คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : xenophobia | 03
xenophobia.
Chapter 03
หลัาที่พวเาทั้สอนเินมาถึร้านสะวื้อแถวมหาวิทยาลัยแล้ว
แบฮอยน็เินเ้าไปเพื่อื้อแมพูอัวเอทันที
เฮุนเินถือะร้าามหลัมาเียบๆและมอูนัวเล็้าหน้าเลืออใ้ที่ัวเอื่นอบ
แบฮยอนเปิวนั้นวนี้ึ้นมามไปเรื่อย
ปาบา็ยับลอเหมือนพูับัวเอเบาๆว่าะเลือลิ่นอะไรี
เฮุนมอท่าทาแบบนั้นอแบฮยอนและยิ้มออมาเล็น้อย
นัวเล็ะรู้ัวไหมว่าัวเอน่ารันาไหนเวลาที่่ออยู่ับสิ่ใสิ่หนึ่
“นี่...เฮุน
เราะใ้ลิ่นไหนี?”
นัวเล็หันหน้ามาถามเฮุนอย่าั่ใ
อันนี้็ลิ่นหอมส่วนอีอัน็ลิ่นหอมเหมือนันนแบฮยอนเลือไม่ถู
ิ้วเรียวสวยอนรหน้าถูมวันแน่นนเฮุน้อเอื้อมมือไปิ้มให้มันลายออาัน
“ลิ่นไหน็เหมือนันนั่นแหละแบฮยอน”
นัวสูอบไปอย่าไม่่อยสนใเท่าไหร่นันแบฮยอน้อเบะปาออมา
นัวเล็ยนิ้วึ้นมานับทั้สอวสลับันไปมาเหมือนะเป็นารสุ่มว่าวรใ้อันไหนี
เฮุนเห็นแบบนั้น็ทนไม่ไหวเอื้อมมือไปหยิบวมั่วๆมาแล้วลาแบฮยอนไปทันที
ถ้ามัวแ่ทำแบบนี้็ไม่ไ้ื้ออย่าอื่นันพอีสิ
“เฮุน
เรายัเลือไม่เสร็เลยนะ”
“มัน็เหมือนันนั่นแหละ”
“ไม่เหมือน! ลิ่นมันหอมไม่เหมือนันนะ”
แบฮยอนรั้้อมืออัวเอที่ถูเฮุนลาเอาไว้นเฮุน้อหันลับมามอ
นัวเล็ยู่ปาอย่าเอาแ่ในเฮุนอหมั่นเี้ยวไม่ไ้
เาถอนหายใแล้วเินเ้าไปใล้ับแบฮยอน
น้าหน้ายัทำแ่หน้าบึ้แบบนั้นนเฮุน้อถอนหายใ
“เหมือนัน”
“ไม่เหมือนะหน่อย....”
แบฮยอนเบาเสียลแล้วแ่็ยัมีน้ำเสียอวามเอาแ่ใิอยู่
เฮุน้มหน้าลไปใล้แบฮยอนนแทบไ้ยินเสียลมหายใ
นัวเล็้อนาึ้นมออย่านึสสัย แววาี้เล่นทีู่หอยลไปนิหน่อยทำให้เฮุนเือบอใไม่ไหวที่ะับนัวเล็มาฟัเ้าสัที
นัวสู้มหน้าลไปแถวแ้มเนียนใสออีนและสูมมันเบาๆ
นใบหน้าหวานออีนแ้มไป้วยสีแ
เฮุนผละออมาแล้วมอน้าหน้าที่เอาแ่ับแ้มอัวเอ แววามที่้อมาไม่ลละทำเอาแบฮยอน้อหลบสายาไปทันที
“อืม...ไม่เหมือน....ไม่มีลิ่นไหนเหมือนนายเลย
ัวนายน่ะหอมที่สุแล้ว”
โอเ
แบฮยอนยอมแพ้แล้ว.......
พวเราใ้เวลาื้อออีไม่นาน็เินลับมาที่หอในมหาวิทยาลัย
อย่าที่บอว่าวันนี้เป็นวันหยุ ทำให้ไม่่อยมีนัศึษาอยู่ที่นี่เท่าไหร่
เป็นเพราะว่าแบฮยอนอาะเพิ่เ้ามาในสถานศึษาแห่นี้เลยไม่รู้ว่ามหาวิทยาลัยที่ัวเอเลือะสวยามนานี้
เฮุนพาเาเินไปทั่วมหาวิทยาลัยเพื่อมวามามอที่นี่
่อนะหยุพัที่ลานสนามว้าแห่หนึ่ นัวสูนั่ลบนพื้นห้าและวาอเอาไว้้าัว
แบฮยอนเห็นันั้น็นั่ลามบ้า
“เหนื่อยไหม?”
