คนแก่ท้าพระเจ้า

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 การเดินทางที่เหลือของวันแรก

ตอนที่ 3 การเดินทางที่เหลือของวันแรก

     “ฮัลโหล หัวหน้าหรือ ตอนนี้เราเดินทางมา 100 กิโลเมตรแล้ว” ปู่บังยกโทรศัพท์ขึ้นพูด

     “โอเค กลับไปที่ฐานใหญ่   แต่ว่าทำไมไม่ติดต่อมาซะนานเลย” หัวหน้าพูด

     “ก็โทรศัพท์แบตหมดน่ะหัวหน้า” ปู่บังตอบ

     “พอแค่นี้นะ เดี๋ยวโดนดักเลื่อนจากสมาพันธ์อื่นได้” หัวหน้าพูดแล้วรีบตัดสัญญาณ

     “โอเคเบลด   ซิ่งไปเลย” ปู่บังเรียกร้อง

     มอเตอร์ไซด์ที่พวกเบลดขโมยมานั้นเป็นรุ่นอะไรไม่รู้แถมเป็นยี่ห้ออะไรยังไม่รู้เลยแต่มีอุปกรณ์มากมาย   อย่างเช่นที่นอนที่พับเปิดออกมาได้ มีถึง 10 ที่ และที่หนึ่งสามารถนอนได้อย่างสบายเหมือนนอนบนเตียง   แถมยังมีระบบ Anti-Vibration ด้วย   ที่ใช้กันแรงสั่นสะเทือนจากการขับมาเตอร์ไซด์   แล้วยังมีที่เก็บของเป็นกระเป๋าเหมือนของโดราเอมอนที่ลึกลงไปอย่างมากและเก็บของได้มากมาย   แล้วแค่กดปุ่มเลือกว่าจะเอาอะไรออกมาก็จะเด้งออกมาให้   เครื่องยนต์ของมอเตอร์ไซด์นั้นแรงกว่ารถหรือมอเตอร์ไซด์ปกติถึง 10 เท่า   ส่วนสีของมอเตอร์ไซด์ก็เปลี่ยนได้ตามใจชอบเพียงแค่กดปุ่ม   เรื่องอาวุธนั้น มีอุปกรณ์แปลกๆที่ไม่มีใครในโลกนั้นรู้จัก   แต่คนอ่านจะรู้จัก   นั่นคือปืนกลหมุนที่ติดตั้งในเฮลิคอปเตอร์   เบลดลองกดใช้ไปและทำลายรถไปคันหนึ่ง   ส่วนการป้องกันก็มีแก้วแบบยืดหยุ่นและยังให้อากาศหายใจข้างในเผื่อว่าโดยแก๊สพิษ   ขนาดแรงต่อยหรือของมีคมก็ทำอะไรไม่ได้   แม้แต่แรงระเบิดก็ไม่เข้า

     “มอเตอร์ไซด์นี่ยอดเยี่ยมจังเลยนะ” เบลดพูดแล้วยิงปืนกลอีกรอบใส่รถข้างหน้า

     “เฮ้ย!” ปู่บังหยุดเบลดไว้ได้ทันก่อนที่เบลดจะเล่นแผลงๆ “เดี๋ยวเป็นข่างใหญ่หรอก แล้วสมาพันธ์อื่นก็จะมาตามล่อเรา” ปู่บังความจริงไม่สนรถข้างหน้าแต่ห่วงความปลอดภัยตัวเอง

     แต่ไม่ทันใดนั้นเอง คนกลุ่มหนึ่งที่มีสายตาที่เฉียบคมมากขนาดมองออกว่าคนที่นั่งบนเตียงของมอเตอร์ไซด์นั้นเป็นใคร   ขนาดมอเตอร์ไซด์วิ่งด้วยความเร็ว /200 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

     คนกลุ่มนั้นรีบตามไปทันทีโดยมีรถแข่งที่เร็วถึง 250 กิโลเมตรต่อชั่วโมง   พวกนั้นขับมาไล่จี้เบลดขึ้นเรื่อยๆ   เบลดรำคาญจึงติด Turbo 500 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

     “ทำได้ไงน่ะ เร็วอย่างนี้” ปู่บังเปิด ที่กันลม แล้วพูด

     “มอเตอร์ไซด์คันนี้คือรุ่นดีที่สุดในร้าน Wall Mart เชียวนะ แถมป้าโง่นั่นก็ทิ้งกุญแจไว้บนตะกร้าหน้ามอไซด์คันนี้น่ะ” เบลดด่าป้าลับหลัง

--------------------------------------------------------ด้านป้า-------------------------------------------------------------

