ตอนที่ 6 : บทเพลงที่6 "ผู้โชคดี" (jackbam)
"ผู้โชคดี"
ผมชื่อแบมแบมครับเป็นคนไทยแต่ได้มาเป็นเด็กฝึกที่เกาหลีตอนนี้ผมมาอยู่เกาหลีได้ปีนึงแล้วครับต้องมาอยู่แรกๆก็จะลำบากหน่อยเพราะผมพูดภาษาเกาหลีไม่ได้เลยอังกฤษก็ได้แค่งูๆปลาๆแต่ยังดีครับที่มีเพื่อนๆรุ่นเดียวกันแล้วก็พี่ๆที่ใจดีๆคอยช่วยเหลือเขาอยู่
"แบมยูคมาแล้ววววววว"นี้ยูคยอมครับเพื่อสนิทที่สุดของผมเลยเรานอนห้องเดียวกันกินข้าวด้วยกับคยูคเป็นคนที่รู้ความลับของผม
"แบมวันนี้พี่เจบีมาซ้อมด้วยเราไปดูกันไหม"
"ไปสิ"นั้นและครับคือความลับของผมผมเเอบชอบพี่เจบีครับตั้งแต่ตอนที่พี่เขายังเป็นเด็กฝึกแล้วตอนนี้พี่เขาก็ได้เดบิวต์ในนามเจเจโปรเจ็คแล้วหละครับ
"แบมเราดูพี่เขาซ้อมเราไปซ้อมกันบ้างดีกว่าเราจะได้เดบิวต์เหมือนพี่เขาไง"
"อื่มไปกันเถอะ"
ห้องซ้อม
"แบมเป็นอะไรทำไมดูหงอยๆไป"
"ยูคพี่เจบีกับพี่จินยองเขาดูสนิทกันมากเลยเนอะ
"ก็เขาเดบิวต์ด้วยกันคงเป็นธรรมดาแหละหน่าอย่าคิดมากเลยเรามาพยายามกันดีกว่าถึงตอนนี้พี่เจบีจะยังไม่รู้จักแบมแต่พอเราได้เดบิวต์กันแล้วพี่เขาจะได้รู้จักแบมไง"
"อื่มเรามาพยายามด้วยกันนะ^^"
ห้องประธาน
"ประธานเรียงผมกับพี่เจบีมามีอะไรหรอครับ"
"คืออย่างงี้นะฉันอยากให้พวกนายกลับไปเป็นเด็กฝึกใหม่"
"ประธานหมายความว่าไง"
"ใจเย็นเจบีฟังประธานก่อน"
"ฉันจะให้พวกนายกลับไปเป็นเด็กฝึกใหม่แล้วจะให้พวกนายเดบิวต์เป็นบอยแบรนด์"
"ผมไม่เข้าใจ"
"ตอนนี้บอยแบรนด์กำลังเป็นที่นิยมฉันอยากจะให้พวกนายสองคนอยู่ในโปรเจ็คนี้แล้วจะหาคนเข้ามาเพิ่มโดยจะมีการแข่งขัน"
"ยังไงผมก็ห้ามอะไรคุณไม่ได้หรอกตามใจก็แล้วกัน"
หนึ่งอาทิตย์ถัดไป
!!!ประกาศวันนี้เวลา14:00น.ให้เด็กฝึกทุกคนมาประชุมพร้อมกันที่ห้องซ้อม4!!!
"ยูคได้ยินประกาศไหม"
"ได้ยินสิๆ"
"เขาจะเรียกพวกเราไปทำอะไรกันอะ"
"ไม่รู้สิหรือว่ามิคนจะได้เดบิวต์!!!"
"ตื่นเต้นจัง"
"ไปซ้อมกันเถอะแบมบ่ายสองเราจะได้เตรียมตัว"
14:00น.
"ยูคแบมตื่นเต้น"
"เราก็ตื่นเต้นนั้นประธานเข้ามาแล้ว"
"พี่เจบีกับพี่จินยองมาด้วยเขามาทำอะไรกัน???"
"เราก็ไม่รู้รอฟังกัน"
"ทุกๆคนมากันพร้อมแล้วใช่ไหมวันนี้ฉันมีข่าวดีมาบอกกับพวกนายทุกคนคือฉันจะคัดเลือกคนที่จะเดบิวต์เข้ามาเป็นบอยแบรนด์"
"......"
"โดยจะได้มาอยู่ร่วมวงกับเจเจโปรเจคในนามใหม่"ตอนนี้เด็กฝึกทุกคนก็ต่างคุยกันด้วยความตื่นเต้น
"ฟังฉันก่อนอย่าพึ่งคุยฉันจะให้พวกนายทำการแข่งขันกันโดยจะแข่งกันด้วยกัน2รอบฉันจะเลือก4คนจากพวกนายทั้งหมดโดยฉันจะเป็นคนให้คะแนนและจะให้เจบีกับจินยองกลับไปฝึกกับพวกนายด้วยแล้วก็จะให้เขาให้คะแนนพวกนายด้วยทุกคนเข้าใจใช่ไหม"
"เข้าใจครับ"
"ฉันจะให้พวกนายจับฉลากดูแลกันด้วยให้พวกนายช่วยกันดูแลกันและกันแต่จะไม่มีผลต่อคะแนนคะแนนจะมีผลก็ต่อเมื่อการจับฉลากเต้นคู่รอบแรกโดยเจบีกับจินยองจะลงด้วยเพื่อการให้คะแนนวันนี้ก็มีแค่นี้แหละไปจับฉลากกันได้"
ห้องนอนของยูคกับแบม
"โห้ยตื่นเต้นมากๆเลย"
"ยูคแบมไม่มั่นใจเลยทั้งยูคแล้วก็พี่ๆแต่ละคนก็เก่งกันมากๆด้วย"
"อย่ากังวลไปเลยเราต้องได้เดบิวต์ด้วยกันถ้าแบมไม่ได้ยูคก็จะอยู่กับแบม"
"ขอบใจนะยูคตอนจับฉลากยูคได้คู่ใครงั้นหรอเสียดายจังเราไม่ได้คู่กัน"
"เราได้คู่พี่ยองแจเราเคยคุยกับพี่เขานะใจดีมากๆเลยแบมหละ"
