ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5: พันธมิตร
Chapter 5: พันธมิตร
หลังจากเสียเวลาไปหกชั่วโมง สี่สิบนาที และอีกสามสิบสองจุดเก้าวินาที ฉันและดีแลนก็(เกือบจะ)ใช้พลังได้แล้ว พลังของฉันไม่มีอะไรมากหรอก แค่หลับตาลง แล้วก็นึกที่ที่อยากจะไปโผล่ แต่ที่สำคัญก็คือสมาธิ ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่ค่อยจะมี เพราะไม่งั้นก็อาจจะไปโผล่ในห้องน้ำชายเหมือนเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว เหม็นจริงๆ จะว่าไปวันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่ยัยไดแอนน่าหายตัวไป ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นไดแอนน่าเป็นคนเดียวที่หายตัวไปแล้วยังไม่ไปแจ้งว่ายัง"ปลอดภัย"อยู่ เริ่มจะเป็นห่วงแล้วสิ แต่ไม่ใช่เพราะความเป็นเพื่อนหรอกนะ เพราะว่าฉันเป็นคนสวยและจิตใจดีต่างหาก
เอาล่ะๆ กลับมาเข้าเรื่อง หลังจาการฝึกหฤโหดเสร็จแล้ว พวกเราทุกคนก็กลับไปอาบน้ำที่ห้อง ใช่ ห้องที่นอนกับลิลิธนั่นแหละ ระหว่างทางฉันกับลิลิธไม่ได้คุยกันเลย เพียงแต่ฉันแอบสบตาแม่นั่นเป็นระยะๆ แล้วฉันก็ทนไม่ไหว
"นีี่ ลิลิธ" ฉันทำลายความเงียบ "เธอไม่พอใจอะไรฉันหรอ?"
"ฉันเนี่ยนะไม่พอใจเธอ" ลิลิธหยุดเดิน แล้วหันมามองหน้าฉัน "ฉันแค่รำคาญกับพวกเด็กใหม่ไร้ความสามารถเท่านั่นเอง" ลิลิธยิ้มเยาะแล้วเดินต่อ
"เธอว่าไงนะ" ฉันเดินตามไปแล้วกระชากแขนเสื้อลิลิธ
"ก็หมายความว่า-เธอ-ไร้ความสามรถไงยะ" ลิลิธหยุดเดิน แล้วก็กอดอกใส่ฉัน
"ฉันมีความสามารถ แต่ยังเข้าไม่ถึงเท่านั้นเองย่ะ"
"ตายจริง งั้นก็พิสูจน์สิจ๊ะ" ลิลิธชูสองนิ้วขึ้นตอนพูดคำว่า พิสูจน์
"ได้เลย!" ฉันยื่นหน้าเข้าไปหาหล่อน "จะให้พิสูจน์ยังไงก็เชิญ"
"เกมผู้พิชิต" ลิลิธพูดพลางเดินต่อ แล้วฉันก็ออกเดินตาม "มันคือทางพิสูจน์ความแข็งแกร่งของสมาชิก ถ้าเธอเอาชนะเราทุกคนแล้วอยู่เป็นคนสุดท้ายได้ ฉันจะเชื่อเธอ"
"เอาสิ ได้!" ฉันตอบตอนเราเดินมาถึงหน้าห้องพอดี "ว่าแต่....จะจัดขึ้นตอนไหล่ะ เกมนั้นน่ะ"
"วันเสาร์หน้า ที่โดมชั้นลึกสุด" ลิลิธตอบแล้วก็ไขกุญแจห้อง
"โอเค ฉันพร้อมอยู่แล้ว"
เอาล่ะๆ กลับมาเข้าเรื่อง หลังจาการฝึกหฤโหดเสร็จแล้ว พวกเราทุกคนก็กลับไปอาบน้ำที่ห้อง ใช่ ห้องที่นอนกับลิลิธนั่นแหละ ระหว่างทางฉันกับลิลิธไม่ได้คุยกันเลย เพียงแต่ฉันแอบสบตาแม่นั่นเป็นระยะๆ แล้วฉันก็ทนไม่ไหว
"นีี่ ลิลิธ" ฉันทำลายความเงียบ "เธอไม่พอใจอะไรฉันหรอ?"