     “ว้าก วันนี้ขาดทุนไปไม่รู้กี่ล้านแล้ว (เว่อไป) ว้าก รีบทำเงินเร็ว ไอ้พวกลูกกระจ๊อกแฟบหน้าโง่   ฮัดชิ้ว โดนนินทาหรือเนี่ย ไอ้ลูกกระจ๊อก   ทำงานไป ไม่ต้องมานินทาข้า ว้าก ว้าก ว้าก” ป้าตะโกนเร่งทั้งวัน

------------------------------------------------------ด้านเบลด------------------------------------------------------------

     เบลดขับมอเตอร์ไซด์หนีไปไกลถึงหนึ่งกิโลเมตรแล้ว U Turn กลับมาด้วยความเร็ว 750km/hour ตรงเข้ามาหาพวกที่ตามมา

     “ปู่บัง ใช้แป้งกระโดดได้” กางเกงในบอกปู่บัง

     “โอเค จัดให้” ปู่บังปั้นแป้งแล้วโยนใส่ถนนข้างหน้ารถมอไซด์เบลด

     เมื่อมอไซด์เบลดไปเหยียบแป้งปู่บัง   ทำให้มอไซด์กระโดดขึ้นมาครึ่งเมตรแล้วปีนรถพวกที่ตามมาได้พอดี เอี๊ยด เสียงมอไซด์ขูดรถแข่งด้วยความเร็ว 750 km/hour + 250 km/hour จากทางที่สวนมา   ทำให้ไฟแลบ   กระจกแตกเป็นล้านเสี่ยง   รถก็ต้องหยุดเพราะเครื่องยนต์บุ๋มลงไปเนื่องจากคนขับโดนมอไซด์อัดหน้าไป   “รองเท้าแตะ   สนับมือทั้ง 2 กางเกงใน   จงไปล้อเลียนพวกโง่พวกนั้นซะ” เบลดส่งทั้ง 3 ผู้พิทักษ์ไปล้เลียนขณะที่มอไซด์กำลังวิ่งอยู่

     “แล้วใครจะขับมอไซด์ล่ะ” ปู่บังถาม   “นั่นสิเนอะ” เบลดตอบพร้อมกับล้มลองไปพร้อมกับปู่บังและมอไซด์   แต่ปู่บังปั้นแป้งชนิดนุ่มและเด้งเอาไว้ก่อนแล้ว   จึงลงกันอย่างนุ่มๆ

     “เบลด! โง่ อีกแล้วนะ” ปู่บังด่าเบลด

     แล้วคนในรถแข่งก็เดินเข้ามาอาอาวุธอะไรแปลกๆมาด้วย   เอามาจ่อทั้งหัวปู่บังและเบลด   อาวุธนั้นเป็นท่อ PVC ที่ตัดออกมาเล็กๆ   ไม่รู้ว่าทำอะไรได้

    “แก   สมาพันธ์โรตีใช่ไหม” พวกนั้นถาม

     “แน่นอนอยู่แล้ว คิดจะทำอะไร” ปู่บังตอบอย่างภูมใจ

     “พวกเราสมาพันธ์ถ้ำมองที่มีสมาชิกกว่า 9999 คน จะขอกำจัดพวกแกสมาพันธ์โรตีขู่แข่งอันกระจิ๋วนี้เอง   เพื่อทำให้สมาพันธ์ของเรายิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ฮ่า ฮ่า ฮ่า” คนหน้าตาลามกพูด

     “เชอะ คิดหรือว่าจะทำอะไรข้าได้   ลองใช้ลุกดอกยาสลบที่เป็นอาวุธสุดยอดของสมาพันธ์ถ้ำมองที่ปกติใช้กับเหยื่อที่ถูกถ้ำมองเวลาโดนเจอก็ขจะใช้ลูกดอกทำให้สลบกับข้าสิ   แค่นั้น   คิดว่าจะฆ่าข้าได้รึ กระจอกน่า” ปู่บังท้าทาย

     “ฮึ้ย…” สมาพันธ์ถ้ำมองโกรธแล้วเป่าลูกดอก “ปี๊ด”

     “ลูกดอกแกท่าจะไม่ออกว่ะ” ปู่บังเยอะเย้ยเพราะลูกดอกยิงไม่ออก

     “ไอ้แก่นี่   กวนส้นเท้าจริงๆ” สมาพันธ์ถ้ำมองโกรธมาก รุมยิงปู่บัง   แต่ไม่มีอันไหนออกมาเลย