"เราได้คู่กับพี่แจ็คสันเราไม่เคยคุยกับพี่เขาเลยไม่รู้ว่าพี่เขาจะเป็นคนยังไงจะใจดีกับเรารึป่าว"
"อย่ากังวลไปเลยพรุ่งนี้ก็ได้เจอพี่เขาแล้วหนิ"
"นั้นสิพรุ่งนี้เราต้องแยกกันซ้อมครั้งแรกด้วยขอให้พี่เขาใจดีกับเราเถอะนะ"
ห้องนอนของเเจ็คสันกับมาร์ค
"เป็นอะไรแจ็คสันกังวลหรอ"
"ก็ป่าวพี่แค่คิดว่าผมจะเข้ากับน้องได้ไหม"
"แบมแบมหนะหรอน้องน่ารักนะนิสัยดีด้วยตอนน้องมาเกาหลีใหม่ๆฉันก็เป็นคนดูแลน้องไม่ต้องกังวลหรอก"
"นั้นสิครับ"
"ฉันก็เคยเห็นนายเคยจะเข้าไปคุยกับน้องบ่อยๆนิแต่ก็ไม่เคนจะเข้าไปสักที"
"ผมเห็นว่าน้องน่ารักดีก็อยากจะไปเล่นกับน้องหนะแต่ก็ไม่กล้าจะเข้าไป"
"งั้นตอนนี้ก็เป็นโอกาสของนายที่จะได้ดูแลน้องแล้วงั้นก็ดูแลน้องให้ดีหละ"
"ครับ"
ตอนเช้า
แบมแบมมาห้องซ้อมก่อนเวลาที่พี่เเจ็คสันได้นัดกับเขาเอาไว้เพราะว่าจะได้มาซ้อมก่อนเขาไม่อยากจะเป็นตัวถ่วงของใครไม่อยาให้พี่เเจ็คสันต้องเหนื่อยที่จะมาสอนเขาพี่แจ็คสันจะได้ซ้อมในส่วนของตัวเองให้เต็มที่
"ขยันแต่เช้าเลยนะ"แจ็คสันยืนมองแบมแบมมานานแล้วพอเพลงจบเลยเดินเข้ามา
"สวัสดีครับพี่แจ็คสัน"
"สวัสดีขยันแบบนี้นายต้องได้เดแน่ๆ"
"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับแบมยังเต้นได้ไม่ดีเลย"
"ที่พี่เห็นก็เก่งแล้วหนิตอนที่พี่อายุเท่านายพี่ยังไม่ได้ขนาดนั้นเลยอะนี้น้ำพี่ซื้อมาเผื่อ"
"ขอบคุณครับ"
"ไม่เป็นไรตอจากนี้พี่ยังต้องดูแลนายอีกนานไม่ต้องเกรงใจหรอกมาเรามาซ้อมกัน"
"ครับ"
ตอนเย็น
"วันนี้นายทำได้ดีมากเลย"แจ็คสันขยีหัวแบม
"ขอบคุณครับพี่แจ็คสันก็เต้นเก่งมากๆเลยเหมือนกัน:)"
"เออแบมพี่ขอไลน์แบมไว้หน่อยได้ไหมเผื่อไว้ติดต่อกัน"
"ได้สิครับ:)"
"กลับห้องกัน"
"ครับวันนี้ขอบคุณพี่แจ็คมากนะครับพี่เเจ็คสอนผมหลายอย่างเลย"
"ไม่เป็นไรพี่เต็มใจไปพักผ่อนเถอะพรุ่งนี้เจอกัน"
"ครับ:)"
ห้องนอนแบมแบม
"กลับมาแล้วหรอแบม"
"อืมกลับมาแล้วหละ:)"
"เป็นไงพี่เเจ็คเป็นไงบ้างใจดีรึป่าว"
"พี่แจ็คสันใจดีมากๆเลยหละยูคสอนอะไรเราตั้งหลายอย่างเลย"
"งั้นหรอดีแล้วหละฉันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"
"แล้วพี่ยองแจหละเป็นไงบ้าง"
"พี่เขาก็ดีนะเสียงเพราะมากเลยแต่พี่เขาเต้นไม่แข็งหนะก็ผลัดกันช่วยผลัดกันส่อน"
"ดีจังเราให้พี่แจ็คสอนอยู่ฝ่ายเดียวเลยอะ"
"แบมก็เก่งแล้วหน่าอย่าคิดมากๆ"
"อื่มๆขอบใจนะ"
ห้องนอนของแจ็คสัน
"ดูหน้านายไม่กังวลแล้วหนิ"
"ก็ครับน้องนิสัยดีมาก"
"เห็นไหมหละใครอยู่กับแบมก็หลงรักทั้งนั้น"
"นั้นสินะครับ"ขนาดตอนที่ผมยังไม่ได้ดูแลน้องผมยังหลงรักความไร้เดียงสาของน้องเลยแต่ก็ไมากล้าเข้าไปได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ
"เออว่าแต่แบมแบมเขาพัฒนาไปถึงไหนแล้วหละฉันก็ไม่ได้ไปดูตอนเขาซ้อมมานานแล้ว"
"น้องเต้นเก่งนะครับแต่เหมือนจะไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง"
"อืมยังเหมือนเดิมเลยสินะขี้กังวลอยู่ตลอกเวลา"
"งั้นหรอครับ"
"เด็กคนนั้นหนะเห็นร่าเริงอยู่ตลอดเวลาแต่ขี้กังวลมากคงเพราะมาอยู่ในที่ไกลบ้านคนเดียวด้วยหละมั้งเด็กตัวเล็กๆคนเดียวนายก็ดูแลน้องให้ดีด้วยหละ"
"ครับ"ผมจะดูแลให้ดีที่สุดเลยหละ:)
Line
เเจ็คสัน:แบมแบมนอนรึยัง
