คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : :: หนี/ ของขวัญและจูบแรกของฉานนนนนนน ::
วันนี้เป็นวันเสาร์ รู้สึกว่าป้านิเดินเข้ามาปลุกฉันให้ตื่นแต่เช้า เพราะว่าวันนี้ป้านิจะไปช็อปปิ้งกับฉันและแน่นอนก็ต้องไปด้วยกับไอ้บ้าอาร์มนั่นด้วย วันนี้ฉันเลือใส่กระโปรงขาวยาวประมาณเข่าและใส่เสื้อแขนกุดสีชมพูอ่อนปล่อยผม และที่ไม่ลืมคือ กระเป๋าใบเล็กๆสีชมพูลายคิตตี้ตามสไตล์ฉัน และลงมารอป้านิกับไอ้พี่อาร์มขี้เก๊กที่ห้องโถงด้านล่าง
“วันนี้ไปไหนเหรอลูก” คุณพ่อนั่นเอง ฉันวิ่งเข้าไปกอด คุณพ่อพูดพลางลูบหัว
“พ่อมีความสุขนะที่ลูกเข้ากับป้านิเค้าน่ะ” ฉันอมยิ้มและกอดพ่อแน่นมากขึ้น
“หนูก็มีความสุขเหมือนกันค่ะที่คุณพ่อมีความสุขเหมือนกัน” ฉันพูดขึ้นทำให้คุณพ่อหัวเราะเล็กน้อย แต่ฉันกับพ่อก็ต้องหันไปต้นเสียงที่ป้านิกำลังลงมา
“ทำไรกันอยู่น่ะ 2 พ่อลูก” ป้านิกล่าวอย่างอารมณ์ดี ฉันละสายตาไปมองไอ้บ้าอาร์มที่กำลังเดินลงมากับป้านิ วันนี้มันใส่ในเสื้อลำลอง เสื้อยืดสีดำที่ตัดกับสีผิวขาวอมชมพู กับกางเกงยีนส์ ถึงแม้ว่าจะดูธรรมดาแต่ด้วยรูปร่างที่สูงโปร่งและใบหน้าขาวที่จมูกโด่ง คิ้วเข้ม ทำให้ดูดีทีเดียว
“มองไร” เสียงห้วนๆพูดขึ้น ฉันตกใจเมื่อรู้สึกฉันจะมองต้นเสียงนานเกินไป
“เปล่า” ฉันเอ่ยเสียงเบา
“เปล่าได้ไง ก็เห็นอยู่ว่าเธอมองฉัน” ไม่ทันที่ไอ้บ้าอาร์มจะว่าให้ฉัน
“เอ๊ะ อาร์มอย่าแกล้งน้องสิลูก” เสียงป้านิหันไปดุไอ้อาร์ม ฉันแลบลิ้นก่อนจะวิ่งไปหาป้านิ ส่วนไอ้บ้าอาร์มก็ทิ้งสายตาอาฆาตให้ฉันก่อนจะไปนั่งในรถเก๋งรอก่อน พอฉันเข้าไปนั่งแล้วป้านิก็บอกว่า
“ป้าจะไปส่งหนูซื้อชุดชั้นในนะจ๊ะ” ป้านิยิ้มกับคำตอบที่พูดมา แล้วรู้ไหมคะ ว่าสิ่งที่ป้าพูดมานั้นทำให้ฉันต้องตาโตอย่างมาก
“อะ อะไรนะคะ” ฉันตกใจมากแถมป้านิยังมาถูดต่อหน้าไอ้บ้าอาร์มอีก
“O_o” ตอนนี้หน้าของฉัน ฉันหันไปมองหน้าไอ้บ้าอาร์มนั่น แต่ตอนนี้มันเสไปทางอื่น ฉันรู้นะว่านายได้ยินน่ะ อายชิบเป๋งเลยเรา
