ตอนที่ 2 : บทเพลงที่2 "เพดาน" (Jinbam) (Markbam)
"เพดาน"
***แนะนำว่าตอนอ่านให้เปิดเพลงด้วย***
"เป็นได้เพียงความคิดถึง ตลอดไป ตลอดไป"
ที่คอนโดสุดหรูในย่านใจกลางเมืองในห้อง1994มีผู้ชาหน้าตาดีนามว่าจินยองผู้ที่มีดีกรีเป็นถึงผู้บริหารบริษัท JYPark อาศัยอยู่ เขาพึ่งกลับมาจาที่ทำงาน ตอนนี้ตัวเขาเองรู้สึกอยากพักผ่อนมากด้วยความเหนื่อยล้าจากการประชุมที่ไม่ได้ราบลื่นในวันนี้ เขาจึงตัดสินใจที่จะไปอาบน้ำเพื่อที่จะลดความเหนื่อยล้านั้นลงไปได้บ้าง เมื่อเขาออกจากห้องน้ำแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คข่าวสารดูก็พบว่ามีข้อความขึ้นแจ้งเตือน
" พี่จินยองแบมได้ข่าวว่าพี่กลับมาจากต่างประเทศแล้วพี่ไม่เห็นบอกแบมเลยถ้าพี่แจ็คไม่บอกแบมคงไม่รู้ แต่ที่แบมพักมาไม่ใช่เพราะเรื่องนี้หรอก พรุ่งนี้พี่ว่างรึป่าวแบมมีเรื่องสำคัญที่จะต้องบอกกับพี่ด้วยตัวเอง ถ้าพี่ว่างพรุ่งนี้บ่ายโมงเจอกันที่ร้านเดิมของเรานะ^^"
เมื่อจินยองได้เห็นข้อความนี้เขาได้ยืนนิ่งอยู่สักพักเพราะเขาไม่คิดว่าคนคนนี้จะทักมาหาเขาแฟนเก่าที่เขาไม่ได้ติดต่อกลับไปตั้งแต่ที่เขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แฟนเก่าที่เขายังคิดถึงแต่ไม่กล้าทักไปหา แฟนเก่าที่เขายังคงรอที่จะกลับไปแต่ไม่รู้ว่าเขาจะยังรอเรารึป่าว เมื่อเวลาผ่านไปสักพักเขาก็เริ่มคิดได้ว่าตัวเองนั้นต้องตอบข้อความกลับไปได้แล้วเขาจึงเลื่อนนิ้วไปกดที่ตัวหนังสือแล้วส่งไป
"พรุ่งนี้บ่ายโมงพี่ว่างพอดีแล้วเจอกันนะแบมแบม"
ย้อนกลับไปช่วงมหาลัย
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกมหาลัย ทุกคณะได้จัดกิจกรรมรับน้องมหาลัยจึงครึกครื้นเป็นพิเศษแต่ละคณะก็ต่างมีเสียงกลองและเพลงเชียร์รับน้องแต่ไม่ใช่ทุกคณะที่จะได้เป็นจุดสนใจของเหล่าบรรดาพวกพี่ๆหรอกนะ คณะเพียงหน้าเดียวที่สามารถเป็นจุดสนใจของเหล่าพี่ๆและเพื่อนต่างคขณะได้นั้นก็อคือคณะนิเทศศาสตร์ซึ่งเป็นแหล่งรวมของเหล่าผู้คนที่หน้าตาดีไว้ด้วยกันไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายนักศึกษาของคณะนี้ก็ได้เป็นจุดสนใจของทุกคน
คณะบริหารในปีนี้ก็ได้เป็นจุดสนใจไม่แพ้คณะนิเทศเลยแต่ไม่ใช่เป็นเพราะรุ่นน้องปี1หรอกนะแต่เป็นเพราะว่ามีเดือนมหาลัยของปีที่แล้วที่สามารถล่มสถิติชนะทุกปีของนิเทศได้อย่างจินยองอยู่จึงเป็นเหตุทำให้รุ่นพี่สองคณะนี้เริ่มมีการแข่งขันเพื่อทวงคืนศักดิ์ศรีกัน
"พวกมึงไปคณะนิเทศกัน"นักศึกษาคณะบริหารปี2นามว่าแจ็คสันเอ่ยชวนเพื่อนในกลุ่มของเขา
"ไปทำไมวะ"เพื่อนหน้าหล่อที่เกือบจะไดเป็นเดือนคณะที่มีชื่อว่ามาร์คเอ่ยถาม
"ก็ไปดูว่าที่เดือนคณะของพวกนั้นไงวะปีนี้เราอาจจะชนะอีกก็ได้ไอยูคมันหล่อต้องมัดใจสาวๆได้เยอะแน่"แจ็คสันตอบ
"เออไปก็ไป"มาร์คตอบแล้วลุกขึ้นยืนเตรียมจะเดินไปคณะคู่แข่ง
"แล้วมึงไม่ไปหรอวะจินยอง"แจ็คสันถามเพื่อนอีกคงที่ยังนั่งอยู่ไม่ยอมลุกขึ้น
"กูไม่ได้อยากแข่งขันอะไรกับเขาซะหน่อยถ้าปีที่แล้วไอมาร์มันไม่เกิดอุบัติเหตุขึ้นมากูก็ไม่ลงหรอกนะไอเดือนมหาลัยเนี้ย มึงจะให้กูไปให้เขาเหม็นขี้หน้าเอางั้นหรอวะ"จินยองตอบ