แบมแบม:โอ๊ะพี่เเจ็คสันผมกำลังจะนอนพอดีเลยครับ
แจ็คสัน:จะนอนแล้วหรอพี่ทักมากวนรึป่าว
แบมแบม:ไม่เลยครับแบมก็ยังไม่ค่อยง่วงสักเท่าไหร่ว่าแต่พี่แจ็คสันทักมามีอะไรรึป่าวครับ
แจ็คสัน:ไม่มีอะไรหรอกพี่แค่เบื่อๆอยากหาคนคุยเป็นเพื่อนหนะคุยได้รึป่าว
แบมแบม:คุยได้ครับคุยได้แต่แบมชวนคุยไม่เก่งนะ
แจ็คสัน:ไม่เป็นไรพี่ชวนคุยเอง
แบมแบม:โคเคครับ^^
แจ็คสัน:แบมพี่ถามอะไรหน่อยสิ
แบมแบม:ครับ
แจ็คสัน:มาอยู่ที่นี้คนเดียวไม่เหงาหรอ
แบมแบม:ก็เหงาช่วงแรกๆครับแต่ตอนนี้ไม่เหงาแล้ว
แบมแบม:แบมมีพี่ๆมีเพื่อนๆมียูคยอมแล้วก็ตอนนี้มีพี่แจ็คสันเพิ่มมาอีกคนนึงด้วย
(ตึกตักตึกตัก)
แบมแบม:พี่แจ็ครับ
แบมแบม:นอนแล้วหรอครับ
แบมแบม:งั้นฝันดีนะครับ
ร้ายกาจจริงๆแค่คำพูดของเด็กไร้เดียงสาคนนึงทำผมใจสันได้ขนาดนี้เลยงั้นหรอเห้อนี้แค่ได้คุยกันวันแรกผมก็เป็นขนาดนี้แล้วถ้านานกว่านี้ผมจะเป็นยังไงนะ
ห้องซ้อม
"มาแล้วหรอครับพี่แจ็คสัน"
"วันนี้มาแต่เช้าอีกแล้วนะ"
"ครับอยากจะซ้อมที่พี่สอนเมื่อวานว่าแต่เมื่อคืนพี่แจ็คสันหายไปเลยนะครับ"
"อะอ๋อพี่เพลอหลับหนะสงสัยจะเหนื่อยซ้อมถึงไหนแล้วหละไหนลองดูหน่อยสิ"
"ครับ"
"ทำได้ดีแล้วหนิวันนี้เรามาเริ่มท่าไหมกัน"
"โอเคครับ"
"ทำอย่างนี้นะสลับขาแบบนี้"แจ็คนสันสอนแบมแบมเต้น
"อย่างนี้หรอครับ"
"ไม่ใช่ๆแบบนี้ๆระวังขาพันกันด้วยนะ
"โอ๊ะ"พูดไม่ทะนขาดคำแบมแบมก็สะดุดขาของตัวเองแต่เเจ็คสันจับเอวของแบมแบมไว้ทัน
"ตึกตักตึกตัก"
"ตึกตักตึกตัก"เสียงหัวใจของทั้งสองดังขึ้นมา
"อะเออขอบคุณครับ-///-"
"ไม่เป็นไรๆ-///-"
"เกือบจะล่มแล้ว"
"พักก่อนก็ได้นะค่อยมาต่อกันนี้ก็เที่ยวแล้วกินข้าวกันพี่ซื้อข้าวกล่องมาเผื่อด้วย"
"ขอบคุณครับ"
"กินเยอะๆนะรู้ไหมเมื่อกี้ไม่เจอเนื้อเลย"
"???"
"เอวนายหนะบางยิ่งกว่าผู้หญิงอีกมั้ง"
"อ๋อครับ-///-"
"ครับแล้วก็กินซะ"แจ็คสันขยี้ผมแบม
"พี่แจ็คครับคือว่าแบมมีอะไรจะถาม"
"มีอะไรว่ามาซิ"
"พี่แจ็คมีคนที่พี่ชอบแต่ไม่กล้าเข้าหาไหมครับ"
"......"
"อะเออถ้าตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ"
"ตอบได้ๆ ก็มี"
"จริงหรอครับเขาเป็นคนยังไงหรอเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ"
"ตอนพี่เจอเขาครั้งแรกพี่ก็รู้สึกเอ็นดูเขามากๆเลยเขาเป็นเด็กตัวเล็กน่ารักใครๆก็ต่างเอ็นดูพี่ก็ได้แต่แอบดูเขาอยู่ห่างๆไม่กล้าเข้าใกล้เขาหรอกนะ"
"แล้วตอนนี้หละครับพี่ได้คุยกับเขารึยัง"
"ได้คุยแล้วหละ"
"จริงหรอครับ(ทำไงถึงผมจะมีความกล้าแบบพี่บ้าง)"ประโยคสุดท้ายแบมแบมพูดกับตัวเองแต่ด้วยความเงียบของห้องก็ทำให้แจ็คสันได้ยิน
"จริงๆพี่ก็ไม่ได้กล้าอะไรหรอกนะแค่มันมีสถานการณ์จำเป็นที่จะต้องอยู่ใกล้เขาหนะตอนนี้พี่ก็ยังไม่กล้าที่จะพูดความในใจของพี่เลย"
"แต่ก็ดีนะครับที่พี่ได้อยู่ใกล้กับเขาแล้วสักวันพี่คงได้บอก"
"นั้นสินะแล้วเราหละถามพี่ทำไมหรอหรือว่าจะมีคนที่ชอบแล้ว"
"อะเออปะป่าวครับผมแค่อยากจะรู้"
"555งั้นหรอๆเชื่อก็ได้ๆรีบกินข้าวเร็วจะได้ซ้อมต่อ"
"แหะๆครับๆ"
เมื่อทั้งสองผักผ่อนและกินข้าวกันเสร็จก็กลับไปซ้อมกันต่อจนถึงตอยเย็น
"วันนี้เราพอกันแค่นี้เถอะเออแบมพี่ได้ข่าวมาว่าอาทิตย์หน้าเขาจะให้เจบีกับจินยองแยกกันประเมิณ"
"งันหรอครับ!!!"
