รู้ว่าร้ายแต่ก็ยังรัก

เวลา

เวลา  สาววัย 21 สูง ขาว  ผมหยักศก  ดวงตาของเธอกลมโต  เธอสู้ชีวิตมาเพียงลำพัง  เธออยู่กับแม่สองคน  วันๆ แม่ก็เอาแต่ดื่มสุราหรือไม่ก็หายไปในวงพนัน  เธอต้องดิ้นรนทำงานสารพัดทุกอย่างเพื่อหาเงินมาให้แม่และส่งเสียตัวเองให้เรียนหนังสือ  เวลาหาเงินจากการเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหาร     โชคดีที่เจ้าของร้านเอ็นดูรักเธอมาก  และโชคดีอีกขั้นที่เพื่อนสนิทของเธอคือจอร์นเป็นนักร้องที่ร้านอาหารแห่งนี้  ทั้งคู่สนิทกันมาก  ไปเรียนหนังสือด้วยกัน  ตอนเย็นก็มาทำงานพร้อมกัน  จอร์นจะคอยดูแลเวลาไม่ให้แขกคนไหนทำตัวรุ่มร่ามกับเธอมากเกินไป  ทำตัวยิ่งกว่าพ่อไม่สิเธอไม่มีพ่อนี่นา  ดูแลเสมือนเธอเป็นลูกสาวของเขาก็ว่าได้

จอร์น

จอร์น  อายุ 22  เขาเป็นนักดนตรีจะขึ้นร้องเพลงและเล่นกีตาร์ที่ร้านอาหารทุกวัน  เขาร้องเพลงอยู่บนเวที  แต่สายตาของเขาจะคอยมองเวลาเป็นระยะๆ   เพราะเด็กเสิร์ฟอย่างเวลาค่อนข้างอันตรายมาก  ชอบมีเฒ่าหัวงู  หรือไม่ก็พวกขี้เมาที่ไม่มีสติ  ชอบมาเกาะแกะ  มาแตะอั๋ง  มาตอแย  แทะโลมทางสายตา  ทางคำพูด  บางครั้งหนักหน่อยก็พวกมือถึง  มือปลาหมึก  หน้าตาของเวลาจัดว่าเป็นคนหน้าตาดี  คนพวกนี้ทำให้เขารู้สึกหัวร้อน  อยากจะทิ้งไมโครโฟนและวิ่งไปต่อยปากพวกมัน  เขากับเวลาโตมาด้วยกัน  บ้านของเขาอยู่ข้างๆ บ้านของเวลา  ทำให้เห็นความเป็นไปความเป็นมาของกันและกันมาตั้งแต่เด็กๆ

นาที

นาที  เด็กนักเรียนนอก  เมื่อเรียกจบปุ๊บ  ก็ถูกพ่อกับแม่เรียกตัวกลับเมืองไทยทันที  ไม่ยอมให้เขาเรียนต่อ ป.โทที่นู่น    เพราะกลัวว่านาทีจะคว้าฝรั่งผมทองมาเป็นสะใภ้  นาทีหัวร้อนมาก  เขาอยากเรียนต่อที่นั่น  อยากใช้ชีวิตอิสระ และอากาศก็เย็นสบายกว่าที่นี่เป็นไหนๆ ถ้าไม่กลับพ่อกับแม่จะตัดท่อน้ำเลี้ยง  จะไม่ส่งเงินให้เขาใช้อีก  เขาโชคดีที่ไปเรียนอย่างเดียว  ไม่ต้องทำงานเหมือนนักเรียนไทยคนอื่นๆ ที่ต้องปากกัดตีนถีบหาเงินไปด้วยเรียนไปด้วย  กลับก็กลับอย่างน้อยจะได้มีเงินใช้ไม่ขาดมือ

ขอบคุณรูปภาพสวยๆ จาก Pinterest  รูปภาพของตัวละครเป็นการจินตนาการล้วนๆ ค่ะ