"ฉันเนี่ยนะไม่พอใจเธอ" ลิลิธหยุดเดิน แล้วหันมามองหน้าฉัน "ฉันแค่รำคาญกับพวกเด็กใหม่ไร้ความสามารถเท่านั่นเอง" ลิลิธยิ้มเยาะแล้วเดินต่อ
"เธอว่าไงนะ" ฉันเดินตามไปแล้วกระชากแขนเสื้อลิลิธ
"ก็หมายความว่า-เธอ-ไร้ความสามรถไงยะ" ลิลิธหยุดเดิน แล้วก็กอดอกใส่ฉัน
"ฉันมีความสามารถ แต่ยังเข้าไม่ถึงเท่านั้นเองย่ะ"
"ตายจริง งั้นก็พิสูจน์สิจ๊ะ" ลิลิธชูสองนิ้วขึ้นตอนพูดคำว่า พิสูจน์
"ได้เลย!" ฉันยื่นหน้าเข้าไปหาหล่อน "จะให้พิสูจน์ยังไงก็เชิญ"
"เกมผู้พิชิต" ลิลิธพูดพลางเดินต่อ แล้วฉันก็ออกเดินตาม "มันคือทางพิสูจน์ความแข็งแกร่งของสมาชิก ถ้าเธอเอาชนะเราทุกคนแล้วอยู่เป็นคนสุดท้ายได้ ฉันจะเชื่อเธอ"
"เอาสิ ได้!" ฉันตอบตอนเราเดินมาถึงหน้าห้องพอดี "ว่าแต่....จะจัดขึ้นตอนไหล่ะ เกมนั้นน่ะ"
"วันเสาร์หน้า ที่โดมชั้นลึกสุด" ลิลิธตอบแล้วก็ไขกุญแจห้อง
"โอเค ฉันพร้อมอยู่แล้ว"
เราผลัดกันเข้าไปอาบน้ำ จากนั้นก็เดินไปที่ห้องอาหาร ที่นั่นเด็กประมาณห้าสิบกว่าคนน่าจะได้ง่วนอยู่กับการตักอาหารของตน บางคนก็เริ่มนั่งแล้วคุยกันแล้ว ฉันเดินไปตักสปาเก็ตตี้มานิด แล้วก็ซีซ่าร์สลัดอีกหน่อย ส่วนลิลิธมีเสต็กปลากับเฟรช์ฟราย พอเราตักเสร็จก็ไปนั่งกับพวกดีแลน ในโต๊ะมีดีแลน โคลท์ จูดิธ แล้วก็เด็กผู้ชายอีกสองคน คนนึงไว้ผมระดับหู ส่วนอีกคนตัวเล็กกว่า ไว้ผมทรง บีเบอร์ สีเฮเซล แล้วก็ตาสีเขียวเข้ม เขาเกือบหล่อเท่าดีแลนเลยล่ะ
"โคลท์ นายรู้เรื่องเกมผู้พิชิตหรือยัง จัดอาทิตย์หน้าแล้วนะ" จูดิธถามพลางดื่มแสนปเปิลรสเลม่อน
"อืม รู้แล้วล่ะ หวังว่าพวกนั้นจะไม่ชนะอีกนะ" โคลท์ตอบอย่างเซ็ง
"พวกนั้นนี่ใครหรอ" ดีแลนถามโดยที่ปากมีซาวด์ครีมเลอะอยู่ น่ารักจริงๆ
"พวกเก่งแต่ปากไงล่ะ" ลิลิธพูดขึ้น "นั่นไง มาแล้ว" ลิลิธชี้ไปทางกลุ่มคนที่ดูรุ่นเดียวกับฉัน พวกมีผู้หญิงคนนึง ผู้ชายสอง ยืนจับกลุ่มแกล้งเด็กแว่นอยู่
"คาเรน จอห์นสัน แล้วก็เดฟน่ะ พวกนั้นเป็นอัณฑพาลมาซักระยะแล้ว" หนุ่มผมติ่งหูคนนั้นพูดขึ้น ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเขาชื่อเจค ส่วนอีกคนก็เซบาสเตียน
พวกเรากินข้าวกันไปแปปหนึ่ง แล้วเสียงออดก็ดังขึ้น มันมาจากห้องโถงชั้นบน
"อะไรน่ะ!" เซบาสเตียนลุกขึ้น
"ไปดูกันเถอะ" ดีแลนพูดแล้วเดินนำเราไป
พวกเรารีบวื่งขึ้นไป พอถึงแล้วก็พบกับสาวผมยา่วประบ่าสีบลอนด์ ใส่เดรสสีน้ำเงินกับเสื้อคลุมสีขาวเข้าชุดยืนอยู่กลางห้อง
"ว่าไง ห้องฉันอยู่ไหนล่ะ" ไดแอนน่ากล่าวขึ้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น