เสียหวานอนัวเล็ัึ้นมาหลัาที่นั่ลที่พื้น
เฮุนเพียแ่หันไปมอและส่ายหน้าเบาๆเท่านั้น
แบฮยอนเห็นันั้น็พยัหน้าหลับและบหน้าลไปที่เ่าอัวเอเพื่อพัผ่อน
มือเล็ถูเอื้อมมาับายเสื้อออีฝ่ายเอาไว้เพื่อให้รู้ว่าอีฝ่ายไม่ไ้หายไปไหน
“แบฮยอน อย่าหลับ”
เสียทุ้มที่เอ่ยเือนเบาๆทำให้แบฮยอนปรือาึ้นมามอ
นัวเล็เอียอเพื่อหันหน้าไปมออีน ึ่อีน็มอมาที่เาอยู่่อนแล้ว
เราสบาันนานนแบฮยอนเป็นฝ่ายหลบสายานั่นไป พอไม่มีุให้สายาไ้โฟัส
วาเรียว็เริ่ม่อยๆปิลไปอีรั้
แ่็้อสะุ้ึ้นเมื่อรู้สึถึสัมผัสอุ่นๆบริเวเอวอัวเอ
“อ๊ะ...เฮุน”
นัวสูโอบเอวนัวเล็เพื่อให้เามานั่ใล้
หัวทุยๆออีนบลบนไหล่บาอแบฮยอน นแบฮยอนเร็ไปหม
เสียลมหายใที่แผ่วเบาอเฮุนทำให้แบฮยอนไม่ล้าะทำอะไรนอาปล่อยให้อีฝ่ายหนุนไหล่อัวเอไปอย่านั้น
“อยืมไหล่หน่อย”
เสียทุ้มล่าวออมาห้วนๆนแบฮยอนนึำ
เวลาอยืมอนอื่น้อพูาเพราะๆไม่ใ่รึไนะ? แ่เอาเป็นว่ารั้นี้แบฮยอนให้อภัยแล้วัน
อบแทนที่อีฝ่ายอยเินอยู่้าเาและูแลเาลอทั้วันนี้
“ไม่้อยืมเรา็เ็มใให้นะ”
เสียใสอแบฮยอนัึ้น้าหูพร้อมับเสียหัวเราะิัามมา
เฮุนเยหน้ามออีนที่ำลัทอสายามอพื้นห้า้าหน้าที่ัวเาเอไม่เห็นว่ามันะน่ามอรไหน
เาถอนหายใและหลับาลนเ้าสู่ห้วนิทราไปในที่สุ
เสียลมหายใที่สม่ำเสมอออีนทำให้แบฮยอนรู้ัวว่าอีฝ่ายำลัเ้าสู่วามฝันอัวเอ
นัวเล็้มหน้าพิาราหน้าออีฝ่ายใล้ๆ
เาแทบไม่อยาะเื่อเลย้วย้ำว่ารูมเมทอเาะเป็นนหล่อแบบนี้
เสียแ่ว่าเป็นพวี้รำาไปหน่อย
มือเรียวอแบฮยอนเลื่อนมาิ้มแ้มออีฝ่ายเล่นอย่าสนุสนาน
ไล่าแ้มไปเี่ยมูโ่ออีนและเลื่อนไปนวลึรลาิ้วที่ำลัมวันอยู่
นอะไร นาอนนอนยัทำหน้าเรียลอ
“เยหัวเราะไหมเนี่ย?”
นัวเล็พึมพำประโยำถามออมาเบาๆับัวเอ
เป็นำถามที่เาไม่้อารำอบ ็แน่ล่ะ นที่้ออบำถามันหลับอยู่นี่นา
มือเรียวลมือาที่เล่นหน้าออีนลและเลื่อนไปเล่นฝ่ามือออีฝ่ายแทน
แบฮยอนเทียบฝ่ามืออัวเอับเฮุนเ้า้วยัน
เพื่อวันาวามยาวอนิ้วมือัวเอ เฮุนเป็นนที่นิ้วยาวมาๆ
อย่าน้อย็ยาวว่าเา อาะเพราะอีนสู้วยรึเปล่า
แถมฝ่ามืออเฮุนยัสาอี้วย เหมือนุแม่อเาที่เอาแ่ทำานเลย
“้อให้ยืมรีมบำรุไหมนะ?”
แบฮยอนยัพูับัวเอเรื่อยๆระหว่าที่สำรวฝ่ามือออีน
ฝ่ามือเล็อแบฮยอนผละออมาและเปลี่ยนเป็นนวลึฝ่ามือออีฝ่ายเบาๆเพื่อหวัให้อีนไ้ผ่อนลาย
นอาเฮุนะเินับเาทั้วันแล้ว
้าวอที่ื้อมาออีฝ่าย็เป็นนอาสาถือมาเอทั้หม้วย
“มือทำานหนัน่าูเลยนะ...”
