คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : มากินกล้วยกันแถอะ
“อย่างนี้ต้องไปที่สวนจริงๆให้ได้ อร่อยอย่างนี้เนี่ย”
“ยังจะมากินกล้วยสบายใจอย่างนี้อีก จระเข้มาแล้วนะ” ปู่บังด่า แล้วเบลดก็ยื้นกล้วยให้ปู่บัง ปู่บังลองกินดู
“อร่อยมาก เอามอไซด์มา เอามาเก็บกล้วยไปให้มากที่สุด” ปู่บังพูดแล้วสร้างแหแป้งขึ้นมาเพื่อจับกล้วยที่ร่วงลงมา แป๊ปเดียวก็ได้เป็นร้อยลูก แล้วกดปุ่มที่มอไซด์ให้เปิดที่เก็บของที่เหมือนกระเป๋าของโดราเอมอนที่เก็บได้จำนวนมากแต่ใช้ที่นิดเดียว แล้วยัดกล้วยทั้งหมดลงไป ที่เต็มอย่างรวดเร็วจนปู่บังบ่นว่าอยากเอาอีก แต่เจ๊ก็ลากทั้ง 2 คนแก่ขึ้นมอไซด์ซะแล้ว
“แม่ รีบหนีด้วยสิ” เจ๊ตะโกนบอกแม่
“ข้าเอาอะไรมาจากเมืองนี้มามากแล้ว ขอปกป้องให้ได้สักทีเถอะ” แม่พูดอย่างเศร้าๆ
“รีบไปเหอะน่ายายแก่ ไม่ต้องมาทำเท่” เบลดตะโกนเสียงดัง
แม่โกรธจัดหันมาใช้ท่าไม้ตายที่เอา 4 มอเตอร์จากแขนขามารวมกันแล้วเป่าด้วยความแรงที่สุด มอไซด์เปิดเกราะป้องกันเสร็จพอดี กันแรงกระแทกได้แต่กันแรงผลักไม่ได้จึงปลิวออกไปลับฟ้าทิศทางตรงกันข้ามกับที่จระเข้กำลังมา
“หึ ไอ้แก่บ้า” แม่ด่าแต่ความจริงแล้วเป็นการช่วยให้ทั้งสามคนหนีไปได้ แต่เมื่อหันไปมองก็เห็นซึนามิจระเข้ลอยเข้ามาหาแล้ว “รถบรรทุกทุกคน ขึ้นรถตัวเองแล้ววิ่งชนจระเข้มันเลย” แม่พูดใส่วิทยุอย่างฮึกเหิม
มองออกมาจากมุมมองของเบลด ท่ามกลางท้องฟ้าอันมืดมิดเห็นไฟสีเหลืองเปิดขึ้นมาพร้อมกันจากรถบรรทุกทุกคันในเมืองที่วิ่งไปทิศทางเดียวกัน เข้าไปหาเคลื่อนยักษ์จระเข้ที่กินทุกอย่างจนหมด ถึงเวลาเบลดตกถึงพื้น โดยใช้การขับสุดยอดของเจ๊ทำให้มอไซด์ที่หมุน 30 ตลบลงมารับทุกคนให้นั่งประจำที่ได้พอดีเป๊ะและตอนลงก็ยังลงได้อย่างนุ่มนวล ทำให้ทุกคนลงไปนอนหงายเก๋งกันหมด
“ขับได้แจ๋วมาก” ปู่บังชมขณะที่นอนเจ็บกระดูกก้นกบอยู่ “อูย”
“แม่…เมืองด้วย…” เจ๊พูดอย่างเศร้าๆ
“ไม่เป็นไรหรอก พ่อแม่ของพี่ก็ตายหมดแล้ว” ปู่บังทำเสียงหล่อ
“ก็แกแก่นี่ พ่อแม่ก็ต้องแก่กว่า ก็น่าจะตายไปแล้วนี่” เจ๊ตอบกลับอย่างโมโห
แล้วมอไซด์ก็ขับต่อไป ติดเทอร์โบเร่งให้เร็วสูงสุด และไม่นานจระเข้ก็ถูกทิ้งห่างกันไปหมด