"คร๊าบไอคุณชายเทศกูซะเยอะเลย กูก็กะว่าจะให้มึงไปให้พวกนั้นเจ็บใจเล่นๆไม่ไปก็ไม่เป็นเดี๋ยวของฝั่งนั้นเป็นยังไงเดี๋ยวกูมาบอกก็แล้วกัน"แจ็คสันตอบกลับไป
คณะนิเทศขณะนี้กำลังทำกิจกรรมรับน้องกันอยู่
"พี่ชื่อเซฮุนเดือนคณะและเดือนมหาลัยปี4"มีพี่หน้าหล่อคนนึงขึ้นมาแนะนำตัว
"กรี๊ด"เสียงกรี๊ดของนักศึกษาหญิงดังไปทั่วคณะ
"เงียบ!!!ผมชื่อว่าเจบีเป็นพี่วินัยเดือนคณะและเดือนมหาลัยปี3"รุ่นพี่หน้าหล่อแต่เสียงดุอีกคนหนึ่งมาแนะนำตัวนักศึกษาปี1ทุกคนนั่งกันเงียบสนิท
"ส่วนพี่ชื่อยองแจนะครับเป็นเดือนคณะของปีที่แล้ว"พี่อีกคนซึ่นน้ำเสียงและหน้าตาดูใจดีกว่าพี่คนเมื่อกี๊แนะนำตัว
"วันนี้พวกผมมากันทำไมพวกคุณคงจะสงสัยกันใช่ไมครับ!!!"พี่วินัยของคณะเป็นคนถาม
"ค่ะ/ครับ"เสียงนักศึกษาปี1ตอบ
"วันนี้พวกผมไม่ได้จะมาลงวินัยให้พวกคุณแต่ที่พวกเรามาในวันนี้เพราะจะมาเลือกเดือนของคณะมีใครอาสาสมัครไหมครับ!!!"เมื่อพี่วินัยพูดจบทุกอย่างก็เงียบไม่มีนักศึกษาปี1คนไหนที่กล้าเสนอตัวออกมาเป็นตัวแทนของคณะ
"ไม่มีใครอาสาเลยงั้นหรอครับ!!!ถ้าพวกคุณไม่กล้าแสดงออกพวกคุณจะมาเรียนคณะนี้กันทำไมครับ!!!"
"พวกนั้นกำลังเลือกตัวตัวแทนอยู่พอดีเลยมึงพวกเรามาผิดคณะป่าววะกูนึกว่าอยู่วิศวะแม่งดุชิบหาย"แจ็คสันที่เดินมาถึงคณะนิเทศพอดีพูดขึ้น
"มึงก็ฟังอยู่เงียบๆดิวะเดี๋ยวพวกแม่งก็รู้กันพอดีว่าเราแอบมาดูเด็กคณะมันอะ"มาร์คเอ่ยปรามเพื่อนของตัวเอง
"ถ้าไม่มีใครอาสาออกมาปีนี้ก็ไม่ต้องส่ง!!!"พี่วินัยพูด
"ผมลงเองครับ"ผู้กล้าเพียงหนึ่งเดียวลุกขึ้น
"งั้นก็ดีผมหวังว่าปีนี้คุณคงไม่ทำให้คณะเราชวดเดือนมหาลัยหรอกนะตามพวกผมมา"เมื่อพี่วินัยพูดจบก็เดินพาว่าที่เดือนของคณะไปคุยรายละเอียด
"ไอมาร์คมีคนเดินออกไปแล้วดูดิหน้าตาเป็นไงเด็กคณะเราสู้เขาได้ไหม"แจ็คสันเรียกให้มาร์คดู
"หน้าตาทรงเดียวกับเดือนของปีที่แล้วมีมุมหล่ออยู่แต่ติดไปทางหวานมากกว่า"มาร์คตอบ
"งั้นปีนี้เราชนะอีกชัวร์"แจ็คสันพูด
"กูว่าก็ไม่แน่หน้าแบบน้องมันดึงดูดทั้งผู้หญิงและผู้ชาย"มาร์คตอบ
"ไม่มีทางหลอกเด็กเราหล่อกว่าเห็นๆกูว่ากลับกันเถอะไปรายงานให้ไอคุณชายฟังกัน"และแล้วทั้งสองก็เดินกลับคณะ
คณะบริหาร
"ไอคุณชายกูมารายงานสถานการณ์แล้ว"แจ็คสันตะโกนมาแต่ไกลแล้วเดินมานั่งกับจินยองที่โต๊ะ
"กูไม่ได้อยากรู้เรื่องของคณะเขาซะหน่อย"จินยองตอบแจ็คสันไป
"มึงไม่อยากรู้แต่กูอยากบอก กูว่าปีนี้ไอยูคชนะใสๆ"แจ็คสัน
"แต่กูว่าไม่แน่หวะ"มาร์คค้าน
"อะไรที่ทำให้พวกมึงเห็นไม่ตรงกันวะ"จินยองถาม
"ไอเด็กนั้นมันหน้าหวานไอมาร์คมันบอกว่าดึงดูดทั้งผู้หญิงแล้วก็ผู้ชายอะดิกูไม่เห็นจะเข้าใจเลย"เเจ็คสันบอกกับจินยอง
"หรอวะกูชักอยากจะเห็นซะแล้ว"จินยอง
"เออจินยองเขาให้เอาพี่ปี2ที่ไปอยู่ช่วยน้องเดือนคณะละ2คนใช่ไหมวะอีกคนนึงมึงหาได้ยัง"มาร์คถาม
"ยังหวะไม่มีใครว่างเลย"จินยองตอบ
"เดี๋ยวกูไปเองกูว่างพอดี"มาร์คบอกกับจินยอง
วันซ้อมของเดือนมหาลัย
