คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ขืนใจ
อนที่ 1 ืนใ
โยแมวอ้วนพิมพ์
“ปล่อยันนะ นายะทำอะไร อย่าทำันเลยนะ” ลูหว้าพนมมือร้ออไม่ให้เาทำร้ายเธอ แ่อนนี้ฤทธิ์อแอลอฮอล์ไ้รอบำเาไปหมแล้ว
“ไหนๆ เธอ็ะนอนับพ่ออันแล้ว นอนับัน่อนะเป็นไรไป” เาูบปาเธอ เธอพยายามิ้นรน ัืนเา แ่เาไม่ฟัเสียอะไร
“ใระนอนับพ่อนาย นายเ้าใันผิแล้ว ันไม่ไ้” เธอำลัะอธิบายเาแ่เาเอาปามาประบปาเธออีรั้ ทำให้เธอพูออมาไม่ไ้ มือเาทั้สอ้าไปที่้อมูลเธอทั้สอ้า เธอพยายามิ้นรนแ่สู้แรอเาไม่ไ้
เาเหมือนาานโหร้าย เธอไม่เยว่าีวินี้ะโน่มืน านที่เธอรู้ั เาเป็นผู้ำับละรอเธอ เธอรู้ัเาาารทำาน เาเป็นนที่โมโหร้ายมา ไม่ไ้อย่าใ็่า ็ะอ เมื่ออาทิย์ที่แล้วเธอมาถ่ายละร เธอแสบทูบไม่ไ้ เา็มาระิบที่้าหูเธอ
“อย่าทำเป็นเพียไร้เียสา เล่นานี้ให้เหมือนับที่เธอเ้าหาผู้ให่เพื่อเอาบทนี้มา”เาหมายถึอะไร เาูถูันเินไปแล้ว ถึันะนแ่็ไม่เยเอาัวเ้าแร บทนี้ันไ้มาเพราะัวเอไม่ไ้เอาัวเ้าแลเหมือนอย่าที่เาิ
อนนี้เาเอาปาอเาออาปาอเธอ เาไร้ที่อออเธอ ลิ่นเหล้าอเาเหม็นมา นเธออยาะอ๊วออมา เธอึ้นมาบนเรือนี้ไ้เพราะเพื่อนสาว ริๆ เธอเป็นรุ่นพี่อเธอ เาแ่ว่าเธอ 3 ปี เป็นนัูเธอเ้าวาร เธอบอทำานนี้แล้วะมีเินไปให้แม่ับน้อายใ้่ายอย่าสบาย แล้ววันนี้เพื่อนเธอ็วนมาิน้าวบนเรือยอ์แห่นี้ เธอไม่ิเลยว่าเพื่อนอเธอะพาเธอมาพบใร หรือว่าที่เาล่าวหาเธอมันือเรื่อริ เพื่อนเธอะพาเธอมานอนับนายทุนอย่านั้นนะเหรอ
“ปล่อยันเถอะนะะ ันไม่รู้เรื่ออย่าทำอะไรันเลย” แม้เธอะพยายามร้อและเปล่เสียออไปนาไหน เา็ยัลมือทำเธออยู่อย่านั้น
เาใ้ปาอเา่อยๆ ึเสื้อเธอึ้น เาปล่อยมือเธอออ เารีบถอเสื้ออเาออ แล้ว็ถอเสื้อับระโปรเธอออ เมื่อมือเธอเป็นอิสระ เธอ็เอาำปั้นอเธอทุบไปที่ออเา แ่เาแ็แรมาไม่รู้สึอะไรเลย มือเธอสะอีที่เ็บที่ไปทุบเา
“หยุแหปา หยุร้อไ้แล้ว อย่าทำเหมือนไม่เย ถ้าเธอยัไม่หยุร้อันะพานมาัารเธอเพิ่ม”ำพูอเาไ้ผลับเธอ เธอหยุร้อเพราะลัวำู่อเา
“รูปร่า หน้าา็ี ทำไม้อเอาเ้าไ่้วย ทำไมไม่ใ้วามสามารถอัวเอ หรือทำแบบนี้ือวามสามารถอเธอแล้ว ไหนโว์ออมาให้ันูหน่อย ัน็อยาะเห็นว่าเธอะเ็แ่ไหน”ำพูอเาแ่ละอย่า ทำไมันไม่เ้าใ้วยเลย เาหมายถึอะไร ใร็ไ้่วยันที
“เาพูเสร็็เอามือับไปที่หน้าออเธอ ใ้ปาูเลียไปที่ยอปทุมถันอเธออย่าเมามาย”เธอทั้หยิทั้ทุบีเา เา็ไม่หยุ เายัุไร้ที่หน้าออเธออย่าเมามัน
มืออี้าอเา็เลื่อนลมาเล่นที่ปาถ้ำอเธอ เธอร้อไห้ออมา น้ำาไหลออมาไม่าสาย วามสาวที่เธอสะสมมาไว้ให้ายนที่เธอรัในอนามันไม่เหลือิ้นีแล้ว
“หน้าอแ็เป็นไ เหมือนับไม่เยโนมา่อน” เาพึมพำออมาแ่็ไม่หยุารระทำนั้น เายัหมมุ่นะร่วมิับเธอให้ไ้
ในที่สุเธอ็เป็นอเาโยสมบูร์ เธอนอนร้อไห้เ็บปวทั้ายและใ ส่วนเารู้สึผิที่ทำอะไรับเธอลไป
เธอยัไม่เยโนมา่อนเหรอนี่ เราเป็นผู้ายนแรอเธอ ไอุ้นเาเอ๊ย แทำอะไรลไปวะ
“หยุร้อไ้แล้วนะ น่ารำา” เาหัน้าเ้าหาเธอ ึ่อนนี้เธอนอนหันหลัให้เา เาอยาะปลอบเธอ แ่็ไม่รู้ะ้อพูยัไเธอถึะรู้สึี
“ถ้าันไม่หยุร้อ นายะพาเพื่อนมารุมโทรมันเหรอ” เธอหันมาถามเา เธอ้อเาลับ อยาเห็นหน้านใร้ายัๆ เาเอเธอถามลับแบบนี้เา็อบไม่ถู เาไม่เยิะทำอะไรแบบนั้น ที่พูออไป็เพื่อู่เยๆ
“ถึันะเลว แ่็ไม่เยิะทำแบบนั้นะหน่อย”เาพูเสียอ่อยๆ ใส่หิสาว
“็เมื่อี้นายเป็นนบอ ันไ้ยิน หือ หือ หือ” เธอยัร้อไห้โวยวาย แล้ว็นอนหันหลัให้เาเหมือนเิม
“ันอโทษที่เ้าใเธอผิ ันอโทษริๆ” เาเอามือมาับที่หัวไหล่อเธอ
ืนนั้นเธอับเานอน้วยันในห้ออเรือยอ์ ุหมายปลายทาะไปที่ไหนเธอ็ไม่อารู้ไ้ เธอึ้นเรือนี้มาเพราะเพื่อนอเธอ แ่ทำไมเธอถึเอเา
ความคิดเห็น