"อื่มแต่เขาจะสุ่มมากันนะงั้นตั้งแต่พรุ่งนี้เรามาเต็มที่กันเถอะนะ"
"ครับ:)"
ทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมานั้นทั้งสองคนต้งใจซ้อมกันมากๆแบมแบมพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่เขาจะได้ทำตามความฝันของเขาและเพื่อจะได้อยู่ใกล้กับคนที่เขาชอบ ตอนนี้แจ็คสันรู้สึกว่าความรู้สึกที่เขามีต่อแบมแบมเริ่มมากขึ้นทุกวันๆยิ่งได้อยู่ใกล้ากับแบมยิ่งรู้สึกรู้สึกมากจนกลัวจะผิดหวัง
"ถ้าเต้นได้แค่นั้นอย่าหวังว่าจะได้เดบิวต์เลยเลย"
ท้้งสองคนหยุดเต้น
"พี่เจบี!!!"
"เจบี"
"กูไม่ได้หมายถึงมึงนะเเจ็คกูหมายถึงเด็กคนนั้นหนะชื่ออะไรนะ"
"แบมแบมครับ"
"เออใช่แบมแบมถ้านายเต้นได้แค่นั้นก็อย่าหวังนายซ้อมกับแจ็คสันนายไม่สังเกตบ้างหรอว่าท่าเต้นของนายมันไม่แข็งแรงเลย"
"แรงไปป่าววะมึงมาพูดตัดกำลังใจแบบนี้น้องมันก็พยายามอยู่ทุกวัน"
"ความพยายามหนะทุกคนก็มีเหมือนกันหมดคนเก่งๆกว่าน้องมันก็มีอยู่เยอะไอยูคเด็กที่อายุเท่ากับมันก็เต้นดีกว่ามันเป็นไหนๆ"
"แบบนี้มันมากไปแล้วนะเว้ยอย่านึกว่ามึงได้เดแล้วจะพูดอะไรก็ได้"
"พี่แจ็คสันครับพี่เจบีพูดถูกแล้วหละครับถ้าผมยังเต้นได้เเค่นี้ก็คงไม่ได้เดบิวต์หรอก"
"เห็นไหมเด็กมันยังรู้เลยกูไปหละต้องไปดูคู่อื่นซ้อมต่อ"
"ไม่เป็นไรใช่ไหมแบม"
"ครับ"
"ยังมีเวลาเรามาสู้ด้วยกันนะ"้
!!!ประกาศการแข่งขันรอบแรกจะจัดในเดือนหน้าขอให้เด็กฝึกทุกคนฝึกกันอย่าเต็มที่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันในครั้งนี้ด้วย!!!
ทั้งสองคนซ้อมกันอย่างหนักแจ็คสันเห็นความพัฒนาของเเบมเเบมเป็นเด็กที่มีพัฒนาการเร็วมากเขาสอนท่าไหนคนตัวเล็กก็จำได้ทั้งหมดแต่ขาดอยู่อย่างเดียวคือความมั่นใจมันเลยทำให้ท่าเต้นที่แบมเต้นออกมาดูไม่แข็งแรง
"พรุ่งนี้ก็ต้องแข่งแล้วอะแบมไม่มั่นใจเลยพี่แจ็คสัน"
"พี่เชื่อว่าแบมต้องทำได้แน่นอนแบมแค่ต้องมันใจมันจะได้ออกมาดีไง"
"แบมจะพยายามครับ"
วันแข่งรอบแรก
และแล้ววันแข่งขันเพื่อจะเดบิวต์รอบแรกก็มาถึงเด็กฝึกทุกคนที่ตั้งใจจะเดบิวต์ก็ได้เข้ามาพร้อมกันในห้องซ้อมที่จัดการแข่งขัน
"เอาหละทุกคนพร้อมแล้วนะคนแรกเริ่มได้เลย"
เมื่อทุกคนเต้นกันครบแล้วประธานก็ได้ให้ทุกคนไปพักกันก่อนแล้วค่อยมาฟังลำดับคะแนนกันตอนบ่าย แบมแบมกับยูคก็เดินออกไปจากห้องทันทีโดยที่ไม่รู้ตัวว่าแบมทำโทรศัพท์ตกเอาไว้
"เดี๋ยวแบมอะอ่าวค่อยคือก็แล้วกันขอเสียมารยาทหน่อนนะแบม"
แจ็คสันเปิดแกลลอรี่โทรศัพท์ของแบมดูกะจะดูรูปที่น้องถ่ายไว้แต่ปรากฎว่าในคลังรูปภาพในโทรศัพของแบมแบมจะมีแต่รูปของเจบีทั้งรูปบนเวที แล้วก็รูปถ่ายตอนเจบีซ้อมเต้น ทำให้แจ็คสันสงสัยอะไรบางอย่าเลยลองเปิดไดอารี่ในโทรศัพท์ดูทำให้เขารู้ว่าที่เขาสงสัยในโทรศัพท์มันคือความจริงแบมแบมชอบเจบีแล้วก็ชอบมานานมากนานพอๆกับที่เขาชอบน้อง เหตุผลที่น้องอากจะเดบิวต์ก็เพื่อเจบี นี้สินะเหตุผลที่น้องถามผมในวันนั้นคนที่ชอบแต่ไม่กล้าเข้าหางั้นหรอ
"ยูคแบมตื่นเต้นมากเลยอะกลัวคะแนนจะออกมาไม่ดี"
"ไม่ต้องห่วงน่าแบมทำได้เชื่อเราสิ"
"งื่อยูคแต่แบมเต้นพลาดด้วยนะ"
"ฉันบอกนายแล้วใช่ไหมว่าทำได้แค่นั้นไม่มีทางได้เดบิวต์หรอก"
"พี่เจบี"
"สวัสดีครับ"
"แบมทำเท่าที่แบมทำได้แล้ว"
"งั้นนายก็ไม่ต้องหวังอะไรทั้งนั้น"เจบีพูดเสร็จก็เดินออกไป
"ไม่เป็นไรใช่ไหมแบม"
"อื่มแบมโอเค"
"อ้าวพี่แจ็คสันสวัสดีครับเมื่อกี้พี่สุดยอดมากเลยมาหาแบมหรอ"