“ป้านิคะ แต่ว่า ชุด เอ่อ ชุดหนูยังไม่เก่านะคะ” ฉันพยายามเลี่ยงเรียกชื่อว่าชุดชั้นใน จะพูดได้ไงกันไอ้บ้าอาร์มตอนนี้มันหน้าแดงมากเลยอ่ะ รวมทั้งฉันอีกคน “เฟริ์น ป้าหวังดีกับลูกนะ อีกอย่างป้าอยากจะทำหน้าที่แม้บ้างนะจ๊ะ” ป้านิพูดพร้อมก้มหน้าลง คนขับรถก็ยังขับรถต่อไป ฉันเลยจับมือป้านิ “แค่ป้ารักหนูเหมือนลูก แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ” ฉันยิ้มแต่ก็ยังเห็นป้านิหน้าเศร้าอยู่ดี “เอ่อ ก็ได้ค่ะ แต่ต้องเป็นสีชมพูอ่อนนะคะ” พอฉันพูดจบ ป้านิเงยหน้ามองฉันและอมยิ้มทันที “ขอบใจจ๊ะลูก” ป้านิยิ้มให้ฉันและลูบหัวฉันไป ตอนนี้หน้าของไอ้บ้าอาร์มเหมือนจะกลั้นหัวเราะยังไงก็ไม่รู้ “ไซส์รอบ อกหนูเท่าไหร่จ๊ะ” ป้านิถามขึ้นมา หลังจากที่เงียบกันไปพักใหญ่ “หา” ฉันยิ่งอายเข้าไปใหญ่ แถมไอ้บ้าอาร์มหันมามองอย่างใจจดใจจ่อ ป้านิก็รุกถามอีก “เอ่อ… สะ สามสิบสองค่ะ” ฉันพูดแค่นั้นก็หน้าแดงมาก “อกเล็กจัง” ไอ้บ้าอาร์มพูดเสียงเบาแต่ฉันก็อ่านปากมันออก ฉันจึงมองหน้ามันด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว “ลามก” ฉันพูดได้แค่นั้นมันก็นั่งหัวเราะ และฉันก็เงียบมาตลอดทาง ชีวิตฉันทำไมต้องมาหน้าแตกเพราะมันด้วยนะ คนลามก ลามกที่สุด
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> วันนี้ทั้งวันฉันเลือกของกับป้านิอย่างสนุกสนาน และยิ่งสะใจที่ไอ้พี่อาร์มหิ้วของให้ฉันกับป้านิอย่างพะรุงพะรัง “นี่ป้ายังไม่รู้ว่าจะเลือกซื้ออะไรให้ตาอาร์มดี” ป้านิพาฉันเดินดูของ ขณะที่ไอ้บ้าอาร์มเอาของไปเก็บไว้ในรถ “ให้ทำไมคะ” ฉันทำด้วยความสงสัย “อ้าว! หนูยังไม่รู้เหรอจ๊ะ ว่าวันนี้วันเกิดตาอาร์มน่ะ” ป้านิเอ่ยขึ้น “อะ อะไรนะคะ” ฉันอึ้งค่ะ ใบ้รับประทาน “ป้ายังไม่รู้เลย ป้าให้ความรักกับตาอาร์มก็คงพอแล้ว แต่อยากจะเซอร์ไพรส์เล็กน้อย กลับรถเถอะลูก” หลังจากที่ป้านิพูดนั้นทำให้ฉันงงเป็นไก่ตาแตก “เอ่อ..คุณป้าไปก่อนได้ไหมคะ หนูขอเลือกซื้อของใช้เล็กๆ น้อยก่อนค่ะ” ฉันพูดยิ้มๆ “จ๊ะ รีบไปรีบมานะลูก” “ค่ะ” ว่าแล้วป้านิก็เดินออกไปก่อน อะไรกันวันนี้วันเกิดไอ้บ้าอาร์มเหรอ แล้วจะไปคิดทำไมกลับบ้านดีกว่า หรือว่าจะซื้อของให้ดีกว่านะ ยังไงไอ้บ้าอาร์มก็ดีกับฉันหลายอย่าง อย่างเช่น ชกหน้าไอ้เอมัน เฮ้อ หลังจากนั้นฉันก็เดินดู เอ๋ เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินสวยดี ซื้อให้ดีกว่า ฉันก็ใช้เงินส่วนตัวที่เก็บไว้ตั้งนานนมออกมา เฮ้อ เสื้ออะไรตัวตั้ง 500 บาท คิดไปคิดมาทำไมฉันถึงต้องซื้อของให้ไอ้บ้าอาร์มด้วยนะทั้งๆที่ทุกวันทะเลาะกันได้เกือบจะฆ่ากันอยู่แล้ว จากนั้นฉันก็กระหืดกระหอบวิ่งมาที่ลานจอดรถ หอบกล่องของขวัญที่พยายามใส่ถุงไม่ให้ตาบ้าอาร์มเห็น เอ๊ะ แล้วรถจอดตรงไหนอ่ะเนี่ย ไม่ทันที่ฉันจะได้คิดก็เจอไอ้พวกเศษสังคม วัยรุ่นคนหนึ่งท่าทางเหมือนติดยามา เห็นแล้วน่ากลัวชะมัด หนีดีกว่า เฮ้ย มันเดินมาทางฉัน “ไปไหนจ๊ะ น้องสาว” มันพูดเสียงหวานๆ อึ๋ยหวานตายล่ะ “อย่ามายุ่ง” ฉันตวัดเสียงสูงใส่ พลางเดินหนี “แหม ! มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอจ๊ะ พูดดีๆไม่ได้หรือไง ฮืม” ว่าแล้วมันก็ย่างเข้ามาใกล้อีก อึ๋ย ทำไงดี “เฮ้ย ปล่อยนะ” มันวิ่งเข้ามาฉุดมือฉันไว้ แล้วพยายามลากฉันเข้าไปในมุมมืด ไอ้โจรกระจอกแกจะปล้ำฉันกลางวันแสกๆหรือไงวะ ไอ้โรคจิต ตอนนี้ฉันยังถือถุงของขวัญไว้แน่น และพยายามจิกข่วน “โอ๊ย หึย อีนี่ฤทธิ์มากใช่ไหม” มันยิ่งเดินเข้ามาใกล้ๆ หน้าตาทมึงถึง ทำไงดี ทำไงดี พอดีนั้นฉันเหลือบเห็นท่อนไม้จึงคว้าแล้วฟาดหัวมันทันที “โผล๊ะ” เสียงไม้หน้าสามกระทบกับหัวของมัน “โอ๊ย” ตอนนี้มันทรุดลง ฉันไม่รู้ว่ารถของฉันมันจอดที่ไหน จึงวิ่งไปเรื่อยรู้สึกว่าไอ้นักเลงนั่นยังวิ่งมาอีก มันจะเอาอะไรอีกว่ะ ทำไงดีไอ้เฟริ์นแกตายแน่ “ไปไหนจ๊ะ เร็วจังเลยรอพี่ด้วยสิ” อึ๋ยไอ้บ้า ฉันรีบวิ่งแต่ฝีเท้าของมันก็เร็วซะเหลือเกิน เหนื่อยๆ ฉันจะไปทางไหนดีละเนี่ย ฉันวิ่งไปอยู่ดีๆ ก็มีมือหนึ่งมาอุดปากฉันเอาไว้ หา O_o มันมากัน 2 คนเหรอ ไม่จริง ฉันพูดเสียงอู้อี้ในลำคอ “เงียบ” เสียงใครคุ้นๆ พูดเสียงเด็ดขาด แต่ฉันไม่สนใจอะไรแล้ว “ช่วย..” ฉันพูดได้คำเดียวรู้สึกหน้าตาเหมือนไอ้บ้าอาร์มจะเข้ามาใกล้ๆ และริมฝีปากอุ่นๆก็ประกบกับปากของฉัน ฉันบอกได้คำเดียวตอนนี้ฉันตาโตมากกว่าไข่ห่าน และเลือดภายในร่างกายดูเหมือนจะวิ่งพลุกพล่านคล้ายจะวิ่งออกมาด้านนอกให้ได้ ใจเต้นแรงมากขึ้น และรู้สึกร่างจะอ่อนระทวย อยู่แล้ว “เอ๊ะ หายไปไหนนะ ดูไอ้พวกวัยรุ่นพวกนี้มาจูบกันได้ไง กลางสวนสาธารณะวะ” เสียงไอ้นักเลงนี่หว่า ฉันเห็นมันกำลังมองมาทางฉัน แกมาว่าฉันได้ไง แกก็เลวไม่ยิ่งกว่าเหรอ จะฉุดฉันไปที่มืดอีกตะหาก ตอนนี้มันวิ่งออกไปอีกทางแล้ว ตอนนี้ไอ้อาร์มถอนริมฝีปากออก ฉันได้แต่หอบหายใจแรงๆ ก็หายใจไม่ออกนะสิ “แฮ่กๆไอ้บ้า” ฉันหายเหนื่อยก็รีบด่ามันทันที “อ้าว ! อยู่ๆมาว่าฉันได้ไง” ไอ้อาร์มถามหน้าตาย หึย นายนะ “ก็นาย นาย นายเอา first kiss ของฉันไป” พอพูดประโยคนี้หน้าของฉันแดงขึ้นมา “นี่ ใครอยากจะจูบกับเธอกันเล่า อุตส่าห์ช่วยเอาไว้” ไอ้อาร์มพูดพลางทำหน้าทะเล้น “หะ..หา เนี่ยนะช่วย” ฉันพูดพลางขมวดคิ้ว “ก็ เออสิ” ไอ้อาร์มตอนนี้มันพยักหน้าและตอบอย่างง่ายดาย “หาวิธีอื่นก็ได้นี่นา ทำไมต้องใช้วิธีนี้ด้วยเล่า” ฉันเถียงกระปอดกระแปด และไม่พอใจอย่างมาก “ฉันไม่อยากจะเถียงกับเธอละ ถ้าอยู่ตรงนี้อีกละมันกลับมากไม่เหลือหรอก เหอะ” ว่าแล้วไอ้บ้าอาร์มก็เดินออกไป แต่ก่อนที่จะไปมันหันกลับและพูดอย่างกวนๆว่า “อ้อ ฉันคงเป็นผู้ชายที่โชคร้ายนะที่ได้จูบแรกของเธอไป 555++” ไอ้ ไอ้บ้าบ้าที่สุด วันนี้มันเป็นวันซวยของฉันจริงๆ ตอนนี้มันเดินออกไปไกลแล้ว ทิ้งฉันให้อยู่คนเดียวหรือไง ฉันก็กลัวนะยะ ชิส์ ว่าแล้วฉันก็วิ่งตามมันไป ไม่งั้นฉันก็โดนฉุดน่ะสิ ฮือๆๆๆๆ “จริงหรือจ๊ะ ! ตายจริงวันหลังป้าจะไม่ปล่อยไปไหนมาไหนแล้วล่ะ ป้าผิดเอง” ป้านิพูดหลังจากที่มาที่บ้านกันและไอ้บ้าอาร์มก็เล่าเรื่องให้ฟัง “คุณอย่าโทษตัวเองเลย เป็นผู้หญิงคนเดียววันหลังก็อย่าไปไหนมาไหนคนเดียวล่ะ ขอบใจมากนะอาร์มที่ช่วยลูกของลุงน่ะ “ พ่อของฉันหันไปมองหน้าไอ้บ้าอาร์ม “ไม่เป็นไรครับ” หึ ถ่อมตัว “แล้วลูกเป็นไงบ้างล่ะ เจ็บไหม” พ่อฉันถามด้วยความเป็นห่วง “ไม่อ่ะคะ ดีที่ไอ้ เอ๊ย พี่อาร์มมาช่วยหนู” ฉันเกือบหลุดพูดคำนี้ออกไป เฮ้อ “แล้วลูกจัดการกับไอ้บ้านั่นยังไงล่ะลูก” ตอนนี้พ่อของฉันหันไปถามไอ้บ้าอาร์มนั่น พอพูดถึงครั้งนี้ หน้าของฉันก็แดง และรู้สึกร้อนๆที่หน้า อึดอัดชะมัด ไอ้อาร์มชำเลืองมองฉัน