คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 ก้าวแรกสู่เมืองไทย บ้านเกิดผม^O^
"พี่ยูกิยะ เมื่อไหร่จะถึงเมืองไทยอ่ะครับ"
"เดี๋ยวก็ถึงแล้วครับ คุณโรเซ"
ผมหันไปถามชายหนุ่มผมดำย้อมไฮไลท์สีฟ้าวัย 25 ปีที่นั่งอยู่ข้างๆผม ฮื้มม~คิดถึงเมือง
ไทยจัง อ๊ะ!!! หวัดดีครับ ผมชื่อ โรเซ โรเซที่แปลว่า ไวน์สีชมพูรสหวานอ่อนนุ่มอ่ะครับ
เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น-อเมริกา ครับ^^ อายุอานามก็ 20 ปี ส่วนสูง 182 CM. น้ำหนัก 65
KK. น้อยใช่มั้ยล่ะ เพราะอย่างนี้ไงผมเลยถูกจับไปถ่ายเป็นผู้หญิงบ้าง ผู้ชายบ้าง แต่ส่วน
มากจะเป็นผู้หญิงนะ-__-^ เพราะผมหน้าหวานมากๆ แล้วก็ดูสง่างามเมื่ออยู่บนแค
ทวอคท์น่ะ แต่บางมุมผมก็หล่อนะเอาแน่เอานอนไม่ได้- -^ นี่คือภาพตัวอย่างที่ผมไปถ่ายแบบบาง
ส่วนนะ
(น่ารักอ่ะเด เขาว่ากันนะ)
ผมมาถ่ายแบบที่ญี่ปุ่นได้หลายปีล่ะ พึ่งจะมีงานที่ไทยนี่แหละครับ ผมไม่ได้มาเที่ยวนะครับ ผมมาทำ
งานถ่ายแบบที่ไทยง่ะ รู้สึกว่าจะเป็นน้ำหอม "SHARPERT" นะครับ แล้วต้องมาถ่ายคู่กับนายแบบ
อันดับ 1 อย่างเครฟว์อีก อยากเห็นเขามั้ยคร้าบ นี่คือภาพถ่ายแบบเขานะ มีรูปเดียวอ่ะ
ผมไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากหรอกนะครับ แค่รู้ว่าเป็นนาย
แบบที่หน้าตาหล่อมากๆก็เท่านั้นน่ะครับ ผมไม่ได้มาถ่ายงานเดียวนะมาหลายงานเหมือน
กัน ก็ดีได้อยู่ไทยได้ตั้ง 1 เดือนแน่!!....แต่ตอนนี้ชักหิวล่ะ อ๊ะ! แอร์สาวสายเดินมาทางนี้
พอดีเลย
"คุณครับๆ"
ผมพูดพลางยื่นมือไปไข้วแขนของเธอไว้ เธอสะดุ้งและหันมาสบตากับผม...เธอหน้าแดง
ครับ
"ค่ะ...คะ คุณผู้โดยสาร-///-"
"ผมขอชีสเค้กที่หนึ่งครับ...พี่ยูกิยะเอาอะไรมะครับ"
ผมหันไปถามพี่ยูกิยะที่กำลังนั้นอ่านสมุดตารางงานเล่มหนาของผมอยู่
"ขอชาแล้วกัน"
"ครับ...ขอชาเพิ่มอีกที่นะครับ"
"คะ>///<"
แอร์ฯสาวเดินจากไป ผมก็หยิบหนังสือการ์ตูนที่อยู่ในเสื้อสูทสีดำขลับของผมออกมา
อ่านไปพลางๆ
'ตึ่ง ตึง ตึ้ง~'
เสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้นทำให้ผมละจากการ์ตูนเล่นโปรดแล้วตั้งใจฟัง
'ผู้โดยสารทุกท่านโปรดทราบ อีก 15 นาที จะถึงสนามบิน BKK City แล้วคะ ขอขอบ
พระคุณทุกท่าน ที่ใช่บริการ THAI Air ของเรานะคะ ตึ่ง ตึง ตึ้ง~'
"เย้! จะถึงเมืองไทยแล้ว^O^"
ผมเกือบกระโดดด้วยความดีใจแต่ไม่ได้ทำเพราะพี่ยูกิยะคว้าหมับที่แขนไว้ทัน-__-^
"ชีสเค้กกับชามาแล้วคะ^^"
"ขอบคุณครับ^^"
ผมยิ้มเล็กๆส่งไปให้ก่อนที่เธอจะส่งเครื่องดื่มและเค้กลงและเดินหน้าแดงออกไป แม้~