"สวัสดี"ยื่นโทรศัพท์ให้แบม
"ขอบคุณครับ"
"เออยูคเดี๋ยวเขาจะประกาศผลแล้วนะ"แจ็คสันพูดเสร็จแล้วเดินกลับเข้าห้อง
"มีไรกันรึป่าวทำไมพี่เขาไม่คุยกับแบม"
"ไม่มีอะไรนะพี่เขาอาจจะเหนื่อยรึป่าว"มองตามหลังเเจ็คสัน
"เอาหละครับผมจะปรกาศเลยละกันคะแนนของรอบนี้มีทั้งหมด50คะแนนทุกคนคงจะรู้นะครับว่าสี่อันดับแรกจะมีสิทธิ์ที่จะได้เดบิวต์มากกว่าคนอื่นแต่ก็ใช่ว่าจะเป็นแบบนั้นเสมอไปนะคะแนนสามารถเลื่อนขึ้นตลอดเวลาเจบีจะเป็นคนประกาศชื่อ"
"คนแรกได้คะแนน47คะแนน มาร์ค ต้วน"ทุกคนต่างปรบมือเสียงดังด้วยความยินดี
"โหแบมดูพี่มาร์คสิได้เกือบเต็มเลย"
"อืม"แบมไม่ได้มองไปที่มาร์คแต่มองไปที่เเจ็คสัน
"คนที่สองคะแนน45คะแนน หวัง แจ็คสัน"เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้งแจ็คสันหันมามองที่แบมแบมจึงยกนิ้วให้แต่แจ็คสันก็หันหน้ากลับทำเป็นไม่สนใจ
แบมแบมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีพี่แจ็คสันสันไม่เคยเป็นแบบนี้พี่แจ็คสันไม่เคยเมินเขา
"คนที่สาม40คะแนน คิม ยูคยอม"
"เห้ยชื่อเราหนิแบม"
"ใช่จริงด้วยดีใจด้วยนะยูค"
"เดี๋ยวต้องเป็นชื่อแบมแน่ๆ"
"คนที่4คะแนน36คะแนน ยองเค"เสียบปรบมือดังขึ้นอีกครั้ง
"เห้ยไม่เป็นไรนะแบมประธานบอกไว้ว่าคะแนนเปลี่ยนได้ตลอดเวลา"
"อื่มเราไม่เป็นไร"
"คนที่คะแนน35คะแนน ชเว ยองแจ"
"คนที่หกคะแนน34.5คะแนน กันต์พิมุกต์ ภูวกุล"
"เอาหละทุกคนประกาศแคะแนนครบแล้วนะทุกคนเก่งมากๆคนที่ได้คะแนนดีแล้วอย่าลืมนะว่ามันมีโอกาศที่จะเปลี่ยนได้ตลอดเวลาแล้วคนที่ได้คะแแนนน้อยอย่าพึ่ท้อใจไปนะรอบหน้ายังมีพยายามเข้ารอบหน้าจะเป็นแข่งขันตามความถนัดใครถนัดร้องเพลงก็ร้อง ใครถนัดเต้นก็เต้น ใครถนัดแรพก็แรพ มีเวลาให้พวกนาย1อาทิตย์และจะมีกรรมการพิเศษโอเคเเยกย้ายได้"
แบมแบมฟังไปคอตกไปเพราะเขาไม่มั่นใจอะไรสักอย่างเลยที่มั่นใจที่สุดก็คือการเต้นแต่การเต้นของเขามันก็ยังไม่ดีเท่าคนอื่น
เมื่อประกาศเสร็จแล้วทุกคนก็กลับห้องกันไปพักผ่อนแจ็คสันมองแบมแบมอย่างเป็นห่วงแต่ก็เดินออกไป
"เก่งขั้นเยอะแล้วนะแบมแบม"
"ขอบคุณครับพี่มาร์คแต่มันยังไม่พอมันยังดีไม่พอ"
"ไม่เป็นไรหรอกน่ายังมีอีกรอบนึงหนิสู้ๆทำให้เต็มที่ทุกคนจะต้องเห็นว่าแบมทำได้"
"ใช่แบมทำดีแล้วยูคจะอยู่ตรงนี้กับแบมตลอดเราต้องได้เดด้วยกันสิสัญญากันไว้แล้วนะ"
"อื่มขอบใจมากนะยูค เออพี่มาร์ครับพี่เป็นรูมเมทกับพี่แจ็คสันใช่ไหมครับ"
"อื่มใช่ทำไมหรอ"
"พี่เเจ็คสันเขามีเรื่องเครียดอะไรรึป่าวครับวันนี้พี่เขาดูแปลกไป"
"ก็ไม่นะ"
"งั้นหรอครับ"
"ไว้พี่จะถามให้ก็แล้วกันพี่ไปนะ"
"ขอบคุณครับ"
ห้องของแจ็คสัน
"แจ็คสันคะแนนของวันนี้ก็ดีหนิจะไม่ดีใจหน่อยหรอวะ"
"ก็ดีใจครับ"
"หรอ เออมึงวันนี้มึงไม่ได้คุยกับแบมเลยหรอวะน้องดูเป็นห่วงมึงมากเลย"
"ผมมีอะไรให้คิดนิดหน่อยหนะครับ"
ที่ห้องของแบมแบม
"แบมแบมนายยังคิดมากเรื่องคะแนนอยู่หรอไม่ต้องคิดมาหน่ายังไงก็ยังมีอีกรอบ"
"ป่าวเราไม่ได้คิดเรื่องนั้นแล้ว"
"อ่าวแล้วเรื่องอะไรอีกหละ"
"พี่แจ็คสันหนะปรกติพี่เขาไม่เคยจะเป็นแบบนี้เลยนะพี่เขาใจดีกับเรามากๆให้กำลังใจเราตลอดแต่วันนี้เขาดูแปลกไป"
"อ๋อนึกว่าเรื่องอะไรนายบอกเองหนิพี่เขาเหนื่อยไม่ใช่หรอ"
"ก็คงงั้นแหละมั้ง"
"นี้ถ้าเราไม่รู้ว่าแบมแอบชอบพี่เจบีอยู่เราจะคิดว่าแบมชอบพี่แจ็คสันแล้วนะ"
"อะไม่ใช่นะเราจะนอนแล้วปิดไฟด้วยo///o"
"อะไรกันเราแค่พูเล่นแต่ดังเขินจริง????"