ระหว่างทาง มอไซด์ผ่านหมู่บ้านต่างๆ และเมืองต่างๆไปอย่างรวดเร็วและเบลดก็หลับไปแล้ว ปู่บังกับผู้พิทักษ์ช่วยกันตะโกนให้คนรู้ว่าจระเข้จะมา คนก็รีบหนีกัน เป็นการช่วยชีวิตคนได้มากและฆ่าไปมากเพราะคนตกใจและวิ่งกันพล่านทำให้เหยียบกันตายเป็นจำนวนมาก และคนหนึ่งก็ไม่เชื่อ บางคนก็ด่ากลับว่าดูข่าวไปแล้วโว้ย กำลังอพยพอยู่เนี่ย ไม่เห็นหรือไง และยังปากล้วยมาใส่ ปู่บังรับได้และอ่านดู เป็นกล้วยน้ำว้าสวนยายโง่ และโยนกลับใส่โดนหน้าเต็มๆ
กลุ่มจระเข้ที่ตามมาแบบโดนทิ้งห่างได้เร่งวามเร็วเพิ่มขึ้นอย่างน่าใจหาย เบลดก็เร่งความเร็วบ้าง แต่ยังไม่เห็นวี่แววที่หลบภัยสูงๆเลยแม้แต่น้อย จนแล้วจนรอดถึงเช้า เจ๊ มอไซด์ สนับเหล็ก ผลัดกันขับมอไซด์จนไม่รู้น้ำมันจะหมดหรือเปล่า และจระเข้ก็เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆจากตอนแรกถ้าเทียบเป็น 1 ตอนนี้จะเป็น 2000 ขึ้นไปแล้ว เกินครึ่งของโลกได้กลายเป็นน้ำจระเข้ไปแล้ว
“มอไซด์คันเนี้ยไม่ต้องใช้น้ำมันหรอกคร้าบ” มอไซด์บอกเจ๊
“ยอดมาก งั้นเร่งความเร็วสูงสุด 24 ชั่วโมงเลยนะ” เจ๊พูดอย่างสดใสที่ได้ยินเรื่องมอไซด์
เวลาผ่านไปถึง 5 วัน ทุกคนเหนื่อยล้าเกินกว่าจะทำอะไร โลกถูกดูดกลืนไปถึง 2/3 ของพื้นที่ทั่วโลกแล้ว เบลดนอนหลับทั้งวันทั้งคืน และคนอื่นก็หลับๆตื่นๆช่วยกันขับมอไซด์กันยกเว้นปู่บังที่ตื่นขึ้นมาพูดก่อกวนเจ๊ตลอดเวลา
และวันหนึ่งก็มาถึงเมื่อเบลดเกิดกินกล้วยแข่งกับปู่บังจนหมด เลยต้องไปหาซิ้อใหม่ (อาหารประจำวันคือโรตี โรตี แล้วก็โรตีใส่กล้วย) ทุกคนหิวตาลายกันไปหมดยกเว้นผู้พิทักษ์ แล้วโชคก็เข้าข้างพวกเบลด
มอไซด์เห็นสวนอะไรเขียวๆอันใหญ่มหาศาล มองดูดีๆแล้วมันคือสวนกล้วยข้างถนนแต่สวนนี้ใหญ่มาก มอไซด์จึงตัดสินใจไปจอดดูที่หน้าทางเข้าสวน คนที่หิวจนตาลายเห็นกล้วยจำนวนมากก็กระโดดเด็ดกล้วยออกมากินโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่แค่แป๊ปเดียว ก็มีคนแก่คนหนึ่งเดินมาหา ดูท่าทางจะเป็นเจ้าของสวน หอบตะกร้าไม้หวายมาด้วย
ทุกคนหันไปมองก็ตกใจ “ไม่ต้องตกใจหรอก แล้วก็กินตามสบายนะ” คนแก่เจ้าของสวนบอกกับทุกคน ทุกคนจึงตาเป็นประกายแล้วรีบยัดกล้วยเข้าปากให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วในที่สุดก็เริ่มอิ่มกันจึงต้องหยุด
“ข้าปลูกกล้วยเพื่อการกุศลอยู่แล้ว มาจิบชากันที่บ้านข้ากันเถอะ” เจ้าของไร่ชักชวน
