คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :03: See you again [Rewrite]
“มึงจะไปไหน อิมแจบอมคนนี้อุตส่าห์มาหานะเว้ยยยยย” เพื่อนมหาภัยแบบมึง กูไม่อาวววววว
“มึงกลับไปหาเมียมึงนู่นน กลับไปเลย ไม่งั้นก็จะฟ้องนยอง เรื่องที่มึงหนีเที่ยวอาทิตย์ที่แล้ว หิ้วเด็กไปกกเมื่อคืนก่อน สูบบุหรี่ กินเหล้า แล้วยัง...” นยอง หรือปาร์คจินยองก็เมียมันอ่ะแหละครับ จริงๆแล้วแจบอมกับจินยองอายุมากกว่าผมหนึ่งปี แต่ไม่รู้ตอนมอปลายพวกแม่งนึกครึ้มอะไร พร้อมใจกันซ้ำชั้นซะงั้น
“โหยยย แค่นี้แม่งต้องฟ้องอ่อออ ไอ้ขี้ฟ้อง งี้แหละเอ้ออ” แน่ะ มีเบะปาก สะบัดหน้าหนีอีก ถ้าคุณเพื่อนทำแล้วน่ารักเหมือนน้องแทโอก็ว่าไปอย่างแหละครับ แต่มันไม่ใช่ไง โห่ว ไอ้ปู่
“แล้วมึงมาทำไม ใครจุดธูป หืม?”
“แน่ะ ไล่ไม่เลิกๆ กูก็มาตามเสียงหัวใจเรียกร้องดิวะ ว่าแต่มัคต๋ากูอยู่ไหน เห้ยๆ ไอ้เหี้- กูล้อเล่น วางเลยนะเว้ยยยย” ผมแกล้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหานยอง สม น้ำเน่าดีนักกกกก
“แล้วสรุปมึงมาทำไร กวนตีนอีก มึงโดนแน่”
“โห่ว กวนนิดกวนหน่อยก็ไม่ได้ กูก็มาหามึงดิ มาถึงนี่จะให้กูไปหาหมาที่ไหนล่ะครับหืม” มึงจะว่ากูเป็นหมาก็มึงบอกกันดีๆเออ
“มาหากู? เรื่องไรวะ?”
“ไอ่สัส แม่งโคตรสามจีเลย”
“สามจี?”
“ช้าไง มึงไม่เห็นเรอะ แค่จะเข้าไปอ่านนิยาย แม่งก็รอเป็นชาติละ” เออๆเอาที่คุณมึงสบายใจเลยละกันฮะ ผมหันไปหยิบหนังสือพิมพ์มาเปิดดู
“ก็ไม่เห็นมีไรไม่ใช่เรอะ” ข่าวก็เดิมๆ
“ไม่ดิ ของอาทิตย์ที่แล้ว งานของตระกูลหวังอ่ะมึง กูรู้ว่ามันนานแล้ว หยุดอย่าเพิ่งว่ากู ก็ไม่ว่างจะให้กูทำไงล่ะ งี้แหละ อิมแจบอมคนหล่อมีตารางงานรัดตัว” เอาที่คุณมึงสบายใจละกันฮะ
“มึงก็ไปช้ะ ไปกับใคร ทำไมถึงไปวะ” พอผมไม่พูดอะไรมันก็ยิงคำถามมา คงจะไม่ใช่เรื่องนั้นใช่มั้ย
“แล้วมึงคิดบ้าอะไรไปแต่งหญิงแบบนั้นวะ ถึงคนอื่นไม่รู้ แต่มึงอย่าลืมนะเว้ยว่าเป็นเพื่อนกันมากี่ปี แจบอมรู้ แจบอมเห็น แล้วยังข่าวหมั้นนั่นอีก” นั่นไง กูว่าแล้ว...
“ละคิดว่ากูอยากหมั้น?”
“ละไม่อยาก?”