เดือนปี1ของทุกคณะได้แนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อยเหลืออยู่2คณะสุดท้ายคือคณะบริหารและคณะนิเทศ
"สวัสดีครับผมชื่อว่ายูคยอมจากคณะบริหารธุรกิจครับ"ยูคยอมแนะนำตัวทำเอาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรี๊ดไปตามๆกัน
"สวัสดีครับผมแบมแบมจากคณะนิเทศศาสตร์ครับ"เด็กหนุมหน้าหวานแนะนำตัวพร้อมรอยยิ้มทำเอาสาวๆกรี๊ดและทำให้ผู้ชายที่อยู่แถวๆนั้นมองไปที่แบมแบมด้วยสายตาเดียวกันรวมทั้งรุ่นพี่ทั้ง2คนจากคณะบริหาร
"คนนี้หรอที่พวกมึงพูดถึงกันน่ารักดี"จินยองถามมาร์ค
"อืม"มาร์คมองจินยองเขารู้นิสัยของเพื่อนเขาดีถ้าไม่ถูกใจใครจริงๆเพื่อนเขาคนนี้ไม่มีทางชมใครเด็ดขาดถ้าเพื่อนของเขาชอบคนนี้จริงๆเขาคงต้องยอมหลีกทางให้เพื่อนของเขาซะแล้ว
หลังจากประกวดเดือนมหาลัยเสร็จผลที่ออกมาก็คือคณะนิเทศสามารถกอบกู้ชื่อเสียงของคณะกลับมาได้พี่ๆที่คณะภูมิใจในตัวของแบมแบมมากและหวงแบมแบมมากถือแบมแบมเป็นสมบัติของคณะเลยรุ่นพี่ดูแลแบมแบมแบบไม่ห่างใครเข้าหาแบมแบมพวกพี่ก็จะสแกนจนผู้ชายที่เข้าใกล้แบมแบมหนีเตลิดเปิดเปิงไปกันหมด
โรงอาหารคณะบริหารตอนนี้มี4หนุ่มที่หน้าตาดีที่สุดของคณะนั่งกินข้าวกันอยู่
"กูมีอะไรจะปรึกษาพวกมึงหวะ"จินยองเอ่ยขึ้น
"คนฉลาดอย่างมึงจะมาปรึกษาอะไรพวกกูวะ"แจ็คสัน
"กูว่ากูชอบน้องแบมเขาหวะ"จินยอง
"แค่กๆน้ำๆหน่อยพี่น้ำ"ยูคยอมตกใจถึงกับสำลักข้าวที่กินเข้าไป
มาร์คยื่นนำไปให้ยูคยอม
"พี่ว่าไงนะพี่ชอบเดือนนิเทศงั้นหรอถึงว่าพี่ไปกดไลค์รูปเดือนนิเทศด้วย"
"ถึงว่าสายตาที่มึงมองน้องมันแปลกๆ แล้วมึงจะปรึกษาอะไรพวกกูวะ"แจ็คสันถาม
"กูจะจีบน้องเขาหวะ"จินยองตอบ
"เอาแล้วๆไอคุณชายจะจีบเด็กหวะแล้วเด็กที่จะจีบก็ไม่ใช่ว่าจะธรรมดารุ่นพี่แม่งรุมหวงกันชิบหาย แต่เดี๋ยวพวกกูหาทางช่วยมึงเองเพื่อนกูต้องมีเมีย"เเจ็คสันตอบเพื่อน
"ขอบใจหวะ"จินยอง
"พี่มาร์คเป็นไรไปวันนี้เงียบเเปลกๆนะ"ยูคยอมหันไปถามมาร์ค
"เปล่า ว่าแต่จินยองมึงจริงจังใช่ไหม"มาร์คตอบยูคแล้วหันไปถามจินยองต่อ
"จริงจังดิจริงจังมากด้วย"จินยองตอบ
"งันก็ดีกูจะได้ช่วยมึงได้อย่างเต็มที่(แล้วกูจะได้หลีกทางให้มึงได้อย่างเต็มที่ด้วย)"มาร์คบอกกับจินยอง
หลังจากวันที่จินยองได้บอกกับเพื่อนๆของตัวเองไปว่าตัวเองนั้นชอบแบมแบมแจ็คสันก็แนะนำให้เขาเริ่มเดินหน้าจีบโดยการเข้าหาแบมแบมโดยการทำให้จินยองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของแบมแบมให้ได้ตามทฤษฎีน้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน
โรงอาหารคณะนิเทศ
วันนี้พวกของจินยองมานั่งกินข้าวกันที่คณะนิเทศเพื่อที่เขาจะได้เจอกับแบมแบมแล้วเข้าไปทำให้น้องเขารู้จักกับเขาให้ได้เมื่อเห็นเป้าหมายแล้วพวกเขาจึงเดินเข้าไปหา
"ขอโทษที่พวกพี่รบกวนการกินข้าวของพวกน้องๆนะครับพอดีว่าโต๊ะอื่นมีคนนั้งเต็มแล้วแล้วที่ข้างๆของพวกน้องยังว่างอยู่จะรังเกียจไหมครับถ้าพวกพี่ขอนั่งกินข้าวด้วย"แจ็คสินเอ่ยถามรุ่นน้องที่นั่งอยู่กัน 2คน
"ไม่เป็นไปครับเชิญพวกพี่นั่งกันตามสบายเลยไม่ต้องเกรงใจครับยังไงตรงนี้ก็มีไว้ให้กับนักศึกษาทุกคนได้นั่งกันไม่ได้เป็นที่ของใครคนใดคนหนึ่ง^^"แบมแบมตอบด้วยรอยยิ้ม