เสียหวานอแบฮยอนพึมพำับัวเอเบาๆพร้อมับที่มือเรียวอัวเอ็นวฝ่ามือออีฝ่ายไป้วย
พอนวไปไ้สัพัแบฮยอน็หยุและละมือัวเอออมาามืออเฮุน
วามเบื่อหน่ายเริ่มเ้ามาแทรึมัวแบฮยอนนเาะหลับามอีนไปะแล้ว
“อนเย็นทำอาหารให้เฮุนินีไหมนะ?”
แบฮยอนยัพูพึมพำับัวเอเบาๆเพื่อไม่ให้นเอเ้าสู่ห้วนิทรา
นึไปถึมื้ออาหารอนเย็นที่ัวเออยาะลอทำเพื่ออบแทนนที่หลับอยู่
มือเรียวถูยมาแะริมฝีปาบาเพื่อรุ่นิถึรายารอาหารที่นเอวระทำ
“อาหารทะเลีไหมนะ?”
“…..”
“ไม่สิ...
เฮุนอาะแพ้็ไ้”
เสียเื้อยแ้วอแบฮยอนยััึ้นเรื่อยๆไม่มีท่าทีะหยุหย่อน
มือเรียวถูยึ้นมายีผมอัวเอลวๆเมื่อเ้าัวิถึอาหารที่ะ้อทำมื้อเย็นนี้ไม่ออ
แถมเาแถบไม่รู้อะไรเี่ยวับเฮุนเลย ถ้าเิเาทำมาแล้วเฮุนไม่อบล่ะ?
เฮุนะทิ้มันรึเปล่า ยิ่ิ็ยิ่ทำให้แบฮยอนเรียมาว่าเิมนส่เสียอย่าเอาแ่ใออมา
“ือออ....อะไรีนะที่เฮุนอบ”
“…..”
“รอื่นแล้ว่อยถาม็แล้วัน”
สุท้ายแบฮยอน็ัสินใไว้ถามอีนอนที่อีฝ่ายื่น
นัวเล็ยยิ้มอย่าีอีใ พอนึไปถึว่าัวเอทำอาหารให้นอื่นทานแล้วถ้านอื่นบอว่าอร่อยเาะ้อีใมาแน่ๆเลย
แ่ิ็ทำให้แบฮยอนมีวามสุมาๆแล้ว
“หอเราไม่มีรัวนะ....”
เสียทุ้มที่ัเามาในโสประสาททำเอาแบฮยอนหุบยิ้มทันที
ริ้วย เาลืมิเรื่อนี้ไปไ้ยัไ ใบหน้าน่ารัหม่นลอย่าเห็นไ้ัและเริ่มเบะปาอัวเอ
นเฮุนที่เพิ่ื่นมาทันไ้ยินนัวเล็พึมพำเรื่ออาหาร้อันัวเอออมาาไหล่บาอย่า่วยไม่ไ้
“ทำยัไี....”
นิ้วเรียวสวยอแบฮยอนถูยึ้นมาบัเบาๆโยฝีมือออีฝ่าย
ท่าทาที่เหมือนเ็น้อยโนพ่อแมุ่นั่นทำเอาเฮุนอเอ็นูไม่ไ้
เฮุนเอื้อมมือไปยีหัวอีฝ่ายอย่าปลอบประโลม
แ่แบฮยอน็ยัทำหน้าบึ้อยู่เหมือนเิม
“วามริมีเมนูนึที่ันอยาลอทานมาเลย”
ำพูอเฮุนึสิอแบฮยอนให้ลับมา
นัวเล็เลิทำหน้าบึ้และหันมามออีฝ่ายอย่าสสัย
เมื่อี้เฮุนเพิ่ะพูไปเอว่าหอไม่มีรัว
ถึะมาบอเมนูอนนี้แ่เา็ทำให้ไม่ไ้หรอนะ
“แ่หอเราไม่มีรัว...”
นัวเล็พูเสียเบาอย่าใเสีย
แ่เฮุนลับยยิ้มึ้นมาอย่าพอใ
ใบหน้ามอเฮุนเลื่อนเ้าไประิบแผ่วเบา้าๆหูอแบฮยอน แ่มันลับทำให้แบฮยอนรู้สึสสัยมาึ้นไปอี
“แ่เมนูที่ันอยาลอมันไม่้อใ้รัวนะ”
“แล้วมัน-”
“ที่อยาลอน่ะ ือนาย”
พระเ้า แบฮยอนน็อเอ้าท์ไปแล้ว........
สวัสี่ะ 55555555555555555
มีนถามในทวิเยอะเลยว่ามีานมีฮุนแบมั้ย
บอเลยว่ามีแน่นอนน้า ใรที่อยาไปเฟเินรอไว้เลย
ไม่ั้นพลาอในานแน่ๆ าม่าวที่ @OurHunBaekTH นะะ
#เโนโฟเบีย
ความคิดเห็น