     “ฮ่า ฮ่า ฮ่า แค่อาวุธเสียก็ทำอะไรไม่ถูกแล้วงั้นหรือ” ปู่บังหัวเราะ

     เบลดชักทนไม่ไหว “ปู่บัง ทนไม่ไหวแล้ว ขอลุยเหอะ   กางเกงใน สนับเหล็ก รองเท้าแตะ กลับมา” เบลดออกคำสั่งแล้วจัดเรียงให้ผู้พิทักษ์อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องโดย สนับเหล็กไปอยู่ที่เท้า   รองเท้าแตะไปอยู่ข้างในกางเกง   และกางเกงในไปคลุมหัว

     เบลดใช้กางเกงในที่อยู่บนหัวโขกหัวสมาพันธ์ถ้ำมองสลบไปคนหนึ่งขณะที่คนนั้นกำลังสำรวจท่อเป่าลูกดอกอยู่   แล้วอีกคนก็หันมาทางเบลด   เบลดใช้ขาที่ติดสนับเหล็กถีบท้องอีกคนลงไปนอนจุก   และคนอีกคนก็วิ่งมาแล้วอย่างมือสมัครเล่น   ทำให้เบลดแค่หลับหมัดแล้วใช้รองเท้าที่อยู่ในกางเกงถีบกลางเป้าของคนๆนั้น   ปู่บังใช้แป้งเหนียวๆที่ผสมน้ำตาลจนเหนียวมากๆ   โปะลงไปที่เท้าของอีกคนแล้วลุกขึ้นมาชกเอาชกเอา   แต่ปู่บังก็เห็นคนสุดท้ายที่พายามจะวิ่งหนีแต่ปู่บังก็โยนแป้งผสมน้ำตาลที่เหลืออยู่ไปลงที่เท้าของคนนั้นได้

     “บอกมา… หัวหน้าแกอยู่ไหน” ปู่บังข่มขู่   พร้อมกับปั้นแป้งรูปมีดชนิดคนขึ้นมา “ไม่บอก   แกตายแน่   อยากโดนโรตีคมนี่หรือจะแป้งผสมน้ำตาลเข้มข้นที่ข้าโปะใส่ขาแกและที่ข้าโยนเข้าไปในท่า PVC ที่เป็นอาวุธของพวกแกที่ทำให้ท่อถูกปิด   ข้าจะเอามายัดจมูกและปากของแกและให้มันแข๊งจะได้หายใจไม่ได้   บอกมา   จะเอาอะไร” ปู่บังข่มขู่อย่างโหดร้ายและยิ้มแบบชั่วร้ายสุดๆ

     “อะ…อะ…อะ…เอา...แป้...ง…เฉือน…ละกัน” สมาพันธืถ้ำมองกลัวจนฉี่ราด

     “ฮะ ฮะ ล้อเล่นน่ะ บ๊าย บาย แกไม่มีค่าพอที่ข้าจะฆ่าอยู่แล้วแหล่ะ” ปู่บังยิ้มแล้วดึงแป้งที่ติดกับพื้นและเท้าสมาพันธ์ถ้ำมองออกไป   คนนั้นวิ่งหนีและหิ้วเพื่อนที่บาดเจ็บขึ้นรถแข่งไป

     “พวกนั้นน่ะ เป็นพวกที่ชอบก่อกวนสมาพันธ์โรตีอันดับหนึ่งถึงพวกมันจะอ่อนหัดจนไม่รู้ว่าจะพูดว่อะไรก็เหอะ   ชอบมาหาเรื่องแต่ก็แพ้ทุกที   ฐานตั้งอยู่ในเมืองเดียวกันก็เป็นเรื่องอย่างงี้ทุกทีแหละ   คู่แข่งที่มีปัญญาพอที่จะสู้กับโรตีก็แค่ สมาพันธ์ชอบของแปลก เท่านั้นแหละ” ปู่บังพูด

     “รีบขึ้นมอเตอร์ไซด์กันเหอะ   จะมืดแล้ว” กางเกงในพูด

     แต่สนับเหล็กกับรองเท้าแตะก็ขับมอเตอร์ไซด์มารับเรียบร้อยแล้ว   ปู่บังกับกางเกงในรีบกระโดดขึ้น   และขับออกไป…ลืมเบลดไว้   เบลดวิ่งตามไปแต่ก็ไม่ทันแม้แต่นิด   แล้วยังเหนื่อยหอบ