"แต่หนูขอเตือนพวกพี่ไว้อย่างนึงนะคะถ้าพวกพี่กลัวพวกพี่เจบีก็หาที่ตรงอื่นนั่งแต่ถ้าไม่กลัวก็เชิญค่ะ"จีมินสาวอวบเพื่อนของแบมแบมเตือน
"ทำไมงั้นหรอครับ"จินยองถาม
"พี่ไม่รู้หรอคะว่าพวกพี่เจบีเขาหวงแบมแบมแค่ไหนแบมแบมหนะสมบัติของคณะเราเลยนะคะใครมาจีบแบมแบมเล่นๆได้ตายแน่ๆ"จีมินตอบ เธอรู้ดีว่าที่เดือนมหาลัยปีที่แล้วมาเข้าหาแบมแบมไม่ใช่เพราะโต๊ะอื่นไม่ว่างหรอกตั้งใจจะมาจีบเพื่อนเธอชัดๆสายตามันฟ้องอยู่เห็นๆเพราะตั้งแต่ที่เดินเข้ามาสายตาก็ไม่ได้มองไปที่คนอื่นเลยนอกจากแบมแบม
"จีมินนิสัยไม่ดีเลยไปขู่พี่เขาแบบนั้นได้ยังไงกันคนที่เขามาหาเราไม่ได้จะมาจีบเรากันทุกคนซะหน่อย พวกพี่ไม่ต้องกลัวนะครับจีมินก็แค่ขู่ไปเรื่อยไม่ต้องเกรงใจเชิญพวกพี่นั่งกันตามสบายเลย"แบมแบมดุใส่จีมินนิดหน่อยแล้วก็หันไปบอกให้พวกจินยองนั่งกินข้าวด้วยกัน
"(เห็นไหมหละไม่ให้พี่ๆที่คณะหวงกันได้ยังไงก็เพื่อนของเขาหนะมันซื่อบื้อน้อยซะที่ไหน)"จีมินได้แต่คิดในใจ
"งันพวกพี่ขออนุญาตนะครับ"จินยองตอบกลับไป
"ผมแบมแบมนะครับเรียกว่าแบมเฉยๆก็ได้ส่วนข้างๆจีมินเธอเป็นเพื่อนสนิทของผม"แบมแบมแนะนำตัว
"จริงสิพวกพี่ยังไม่แนะนำตัวให้น้องน้องรู้จักเลยมาทำความรู้จักกันดีกว่าพี่แจ็คสันนะครับผมเรียกว่าพี่แจ็คสุดหล่อแห่งคณะบริหารก็ได้"แจ็คสันแนะนำตัว
"5555พี่แจ็คสันเป็นคนตลกนะครับเนี้ย"เมื่อแจ็คสันแนะนำตัวก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากแบมแบมมันดูน่ารักสดใสจนทำให้จินยองตาลายทำอะไรไม่ถูก
"พี่ชื่อมาร์คครับ"มาร์คแนะนำตัว
"ส่วนเรายูคยอมเราอยู่ปีเดียวกันกับพวกนายไม่ต้องเรียกพี่นะ"ยูคยอมแนะนำตัว
"อ๋อยูคยอมเดือนคณะบริหารเราจำได้ที่จริงยูคยอมหล่อกว่าเราอีกเราได้ตำแหน่งมาได้ยังไงก็ไม่รู้"เมื่อแบมแบมจำยูคยอมได้ก็พูดใส่ยูคยอมเรื่องตำแหน่งที่ได้ซะเยอะเลย
"คงเพราะว่าแบมแบมน่ารักหละมั้งทุกคนก็เลยโหวตให้แบมแบมกันหมดรวมถึงคนแถวๆนี้ด้วย"ยูคยอมตอบแบมแบมแล้วก็แซวจินยองไปด้วย
"ส่วนพี่ชื่อจินยองนะครับ"จินยองแนะนำตัว
"พี่จินยองผมก็จำพี่ได้นะครับพี่เป็นเดือนมหาลัยปีที่แล้วพี่เป็นคนมอบสายสะพายให้ผม"แบมแบมตอบจินยองด้วยรอยยิ้ม
"พี่ดีใจที่แบมจำพี่ได้นะ"ยิ้มเขิน
"ยูคมึงว่าน้ำเปล่าวันนี้มันหวานแปลกๆรึป่าววะ" "นั้นหนะสิพี่"ยูดยอมกับแจ็คสันรวมกันแซวจินยอง
พวกเขานั่งคุยเล่นด้วยกันอยู่สักพักก็เริ่มสนิทกันด้วยความนิสัยดีเป็นกันเองของแบมแบมทำให้พวกเขาสนิทกันได้ง่ายแสวมเื่อแบมแบมสนิทกับใครแล้วสรรพนามที่ใช้แทนตัวเองของแบมแบมก็เปลี่ยนไปมันนำรักจนจินยองแทบจะเก็บอาการไม่อยู่
"ได้เวลาเข้าคาบเรียนแล้วงั้นแบมของตัวไปเรียนก่อนนะครับ"แบมแบมเอ่ยขอตัวลา
"ถ้าพรุ่งนี้พวกพี่ของมากินข้าวกับแบมแบมอีกจะได้ไหม"จินยองถาม
"ได้สิครับงั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับแบมขอตัวก่อนจะสายแล้วบ๊ายบ่ายครับ"แบมลาเสร็จแล้วก็เดินไปเรียน
"แหมชวนเขากินข้าวเองแบบนี้ไม่ต้องมีพวกกูคอยช่วยก็ได้หละมั้ง"แจ็ดสันแซว
