คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : AWAIT-1-
AWAIT
-1-
ณ เวลาพักกลางวัน
สวัสดีครับ ผมชื่อแบคฮยอนครับ เรียกผมว่าแบคเฉยๆก็ได้ ผมเรียนอยู่เกรด 11 ห้อง A ครับ ไม่ต้องชมผมเก่ง ผมยังไม่เก่งพอหรอกครับ ผมมีเพื่อนสนิทชื่อโดคยองซูครับ เราสนิทกันตั้งแต่ประถมครับ คยองซูอยู่ห้อง C ครับ เพราะคยองซูไม่ค่อยส่งการบ้าน เลยได้ไปอยู่ห้องอื่น แต่ไม่เป็นไรครับ พวกเราก็ยังคุยกันสนิทเหมือนเดิม ผมมีแฟนแล้วครับเป็นรุ่นพี่ชื่อโอเซฮุนครับ พี่เขาดูแลผมดีมาก ผมรักเขามาก พี่เขาเรียกผมว่าหมาน้อย เพราะอะไรก็ไม่รู้หรอกครับ ฮ่าๆๆๆ แต่ผมก็เรียกพี่เขาว่าเป็ดน้อย เพราะพี่เขาตอนร้องเพลงเสียงเหมือนเป็ดอะครับ นึกแล้วขำ พี่เขาอยู่เกรด 12 ครับ ปีหน้าต้องไปมหาลัยแล้ว ผมคงคิดถึงพี่เขามากแน่ๆเลย
ตอนนี้ผมพึ่งทานข้าวเสร็จครับซึ่งกำลังจะเดินไปห้องเรียน ซึ่งก็จะไปถึงห้องเรียนของผมต้องผ่านห้องของคยองซูก่อน พูดถึงคยองซู คยองซูก็เดินมาหาผมพอดีครับ
“เห้ยแบค วันนี้ไปกินติมกันมั้ย”
“ไม่แน่ใจอะ แต่อยากกินพอดี คยองซูเลี้ยงเรานะ”
“มีคนเลี้ยงอยู่แล้วละงานนี้กินฟรี พุงกางเลยแบค”คยองซูพูดพร้อมกับทำท่าพุงกาง โดยการลูบพุงตัวเองแล้วกางแขนออกครับ
“ฮ่าๆกะให้เราอ้วนกว่าเดิมเลยใช่ปะ”ก็คยองซูชอบพาผมไปกินอะไรที่ทำให้ผมอ้วนอะ
“ไม่เห็นอ้วนเลย แบคน่ารักจะตาย”พูดมางี้ ผมก็เขินนะครับ
“พูดมากอ่า แล้วไปกี่โมงอะ”
“หลังเลิกเรียนอะ ได้ปะ”
“โอเคๆ แต่เราต้องโทรบอกพี่เซฮุนก่อนนะ”ต้องขออนุญาตผู้ปกครองก่อนครับ เดี๋ยวมีงอน
“จ๊ะจ้า”
“เอ้อ คยองซูเราไปเข้าเรียนละนะ ยังไงจะโทรหา”แล้วผมก็รีบวิ่งไปห้องเรียนของผม
ณ เวลาเลิกเรียน
ผมรีบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าโทรขออนุญาตผู้ปกครอง(?) ว่าจะไปกินไอติมกับเพื่อนสนิท คงงงสิท่า ว่าทำไมเรียกว่าผู้ปกครองก็พี่เขาเหมือนผู้ปกครองจริงๆนะครับ บางทีก็ยิ่งกว่าด้วยซ้ำ ฮ่าๆๆๆ พ่อแม่ของผมกับพ่อแม่ของพี่เซฮุนก็รู้เรื่องของเรากันครับ พวกท่านไม่ว่าอะไร พ่อแม่ผมวางใจพี่เซฮุนมากครับ เพราะฉะนั้นถ้าพี่เซฮุนให้ไปก็ไม่ต้องของพวกท่านแล้วละครับ