อย่าบอกนะถ้าบอกคนที่ตายก็คือฉันกับนาย “อ๋อ ! พอดีผมชกมันไปหลายทีนะครับ แล้วก็พา ยัย เอ๊ย เฟริ์นมาน่ะ” หึ จะเรียกฉันว่ายัยเหรอ (ก็เหมือนกันแหละว้า) โกหกชัดๆ เอาหน้าละสิ ชกที่ไหน นายมาจะ จูบฉัน เฮ้ย ไอ้เฟริ์น แกพูดไรของแก โอ๊ยจะบ้าตาย “ตายแล้ว เฟริ์นดูหน้าพี่เค้าสิ โดนอะไรบ้างหรือเปล่า ไปดูแผลพี่สิ แล้วพยาบาลให้พี่ด้วยป่ะ แช่มๆ เอากล่องพยาบาลให้เฟริ์นด้วย แล้วตามคุณหนูทั้งสองคนไปที่ห้องด้วย”ตอนนี้คุณพ่อจัดการเบ็ดเสร็จเลยหรือไงนะ หนูอยากจะบอกคุณพ่อเหลือเกินว่าจริงๆ มันไม่ได้ออกแรงอะไรเลย แถมยังขโมย first kiss หนูไปอีกตะหาก หึ แล้วยังต้องไปทำแผลให้อีก คิดแล้วเจ็บใจจริงๆ พอฉันและไอ้บ้าอาร์มเดินมาที่ห้องพัก ซึ่งอยู่กันสองคน เอ่อ อย่าพึ่งคิดอะไรมากนะคะ แค่มาทำแผลค่ะ ขืนให้หนูอยู่กับมันหนูก็ไม่อยู่หรอก “ฉันไม่เข้าใจนายจริงๆ คิดยังไงมาช่วยฉันตอนที่ฉันจะเหลือเวอร์จิ้นแล้วย่ะ” ฉันพูดพลางวางกระเป๋าพยาบาล ซึ่งไอ้บ้าอาร์มไปนั่งที่พนักเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์ “ก็จริงๆเห็นแต่แรกแล้วล่ะ แต่ขี้เกียจไปช่วยก็ดูๆ ไปก่อนน่ะ” หา ไอ้นี่เห็นตั้งนานแล้วเหรอ ทุเรศที่สุด “นี่นาย ทำไมนายเป็นคนแบบนี้ ทุเรศ ผู้ชายอะไร ฉันเบื่อนายที่สุด” ฉันโวยวายทันทีที่รู้เรื่อง “เบื่อฉัน ฉันก็ไม่ได้จะขอความกรุณาให้ชอบนิ” ไอ้บ้าอาร์มพูดออกมาได้ ฉันเลยตัดบท “ฉันคงไม่ต้องทำก็ได้นะ ไอ้รักษาพยาบาลเนี่ย ไม่มีแผลอะไรเลย” ฉันพูดไปมองหน้ามันไป “ใครว่าไม่มี” ฉันจึงหันไปมองหน้ามัน มันก็ไม่มีแผลอะไรนี่นา ฉันเลยสงสัยจึงถามมันไป “ไหน” ฉันถามห้วนๆ พร้อมหางตาที่ดูไม่ค่อยจะพอใจ ไอ้บ้าอาร์มเอาหน้ายื่นเข้าใกล้ฉันแล้วพูดหน้าทะเล้นว่า “ปากไง จูบกับเธอมันเกิดแผลน่ะ” ฉันฟังดังนั่นหน้าของฉันก็เกิดร้อนขึ้นมา อากาศก็ดี ทำไมถึงรู้สึกร้อนๆขึ้นมานะ “บ้า บ้าที่สุด” ฉันคงได้พูดแต่คำนี้จริงๆ ชาตินี้ทั้งชาติฉันยังไม่เคยจูบกับใครมาก่อนเลย แต่ตาบ้านี่เป็นใครกัน ก็แค่พี่ชายกำมะลอที่เป็นลูกติดแม่เลี้ยงใหม่ของฉันเท่านั้น ฮือๆๆๆ T_T ไอ้บ้าอาร์มก็ยิ้มพลางหัวเราะอยู่ในลำคอ “ขำไร” ฉันไม่พอใจมากๆ แต่ช่างเถอะ เออเกือบลืมของขวัญ จะให้ดีหรือไม่ดีนะ นิสัยแย่แบบนี้ฉันไม่ควรจะให้เลย แต่ว่าไอ้บ้านี่ก็มีส่วนดีนะ เฮ้อ ยังไงๆ ฉันให้ล่ะกันน่า แต่ถ้าวันเกิดฉันไอ้บ้านี่ไม่ให้ของขวัญวันเกิดฉันล่ะตายแน่ (เฟริ์น ทำไมงกนักน่ะ : ผู้เขียน) “อ่ะ ให้” ฉันยื่นกล่องของขวัญสีกำมะหยี่น้ำเงินให้หลังจากที่ไปหยิบถุงกระดาษที่ใส่กล่องของขวัญไว้ รู้สึกว่าไอ้บ้าอาร์มต้องทำหน้างงขนาดนั้นด้วย “อะไร” นายนี่โง่หรือแกล้งโง่กันนะ “ก็ ของขวัญวันเกิดไงเล่า ถามได้ อืม ก็ Happy birthday นะ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ซื้อของอะไรแพงๆ ให้นายแต่ยังไงก็ให้ด้วยความเต็มใจละกัน แหะๆ “ ฉันพูดไปหัวเราะไป “แต่ยังไงก็ขอให้มีแฟนสวยๆละกัน และก็มี….” ฉันอวยพรได้แค่นั้นแต่ไม่ทันทีจะบอกว่าขอให้มีความสุข ไอ้บ้าอาร์มซึ่งยืนค้างอยู่ก็เดินเข้ามาหาใกล้ๆ นายอย่ามาตวาดฉันนะ แต่ผิดคาด มันรีบคว้าร่างบางอย่างฉันไปกอด หน้าของฉันไปปะทะกับอกอุ่นๆ ของไอ้บ้าอาร์ม ไอ้บ้านั่นก็กอดฉันแน่น แน่นจริงๆ แต่ทำไมฉันไม่ดิ้นรนเพื่อจะหนีอ้อมกอด นั่นนะ ฉันมีความรู้สึกว่ามันอบอุ่นมาก “อาร์ม” ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆ แต่หน้าของไอ้อาร์มตอนนี้ยังคงซุกอยู่ใต้เรือนผมสีน้ำตาลของฉัน ฉันตกใจเหมือนกันจนรู้สึกพูดอะไรไม่ออก “ขอบใจนะ” ไอ้บ้าอาร์มพูดแผ่วเบา ฉันรู้สึกดีมากเพราะคำพูดนี้เป็นคำพูดที่ดูอ่อนโยน ไม่รู้สิ ฉันมีความ รู้สึกอย่างนั้นนะ ไอ้อาร์มยังคงกอดฉันและเอ่ยคำนี้ออกมา มันตื้นตันหรืออะไรไม่รู้ทำให้เม็ดน้ำใสไหลออกมา ฉันน่าจะชินได้มากกว่าเพราะของขวัญที่ฉันให้เพื่อนๆหลายๆคน แต่ทำไมให้นายฉันจึงมีความสุขกว่าทุกครั้งนะ…………..!!!!!!……………….. ฉันเดินลงมาทั้งๆที่ตอนนี้ใจของฉันมันกลับว่างเปล่า เพราะในสมองของฉันคิดแต่เรื่องของไอ้บ้าอาร์ม หลายๆ อย่างประดังเข้ามา แววตาแห่งความเจ็บปวดที่ฉันอยู่กับพี่แฮ็ค ภาพที่ไอ้บ้าอาร์มจูบฉันมันทำให้หัวใจฉันพองขึ้นมาและเต้นไม่เป็นจังหวะ และความรู้สึกอบอุ่นที่พึ่งได้รับมาจากอ้อมกอดใหญ่ๆนั่น มันคืออะไรกันนะ ?