ทุกคนตามไปถึงบ้านไม้ที่มีใต้ถุนเหมือนบ้านทรงไทย ข้างล่างมีไก่ถูกเลี้ยงไว้จำนวนหนึ่งที่มีข้าวให้จิกแต่ไม่จิกไปจิกกันเองอย่างบ้าคลั่งแล้วสุดท้ายก็โซมกันหมด ปู่บังหัวเราะถึงความโง่ของไก่ แล้วก็เห็นเบลดเดินเข้าไปสู้กับไก่ด้วย แต่ก็แพ้ตามเคย
เจ้าของสวนบอกทุกคนให้นั่งรอริมน้ำก่อน เพราะจะไปเอาตะกร้าที่ใส่กล้วยมาให้ แล้วให้เบ็ดตกปลามาให้แก้เบื่อด้วย เบลดหย่นเบ็ดลงไปก็มีปลามากินเลย และไม่ใช่ปลาธรรมดาด้วยนะ เบลดถูกกระชากจนเกิบตกจากที่นั่ง ผู้พิทักษ์มาช่วยดึงไว้ได้ทัน และในที่สุดปลาที่ติดเบ็ดก็กระโดดขึ้นมา มันเป็นปลาที่ใหญ่ เอ้ย! เล็กมากมากมากเพราะมันคือปลาทูตัวเล็กตัวหนึ่ง (เบลดไม่มีแรง)
“กินปลาทูกัน เบื่อโรตีแล้ว” เบลดตะโกน
“เอามานี่” หมอนรองหัวหยิบปลามาแล้วใช้ไฟจากมือเผาทั้งเป็น ทำให้หอมนุ่มกรอบอร่อย แถมยังร้อนทั่วถึงแต่ไม่ไหม้ (อย่าคิดตามเลย มันทำให้อยากกินจนทนไม่ไหว ด้วยความหวังดีจากผู้เขียน)
เนื้อปลาทูถูกแบ่งเป็นหลายส่วนสำหรับกินกันหลายคน แต่ตัวมันเล็กมาก เมื่อชุดเครื่องนอนทั้ง 3 ตัวเอาปลาทูเข้าปากก็…
“ทู อร่อย อร่อย อร่อยx5 อร่อยกว่าโรตีอีก” ทั้ง 3 พูด
เจ๊เห็นความน่ารักของชุดเครื่องนอนแล้ววิ่งเข้าไปกอดและพูด “ฮึ่ม ชอบกินปลาทูงั้นเหรอ งั้นต้องตั้งชื่อพวกชุดเครื่องนอนน่ารักพวกนี้ว่าทูแล้ว” ปู่บังคิดอยู่กับตัวเองว่าทำโรตีห่วยไป ต้องพัฒนาโรตีให้อร่อยกว่าปลาทูให้ได้
“ปลานี่ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ” เบลดพูดเสียงวัยรุ่น
ทุกคนหันมามอง “แกนี่ไม่มีรสนิยมเลยนะ” ปู่บังกับเจ๊ด่าพร้อมกัน อีกสักช่วงเวลาหนึ่งเจ้าของสวนก็เดินกลับมาพร้อมกับตะกร้าใหญ่บะเรื่อใส่กล้วยมหาศาล
“ไปกินกันข้างในเถอะ แล้วดูทีวีไปด้วย ข้ามีทีวีกับหนัง HDนะ” เจ้าของสวนหยุดพูดแล้วคิดอะไรได้ “ อ้อ! แล้วข้าคือปู่ชิว เป็นคนแก่ปลูกกล้วย ส่งออกทั่วโลกนะ ออกโฆษณาด้วย” ปู่ชิวแนะนำตัวเอง
ทุกคนเดินเข้าไปด้วยกันในห้องนั่งเล่นที่เป็นห้องเดียวที่สีแดงกระฉูด ผนังเป็นคอนกรีตและหน้าต่างเป็นแบบทันสมัย ในห้องมีโซฟาสีเขียวตัดกับสีแดงของวอลเปเปอร์ ทั้งห้องเหมือนคนละโลกกับห้องอื่นๆของบ้านที่เป็นสไตล์ไทยโบราณ ทุกคนนั่งลงที่โซฟาแล้วปู่ชิวก็เปิด DVD Blue-Ray HD ในทีวีจอ 100 นิ้ว ลำโพง Stereo ทั่วห้องเปิดเต็มสุด เมื่อใส่แผ่นเข้าไปแล้ว ปู่บังหยิบกล่อง CD ขึ้นมาดู … มันเป็นแผ่นผี