ตอนเที่ยงของวันถัดไปพวกจินยองก็มานั่งกินข้าวที่คณะนิเทศตามที่นัดกับแบมแบมเอาไว้พวกจินยองมาถึงที่โรงอาหารก่อนก็เลยไปซื้อข้าวผัดรวมมิตรมาไว้ให้แบมแบมกับจีมินที่เขาซื้อข้าวผัดรวมมิตรไว้ให้ก็เพราะว่าเมื่อวานแบมแบมบอกกับเขาว่าเป็นเมนูโปรด แล้วแแบมก็เดินเข้ามาในโรงอาหารเมื่อเห็นพวกของจินยองแล้วก็เลยเดินเข้าไปหา
"สวัสดีครับพวกพี่มากันเร็วจังเลยแล้วยูคไปไหนหละครับ"แบมแบมทักทายพวกพี่ๆ แต่พอเห็นว่ายูคไม่อยู่ก็เลยถามถึง
"อาจารย์เขาปล่อยก่อนเวลาหนะส่วนยูคยอมมันยังติดเรียนอยู่เลยไม่ได้มา"แจ็คสันตอบ
"อ๋อครับงั้นแบมไปซื้อข้าวก่อนนะ"บมแบมกำลังจะเดินไปซื้อข้าว"
"ไม่ต้องไปหรอกพี่ซื้อไว้ให้เเล้วทั้งของแบมแบมแล้วก็จีมินด้วย"จินยองบอกกับแบมแบม
"ขอบคุณครับงั้นเดี๋ยวแบมแบมให้ตังพี่"แบมแบมกำลังจะหยิบกระเป๋าตังขึ้นมา
"ไม่เป็นไรพี่จ่ายให้เอง"จินยอง
"แต่ผมเกรงใจเดี๋ยวผมจ่ายเองดีกว่าครับ"แบมแบมบอกกับจินยองด้วยความเกรงใจ
"งั้นเอาเป็นว่าเลี้ยงข้าวพี่คืนก็แล้วกัน"จินยองบอกกับแบมแบม
''เอางั้นก็ได้ครับ"แบมแบมตอบ
"งั้นพี่ขอไลน์แบมแบมหน่อยได้ไหมจะได้นัดกันว่าว่างตรงกันวันไหนบ้าง"จินยองลองขอไลน์แบมแบมแบบเนียนๆในใจเขาแอบไม่อยากให้เเบมเเบมปฎิเสธ
"ได้ครับ"เอามือถือของจินยองมาพิมพ์ไลน์ของตัวเอง
นั่งกินข้าวกันจนเสร็จพวกเขาก็นั่งคุยเล่นกันอยู่สักพัก
"พวกมึงมาทำอะไรที่คณะกู กูไม่อยู่แค่วันเดียวก็มีคนมาเกาะแกะน้องกูแล้วหรอวะ"เป็นเสียงของเจบีที่เดินมาจากที่ไหนก็ไม่รู้
"ก็มากินข้าวไงครับพี่ก็ไม่ได้ตาบอดหนิพี่มองไม่เห็นหรอ"แจ็คสันตอบเจบีไปแบบกวนๆ
"โรงอาหารคณะพวกมึงไม่มีข้าวให้กินรึไงอย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่าพวกมึงมาจีบน้องกูอะ"เจบีตอบกลับไป
"พี่เขาไม่ได้มาจีบแบมหรอกครับพี่เจบีพวกพี่เขาแค่มากินข้าวกันเฉยๆงั้นวันนี้แบบมขอตัวเลยแล้วกันนะครับไว้เจอกันใหม่นะครับพวกพี่"แบมแบมลุกขึ้นมาห้ามแล้วกำลังจะดึงเจบีออกมาด้วย
"อย่าให้กูรู้นะ"เจบีตะโกน
"ไม่ให้รู้อยู่เเล้วครับ"จินยองตอบกลับไป
"นี้!!!" "พี่จินยองอย่าแหย่พี่เจบีสิครับ ไปกันเถอะพี่เจบี แบมขอตัวนะครับพี่ๆไว้เจอกันนะครับ"แบมแบมลา
ตั้งแต่วันนั้นจินยองก็ไม่ได้ไปนั่งกินข้าวกับแบมแบมอีกเลยเพราะแบมแบมมีเจบีอยู่ด้วยตลอดแต่เขาก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารนิเทศทุกวันเพื่อที่จะได้เจอกับแบมแบมแล้วต้อนนี้เขาก็มีไลน์น้องแล้วเขาก็ได้ทักไปจีบน้องทุกวันๆจนเขาตัดสินใจจะบอกกับแบมแบมว่าเขานั้นจีบน้องอยู่
ไลน์
พี่จินยอง:แบมแบมครับตอนนี้ว่างไหมทำอะไรอยู่
แบมแบม:ว่างครับพี่จินยองตอนนี้แบมกำลังดูการ์ตูน
พี่จินยอง:เหมือนเด็กเลยนะเรา
แบมแบม:แบมไม่เด็กแล้วนะครับ
พี่จินยอง:ไม่เด็กแล้วอย่างงั้นหรอทำไมยังน่ารักอยู่เลย
แบมแบม:พี่จินยอมมาชมแบมแบบนี้เเบมก็เขินแย่สิครับ
พี่จินยอง:ก็อยากให้เขินอยู่นะครับ
แบมแบม:พี่จินยองอะอะไรก็ไม่รู้
พี่จินยอง:แบมแบมพี่ขออะไรเราอย่างได้ไหม
แบมแบม:ว่าไงครับ
พี่จินยอง:พี่ขอจีบแบมได้ไหม
แบมแบม:........