คนมันเสน่ห์แรงอ่ะครับ ไม่อยากจะคุย โฮะๆๆๆๆๆๆ
"นี่พี่ยูกิยะ....จะมีคนมันต้อนรับเราแบบที่ฝรั่งเศสป่ะ"
"คงไม่หรอกครับ เพราะเราปิดเป็นความลับไว้ ก็จะมีแต่คนจากบริษัทที่ทางเรารับงานมา
มารับครับ"
"ว้า~อดส่งยิ้มเลยอ่ะ - > -"
ผมเซ็งๆเล็กน้อย แล้วก้มหน้าก้มตาเค้กแสนอร่อยอย่างไม่รีบร้อนจนหมด
'ขณะนี้เราได้มาถึงจุดหมายแล้วคะ ขอขอบคุณอีกครั้งนะคะ^^'
เสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้นเมื่อผมรู้สึกถึงแรงดิ่งของเครื่องบินและหยุด ผมลุกขึ้นบิกซ้าย
ขวาหน้าหลัง ตีลังกา โดดกบ (เอ้ย!ข้างหลังชักแปลกๆนะ) แล้วลุกออกจากที่นั่งเพื่อให้
พี่ยูกิยะได้เดินออกมา หลังจากนั้นก็เดินออกจากตัวเครื่องบินเพื่อมายังอาคารผู้โดยสาร
"สวัสดีครับ คุณโรเซนายแบบผู้สง่างามกับผู้จัดการผู้มากความสามารถ คุณยูกิยะ^^"
เดินเข้ามายังอาคารผู้โดยสารได้แค่แปปเดียว (แปปเดียวจริงๆนะ-__-) ก็เจอชายหนุ่มผม
ดำตามแบบฉบับหนุ่มไทยผู้หล่อเหลา เขาคือ คุณพีระพัฒน์หรือคุณภีม ผู้จัดการส่วนตัว
ของเครฟว์ นายแบบที่ผมจะมาถ่ายด้วยไง-___-
"หวัดดีฮะ คุณภีม^^"
ผมกล่าวทักทายพอเป็นพิธี
"ครับ^^"
"สวัสดีเช่นกันครับคุณภีม ผู้จัดการมากความสามารถ"
"ครับ อืม....ผมจัดการเอาสัมภาระของคุณทั้งสองคนใส่ไว้หลังรถแล้วนะครับ"
"อ้อ!! ของคุณอย่างมากเลยนะฮะ แล้ว...."
ผมพูดพลางหันซ้ายหันขวา
"อ้อ ถ้าจะหาเจ้าเครฟว์ เหอะ นอนเป็นหมีควายอยุ่หลังรถน่ะครับ"
เหอะๆ หมีควาย-___-^
"ล้อเล่นครับ^^ รออยู่ที่รถพอดีเจ้านั้นไม่อยากเจอนักข่าว"
"ครับงั้นเรารีบไปกันเถอะ"
คุณภีมพยักหน้าแล้วเดินนำผมและพี่ยูกิยะไปจนไปถึงหน้าทางออกของผู้โดยสารขาออก ก็เจอกับรถ
BMW สีดำขลับ4ประตู 8ล้อ 2ห้องน้ำ (เอ้ย!ข้างหลังน่ะเติมเอาเองน่ะอย่าคิดมาก-.-) จอดอยู่ คุณ
ภีมเคาะกระจกด้านข้างคนขับซัก 2-3 รอบ ก็มีคนเป็นประตูออกมาโชว์ตัวให้เห็น นะนะนะนะนะ นั้น
มัน.....
"นี่คือคุณ เครฟว์ นายแบบที่คุณโรเซจะมาถ่ายแบบด้วย"
แม่เจ้า~~~~~~OoO นี่มันคนหรือเทพวะเนี่ยหล่อโคตรๆ หล่อไม่บันยะบันยัง หล่อไม่เผื่อแผ่ใคร ยิ่ง
เขาแต่งแบบนี้
ถึงผมจะเป็นผู้ชายก็เถอะ แต่ยอมรับว่าหล่อจริงๆ-.-
"ดี...แล้วคนสวยๆคนนี้ใครเหรอ ภีม"
เครฟว์พูดเสียงเนือยๆแต่เซ็กซี่ แล้วชี้นิ้วยาวๆมาที่ผม...สวย..หืม สวยเหรอ....อ๊ากกกกก ไอ้บ้านี่หาว่า
ผมสวยเหรออออออออออ (พึ่งรู้ตัวเหรอ:คนเขียน)
"อ้าว!แกไม่รู้หรือไงวะ คุณเครฟว์ ก็นายแบบที่จะถามกับแกไงวะ โรเซไง"
"......."