พี่เซฮุนยังไม่รับโทรศัพท์ผมเลยอะ สงสัยเรียนอยู่แน่เลย ผมจึงนั่งรอสักพักแล้วโทรไปอีกรอบ ไม่นานพี่เซฮุนก็รับโทรศัพท์
‘ว่าไงหมาน้อย เป็นไรป่าว พอดีอาจารย์ปล่อยช้าอะเลยไม่ได้รับโทรศัพท์ ขอโทษน่ะ’
“อ่อๆไม่เป็นไรฮับๆ พอดีว่าวันนี้หมาน้อยจะไปกินไอติมกับคยองซูอะฮับ เลยมาขอเป็ดน้อยงะ ให้ไปนะ~”ผมพยายามทำเสียงให้อ้อนที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ครับ ฮ่าๆๆ
‘หมาน้อยอ้อนขนาดนี้ไม่ให้ก็แปลกดิ แต่อย่ากลับบ้านดึกนะ เดี๋ยวนอนดึก เป็ดน้อยเป็นห่วง’
“โอเคเลยฮับ เป็ดน้อยกลับเองได้นะ”
‘ได้อยู่แล้ว กินเผื่อด้วยนะ เดี๋ยวถ้ากลับถึงบ้านแล้วก็โทรหรือไลน์มาบอกเป็ดน้อยด้วยนะครับ’
“ได้เลยฮับ หมาน้อยไปก่อนนะเดี๋ยวคยองรอนาน แล้วก็จะได้ไม่กลับดึกด้วย เป็ดน้อยกลับบ้านดีๆละ”
‘ครับบบบ ดูแลตัวเองด้วยนะครับ สวัสดีครับ’
“ครับ สวัสดีครับ”ผมกดวางสายพี่เซฮุนแล้ว โทรหาคยองซูต่อ ไม่นานคยองซูก็รับโทรศัพท์
‘ว่าไงแบค คุณผู้ปกครองอนุญาตปะ’
“อนุญาตสิ ตอนนี้อยู่ไหนอะ”
‘เย้ๆอยู่ที่ห้องชมรมอะ แบคมาหาเราได้ป่าว’
“ได้ๆ เราจะเดินไปหาคยองซูเดี๋ยวนี้แหละ อย่าพึ่งวางสายนะ’ได้ยินดังนั้นผมจึงรีบวิ่งไปห้องชมรมดนตรีครับ ซึ่งเป็นห้องชมรมของคยองซู
“เราอยู่หน้าห้องแล้วอะ คยองซูอยู่ไหน”
‘แบคเข้ามาในห้องเลย เราอยู่ข้างใน’คยองซูพูดจบ ผมก็วางสายของคยองซู แล้วผลักประตูห้องชมรมดนตรีเข้าไปแล้วก็พบกับคยองซู กับเพื่อนคนอื่นๆ และรุ่นพี่ ผมก้มหัวเคารพทุกคน
“หวัดดีครับๆๆๆๆๆ”
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ครับน้องแบคคนกันเอง”พี่เลย์พูดขึ้นครับ พี่เขาเป็นหัวหน้าชมรมดนตรี
“ปะพี่ไปกินไอติมกันได้ละ เดี๋ยวหมดๆ”คยองซูเอ่ยขึ้น ผมจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะนึกว่าไปกันสองคน คยองซูเห็นดังนั้นจึงคว้ามือผมให้มาเดินข้างๆตน
“จะถามไรแบค”คยองซุเอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจผม
“เรานึกว่าไปกินไอติมกับคยองซูสองคนซะอีกอะ”ก็คยองซูไม่บอกผมก่อนนิ ว่าจะไปกินพร้อมกับคนในชมรมด้วย
“งือ คยองขอโทษ ไม่ชอบหรอ พวกเราไม่ไปก็ได้นะ”คยองซูพูดด้วยหน้าตาที่รู้สึกผิด ผมไม่ได้ไม่ชอบนะครับ แต่ก็ควรบอกผมนิดนึง ผมจะได้บอกพี่เซฮุนด้วย รู้ทีหลังมีงอนๆ
“ไม่เป็นไรหรอก แล้วทำไมพวกชมรมดนตรีถึงรวมตัวมากินไอติมกันอะ”ผมถามด้วยความสงสัย
“พอดีมีสมาชิกที่ไปเรียนแลกเปลี่ยนต่างประเทศกลับมาอะ เลยเลี้ยงต้องรับกันมั้ง”
“อ่อ รุ่นพี่หรอ อยู่ห้องไรอะ”
“ป่าว รุ่นเดียวกับเรานี่แหละ เราไม่รู้รายละเอียดอะไรมากอะ แบครอถามเขาละกัน ถึงร้านไอติมพอดี”คยองซูตอบผม อ่าวถามดีๆนะเนี่ยดูตอบๆ ช่างมันเถอะ
คุยไปคุยมาถึงร้านไอติมพอดี คยองซูจูงมือผมเข้าไปในร้านไอติม แล้วเดินไปยังโต๊ะที่ยังว่างอยู่ ดีนะพวกเรามาเร็วกัน มาช้ากว่านี้ไม่ได้กินแน่นอน วันนี้คนเข้าร้านนี้เยอะมากๆเลยครับ
“รุ่นพี่ๆ โต๊ะนี้ๆ”คยองซูกวักมือเรียกรุ่นพี่และเพื่อนๆให้มานั่งที่ที่ตนนั่ง ทุกคนจึงมานั่ง และพี่เลย์จึงโทรถามหาคนสำคัญของการเลี้ยงต้อนรับครั้งนี้
“ฮัลโหล อยู่ไหนแล้วอะ ทุกคนมารอนายหมดแล้ว”เลย์พูดกับโทรศัพท์ ทุกคนจึงเงียบแล้วตั้งใจฟัง
‘กำลังหาที่จอดรถอะพี่ รอแปบนึง’ปลายสายตอบกลับพี่เลย์
“โอเคๆ พี่วางสายละนะ”พี่เลย์พูดพร้อมกดวางสาย
“มันอยู่ไหนอะเลย์”พี่จงแดถามพี่เลย์ พี่จงแดเป็นนักร้องของชมรมดนตรี พี่เขาร้องเพลงเพราะมากจริงๆครับ ร้องทีนี่ไม่อยากให้หยุดร้องเลย
“หาที่จอดรถอยู่ๆ นั้นไงมาละ”
ในขณะที่พี่เลย์ตอบพี่จงแดนั้น ก็มีคนๆนึงผลักประตูร้านเดินเข้ามาครับ เขาสูงกว่าผมมากๆเลย ทำยังไงให้สูงขนาดนั้นนะ หน้าตาคือแบบหล่อมาก นายแบบสุดอะ เพอร์เฟก ไม่ได้ๆผมมีพี่เซฮุนอยู่แล้วนะ เห็นดังนั้นพี่เลย์ก็เดินไปโอบไหล่คนๆนั้นแล้วพาเขามาที่โต๊ะที่พวกเรานั่งกันอยู่
“แนะนำตัวหน่อยได้น้อง”พี่เลย์พูดพลางตบไหล่คนนั้น
“ฮ่าๆ โอเคครับพี่ สวัสดีครับ ผมชื่อชานยอล อยู่ห้อง 11-A ครับ พึ่งกลับมาจากการแลกเปลี่ยนที่อเมริกาหนึ่งปีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับทุกคน”ชานยอลพูดพร้อมก้มหัวให้ทุกคน ผมเลยก้มหัวตอบเขา
“งั้นชานยอลก็อยู่ห้องเดียวกับแบคฮยอนดิ”เป็นคยองซูครับที่เอ่ยขึ้น