“ก็ไม่อยากดิวะ มึงกลับไปเลยไป รำคาญ” ผมไล่ นี่สรุปใครจุดธูปเชิญมันมาวะครับ รบกวนจุดอีกรอบเรียกมันกลับด้วย
“เออ กูไปก็ได้วะ แค่นี้ก็ต้องไล่ แย่ว์” น่ะ ยังจะแอ๊บอีก
“เออ รีบๆไปเลย เห็นหน้าละหมั่นไส้” ผมตะโกนไล่หลัง
“หมั่นไส้เพราะกูหล่อกว่าก็พูดมา :P” มันโผล่หน้ามาพูดอีกรอบก่อนจะวิ่งออกไป
“คุณหนูคะ มีเพื่อนมาหาค่ะ” อะไรอีกกกกก วันนี้นี่แต่ละคนว่างมากใช่มั้ยครับบบบ
“ยองแจจ ไปเที่ยวกันน *^*”
“มาทำไม ไม่ทราบว่าผัวเมียคู่นี้ว่างมากหรอครับ สามีของคุณมึงเพิ่งกลับไปเมื่อกี้” เมื่อกี้ไอปู่มาใช่มั้ยครับ รอบนี้เป็นปาร์คจินยอง -____-
“ไม่เอาดิ ไม่ทำหน้าเอือมใส่เราดิ เราอุตส่าห์มาหาน้าา เรากลัวยองแจเหงาไง นี่พาเพื่อนมาด้วย รีบๆเข้ามาเร็ววว” แหม เป็นพระคุณมากเลยครับ แล้วมันก็หันไปเร่งเพื่อนอีกคนที่กำลังเดินเข้ามา
“อ่า หวัดดี ^^”
“อห. ปาร์คจินยอง กูไปละนะ บาย” เพื่อนมันไม่ใช่ใครที่ไหนเลยครับ มันคือคนที่ผมพยายามหนีอยู่เนี่ยแหละ
โลกแม่มโคตรกลม T T
-Jackson Part-
หลังจากวางสายจากเพื่อนยองแจ(ที่ผมไม่รู้ชื่อ)ไป ผมกำลังจะขึ้นไปเปลี่ยนชุดเตรียมไปบุก(?)บ้านน้องแจ ถ้าไม่ติดว่า...
You are my playground playground playground~ ไม่ต้องถามนะครับว่าเปลี่ยนเสียงโทรศัพท์ทำไม หวังอยากจาบอกว่า รักแจมากกกกกกก ไม่นอกจายยยยยยยย ฮริ้งงงง *^*
“ว่า จูเนียร์”
'หวังกาอี ฉันบอกนายกี่รอบแล้วว่าให้เรียก จินยอง - -+++'
“โทษครับๆ ท่านจินยอง ว่าแต่โทรมานี่มีไร??”