ไม่ใช่แค่นั้น รูปภาพกล่องยังเตะตาอีกตะหาก ผู้หญิงใส่บีคีนี่สีชมพูทำท่าแบบที่เห็นในซีดีประเพศนี้ทั่วไป มีตัวหนังสือเขียนไว้ว่า “สาวไก่ระเบิด ชื่อเซ็กซี่ (นามสมมุติ) ส่วนสูง 160 น้ำหนัก 45 ปู่บังจ้องอย่างตั้งใจ เจ๊ก็จ้องด้วย ส่วนเบลดเมื่อได้ยินเสียงดังก็วิ่งปิดหูออกจากห้องไปเพราะกลัวเสียงดังจาก Stereo
ในที่สุดหนังก็เริ่ม เริ่มนับถอยหลัง 5..4..3..2 “โลกนี้ถูกปกคลุมด้วยหมอกสีดำที่เรียกว่าความดี” มันเริ่มด้วยห้องสีขาวที่มีเงาคนสีดำพูดออกมา
“นึกว่าหนังโป๊ซะอีก อยากดู” ปู่บังพูดอย่างหื่นกาม
แล้วหนังก็ดำเนินต่อไป โดยมีเรื่องว่ามีเด็กคนหนึ่งหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมาเป็นดาบสีเขียวเรืองแสงได้ มีคนแก่ในเรื่องบอกว่านั่นคือดาบปราบวิญญาณในตำนาน ดาบได้เลือกเจ้าแล้ว ไปสู้กับเจ้าแห่งปีศาจซะ แล้วเด็กคนนั้นก็ออกเดินทางไปจับคนมาเป็นทาสให้มาช่วยสู้มาได้ 10 คนแล้วไปสู้กับปีศาจตัวนั้นมาเสร็จ แต่เมื่อไปสู้กับ monster กระจอกในถ้ำ ลืม heal แล้วโดน back attack โดน monster จัดการภายในนัดเดียว
หนังที่ดูใช้เวลาไปแค่ 4 นาทีกว่าๆก็จบ ปู่บัง เจ๊ และผู้พิทักษ์โมโหมากที่เอาอะไรแปลกๆมาให้ดู แต่อยู่ๆเสียงปู่ชิวก็ดังขึ้นจากในสวนหลังบ้าน
“เจ้าดึงดาบนี้…ได้งั้นเหรอ” ปู่ชิวพูดกับเบลดที่ดึงดาบกล้วยออกมา
“มันคือดาบกล้วยในตำนาน เจ้าโดนดาบเลือกมาเป็นกาฝากแล้ว ไปสู้กับความดีซะ จัดการพระเจ้าแห่งความดีให้ได้” ปู่ชิวพูด
“กาฝาก? เรียกว่าได้รับเลือกไม่ดีกว่าเหรอ” เจ๊แก้
“ไม่ใช่ว่าจะโดน Back Attack ตอนหลังนะ” ปู่บังคิดถึงเรื่องที่ดูเมื่อกี้
“ดาบนี่ถูกปักไว้ตอนตายที่ที่ดินนี้ตั้งแต่ก่อนข้าจะมาซื้อที่อีกนะเนี่ย ประมาณพันปีที่แล้ว ที่นี่เป็นสนามรบใหญ่ที่ 2 อาณาจักรสู้กันและจบสงครามกันที่นี่ พระราชาของหนึ่งในสองอาณาจักรนั้นปักดาบไว้ที่นี่ตอนถูกฆ่าในสนามรบน่ะ ยังไม่มีใครดึงออกมาได้ เพราะดาบจะไปกับคนที่มันเลือกเท่านั้น คนไม่กล้าซื้อที่ดินนี้เพราะเขาให้เกียรติ์ประวัติศาสตร์กัน แต่ข้าซื้อจากตลาดมืด แล้วโดนหนังสือพิมพ์ด่าด้วยว่าหน้าด้าน แต่ข้าไม่สน ฮ่าฮ่าฮ่า” ปู่ชิวเล่าให้ฟัง
“ว่าแต่เรื่องนั้นชื่ออะไรน่ะ ที่ดูไปเมื่อกี้” เจ๊ถาม
“คนบ้าท้าไอ้โง่ สนุกใช่ไหมล่ะ ข้ามีอีกหลายตอนนะ” ปู่ชิวชวน
“ไม่” ทุกคนรีบตอบพร้อมกันแล้วก็เงียบกันหมด