หลังจากวันนั้นมาแบมแบมก็มาซ้อมเป็นปรกติทุกวันแต่ก็ไร้วี่แววของแจ็คสันมันเป็นแบบนี้มาหนึ่งอาทิตย์แล้วแบมแบมไม่เข้าใจว่าเจ็คสันเป็นอะไรเขาทำอะไรผิดไปงั้นหรอไลน์ไปแจ็คสันก็ไม่ตอบเดินผ่านก็ไม่ทักทายเมื่อเริ่มฟุ่งซ่านแบมแบมเลยพักแล้วเดินไปกดน้ำ
"อะโอ้ย ขอโทษครับพี่เจบี"แบมแบมล้ม
"นี้แบมแบมถ้านนายมีเวลามาเดินชนคนอื่นแบบนี้ก็กลับไปซ่อมท่าเต้นของนายให้ดีถ้าคะแนนของนายคราวนี้มันไม่ถึงหละก็อย่าหวังเลยนะว่าจะได้เดบิวต์หนะฉันไม่ชอบคนแบบนายเลยทั้งอ่อนแอ ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ถ้านายยังเป็นแบบนี้อยู่อย่าหวังว่าฉันจะยอมรับแต่ถ้านายทำให้ฉันเห็นได้ว่านายทำได้ฉันก็จะยอมรับ"เดินออกไป
แจ็คสันผ่านมาเห็นเหตุการณ์พอดีเขาอยากจะเข้าไปปลอบแต่ก็ได้แต่ห้ามใจเอาไว้แล้วเดินผ่านไป ในตอนที่เจบีเดินผ่านตัวแบมแบมไปแบมแบมยังไม่เจ็บเท่าตอนที่เเจ็คสันเดินผ่านเขาไปเลยปรกติพี่แจ็คสันจะต้องให้กำลังใจเขาแล้วบอกว่าไม่เป็นไรแต่ตอนนี้มันไม่มีคำคำนั้น หรือพี่เเจ็คสันกำลังทดสอบความเข้มแข็งของเขาอยู่ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงอ่อนแอมากๆอย่างที่พี่เจบีพูด
"อ่าวแบมแบมวันนี้กลับก้องเร็วจังเลย"
"ฮึก"
"เห้ยแบมเป็นอะไรร้องไห้ทำไมใครทำอะไรแบม"
"ยูคฮึกเราเจ็บจังเลยเรารู้สึกเจ็บพี่เขาไม่สนใจเราเลยไม่สนเลย"
"พี่เจบีงั้นหรอปรกติพี่เขาก็ไม่คอยคุยกับแบมหนิ"
"ไม่ใช่ยูคฮึกไม่ใช่พี่เจบี"
"แล้วเป็นใครแบมไม่ได้ชอบพี่เจบีแล้วงั้นหรอ"
"ฮึกเราไม่รู้ แต่พอพี่แจ็คสันไม่สนใจเราเจ็บมากเลย"
"เราว่าแบมถามตัวเองก่อนนะว่าแบมรู้สึกยังไงยังชอบพี่เจบีอยู่รึป่าวหรือว่าแบมชอบพี่แจ็คสันถ้าแบมรู้แล้วแบมจะรู้เองพักผ่อนเถอนะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะปวดหัวเอา"
ห้องของแจ็คสัน
"แจ็คมึงโกรธอะไรแบมรึป่าว"
"ป่าว"
"แล้วทำไมมึงไม่คุยกับน้อง ไม่ตอบน้อง ไม่ไปซ้อมกับน้องถ้ามึงไม่อยากดูแลน้องแล้วบอกกูนี่เดี๋ยวมาสลับคู่กับกูมึงจะได้กลับไปซ้อมด้วย"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะพี่"
"ไม่ใช่แล้วยังไงวันนี้กูเห็นน้องร้องไห้"
"เขาคงไม่ได้ร้องไห้เพราะผมหรอก"
"ไม่ใช่ง้้นหรอไอยูคมันพึ่งทักมาถามกูว่ามึงทำอะไรเพื่อนมันทำไมเพื่อนมันถึงร้องไห้ถ้ามึงไม่เชื่อก็เอาไปดูพอดูเสร็จแล้วก็คิดซะแล้วพรุ่งนี้มึงกลับไปซ้อมเหมือนเดิมด้วยเข้าใจที่พูดใช่ไหม"
"ครับ"
"ถ้าชอบน้องก็แค่บอกไม่ใช่เงียบแบบนี้ แบบนี้ใครมันจะไปรู้"
"พี่รู้"
"กูไม่ใช่แบมแบมนะที่จะไม่รู้มึงหนะดูออกง่ายนะรู้ตัวไหม"
ห้องซ้อม
"มาแต่เช้าอีกแล้วนะ"
"พี่แจ็คสัน!!!"