     “อย่าลืมข้าไว้สิ…หยุดก่อน…แฮ่กๆ…เหนื่อยแฮะ วิ่งตามมอไซด์เนี่ย   ก็แก่แล้วนี่” เบลดบ่นแล้วนั่ง   “บรึ้น” มอไซด์วิ่งกลับมาลากเบลดขึ้นไปหลังจากที่ปู่บังทักขึ้นมา   แล้วมอไซด์ก็วิ่งไปตายทางหลวงเช่นเดิม   “เบลด   ข้าคิดว่าเราสมควรจะใช้ทางลับๆนะ   จะได้ไม่มีสมาพันธ์บ้าๆพวกนั้นมาตามฆ่า” ปู่บังบอกกับเบลด

     “ถ้าจะบอกอะไรแบบนั้น   ก็บอก 3 ตัวนี้สิ   ข้าขับมอไซด์เป็นซะที่ไหนล่ะ” เบลดตอบปู่บัง

     “พวกเรายินดีที่จะเปลี่ยนเส้นทางอยู่แล้ว” 3 ตัวนั้นพูด

     แล้สนับมือก็เลี้ยวเข้าทางลูกรัง   ขี่ไปตามทางได้ 20 กิโลเมตร   มาถึงแถวคลองชื่ออะไรซักอย่าง   เบลดก็ปวดฉี่ขึ้นมา (เบลดนะไม่ใช่สนับมือ)   เบลดจึงยืนฉี่ข้างทางแต่มีบางย่างใกล้เข้ามา   นั่นคือจระเข้ตัวหนึ่ง   เป็นแค่ตัวเล็กๆมองมาที่เบลด   เบลดเห็นก็ฉี่ใส่ปากจระเข้   จระเข้จึงหันมาเพราะรู้สึกมีอะไรอร่อยๆเข้ามาในปาก   ตอนแรกจระเข้คิดจะกินกบที่นั่งเล่นอยู่ 2-3 ตัวข้างหลังเบลด   แต่เบลดดันไปฉี่ใสปากมันซะก่อน   มันก็เลยหันไปสนใจเบลดแทน   มันมองสิ่งนั้นของเบลดเป็นก้อนเนื้อนุ่มๆแสนอร่อย   มันเลยงับที่เนื้อตรงนั้นของเบลด   เกิดการต่อสู้ขึ้น   เบลดใช้ให้รองเท้าตบหัวจระเข้   แต่จระเข้ไม่ยอมปล่อย   แถมยังดิ้นแล้วกัดบ้าคลั่งขึ้นด้วย   เบลดเจ็บตัวและเจ็บใจ (ที่โดนเล่นอะไรบ้าๆกับของรักของหวงอย่างนี้)   เลยเดือด   ใช้มือสวมสนับเหล็กทุบหัวจระเข้ทีเดียวน๊อก   แล้วจับปากง้างออก   แล้วโยนทิ้งไป

     “ชิ   เจ็บชะมัด เลือดท่วมเลย   ต้องล้างเดี๋ยวติดเชื้อ” เบลดบอกกับผู้พิทักษ์และปู่บัง

     “Wall Mart อยู่ไหน   ต้องรีบหา” ปู่บังพูด

     “Wall Mart ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน Wall Mart สามารถรับใช้คุณได้ตลอดเวลาเท่าที่คุณต้องการ… กรี๊ด…คนบ้า” พนักงานผู้หญิงประกาษจากร้านอยู่ห่างไป 50 เมตรจากจุดที่มอไซด์จอด   ทั้งที่ที่นี่เป็นที่รกร้างและส่วนใหญ่คนไม่ผ่านมาอยู่แล้ว   เป็นทางเลี่ยงเมืองที่ช้าและเข้าป่าสุดๆ   แต่อยู่ๆ เบลดก็วิ่งเข้ามาทั้งๆที่ยังไม่ใส่กางเกง   และยังเลือดท่วม   พนักงานจึงร้องกรี้ด

     เบลดเข้าไปล้างน้ำฟอกสบู่และหยดแอลกอฮอล์กับฉีดยาแก้จระเข้บ้าด้วยตัวเองไป 20 เข็ม เสร็จแล้วก็ออกมา   เบลดเริ่มตะโกน

     “ทำไม…ของข้า…เป็นตัว S” เบลดตะโกน

     ปู่บังกับพนักงานตกตลึงเมื่อได้เห็นสิ่งนั้นที่เป็นรูปร่างแปลกที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาในโลก   เบลดรีบปิดกางเกงทันทีเพราะอาย (ช้าไปแล้วล่ะ)   “น่าจะได้ลง Guinness Book World Record นะเนี่ย   แปลกสุดๆเลย” ปู่บังพูด “ไปติดต่อสมาพันธ์ชอบของแปลกก็น่าจะได้ราคานะเนี่ย” ปู่บังยังไม่เลิก

