัวจะสติหลุดไปไกลซะแล้ว

“เมื่อกี้พี่ฮิมชานบอกว่าฉันจะโดนนายงาบนะสิ.. คึคึ พี่ฮิมชานก็ต้องโดนงาบแน่” จุนฮงเบิกตากว้าง โดนงาบงั้นหรอ.. หึหึ

“งั้นพี่ก็ให้ผมงาบซะทีสิ”

เอ้ะ...!! ยองแจหยุดหัวเราะ หันขวับมามองหน้าจุนฮง

แย่ล่ะ เมื่อกี้พูดอะไรไปว้ะ ดูหน้าเด็กนั่นสิ.. หน้ามัน.. หน้ามัน=[]=!!

“ป้ะ ไปให้ผมงาบพี่เถอะครับ” จุนฮงเช็ดน้ำลายที่ไหลออกมาจากมุมปาก

“พวกมึงไปทำหลังร้านนะ เดี๋ยวกูกับฮิมชานทำกันหน้าร้านเอง” เสียงทุ่มต่ำมากที่น่าจะเป็นของยงกุกดังขึ้น พร้อมส่งซิกกับจุนฮงอย่างรู้กันสองคน

“ไอ้บ้า!!! ออกไปเลยนะ” ฮิมชานชี้นิ้วไปที่ประตูพร้อมไล่ยงกุกออกไป ยงกุกยิ้มเหงือกบานไม่ใส่ใจก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆฮิมชานหน้าเค้าท์เตอร์

“ทำตรงนี้ก็น่าจะเร้าใจจริงไหม?” ยงกุกเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ฮิมชานจนปลายจมูกชนกัน ยองแจมองอย่างตกใจจนลืมจุนฮงไปเลย

นี่มึงจะทำหน้าร้านจริงอ้ะ!!!!

“เราก็ไปหลังร้านเถอะครับ” จุนฮงกระซิบข้างหูยองแจก่อนจะกระชากแขนยองแจให้เดินตามเข้าไปที่ห้องพักพนักงานหลังร้าน ดันยองแจเข้าไปก่อนพร้อมเปิดประตูล็อคอย่างเรียบร้อย

 "ขอกินพี่ยองแจหน่อยนะคร้าบบบบบ"

CUTT

ANDEND.

______________________________________________________

โดนแบนอ้ะ.. ใครอยากไดเอ็นซี ทิ้งเมล เมนชั่นขอ ดูในเฟบทวิตเตอร์ @cclacl