"ตกใจขนาดนั้นเลยหรอทีเห็นพี่"
"ก็พี่หายไปเป็นอาทิตย์"
"ขอโทษนะที่หายไปซ้อมคนเดีนวเหนื่อยไหม"
"นิดหน่อยครับแต่ไม่สนุกเหมือนกับตอนที่พี่อยู่ด้วยเลย"
"พี่ขอโทษนะ"
"ไม่ต้องขอโทษแบมหรอกครับพี่ก็มาแล้วนี่มาซ้อมกันดีกว่า"
"อ่าวแจ็คสันนายมาซ้อมแล้วงั้นหรอเห็นหายปล่อยให้ไอเด็กนี่มันซ้อมคนเดียวเป็นอาทิตย์อย่างนี้อาจจะอดเดคู่เลยก็ได้นะ"
"เจบี"
"คะแนนของนายน่าจะตกลงไปเยอะเผื่อใจไว้บ้างก็ดีนะ"พูดจบก็เดินออกไป
"พี่แจ็คไม่เป็นไรใช่ไหมครับ"
"อืมพี่ไม่เป็นไรหรอกเราหละถูกเขาว่าแบบนั้นมาตลอดโอเคใช่ไหม"
"แบมไม่สนแล้วหละครับแบมจะพยายามเท่าที่แบมจะทำได้เรามาสู้ดวยกันนะพี่แจ็คสันแบมจะพยายามแบมอยากจะได้เดบิวต์ไปกับพี่นะ:)"
แบมอยากจะเดบิวต์กับเดบิวต์กับเขางั้นหรอ ไม่ใช่ว่าแบมอยากจะเดบิวต์กับเจบีหรอ หรือน้องแค่พูดปลอบใจเราถ้าอย่างงั้นมันก็คงจะได้ผลเพราะมันเป็นคำปลอบใจที่ดี
ที่แบมบอกกับแจ็คสันไปนั้นเป็นความรู้สึกจริงๆของแบมเขาลองไปทบทวนตามที่ยูคได้บอกตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้รู้สึกชอบเจบีเหมือนเมื่อก่อนแล้วมันเหลืออยู่แค่ความชื่นชม แต่กับพี่แจ็คสันพอเขาคิดว่าจะไม่ได้คุยกับพี่แจ็คสันอีกแล้วมันก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกับจะร้องไห้เขาว่าเขาคงจะชอบพี่แจ็คสันไปแล้วจริงๆ
ห้องของแจ็คสัน
"กลับมาแล้วหรอ"
"ครับ"
"อารมณ์ดีแล้วหนิ"
"ก็ดีขึ้นแล้วครับ"
"แล้วมึงได้บอกน้องยังที่มึงชอบน้องหนะ"
"ยังเลยครับผมไม่กล้า"
"แล้วมึงจะกล้าตอนไหนวะต้องรอให้น้องมีแฟนก่อนรึไงบอกไว้ก่อนเลยนะคนที่ชอบน้องก็เยอะแยะ
"ถ้าผมได้เดบิตว์กับน้องผมก็คงจะบอก"
"คุยกับมึงแล้วอารมณ์เสียหวะไปอาบน้ำดีกว่า"
ห้องของแบมแบม
"วันนี้เป็นไงบ้างสีหน้าดีขึ้นแล้วหนิ"
"พี่แจ็คสันกลับมาซ้อมแล้วหนะเขากลับมาคุยกับเราแล้วนะ"
"งั้นหรอดีแล้วๆ"
"ยูคแบมลองไปคิดดูแล้วหละเราว่าเราชอบพี่แจ็คสัน"
"หึรู้ตัวซะทีนะแบมรู้ตัวไหมตั้งแต่ที่แบมรู้จักกับพี่แจ็คสันหนะแบมก็พูดถึงแต่พี่แจ็คสันไม่เคยพูดถึงพี่เจบีอีกเลย"
"งั้นหรอเราไม่รู้ตัวเลย"
"ตอนนี้ก้รู้แล้วนี้แบมควรบอกพี่เขานะถึงอาจจะไม่สมหวังแต่ก็ได้บอก"
"อื่มถ้าเราได้เดบิวต์กับพี่เขาเราก็จะบอก"
และแล้วก็ถึงวันแข่งขันรอบที่สองวันนี้มีกรรมการพิเศษมาซึ่งมันทำให้เด็กฝึกหลายๆคนตื่นเต้นมากๆเพราะคนที่มานั้นคือคุณหยางประธานบริษัทYG
"เอาหละทุกคนวันนี้เป็นรอบสุดท้ายแล้วก็คะแนนของรอบที่แล้วจะเอามารวมกันในรอบนี้ด้วยแล้วก็กรรมการพิเศาทุกคนคงจะรู้จักกันแล้วเอาหละทำให้เต็มที่"
ตอนนี้ทุกคนก็แสดงความสามารถเสร็จเป็นที่เรียบร้อยโดยมีแบมแบมเป็นคนสุดท้ายและดูเหมือนว่าประธานหยางจะสนใจในตัวแบมเป็นพิเศษ
"นายชื่ออะไรนะเด็กคนที่เต้นคนสุดท้ายหนะ"
"กันต์พิมุกต์ ภูวกุล ครับเรียกว่าแบมแบมก็ได้"
"ต่างชาติงั้นหรอนายเต้นดีนะแต่ว่าขาดความมั่นใจไปนิดหน่อยถ้าคะแนนนายไม่ถึงที่ไอหมอนี้กำหนดมาบริษัทฉันนะรับรองเลยว่านายจะต้องดังแน่ๆ"
เพื่อนๆพี่ในห้องซ้อมก็ต่างฮือฮากันยกใหญ่เพราะประธานหยางเป็นคงเอ่ยปากเองประธานหยางคงเห็นอะไรดีๆในตัวของแบมแบมประธานพัคจึงได้แต่หวังว่าแบมแบมจะทำคะแนนขึ้นมาได้
"เอาหละทุกๆคนไปพักกันได้แล้วค่อยกลับมาฟังคะแนน"
"หึทำได้ดีหนิ"
"ขอบคุณที่ชมครับพี่เจบี"
"แต่มันจะพอสำหรับจะมาอยู่ร่วมกับฉันรึป่าว"
"ผมไม่สนครับว่ามันจะพอสำหรับพี่รึป่าวเมื่อก่อนผมจะแคร์พี่แต่ตอนนี้ผมอยากจะเดบิวต์ไปกับพี่แจ็คสันมากกว่า"
"งันหรอคิดงั้นก็ดีขอให้ได้ก็แล้วกัน"
"อะเออแบม"
"พี่แจ็คสัน"
"พูดไปแบบนั้นจะดีหรอ"
"แบมพูดตามความคิดของแบมครับ"
"งะงั้นเราไปฟังผลกันเถอะเราจะต้องได้เดบิวต์ด้วยกันนะ"
"เอาหละเราได้เวลาประกาศผลแล้วเจบีประกาศคะแนนเลย"
"คนแรก 95 คะแนน มาร์คต้วน"
"พี่มาร์คนี้สุดยอดเหมือนเดิมเลยเนอะแบม"
"อื่มใช่ๆ"
"คนที่สอง 90 คะแนน คิม ยูคยอม"
"เห้ยยูคยูคทำได้แล้ว"
"เหลืออีกสองคนหนึ่งในนั้นต้องมีชื่อแบมเชื่อเราสิ"
"คนที่สาม 87 คะแนน"
"กันต์พิมุกต์ ภูวกุล กันต์พิมุกต์ ภูวกุล กันต์พิมุกต์ ภูวกุล"
"ชเว ยองแจ"
"เห้ยพี่ยองแจคะแนนแซงพี่ยองเคกับพี่แจ็คสันมาเหลืออีกคนต้องเป็นแบมเราต้องได้เดไปด้วยกันดิวะ"
"อื่มขอบใจนะแต่มันอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้เราทำใจไว้บ้างแล้วหละถ้าพี่แจ็คสันเป็นคนได้ไปเราจะไม่เสียใจเลยเพราะพี่เขาพยายามมากๆ"
"คนที่สี่ 80 คะแนน หวัง แจ็คสัน"
"เห้อไม่ได้จริงๆสินะแต่อย่างน้อยก็เป็นพี่แจ็คสัน"
"ไม่เป็นไรใช่ไหมแบมแบม"
"ไม่เป็นไรครับพี่แจ็คสันดีใจด้วยนะครับ:)"
"ประกาศคะแนนสี่คนแรกไปแล้วคนอื่นก็อยากรู้คะแนนของตัวเองใช่ไหมเดียวฉันจะประกาศต่อเลยนะ กันต์พิมุกต์ ภูวกุล 79.5 คะแนน ยองเค ......................................."
