คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ช้าลงหน่อย 100%
5
“รวเสร็แล้วเหรอรับ”
ินยอเินเ้ามานั่้าวานลินแล้วถามพ่อเรื่อารบ้าน
“รวเสร็แล้วรับ
ไม่้อไปนั่เบียเพื่อนไปเอาารบ้านภาษาีนมาให้ป๊าูหน่อยสิ”
มินฮยอนพูับินยอ
“รับ”
ินยอานรับแล้วลุไปหยิบารบ้านที่ห้อนอน้านบน
Rrrrrrr
เสียโทรศัพท์อมินฮยอนัึ้นทำให้อาารย์หนุ่ม้อออไปุย
โทรศัพท์้านออ
“ปะป๊าล่ะ” ินยอที่พึ่ลมาา้าบนถามวานลินที่นั่อยู่บนโฟาและอนโฮ
ที่พึ่นั่ลไ้ไม่นานเพราะเินไปเ้าห้อน้ำมา
“ไปุยโทรศัพท์น่ะ”
วานลินอบินยอ ที่น้อถามล่ะไม่อบไอ้พี่บ้า
“เี๋ยวูให้”
วานลินพูึ้นทำให้ินยอแสสีหน้าวยออมา
“ารบ้านน่ะ
ันมาาไ้หวันนะสอนนายไ้อยู่แล้ว” เมื่อเห็นอีนทำหน้าเลยอธิบายให้ฟั แล้วึเินไปนั่ที่พื้น้าินยอ
“ั้นันไปูนมให้นะ”
อนโฮพูับินยอ
“อย่าทำนมไหม้ล่ะ”
ินยอแล้ทำหน้าีเรียสใส่อนโฮ
“รับทราบรับผม”
อนโฮรับำพร้อมทำท่าะเบ๊ะเหมือนทหาร
“ฮ่า ฮ่า
ฝา้วยนะ” ินยอหัวเราะออมา่อนที่อนโฮะลุึ้นเินไปห้อรัว
ที่ผมออมาเพราะไม่อยาเป็น
อสอนนั้น เห็นแล้วอิาอะ ไม่เยเห็นวานลินเป็นแบบนี้เลยหลอแ๊ะอั๋เาอยู่นั้นแหละ
ส่วนอีน็ูะื่อบื้อโนแ๊ะอั๋ั้หลายรั้ยัไม่รู้อี
“ทำอะไร่อีนะ”
ผมพึมพำับัวเอที่เินมาถึห้อรัวแล้วแ่ยัิไม่ออวาะทำอะไร่อี
“อ๋อ
วิปรีมไ” ผมบอัวเอ แล้วเริ่ม้นอุปร์และวัถุิบมาทำวิปรีม
“ทำ่อนินยอไม่ว่าเหรอมั้ทำสีาว
มพู ฟ้าแล้วันเนอะินยอ” ผมุยับัวเอแล้วทำเหมือนปรึษาินยอไป้วยเพื่อเป็นารปลอบัวเอว่าอีนเ้ามาะไมุ่อนโฮนน่ารัอี
“ฮ่า ฮ่า
เธอนี้ลนะุยนเียวไ้้วย”
มินฮยอนที่อนแรอยู่หน้าบ้านเินเ้ามาทาประูหลับ้านที่ิับห้อรัว
เพื่อูว่าอนโฮำลัทำอะไรอยู่หัวเราะึ้นเมื่อเห็นเ็น้อยำลัุยับัวเออยู่
“ใหมเลยรับ”
ผมสะุ้เล็น้อย่อนหันหน้าไปพูับอาารย์มินฮยอนที่อยู่้านหลั
แล้วลับมาสนใอที่อยู่บนโ๊ะ่อ
“ไหนูสิทำอะไรอยู่”
อาารย์มินฮยอนสุหล่ออผมถามึ้น่อนะว่าาไว้ที่ไหล่อผม