“พวกเรามาซื้อกล้วยอย่างเยอะเพราะโรตีหมดแล้ว จระเข้ก็กำลังมา เดี๋ยวเราต้องไปต่อแล้ว” ปู่บังทำลายความเงียบ
“คิดว่าข้าไม่ดูข่าวหรือไง บ้านนี้ก็อย่างที่เห็นมีเทคโนโลยีอย่างสูง ข้ารู้แล้วว่าจระเข้จะมาถึงพรุ่งนี้เช้า วันนี้ยังไม่เที่ยงเลยมีถมไป นอนกลางวันก่อนไปแล้วค่อยเดินทางตอนเย็น” ปู่ชิวแนะ
“โอเค” เบลดกระโดดลงไปนอนบนโซฟาห้องนั่งเล่นพอดี หลับไปเลยด้วย ทุกคนก็แยกย้ายไปนอนเช่นกัน ขนาดผู้พิทักษ์ยังไปนอนด้วยเลย
-------------------------------ซูม-------------------------------------------
เบลดพบว่าตัวเองจะจมน้ำ พยายามแหวกว่ายแต่ยังไงก็ไม่ไปถึงฝั่ง… ยืนถึงนี่หว่า เบลดเพิ่งรู้ตัว ทุกคนเดินออกมาดูเบลดเดินละเมอตกน้ำแล้วหัวเราะ เบลดเดินขึ้นมาจากน้ำในสวนปู่ชิว
อย่างช้าๆ แล้วอยู่ๆสีหน้าทุกคนก็เปลี่ยนไป ปู่บังปาโรตีมาใส่เบลด มันเฉียดเบลดไปอย่างเส้นยาแดงผ่า 8.256 จริงๆ เบลดรู้สึกได้เลยว่ามันคมด้วย เบลดหันไปดู พบว่าปู่บังปาไปที่จระเข้ตัวหนึ่ง
“จระเข้มันทะลักมาทางท่อน้ำได้ด้วยหรือเนี่ย บ่อนี้มันต่อกับทะเลสาบที่จระเข้กินไปแล้วน่ะ” ปู่ชิวตกใจ “ความผิดข้าเองที่ไม่อุดรูไว้ พวกแกรีบหนีไปจากที่นี่ซะ” แล้วยังยอมเสียสละ
“ไม่ ท่านมากับพวกข้าก็ได้” ปู่บังรีบบอก เบลดยังวิ่งช้าๆออกมายังไม่เสร็จ
จระเข้ที่โดนแป้งโรตีตายไปแล้วนอนลอยอยู่ และอยู่ๆหัวจระเข้ที่ใหญ่กว่าตัวเดิม 50 เท่าก็โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ มันพยายามจะดึงตัวออกมา ตัวมันติดกับทางออกท่ออยู่ และในที่สุดท่อก็ระเบิดออกมาด้วยแรงดันจระเข้ มีจระเข้ทั้งตัวเล็กใหญ่ระเบิดออกมาจากท่อแล้วอกมากมายทะลักออกมาเรื่อยๆ ปู่บังหยิบแป้งโรตีไม่เจอเพราะหมดแล้ว “ข้าจัดการเอง” ปู่ชิววิ่งไปหยิบก้อนหินพอที่จะบล๊อกท่อน้ำเอาไว้ได้มา แล้วกระโดดลงน้ำไปอุดทางออกจระเข้ไว้ จระเข้ยังดันมาเรื่อยๆ ปู่ชิวจึงต้องอุดไว้อย่างนั้น ผู้พิทักษ์ออกไปช่วยกันกำจัดจระเข้ตัวเล็กตัวน้อยโดยมีเจ๊ขี่มอไซด์คอยออกคำสั่ง