พี่จินยอง:แล้วคำตอบของพี่หละครับ
แบมแบม:ถ้าพี่จินยองคิดว่าจะจีบแบมติดก็ลองดูก็ได้ครับ
ตั้งแต่วันนั้นจินยองก็ชัดเจนว่าตัวเขาเองนั้นกำลังจีบแบมแบมอยู่ ทั้งไปนั่งกินข้าวกับแบมแบมตอนเจบีไม่อยู่ พาแบมไปเที่ยว พาเบมไป็นดูหนัง จนทุกคนในมหลาลัยนั้นรู้ว่าเดือนมหาลัยปี2กำลังตามจีบเดือนมหาลัยปี1อยู่
"ไอหมอนี้มันมาคณะเราอีกแล้วมันจะจีบแบมแบมจริงๆหรอวะต้องไปคุยซะหน่อย"เมื่อวันนี้เจบีจินยองจึงเดินเข้าไปหา
"คุยกับกูหน่อยแค่2คนนะ"เดินเข้าไปคุยกับจินยอง
"ว่าไงครับพี่"จินยองถามเจบี
"มึงจีบแบมแบมอยู่งั้นหรอ"เจบีถามจินยอง
"ใช่ครับ"จินยอง
"ตอบตรงดี มึงจรังจังกับน้องมันแค่ไหนถ้ามึงคิดจะจีบเล่นๆมึงตายคาตีนกูแน่"เจบีถามจินยองต่อ
"ผมจริงจังครับถ้าผมรู้สึกว่าแบมแบมมั่นใจในตัวผมเมื่อไหรผมจะขอน้องเป็นแฟน"จินยองตอบ
"อืมตอบดีกูได้คำตอบที่กูอยากฟังแล้วถ้ามึงจริงจังกูก็จะไม่ขวางแต่ถ้ามึงทำน้องมันเสียใจเมื่อไหร่มึงอย่าหวังว่าชีวิตมึงจะอยู่อย่างมีความสุขกูจะคุยกับมึงแค่นี้แหละงั้นกูไปและ"เมื่อเจบีได้คำตอบที่ต้องการก็เดินออกไป
จินยองรู้สึกโล้งใจมากที่เจบีเปิดทางให้กับเขาเขาจะได้จีบแบมได้ง่ายขึ้นหลังจากที่เจบียอมเปิดทางให้เขาอะไรๆทุกอย่างมันก็ง่ายขึ้นเขาได้ไปกินข้าว ดูหนังกับแบมโดยที่ไม่ต้องคอนระเเวงเจบีอีกต่อไปแล้ว
จนเวลาผ่านไปจินยองขึ้นปี3แบมแบมก็ได้ขึ้นปีสองทั้งสองคนก็ยังไม่ได้คบกันเพราะจินยองไม่เคยขอแบมแบมเลยตอนนี้ความรู้สึกของแบมแบมที่มีต่อจินยองมันชัดเจนแล้วถ้าจินยองขอเขาเป็นแฟนเมื่อไหร่เขาก็พร้อมที่จะตกลง
วันวาเลนไทน์
วันนี้จินยองตั้งใจที่จะขอแบมแบมเป็นแฟนเขาพร้อมแล้วที่จะเลื่อนความสัมพันธ์และเขาก็รู้ว่าน้องก็พร้อมแล้วเช่นเดียวกัน
โรงอาหารแบมแบมนั่งรอจินยองอยู่ที่โต๊ะปรกติแล้วจินยองจะต้องมาก่อนแบมเสมอแต่วันนี้แปลกจินยองไม่เคยมาหาเขาช้าขนาดนี้และแล้วจินยองก็มาเขาเดินมาพร้อมดอกไม้ในมือ
"พี่ขอโทษนะครับที่วันนี้มาช้าพี่ไปเอาไอนี้มาให้แบมแบมหนะ"นั่งคุกเข่าแล้วยื่นดอกไมให้แบมแบม
"พี่จินยองทำอะไรครับ"แบมแบมตกใจ
"เป็นแฟนกับพี่นะครับ"จินยองเอ่ยขอแบมแบมเป็นแฟน
"ตกลงครับแบมนึกว่าพี่จินยองจะไม่ขอแบมเป็นแฟนซะแล้ว"แบมแบมกอดจินยองแล้วร้องไห้ด้วยความดีใจ
หลังจากวันนั้นเขาก็ได้เลื่อนสถานะขึ้นมาเป็นแฟนกันจินยองและแบมแบมเป็นคู่ที่น่ารักมากต่างคนต่างเข้าใจกันและกันไม่เคยมีเรื่องที่จะต้องทะเลาะกันเลยสักครั้งถ้าทำผิดก็แค่ขอโทษแล้วก็ให้อภัยกันจนวนรอบมาครบ1ปีที่เขาคบกัน
ตอนนี้จินยองอยู่ปี4แล้วและอีกไม่ถึงเดือนเขาก็จะเรียนจบปริญญาตรีเขาก็ดีใจนะที่เขาจะเรียนจบแล้วแต่พ่อของเขาอยากให้เขาไปเรียนต่อที่เมืองนอกซึ่งแปลว่าเขาจะไม่ได้อยู่กับแบมแบม
"จินยองมึงบอกน้องยังวะว่ามึงจะไปเรียนเมืองนอก"เเจ็คสันถามจินยอง