'วันนี้ว่าจะชวนเพื่อนไปเที่ยวว แต่แบบจะให้ไปกันสองคนก็ไม่สนุกไง เลยโทรมาชวนนนน”
“ละไอ้ปู่อ่ะ???” คือไมไม่ชวนไอ้ปู่วะเสียเวลาทำมาหากินผมหมด เห้ออออ
'ช่างมันสิ' ชัดเลยครับ ทะเลาะกันชัวร์ เรื่องนี้หวังฟันธง
“ไม่ว่างว่ะ โทษทีๆ”
'โหยยย แจ็คสันจะปล่อยให้เราไปเที่ยวกับเพื่อนแค่สองคนหรออ ถ้าพวกเราโดนฉุดขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ ทำไมแจ็คสันใจร้ายกับเราแบบนี้ล่ะ จินยองเสียใจนะรู้มั้ย' ให้คำนึงครับ ตายโลด! คือพูดไปงั้นล่ะครับ สุดทายก็ต้องไปด้วยอยู่ดี เกิดเมียอีปู่เป็นไรขึ้นมา มีหวังมันเอาฟันหน้าอันงดงามนั่นมาเฉาะหัวผมแน่
“อ่า ไปก็ได้ๆ มีใครมั่งล่ะ”
'ก็มีเรา แจ็คสัน ยองแจเพื่อนเราตั้งแต่มัธยมอ่ะแล้วก็อาจจะมีมาร์คติดไปด้วยอีกคน' ไหนบอกว่าไปกับเพื่อนแค่สองคนไงครับ คุณหลอกดาวว
'งั้นอีกสิบนาที เจอกันหน้าบ้านแจ็คสันนะ เดี๋ยวเราไปรับ'
“ได้ๆแล้วเจอกัน” ผมคงต้องรีบไปแต่งตัวแล้วล่ะครับ :P
หลังจากนั้นสิบนาที จินยองก็มาถึงหน้าบ้านพอดี ตรงเวลาเหลือเกินนะพ่อคุณ ระหว่างทางไปบ้านน้องแจ ผมก็ถามเกี่ยวกับตลอดทางเลยล่ะครับ ถามไปถามมาจนได้ไลน์น้องอ่ะ เก่งป้ะล่ะ
พอไปถึงบ้านน้องแจ จินยองก็บอกให้ผมยืนรอนอกห้องรับแขกก่อน รอเขาเรียกแล้วค่อยเดินตามเข้าไป พวกเขาก็คุยเล่นตามประสาเพื่อนสักพัก แล้วจินยองก็ตะโกนมาเรียกให้ผมเข้าไป
“อ่า หวัดดี ^^” ผมทักก่อนจะส่งยิ้มแหยๆไปให้
“อห. ปาร์คจินยอง กูไปละนะ บาย” น้องมันทำหน้าตกใจเหมือนเห็นผี ก่อนจะหันไปบอกจินยองแล้ววิ่งหายไปทันที ผมกำลังจะวิ่งตามไปแต่จินยองเอื้อมแขนมาดึงผมไว้ก่อน
“วิ่งตามไปก็เหนื่อยเปล่า ค่อยๆเดินไปแหละ ฉันรู้ว่ามันอยู่ไหน” มันหันมาบอกก่อนจะเดินนำผมไป
หูยย บ้านน้องแจนี่ก็อลังไม่ใช่เล่นนะเนี่ย ตามผนังเงี้ยมีรูปวาดเต็มไปหมด สงสัยจะเป็นผลงานของพ่อน้องแหละครับ ผมได้ยินมาว่าท่านเป็นจิตรกรที่มีฝีมือมากๆคนนึงเลยล่ะ แต่ละรูปราคาก็นะ.... แต่มีรูปนึงที่สะดุดตาผม มันเป็นรูปวาดที่มีเด็กชายสองคนยืนอยู่ข้างๆกัน ส่วนสูงพอๆกันเลย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นฝีมือของน้องแน่ คนนึงน่าจะเป็นตัวน้องเขาเอง แต่อีกคนนี่ใครกัน มาร์ค? ก็คงจะมาร์คแหละครับ คือที่ดูไม่ออกว่าใครเพราะมันเป็นงานที่น้องน่าจะวาดตอนเด็กแบบเด็กอ่ะครับ เป็นมนุษย์ก้างปลา มีบ้านเหลี่ยมๆเป็นแบ็คกราวด์
[Rewrite 100%]
ครบร้อยเปอร์แล้ว แฮร่ โซไม่ขอไรมากกกก ขอเม้นท์น้อยจิ ._. ล้อเล่น 5555555
กำลังใจของไรท์ก็ คือรีดทุกคนนน จุ๊บๆ <3
รักรีดเสมอค่าาา <3<3
ปล. ขอขอบคุณ มัคต๋า จากเพื่อนแตม
..(ชื่อ)..เสียใจนะรู้มั้ย จากเพื่อนพิม
และ ตายโลด! จากเพื่อนข้าวสวย นะค้ะ คริคริ
ความคิดเห็น