ปู่บังรู้สึกไร้ประโยชน์เพราะทำได้แต่ช่วยเบลดให้ขึ้นมาจากน้ำ เบลดเพิ่งขึ้นมาเสร็จแล้วหยิบดาบกล้วย ปู่ชิวไปหาก้อนหินมากันไว้เป็นสิบชั้นจนแรงดันจากจระเข้ไม่สามารถเอาชนะได้แล้ว จระเข้ตัวใหญ่หันมาหาเบลดแล้วพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง เบลดหลับตาฟันมั่ว ขณะที่ปู่บังกระโดดหลบไปแล้ว จระเข้ตัวใหญ่เข้ามาโดนพอดีตรงหน้า หน้าเป็นรอยฟันจากดาบที่คมมาก แต่ไม่เป็นไร จระเข้ใช้ตัวพุ่งใส่ เบลดก็ฟันไปข้างหน้าอย่างเดียว จระเข้แรงเยอะจึงผลักให้เบลดกระเด็นไปได้อย่างง่ายดายและได้รอยแผลมานิดเดียว ปู่บังอุ้มเบลดที่ใกล้สลบวิ่งหนี ปู่ชิวกระโดดเข้ามาข้างหน้า จระเข้ที่ตัวใหญ่กว่าคนหลายเท่าใช้ Bodyslam เหมือนเดิม ปู่ชิวใช้สองมือทำลายล้าง จระเข้ที่เข้ามาปะทะตรงๆก็ปลิวไปเลย
“โฮ้ เก่งแฮะ ถูกแล้วที่คนเก่งๆอย่างนี้จะไม่ตายเปล่า มากับเราซะ” ปู่บังพูด
เมื่อจระเข้ทุกตัวถูกกำจัดหมด เจ๊ก็ขับมอไซด์มารับ “หวังว่าที่อุดไว้จะดีพอนะ” เจ๊พูด
พูดเสร็จพอดีท่อก็ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง ผลักทะเลจระเข้ออกมา มอไซด์เริ่งไปเองพาทุกคนไปอย่างรวดเร็วแล้ว แต่จู่ๆเบลดก็โพล่งขึ้นมาว่า “ลืมของ”
“ลืมอะไรเล่า ดาบกล้วยเหรอ ถ้าดาบกล้วยน่ะเอามาให้แล้ว” ปู่บังถาม
“ดาบกล้วยน่ะช่างมันเหอะ ลืมกล้วยตะหาก” เบลดตอบ
“ข้าเอามาให้แล้ว ในกระเป๋าบีบอัดนี่” ปู่ชิวโชว์กระเป๋าบีบอัดให้ดู “ข้าทำเองนะเนี่ย ใช้วิชาฝ่ามือแรงดึงดูดทำให้แรงดันสูงขึ้นมาก” แล้วเปิดให้ดู ทุกคนชะโงกไปดู แล้วจำความรู้สึกอย่างนี้ได้
“กระเป๋าอย่างนี้เหมือนอันที่อยู่ในมอไซด์เราเลยนี่” เจ๊พูด
“ไหน ขอดูหน่อยสิ” ปู่ชิวขอ แล้วเจ๊ก็เปิดช่องเก็บของอัดแน่นของมอไซด์ให้ดู ปู่ชิวจ้องดูแล้วทำหน้าตกตะลึงอย่างมาก “พลังดึงดูดของช่องนี้มันรุนแรงกว่ากระเป๋าของข้าขนาดเก็บโลกได้ทั้งใบเลยนะเนี่ย ในโลกนี้ยังมีคนที่พลังเยอะขนาดนี้อยู่หรือเนี่ย” ปู่ชิวพูดแต่คนอื่นไม่รู้สึกถึงความแตกต่างของพลังเลย แล้วนั่งชื่นชมอยู่สักพัก
“แต่ว่า เราจะไปไหนกันต่อดีล่ะ จระเข้มันจะกินพื้นหมดโลกแล้วนะ อย่างนี้ไม่มีที่อยู่กันแน่” เจ๊ถามอย่างโง่ๆ น่ารักๆ
“ไม่รู้เหมือนกัน” เบลดที่ไม่รู้โลกตอบ
“ที่ที่สูงที่สุดแถวนี้ก็ภูเขาเอสโซ่ไง” ปู่บังตอบ
“ข้างบนนั้นมีสวนผลไม้เต็มไปหมดและสถานบันเทิงอย่างเยอะ ต้องไปลองให้ได้ กล้วยสวนยายโง่ แต่การขึ้นนี่สิ ตามที่คนบอกกัน มันไม่มีลิฟท์ ไม่มีบันได ไม่มีกระเช้า ไม่มีทางขึ้นเลย แต่ถ้าขึ้นไปได้ก็สบาย ลองขึ้นกันไหม” ปู่ชิวเสนอแนะ
“เอาสิ ไปเลย” ทุกคนตอบพร้อมกัน แล้วมอไซด์ก็พาทุกคนขึ้นไป
ความคิดเห็น