"กูยังไม่ได้บอกน้อง"จินยองตอบ
"แล้วมึงคิดจะบอกน้องตอนไหนวะอีกไม่ถึงเดือนก็จะจบปริญญาตรีแล้วนะเว้ยหรือมึงจะไปโดยไม่บอกเขา???"มาร์คถามจินยองด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง
"กูจะบอกน้องเร็วๆนี้นี่แหละแต่ไม่ใช่ตอนนี้ มึงกูอยากจะขอเลิกน้องเขาหวะ"จินยองพูด
"มึงว่าไงนะ!!!"สิ่งจินยองพูดออกมามันทำให้มาร์คโมโหขึ้นมาเขาเข้าไปกระชากคอเสื้อจินยอง
"เห้ยไอมาร์คใจเย็นมึงจะโมโหทำไมเดือดร้อนอะไรกับเขาเนี้ย ฟังไอจินมันพูดก่อนทำไมมึงถึงอยากเลิกน้องเขาวะหรือมึงไม่รักแบมแบมแล้ว"เเจ็คสันเอ่ยห้ามมาร์คแล้วหันไปถามจินยอง
"กูยังรักน้องเหมือนเดิมเว้ยแต่แค่กูไม่อยากให้น้องรอกูกูไปเรียนมันนานนะเว้ยกูไม่อยากเห็นแก่ตัวรั้งน้องไว้ตอนกูไม่อยู่น้องอาจจะเจอคนดีๆที่อาจจะคอยดูแลน้องได้ดีกว่าก็ได้"จินยองตอบ
"ทำไมมึงคิดแทนน้องวะแบมแบมอาจจะไม่อยากเลิกกับมึงก็ได้นะโทรศัพท์มึงก็มีโทรคุยกันได้"มาร์ค
"กูคิดว่ากูคิดดีแล้วหวะ"จินยอง
"แล้วแต่มึงก็แล้วกันกูถือว่ากูได้เตือนมึงไว้แล้วนะจินยอง"มาร์คพูดจบก็เดินออกไป
2ชั่วโมงก่อนจินยองจะไปต่างประเทศ
"แบมพี่มีเรื่องสำคัญจะบอก"จินยองเรียกแบม
"ครับมีอะไรหรอ"แบมแบมถามจินยอง
"อีก2ชั่วโมงพี่ต้องบินไปเรียนที่ต่างประเทศแล้วนะพ่อพี่เขาอยากให้ไปขอโทษที่พี่ไม่ได้บอกแบมให้เร็วกว่านี้"จินยองบอกกับแบม
"เรื่องสำคัญแบบนี้ทำไม่พี่พึ่งมาบอกผมตอนที่ใกล้จะไปแบบนี้หละครับทำไมพี่ไม่บอกให้เร็วกว่านี้ทำไมพี่ไม่บอกแบมก่อน"แบมแบมทำท่าจะร้องไห้
"แบมพี่ว่าเราเลิกกันนะ"จินยองขอแบมแบมเลิก
"พี่จินยองบอกเลิกแบมงั้นหรอทำไมเราต้องเลิกกันพี่แค่ไปเรียนเรียนจบพี่ก็กลับมาเราก็คบกันเหมือนเดิท เราไม่เคยทะเลาะกันไม่จำเป็นต้องเลิกกันหนครับ"แบมแบมเริ่มร้องไห้ออกมา
"พี่ไม่อยากรั้งแบมไว้แบมคงได้เจอคนที่ดีกว่าพี่ตอนที่พี่ไม่อยู่ใกล้ ถึงเวลาแล้วพี่ต้องไปแล้ว"จินยองบอกแบมแบม
"ไม่เอาพี่จินยองแบมไม่เลิกจะไปเรียนพี่ก็ไปแบมไม่ห้ามแต่แบมไม่เลิกแบมจะรอพี่จะรอจนกว่าพี่จะติดต่อแบมมา"ร้องไห้
"เอางั้นก็ได้แต่พี่ไม่อยากให้แบมแบมปิดใจของตัวเองจากคนดีๆนะงันถ้าวันไหนพี่ติดต่อกลับมาแล้วแบมยังไม่มีใครวันนั้นเรากลับมาคบกันนะพี่ไปแล้วนะดูแลตัวเองดีๆ"จินยองพูดจบก็นขับรถออกไปที่สนามบิน
ปัจจุบัน
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เขาไม่เคยติดต่อไปหาแบมแบมอีกเลยเพราะเขาไม่กล้าที่จะติดต่อไปจนแบมแบมทักเขามาเขารู้สึกตื่นเต้นมากๆที่จะได้เจอน้องในวันพรุ่งนี้น้องจะยังรอเขาอยู่ไหมนะ
13:00น.วันนัดเจอของแบมแบมกับจินยอง
ตอนที่เขามาถึงคาเฟ่เล็กๆใกล้มหาลัยเก่าเขามองไปที่โต๊ะเก่าที่เขาเคยมานั่งกับแบมบ่อยๆก็พบว่ามีแบมแบมนั่งอยู่ที่โต๊ะอยู่ก่อนแล้ว