     “ไม่เอาโว้ย   ช่วยเก็บเป็นความลับเงียบๆจะได้มั้ย” เบลดพูดอารมณ์ขึ้น

     “ก็ได้   ก็ได้   งั้นวันนี้นอนนี่แหละ Wall Mart มีห้องโรงแรม 5 ดาวในตัวด้วยนี่นา” ปู่บังบอก

    “เครียด เครียด ขอห้องเร็วๆ ตัวค์น่ะมีอยู่แล้ว (ซะที่ไหนล่ะ) ขอห้อง   อยากนอนจะได้หายเครียด” เบลดพูดแล้วเร่งพนักงานให้ไขกุณแจห้อง

     เมื่อห้องเปิด   เบลดเห็นชุดเครื่องนอนเด็กก็กระโดดขึ้นเตียง (ความจริงคือเตียงสำหรับเด็ก) ทันที

     “นี่เบลด   พรุ่งนี้อาจจะหายก็ได้นะ   วันนี้น่ะเหนื่อยมากเลยนะ…” ปู่บังพูดกับเบลดแต่อยู่ๆก็เงี่ยหูฟัง “คร่อก” เบลดกรน “หลับแล้วหรือ…เราก็หลับมั่งดีกว่า 3 วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันยังไม่ได้นอนเลย เฮ้อ…คร่อก” ปู่บังล้มตัวลงนอนแล้วก็หลับเหมือนเบลด

ZzZZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZzZz

     “เบลด! ปู่บัง! ตื่นเดี๋ยวนี้   เรื่องใหญ่มากเลย” กางเกงในมาตบหน้าเบลด   ส่วนรองเท้าตบหน้าปู่บัง

     “หือ ???” ทั้งสองตื่นขึ้นมา

     มีจระเข้จำนวนนับไม่ท้วนแบบที่กัดเบลดแต่มีตัวเล็กบ้างใหญ่บ้างอยู่บนพื้นห้องเพราะกระจกห้องที่แตก   และมีอีกเยอะที่กำลังทะลักเข้ามาอย่างรวดเร็วเข้ามาทางหน้าต่าง

     “สนับเหล็กกำลังป้องกันให้อยู่   รีบหนีไป” รองเท้าพูดแล้วเข้าไปร่วมวงตบหัวจระเข้กับสนับเหล็ก

     “แป้งหนาคลุมตัว” ปู่บังปั้นแป้งทั้งหมดที่มีเหลือเป็นลูกบอลใหญ่   แล้วพาเบลดกับตัวเองเข้าไปอยู่ข้างในลูกบอลที่ยืดหยุ่นและไม่มีทางที่จระเข้จะกัดขาดได้   ทั้งสองกลิ้งลูกบอลไปด้วยจากข้างในโดยใช้มือผลักไปทางข้างหน้า   ทั้งสองไปถึงที่ขายของของ Wall Mart แล้วปู่บังก็ขโมยอุปกรณ์โรตีทั้งหมดไป   และปู่บังหันไปเห็นพนักงานที่นั่งหลับอยู่ตรงเคาท์เตอร์ถูกจระเข้ตัวใหญ่งาบไปทั้งตัว   แต่ก็ยังไม่ตื่น

     ปู่บังไม่สนใจ   แต่กลิ้งลูกบอลต่อไปจนถึงมอไซด์ที่เกลือบถูกจมมิดไปด้วยกองทัพจระเข้   แต่ก็ไปหยิบขึ้นมาได้   ปู่บังเก็บมอไซด์เข้ามาในลูกบอลแล้วกลิ้งไปจุดสูงๆที่จระเข้ยังท่วม(ไม่ได้คลานไปแต่เป็นท่วมเพราะเยอะขนาดเหมือนเป็นน้ำ)ไปไม่ถึง   ปู่บังกรีดแป้งทิ้งแล้วขึงไว้ปิดทางจระเข้   เบลดเอามอไซด์ออกมาแล้วตะโกนเรียกผู้พิทักษ์   ทุกคนมารวมตัวกันและเริ่มสตาร์ทมอไซด์   ในมือเบลดเอาชุดเครื่องนอนเด็กมากด้วย   แล้วเครื่องก็ขับออกไป   เบลดเปิดที่นอนออกมาและลองไปนอนกับเครื่องนอนเด็ก

     ปู่บังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “หัวหน้า มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น”

     หัวหน้าตอบกลับมา “โทรมาอะไรดึกดื่นอย่างนี้ คนเค้าจะหลับจะนอน” แล้วตัดสายไป

     ปู่บังถอนหายใจและมอเตอร์ไซด์ก็ขับออกไป