เครฟว์ทำหน้าเหวอนิดๆแต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากอะไร เพียงแต่เดินเข้ามาใกล้ๆแล้วลูบหัวผมเบาๆ ผมแอบ
เคลิ้มนะเนี่ย
"ไม่นึกว่าจะสวยน่ารักขนาดนี้นะเนี่ย^^ "
"เหอะๆ -__-;"
ผมหัวเราะแห้งๆใส่เขาเบาๆ
"ยินดีที่ได้ร่วมงานนะ^^"
เขาเอามือออกจากหัวผมแล้วยื่มมาตรงหน้าผม
"เห....เครฟว์ปกตินายไม่ปาดดีอย่างนี้นิหว่า ถูกใจอ่ะเด"
คุณภีมพูดพลางทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ใส่เครฟว์
"หึๆ"
เครฟวหัวเราะในลำคอ และผมก็รู้สึกเหมือนมีออร่าความเครียดแค้นอยุ่รอบตัวเครฟว์ด้วยอ่ะ -.-
"เอ่อ....ครับ^^"
ผมจีงตัดบทความเครียดแค้น-___-^โดยการสัมผัสมือเครฟว์และยิ้มด้วยความยินดี
"ครับ"
'จุ๊บ!'
"OoO อ่ะๆ....."
ผมเกิดอาการพูดไม่ออกและตกใจสุดๆ เมื่อเครฟว์ดึง(กระชาก)ผมมาใกล้ๆเขา แล้วหอมแก้มผม อ๊า
กกกกกTOT บอกผมหน่อยว่าเขาแค่ทักทายแบบฝรั่งเศสใช่ม่ายยยยยย TOT
"อ่ะ....คุณทักทายแบบนี้เหรอครับ^^;"
ผมลองแถมเล่นๆกันหน้าแตก
"เปล่า....ผมตั้งใจครับ^^"
"= () = ! ละ....ช่างล้อเล่นจังนะครับ"
ผมเหงื่อแตกเลยน่ะสิครับเจอแบบนี้ แต่เขาคงแกล้งเล่นมั่ง(กำลังหลอกตัวเอง)
"ครับ"
"ฮูว์~"
เหอะๆว่าล่ะ =__=^
"ผมตั้งใจ^^"
"=O= !"
ซีดน่ะสิครับคราวนี้ ไอ้นี้เกย์เปล่าวะ
"เอ่อ...คุณภีมครับเราไปบริษัทกันเถอะ"
พี่ยูกิยะพูดพรวดขึ้นมาก่อนที่หน้าผมจะเป็นญาติๆ A4 โห! พี่ทำไมไม่รอให้ผมถูกไอ้นี่จูบก่อนล่ะถึงจะ
พูดอ่ะ(ก็คนเขียนมันไม่ได้เขียนบทให้พี่พูดนิหว่า-___-^ = ยูกิยะ)
"ครับๆดีๆ ไปเร็วเครฟว์"
คุณภีมพูดพลางวิ่งไปเปิดประตูรถและสตาร์รถทันที พี่ยูกิยะก็เดินไปนั่งเบาะหน้า ส่วนผมก็ถูกเครฟว์
ลากไปนั่งเบาะหลังด้วย นรกแท้ๆ=__= (ไม่สรรเสริญเขาแล้วเหรอไงเจ้าโรเซ = คนเขียน)
"นิคุณ ไม่ต้องรัดผมก็ได้น่า"
พอขึ้นมานั่งปุ๊ป เครฟว์ก็เอามือมาโอบเอวผมให้เข้าไปใกล้ๆทันที แกะเท่าไหร่ก็ไม่เอา ไอ้ปลาหมึก
เอ๊ย!
"ไม่ปล่อย"
"โอ๊ย~ปล่อย....ทำไมไม่ปล่อยอ่ะ"
"ความสุข"
เจริญล่ะ=___= ไม่ปล่อยแถมยังตอบกวนตีนอีก เหอะ ความสุข เดี๋ยวก็จับไอ้นั่นทำไข่สุกซะหรอก
ฮึ่ย!....พอยื้อไปยื้อมานานก็ไม่หลุดก็เลยปล่อยเลยตามเลยจนผมรู้สึกง่วงนิๆ กะจะหลับซักงีบพอจะ
หันไปหาเครฟว์ก็....
"......."
จ้องผมอย่างกับผมไปปล้นบ้านเขามาอย่างนั้น่ะแหละ ฮูว์ นอนๆๆวูว์
"เฮ้! ผมจะนอนแล้วนะ"
"เอาซิ ซบเลยๆ"
-___-^
เอาวะ!
'ฟุบ'
ผมซบที่ไหล่ของเครฟว์อย่างรวดเร็ว เจ้าตัวก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ ผมจึง
ค่อยๆเคลิ่มหลับไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่งจบ 1 ตอนซักที แม้ คงไม่มีใครแช่วผมนะ-___- เอาล่ะ ผมจะรีบคิดตอนที่
2ไวๆล่ะกัน ถึงจะช้าหน่อยก็ยกโทษให้คนหน้ารักอย่างผมด้วยนะคร้าบบบบบบบบบ
ของแถมรูปของ ยูกิยะ กับคุณภีม (ยูกิยะอาจไม่ตรงกับที่บนนยายนะคร้าบต้องขอโทษ
ด้วยจริงๆ)
ยูกิยะ
ภีม (ประมาณเนี่ยนะ)
ความคิดเห็น