"สวัสดีครับพี่จินยองไม่เจอกันตั้งนานพี่สบายดีไหม"แบมแบมเอ่ยทักทายก่อน
"สบายดีแต่งานหนักไปหน่อยหนะแบมแบมหละสบายดีนะไม่ได้เจอกันนานยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลย"จินยองตอบคำถามของแบมแบมแล้วก็ถามกลับ
"แบมสบายดีครับพี่จินยองไม่ต้องมาชมกันเลยครับตอนนี้จินยองชมแบมแบมก็ไม่เขินพี่แล้วหละ"แบมแบมตอบจินยอง
"ว่าแต่ที่แบมบอกมีเรื่องสำคัญจะบอกพี่คือเรื่องอะไรหรอ"จินยองถามแบมแบม
"พี่จินยองคือแบมแบมกำลังจะแต่งงานครับ"แบมแบมตอบ
"งะงั้นหรอครับแบมเจอคนที่พร้อมจะดูแลแบมแล้วสินะ"เหมือนจินยองจะได้ยินเสียงฟ้าผ่าอยู่ในใจ
"อันที่จริงแบมพึ่งคบกับพี่เขาได้แค่2ปีเองแต่เรารู้จักกันมานานแล้วก่อนที่จะคบกับพี่เขาแบมยังรอให้พี่จินยองติดต่อมาอยู่นะแต่พี่ก็ไม่ติดต่อมาจนพี่เขาเข้ามาดูแลแบมแบมก็เลยลอกเปิดใจเหมือนที่พี่เคยบอกให้แบมทำแบม ก่อนหน้านั้นเเบมจะติดต่อหาพี่ก็ติดต่อหาพี่ไม่ได้เพราะพี่เปลี่ยนเบอร์แล้วที่ผมทักไปหาพี่ได้ก็เพราะได้เบอร์พี่มาจากพี่แจ็ค "แบมแบมบอกกับจินยอง
"พี่ดีใจด้วยนะว่าแต่เขาคนนั้นเป็นใครหรอ"จินยอง
"พี่รู้จักเขานะเดี๋ยวเขาก็มารับแบมแล้วหละนั้นไงครับมาแล้วงั้นแบมขอตัวก่อนนะครับแบมนัดกับจีมินไว้"แบมแบมบอกลาแล้วก็เดินออกไป
เมื่อเห็นเขาคนนั้นของแบมแบมจินยองก็อึ้งค้างไปเลยเพราะผู้ชายคนนั้นที่เข้ามาดูแลแบมแบมแทนเขาหนะเขารู้จักดีไม่ใช่ใครที่ไหนเขาคนนั้นคือมาร์คเพื่อนเก่าของเขานั้นเองทำไมเขาไม่เคยเอะใจเลยนะ ทั้งเรื่องอาการที่แปลกไปของมาร์คตอนที่เขาบอกว่าเขาชอบแบมแบม ทั้งเรื่องที่เขากับมาร์เกือบจะทะเลาะกันเรื่องแบมแบมก่อนจะเรียนจบ พอนึกดูดีๆเขาว่ามาร์คน่าจะชอบแบมแบมก่อนเขาซะอีก ถ้าเขาติดต่อไปหาแบมแบมคนที่เป็นเจ้าบ่าวตอนนี้คงเป็นเขารึป่าวนะคงได้แต่ฝันเอาเท่านั้น ความสัมพันธ์ที่มันค้างคาในใจมายาวนานคงต้องจบลงเพียงแค่นี้แล้วสินะ เขาจะคิดซะว่ามันคือโชคดีที่เขาได้ผ่านมาเจอกับเเบมเเบม
จับมือเธอได้เพียงแค่ในฝัน อยู่ด้วยกันได้เพียงแค่ความคิด
คือโชคร้ายที่ไม่รู้ว่าใครลิขิต
บอกตัวเองโชคดีที่ได้พบ เป็นโชคดีที่จบไปนานแล้ว
เหลือเพียงความหลัง และความจริงที่ไม่มีวี่แวว
ไม่มีทาง ให้ก้าวต่อ มีเพียงความฝันลมๆ ของคนที่รอ
เพดาน (Ost. hormones วัยว้าวุ่น) - ซีสเคป (See Scape)
~~~จบ~~~
มาแล้วจ้าคู่ที่2ทุกคนจะอ่านเข้าใจไหมนะเนื้อเรื่องมันงงๆรึป่าวบอกเราได้นะเราจะได้ปรับปรุงในเรื่องหน้า
คู่ที่2ของเราไม่ได้สมหวังกันแต่ความรักของคนเราบางทีก็ไม่ได้สมหวังตลอดไป
ขอให้ทุกคนอ่านให้สนุกนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ควรสงสารดีมั้ย? หรือสะใจ
หรืออะไร ช่วยบอกที๊!!!
จินยองอ่าาาาา -สงสารก็สงสารอยู่หรอกนะเเต่-สะใจนี่สิ อ๊ากกกก