"เสียดายอะแบมนิดเดียวเอง"
"เราทำดีที่สุดแล้วยูคเราไม่เสียใจเลย"
"ได้ข่าวว่านายจะเอาสี่อันดับแรกใช่ไหมประธานพัค แบมแบม"
"ครับ????"
"นายสนใจมาบริษัทฉันไหมเด็กมีความสาราถแบบนายฉันอยากจะได้นะ"
"เห้ยแบมลองดูไหม"
"นั้นสิแบมถึงแบมจะไม่ได้เดบิวต์กับพวกพี่แต่ไปกับประธานหยางอาจจะเป็นทางเลือกที่ดี"
"อะแฮ่ม เดี๋ยวก่อนสิ"
"มีอะไรประธานพัคถ้าเด็กไม่ได้เดก็อย่ากั๊กกันสิฉันก็พูดเกริ่นๆไว้แล้วนะถ้านายไม่เอาฉันขอ"
"ใครบอกว่าฉันจะเดบิวต์แค่6คนฉันจะเดบิวต์7คนในนาม GOT 7"
"เห้ยจริงหรอครับประธาน"
"จริงๆหรอครับ"
"จริงสิฉันพูดไปแล้วทุกคนก็ได้ยินแล้ว"
"แล้วพี่เจบี"
"ฉันบอกนายแล้วหนิถ้านายทำให้ฉันเห็นได้ฉันก็จะยอมรับนายก็ทำให้ฉันเห็นแล้วดีใจด้วย"
"จริงหรอครับแบมทำได้แล้วทำได้แล้วT_T"แบมแบมเข้าไไปกอดทุกคน
"เอาหละๆดีใจกันให้พอนะทุกคนที่เหลือแยกย้ายได้"
"แบมแบมเสร็จจากตรงนี้นายไปหาพี่ที่ห้องซ้อมของเราหน่อยนะพี่มีอะไรจะบอกกับแบม"
"ครับแบมก็มีอะไรจะบอกกับพี่"
"แบมจะบอกเรื่องนั้นใช่ไหม"ยูคถาม
"อื่มยูคเป็นกำลังใจให้แบมด้วยนะ"
"อื่มสู้ๆนะ"
ห้องซ้อม
"แบมแบม/พี่แจ็คครับ"
"อะเออพี่แจ็คพูดก่อนเลย"
"แบมจำครั้งนั้นที่แบมถามพี่ได้ไหมที่แบมถามเรื่องคนที่พี่ชอบหนะ"
"อะเออครับ"
"พี่มีความกล้าแล้วนะพี่กล้าที่จะบอกว่าชอบเขาแล้ว"
"อะเอองั้นหรอครับพี่แจ็คจะบอกกับแบมแค่นี้ใช่ไหมครับงั้นแบมขอตัว"
"เดี๋ยวสิแบม"แจ็คสันจับมือแบมไว้
"พี่แจ็คมีอะไรอีกงั้นหรอครับ"แบมแบมพยายามกลั้นน้ำตา
"แบมจำเด็กคนนั้นที่พี่บอกแบมได้ไหม"
"จำได้ครับแบมจำได้"
"เด็กคนนั้นอะคือแบมนะแบมคือคนที่พี่ไม่กล้าจะเข้าไปหาในวันนั้นแต่วันนี้พี่ก้าพอแล้วพี่ชอบแบมนะ"
"O////Oพะพี่แจ็ค"
"แบมจะไม่ชอบพี่กลับพี่ก็ไม่เป็นไรแค่ให้ได้พี่บอกกับแบมไปแค่นี้พี่ก็สบายใจแล้ว"
"พี่แจ็คใครบอกว่าแบมไม่ชอบพี่แบมก็ชอบพี่เหมือนกันแบมก็พึ่งรู้ตัวไม่นานมานี้ตอนที่พี่ไม่คุยกับแบม"
"จริงหรอแบมพูดจริงใช่ไหม"
"ครับ^^"
ได้บังเอิญอยู่ใกล้เกินกว่าคนไหนที่ได้อยู่ใกล้เธอ
ได้มายืนข้างๆ ราวกับอยู่ในฝัน ที่ต้องตื่นเสมอ
ฉันคือผู้โชคดีที่ไม่เคยดีพอ อยู่ใกล้ๆ กัน แต่เธอไม่เคยจะหันมามอง
ถ้าฉันจะเปลี่ยนจากคนที่อยู่ใกล้ เปลี่ยนไปเป็นคนหนึ่งที่ใช่
ต้องทำยังไงบอกทีได้ไหม ให้ฉันโชคดีพอ
เนื้อร้อง ทำนอง - อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข
เรียบเรียง - ปกป้อง จิตดี , DJ Frants มิกซ์,
มาสเตอร์ - มณฑล ดิลกชวนิศ
จบ
จบแล้วค่าาาาาาา ครบคู่แล้วหกเพลงหกคู่ สมหวังทุกคู่ยกเว้นจินยอง55555เหมือนพี่จินยองถูกแกล้งแต่รับรองว่าเรื่องหน้านี้พี่จินยองจะต้องสมหวัง ถ้ามีเพลงอะไรจะแนะนำช่วยแนะนำเราด้วยนะคะขอให้ทุกคนสนุกในการอ่านนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