“เห้ย จริงดิ แกโชคดีมากชานยอลที่แกได้อยู่ห้องเดียวกับแบคฮยอน ดีกว่าอยู่กับคยองซูอะนะ”พี่จงแดพูดครับ ผมจึงหันไปมองหน้าคยองซู ทำเอาผมอดหัวเราะแทบไม่อยู่ แล้วทุกคนบนโต๊ะก็รวมใจกันหัวเราะให้กับคยองซู
“หัวเราะกันเข้าไปเถอะๆ ชิ หยุดหัวเราะเลยไอ้หมา”คยองซูทำตาโตใส่ผมทำเอาผมยอมครับ ผมยอมๆ
“โอเคๆเราไม่หัวเราะละ เอ้อ ว่าแต่เราไม่เคยเห็นชานยอลมาก่อนเลยอะ ทั้งๆที่อยู่ชมรมเดียวกับคยองซู”ผมถามด้วยความสงสัย
“เราก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน”คยองซูครับ
“ก็ชานยอลไปตั้งแต่ปิดเทอมขึ้นม.4 ไง”พี่เลย์ตอบพวกเราครับ
“อ่อ แล้วชานยอลจะไปเข้าเรียนวันไหนอะ”ผมถามครับ ก็แค่อยากรู้เท่านั้นเองไหนๆก็จะอยู่ห้องด้วยกัน
“น่าจะพรุ่งนี้แหละ”ชานยอลตอบผมพลางยิ้ม ผมเลยยิ้มกลับ ทำเอาใจผมสั่นหมดเลย ไม่ได้ๆผมมีพี่เซฮุนอยู่ๆ
“สั่งไรกินกันเถอะ เจ้าของร้านมองตาเขม่นแล้ว”พี่เลย์บอกครับ ผมจึงหันไปมองเจ้าของร้านมองตาเขม่นจริงด้วย
หลังจากทานหมดชานยอลก็ขอเบอร์ผมครับ เขาบอกว่ายังไงก็อยู่ห้องเดียวกันต้องได้พึ่งพาก็อยู่แล้ว ผมจึงกดเบอร์ผมให้เขาไป แล้วผมก็หันไปหาคยองซูที่คุยโทรศัพท์อยู่ สักพักคยองซูก็วางโทรศัพท์ลงแล้วบอกว่าคนที่บ้านมารับไม่ได้ นี่ผมกะจะกลับๆคยองซูนะเนี่ย
“แล้วจะทำไงอะ ให้พี่เซฮุนมารับหรอ เราเกรงใจจัง”ผมพูดพลางทำหน้าหงอย
“นั้นดิ คิดๆๆๆ”
“ให้เราไปส่งมั้ย”สักพักก็มีเสียงทุ้มเข้ามาในบทสนทนาครับ ซึ่งเป็นเสียงของชานยอลนั้นเอง
“จะดีหรอ”ผมถามด้วยความเกรงใจครับ
“ดีสิ งั้นกลับกันเลย ปะชานยอล”คยองซูตอบผม แล้วหันไปบอกชานยอล
“โอเคๆ ลาพวกพี่ๆก่อน พี่ๆพวกผมไปแล้วนะครับ”ชานยอลพูดกับพวกผมแล้วหันไปบอกพวกรุ่นพี่
“ขับรถดีๆละ”พี่เลย์บอก แล้วพวกเราก็เดินออกจากร้าน แล้วเดินไปยังรถของชานยอล
ระหว่างทางพวกเรามีบทสนทนากันนิดหน่อย โดยที่มีชานยอลเป็นคนขับ คยองซูนั่งข้างคนขับ และมีผมนั่งเบาะหลัง พวกเราคุยกันสักพักแล้วก็ตกลงมาต้องไปส่งคยองซูก่อนจะไปส่งผม เพราะต้องผ่านบ้านของคยองซูก่อน แล้วจึงผ่านบ้านผม แล้วถึงจะเป็นบ้านชานยอล เมื่อถึงหน้าบ้านของคยองซู เจ้าของบ้านไม่วายจะขอบคุณแล้วปิดประตูรถอย่างเบามือ