หัวใเ้นแระมัเลยเ้น้าลหน่อยสิเี๋ยวอาารย์มินฮยอน็รู้หมหรอ
ผมบอหัวใัวเอที่ไม่ยอมทำามำสั่เลยันิเียว
"ุะไม่อบผมเหรอเ็น้อย"
อาารย์มินฮยอนพูอยู่้าหูอผม
"ทำวิปรีมรับ"
ผมอบอาารย์มินฮยอนที่เอาาออาไหล่ผม้วยใบหน้าทีู่เศร้านิๆ
"ไม่เินันบ้าเหรอ"
อาารย์มินฮยอนเินไปหยิบอในู้ไม่ไ้ั้ใฟัผมอนมานั
"เออ…" ผมไม่รู้ะอบอะไรีเลย
มันเินนเหมือนโนแ่แ็ไปทั้ัว
สมอิำอบที่อาารย์มินฮยอนถามออมาเป็นำพูไม่ไ้เลยันิ
"ไม่เป็นไรไม่้อบอแล้ว็ไ้
เี๋ยว่วยทำเทส่วนผสมมาสิ" อาารย์มินฮยอนพู้วยเสียเศร้าสร้อย
ผมะทำยัไีนะอาารย์ไม่พูับผมสัำ ผมเอ็ไม่ล้าะเริ่มพู่อนเหมือนัน แ่อาารย์ูเสียใมาเลยนะที่ผมไม่อบำถามอเา
"เสร็แล้ว
ทำไ่อ" อาารย์มินฮยอนยื่นวิปรีมที่ีเสร็แล้วมาให้ผม้วยใบหน้าที่ไม่่อยีนั
"อาารย์รับผมเินนะ ที่อาารย์ทำแบบนั้น แ่มันอึ้มาไปหน่อยเลยไม่รู้ว่าะอบอะไรี"
ผมพูวามรู้สึในใอัวเอออมาเพราะรู้สึอึอัับบรรยาาศอเราสอน มันวระโลเป็นสีมพูแบบที่ผมวาฝันไว้สิ
"นี้เ็น้อยเยหน้าหน่อยสิ"
ผมเยหน้าึ้นามำสั่ออาารย์มินฮยอนหลัาที่พูประโยอันยาวเหยียไปแล้วไม่ล้ามอหน้าอีฝ่าย
"ันไม่มีแฟน
แถมีบไ้้วย" อาารย์มินฮยอนอบำถามที่เย้าาไว้ แถมอบว่าีบไ้้วย
อาารย์อ่อยผมอยู่แน่ๆ
"ีบให้ิล่ะ
อ่อยแล้วนะ" อาารย์มินฮยอนพูับผม้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ผม้อฝันไปแน่เลย
ลอเอามือบหน้าัวเอูสัรั้สอรั้้อื่นมาอยู่บนที่นอนแน่เลย
เมื่อิไ้ันั้นผมยมือึ้นะบหน้าัวเอ
แ่็มีมือออาารย์มินฮยอนมาับที่้อมือผมไว้ะ่อน
"ไม่ไ้ฝัน"
อาารย์อนเพียไม่ี่ำเล่นเอาอึ้ทำอะไรไม่ถูเลย
"ไปามินยอมาทำนม่อัน"
อาารย์มินฮยอนลาผมออไปโยไม่รอให้สิผมับมาบ้าเลย
ปึ
ผมนเ้าับแผ่นหลัออาารย์มินฮยอนเ็มๆ เพราะไม่ไู้ว่าอีน
หยุเินแล้ว
"ทำอะไรันฮะ"
อาารย์มินฮยอนพู้วยน้ำเสียเรียบนิ่เหมือนอนที่ินยอทำัวไม่น่ารั ทำให้ผมะโหน้าออมาาแผ่นหลัำยำเพื่อูเหุาร์ที่อยู่้าหน้า
100%
ความคิดเห็น