“ป้านิคะ แต่ว่า ชุด เอ่อ ชุดหนูยังไม่เก่านะคะ” ฉันพยายามเลี่ยงเรียกชื่อว่าชุดชั้นใน จะพูดได้ไงกันไอ้บ้าอาร์มตอนนี้มันหน้าแดงมากเลยอ่ะ รวมทั้งฉันอีกคน
“เฟริ์น ป้าหวังดีกับลูกนะ อีกอย่างป้าอยากจะทำหน้าที่แม้บ้างนะจ๊ะ” ป้านิพูดพร้อมก้มหน้าลง คนขับรถก็ยังขับรถต่อไป ฉันเลยจับมือป้านิ “แค่ป้ารักหนูเหมือนลูก แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ” ฉันยิ้มแต่ก็ยังเห็นป้านิหน้าเศร้าอยู่ดี
“เอ่อ ก็ได้ค่ะ แต่ต้องเป็นสีชมพูอ่อนนะคะ” พอฉันพูดจบ ป้านิเงยหน้ามองฉันและอมยิ้มทันที
“ขอบใจจ๊ะลูก” ป้านิยิ้มให้ฉันและลูบหัวฉันไป ตอนนี้หน้าของไอ้บ้าอาร์มเหมือนจะกลั้นหัวเราะยังไงก็ไม่รู้
“ไซส์รอบ อกหนูเท่าไหร่จ๊ะ” ป้านิถามขึ้นมา หลังจากที่เงียบกันไปพักใหญ่
“หา” ฉันยิ่งอายเข้าไปใหญ่ แถมไอ้บ้าอาร์มหันมามองอย่างใจจดใจจ่อ ป้านิก็รุกถามอีก
“เอ่อ… สะ สามสิบสองค่ะ” ฉันพูดแค่นั้นก็หน้าแดงมาก
“อกเล็กจัง” ไอ้บ้าอาร์มพูดเสียงเบาแต่ฉันก็อ่านปากมันออก ฉันจึงมองหน้ามันด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว “ลามก” ฉันพูดได้แค่นั้นมันก็นั่งหัวเราะ และฉันก็เงียบมาตลอดทาง ชีวิตฉันทำไมต้องมาหน้าแตกเพราะมันด้วยนะ คนลามก ลามกที่สุด
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> วันนี้ทั้งวันฉันเลือกของกับป้านิอย่างสนุกสนาน และยิ่งสะใจที่ไอ้พี่อาร์มหิ้วของให้ฉันกับป้านิอย่างพะรุงพะรัง “นี่ป้ายังไม่รู้ว่าจะเลือกซื้ออะไรให้ตาอาร์มดี” ป้านิพาฉันเดินดูของ ขณะที่ไอ้บ้าอาร์มเอาของไปเก็บไว้ในรถ “ให้ทำไมคะ” ฉันทำด้วยความสงสัย “อ้าว! หนูยังไม่รู้เหรอจ๊ะ ว่าวันนี้วันเกิดตาอาร์มน่ะ” ป้านิเอ่ยขึ้น “อะ อะไรนะคะ” ฉันอึ้งค่ะ ใบ้รับประทาน “ป้ายังไม่รู้เลย ป้าให้ความรักกับตาอาร์มก็คงพอแล้ว แต่อยากจะเซอร์ไพรส์เล็กน้อย กลับรถเถอะลูก” หลังจากที่ป้านิพูดนั้นทำให้ฉันงงเป็นไก่ตาแตก “เอ่อ..คุณป้าไปก่อนได้ไหมคะ หนูขอเลือกซื้อของใช้เล็กๆ น้อยก่อนค่ะ” ฉันพูดยิ้มๆ “จ๊ะ รีบไปรีบมานะลูก” “ค่ะ” ว่าแล้วป้านิก็เดินออกไปก่อน อะไรกันวันนี้วันเกิดไอ้บ้าอาร์มเหรอ แล้วจะไปคิดทำไมกลับบ้านดีกว่า หรือว่าจะซื้อของให้ดีกว่านะ ยังไงไอ้บ้าอาร์มก็ดีกับฉันหลายอย่าง อย่างเช่น ชกหน้าไอ้เอมัน เฮ้อ หลังจากนั้นฉันก็เดินดู เอ๋ เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินสวยดี ซื้อให้ดีกว่า ฉันก็ใช้เงินส่วนตัวที่เก็บไว้ตั้งนานนมออกมา เฮ้อ เสื้ออะไรตัวตั้ง 500 บาท