แล้วพวกเราก็เดินทางไปบ้านของผมต่อ ระหว่างเดินทางไม่มีบทสนทนาใดๆ ทำให้บรรยกาศเงียบมาก ต่างจากเมื่อกี้อย่างลึกลับ เพราะถ้ามีคยองซูอยู่จะต้องคอยคุยโน่นคุยนี่อยู่ตลอด เวลาผ่านไปสักพักก็ทำให้ผมง่วงแล้วผมจึงเผลอหลับไป
“เฮ้ๆ แบคฮยอนตื่นสิถึงบ้านนายละนะ”แรงเขย่าแขนข้างขวาทำให้ผมหลุดจากผวัง
“...”ผมมองหน้าเขาแล้วเปิดประตูรถ
“เจอกันพรุ่งนี้นะ”ชานยอลบอกกับผม
“อือ ขอบคุณมากนะที่มาส่ง”ผมโค้งหัวให้ชานยอลแล้วปิดประตูรถ แล้วเดินกลับเข้าไปบ้าน
หลังจากที่เข้าบ้านมา ผมก็เดินขึ้นไปยังห้องของผมเพื่อชำระร่างกาย และทำให้หายจากอาการง่วง ก่อนจะทำการบ้าน อ่านหนังสือ และเข้านอน หลังจากผมชำระร่างกายเสร็จ ผมจึงหยิบไดร์เป่าผมมาเป่าผมที่ชื้นจากการสระ และไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์แล้วไลน์หาคนที่สั่งเอาไว้ว่าถึงบ้านแล้วให้บอก
20.45 น. เป็ดน้อย หมาน้อยถึงบ้านแล้วนะครับ
โอเคครับ อาบน้ำ สระผมยังเอ่ย? 20.46 น.
20.46 น. เรียบร้อยครับผม เดี๋ยวหมาน้อยทำการบ้าน กับอ่านหนังสือก่อนนะครับ แล้วจะโทรหาก่อนนอน
ได้เลยครับผม ตั้งใจครับ รักนะ 20.47 น.
หลังจากบอกกับพี่เซฮุนเสร็จว่าถึงบ้านแล้ว ผมจึงรีบทำการบ้าน อ่านหนังสืออย่างตั้งใจ จะไม่ให้ตั้งใจได้ไงก็ได้กำลังใจขนาดนี้ เขินจังครับ เมื่อผมทำทุกอย่างเสร็จแล้ว ก็มีเสียงเคาะประตูก็พบว่าคุณแม่เอานมมาให้ดื่มก่อนนอนครับ จึงคุยกันเล็กน้อยแล้วคุณแม่ก็ขอตัวไปนอน ผมจึงปิดประตูแล้วไปหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาพี่เซฮุน หลังจากคุยกับพี่เซฮุนเสร็จ ไลน์ก็แจ้งเตือนขึ้นมาว่ามีคนแอดมาแล้วส่งข้อความมา ผมจึงเปิดดูพบว่าเป็นชานยอลที่ส่งมา แล้วผมจึงตอบกลับไป
ชานยอลนะ แบคฮยอน นอนยัง 23.15 น.
23.16 น. ครับ ยังอะ
นอนดึกจัง 23.16 น.
23.17 น. ชานยอลก็เหมือนกันแหละ นอนได้แล้ว เรากำลังจะนอน
ฮ่าๆ ครับ ฝันดีนะ 23.17 น.
23.17 น. ฝันดีเช่นกันครับ เจอกันพรุ่งนี้
ครับ 23.18
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอน 1 จบแล้วฮับ
ฝากติดตามด้วยนะฮับ
เม้นให้กำลังใจหน่อยนะ อิอิ
หรือ #awaitcb ในทวิตนะฮับ
มาคุยกันได้ในทวิต cbckkyf นะฮับ
ขอบคุณมากๆฮับ
ความคิดเห็น