คิดไปคิดมาทำไมฉันถึงต้องซื้อของให้ไอ้บ้าอาร์มด้วยนะทั้งๆที่ทุกวันทะเลาะกันได้เกือบจะฆ่ากันอยู่แล้ว จากนั้นฉันก็กระหืดกระหอบวิ่งมาที่ลานจอดรถ หอบกล่องของขวัญที่พยายามใส่ถุงไม่ให้ตาบ้าอาร์มเห็น เอ๊ะ แล้วรถจอดตรงไหนอ่ะเนี่ย ไม่ทันที่ฉันจะได้คิดก็เจอไอ้พวกเศษสังคม วัยรุ่นคนหนึ่งท่าทางเหมือนติดยามา เห็นแล้วน่ากลัวชะมัด หนีดีกว่า เฮ้ย มันเดินมาทางฉัน “ไปไหนจ๊ะ น้องสาว” มันพูดเสียงหวานๆ อึ๋ยหวานตายล่ะ “อย่ามายุ่ง” ฉันตวัดเสียงสูงใส่ พลางเดินหนี “แหม ! มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอจ๊ะ พูดดีๆไม่ได้หรือไง ฮืม” ว่าแล้วมันก็ย่างเข้ามาใกล้อีก อึ๋ย ทำไงดี “เฮ้ย ปล่อยนะ” มันวิ่งเข้ามาฉุดมือฉันไว้ แล้วพยายามลากฉันเข้าไปในมุมมืด ไอ้โจรกระจอกแกจะปล้ำฉันกลางวันแสกๆหรือไงวะ ไอ้โรคจิต ตอนนี้ฉันยังถือถุงของขวัญไว้แน่น และพยายามจิกข่วน “โอ๊ย หึย อีนี่ฤทธิ์มากใช่ไหม” มันยิ่งเดินเข้ามาใกล้ๆ หน้าตาทมึงถึง ทำไงดี ทำไงดี พอดีนั้นฉันเหลือบเห็นท่อนไม้จึงคว้าแล้วฟาดหัวมันทันที “โผล๊ะ” เสียงไม้หน้าสามกระทบกับหัวของมัน “โอ๊ย” ตอนนี้มันทรุดลง ฉันไม่รู้ว่ารถของฉันมันจอดที่ไหน จึงวิ่งไปเรื่อยรู้สึกว่าไอ้นักเลงนั่นยังวิ่งมาอีก มันจะเอาอะไรอีกว่ะ ทำไงดีไอ้เฟริ์นแกตายแน่ “ไปไหนจ๊ะ เร็วจังเลยรอพี่ด้วยสิ” อึ๋ยไอ้บ้า ฉันรีบวิ่งแต่ฝีเท้าของมันก็เร็วซะเหลือเกิน เหนื่อยๆ ฉันจะไปทางไหนดีละเนี่ย ฉันวิ่งไปอยู่ดีๆ ก็มีมือหนึ่งมาอุดปากฉันเอาไว้ หา O_o มันมากัน 2 คนเหรอ ไม่จริง ฉันพูดเสียงอู้อี้ในลำคอ “เงียบ” เสียงใครคุ้นๆ พูดเสียงเด็ดขาด แต่ฉันไม่สนใจอะไรแล้ว “ช่วย..” ฉันพูดได้คำเดียวรู้สึกหน้าตาเหมือนไอ้บ้าอาร์มจะเข้ามาใกล้ๆ และริมฝีปากอุ่นๆก็ประกบกับปากของฉัน ฉันบอกได้คำเดียวตอนนี้ฉันตาโตมากกว่าไข่ห่าน และเลือดภายในร่างกายดูเหมือนจะวิ่งพลุกพล่านคล้ายจะวิ่งออกมาด้านนอกให้ได้ ใจเต้นแรงมากขึ้น และรู้สึกร่างจะอ่อนระทวย อยู่แล้ว “เอ๊ะ หายไปไหนนะ ดูไอ้พวกวัยรุ่นพวกนี้มาจูบกันได้ไง กลางสวนสาธารณะวะ” เสียงไอ้นักเลงนี่หว่า ฉันเห็นมันกำลังมองมาทางฉัน แกมาว่าฉันได้ไง แกก็เลวไม่ยิ่งกว่าเหรอ จะฉุดฉันไปที่มืดอีกตะหาก ตอนนี้มันวิ่งออกไปอีกทางแล้ว ตอนนี้ไอ้อาร์มถอนริมฝีปากออก ฉันได้แต่หอบหายใจแรงๆ ก็หายใจไม่ออกนะสิ “แฮ่กๆไอ้บ้า” ฉันหายเหนื่อยก็รีบด่ามันทันที “อ้าว ! อยู่ๆมาว่าฉันได้ไง” ไอ้อาร์มถามหน้าตาย หึย นายนะ “ก็นาย นาย นายเอา first kiss ของฉันไป” พอพูดประโยคนี้หน้าของฉันแดงขึ้นมา “นี่ ใครอยากจ
ความคิดเห็น