Beauty and the beast ฉบับ เดรโก มัลฟอยและเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์

ลำดับตอนที่ #8 : wedding day

 ณ สนามหญ้าของบ้านโพรงกระต่ายถูกเนรมิตให้กลายเป็นพิธีแต่งงานอันยิ่่งใหญ่ ทุกอย่างถูกตกแต่งด้วยสีขาวและดอกไม้นานาพันธุ์
" ว๊าว เธอสวยมาก แพนซี่" เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยชมแพนซี่ 

" หนูสวยมากลูก รอนนี่ตาถึงจริงๆ " นางวิสลีย์เอ่ยชมเช่นกัน 

แพนซี่ในชุดเจ้าสาวสีขาวเกาะอกลูกไม้ ผมสีดำขลับถูกม้วนเก็บและประดับด้วยดอกไม้เล็กๆสีขาว เธอสวมเครื่องประดับเพชรระยิบระยับ
เข้าชุดกัน วันนี้เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในงาน

" ถึงเวลาแล้วค่ะ พี่แพนซี่ " เสียงของจินนี่ วิสลีย์ดังขึ้นหน้าประตูห้องแต่งตัว 

เสียงเพลงบรรเลง ดังขึ้น ในขณะที่ทุกสายตาจับจ้องมาที่เจ้าสาวที่กำลังเดินเข้ามาในงาน เดินตรงไปยังประำรำพิธี 

" สวยมาก เธอสวยจริงๆ " รอนพึมพำขณะที่แพนซี่เดินเข้ามาเคียงข้างเขา 

" คุณโรนัลด์ วิสลีย์ คุณจะยอมรับคุณแพนซี่ พาร์กินสันเป็นภรรยา จะมอบความรักและความสื่อสัตย์ จะดูแลเธอทั้งยามแข็งแรงและป่วยไข้ คุณจะรับหรือไม่ " บาทหลวงเอ่ยตามพิธี 

" รับครับ " รอนตอบอย่างมั่นใจ 

" คุณแพนซี่ พาร์กินสันคุณจะยอมรับคุณโรนัลด์ วิสลีย์เป็นสามี จะมอบความรักและความสื่อสัตย์ จะดูแลเขาทั้งยามแข็งแรงและป่วยไข้ คุณจะรับไหม " 

" รับค่ะ " แพนซี่ตอบอย่างมั่นใจเช่นกัน 

" พ่อขอประกาศให้ทั้งคู่เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง สวมแหวนให้แก่กันได้" 

มัลฟอยและเฮอร์ไมโอนี่ต่างก็ส่งแหวนให้กับรอนและแพนซี่ เมื่อทั้งคู่สวมแหวนให้กันเสร็จ

"เจ้าบ่าวจุมพิตเจ้าสาวได้ ขอให้คนทั้งคู่มีความสุขตลอดไป" บาทหลวงกล่าวอวยพร

รอนโน้มตัวไปจูบแพนซี่ ท่ามกลางเสียงฮือฮาของบรรดาแขกเหรื่อ นายและนางวีสลีย์ น้ำตาคลอ บรรดาอาจารย์ทั้งหลายต่างก็ปราบปลื้มยินดี เหล่าเพื่อนๆของทั้งสองส่งเสียงเชียร์วิ้ดวิ้วกันใหญ่ 

" โยนเลยๆ ๆ" เสียงของเพื่อนต่างเชียร์ให้แพนซี่รีบโยนช่อดอกไม้

" มายืนรอคว้าช่อดอกไม้เหมือนกันหรอ ยัยหัวฟู " เสียงของมัลฟอยเอ่ยทักเฮอร์ไมโอนี่  

" ฉันน่ะไม่แปลกหรอก แต่นายน่ะสิ มาทำไมแถวนี้ หรือว่าอยากจะแต่งงานกับเขาบ้าง" เฮอร์ไมโอนี่ประชดประชัน

" เธอจะพูดกับฉันดีดีซักวันไม่ได้รึไง" มัลฟอยพูดเสียงค่อย และก้มหน้าก้มหน้าเหมือนเด็กๆ

" ฉันขอโทษ เอ่อ ..  วันนี้นายดูดีนะ " เฮอร์ไมโอนี่หันหน้าไปทางอื่น เผือว่ามัลฟอยจะไม่ได้เห็นหน้าของเธอที่แดงจัดเป็นสีมะเขือเทศ

" เธอก็สวยมากนะ วันนี้ " เขากระซิบข้างหูเธอ นั่นยิ่งทำให้หน้าเธอแดงเข้าไปอีก 

" จะโยนละน้า " เสียงของแพนซี่ตะโกนในขณะที่ทุกคนต่างเขย่งตัวและเอื้อมมือรอรับช่อดอกไม้ 

" อึ๊บ ! " เฮอร์ไมโอนี่พยายามเช่นกัน แต่รองเท้าส้นสูงของเธอดันพลิก โชคดีที่มัลฟอยเข้ามาประคองเธอไว้ทัน และทันใดนั้น 

" พรึ่บ " ดอกไม้ลอยมาตกอยู่อ้อมแขนของเฮอร์ไมโอนี่และมัลฟอย ที่ประคองกันอยู่ สายตาทุกคู่ในงานจับจ้องมาที่ทั้งสอง ทุกคนต่างยิ้มและออกมา บ้างส่งเสียงวิ้ดวิ้วกันยกใหญ่ 

" แม่นมากเลยที่รัก " รอนเอ่ยแซวแพนซี่ขณะที่ทั้งสองยิ้มอย่างพอใจ 

" เฮอร์ไมโอนี่ เธอเป็นอะไรรึเปล่า" แฮร์ีรี่รีบเข้ามาแยกเฮอร์ไมโอนี่ออกจากมัลฟอย 

" เอ่อ ฉันไม่เป็นไรจ่ะ แฮร์รี่" เฮอร์ไมโอนี่ตอบ

" ฉันจะพาเธอไปนั่งพักเอง ตรงนี้มันร้อน" แฮร์รี่พูดแล้วประคองเฮอร์ไมโอนี่เข้าไปพักในเต้นท์รับรอง 

" ยอมให้มันพาออกไปหน้าตาเฉยเลยนะ เธอนี่มัน หึ " มัลฟอยคำรามเบาๆ 

----------------------------------------------------------------------------------

" อ่ะ ดื่มน้ำซะหน่อยนะ เฮอร์ไมโอนี่" แฮร์รี่พูดพลางส่งแก้วน้ำหวานให้กับเฮอร์ไมโอนี่ 

" ขอบใจจ่ะ " เธอบอกเขาและรับแก้วมาดื่ม

" วันนี้เธอดูสวยมากเลยนะ " แฮร์รี่ชม เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้พูดอะไร เธอแค่ยิ้มรับเท่านั้น

ทางด้านมัลฟอยหลังจากแฮร์รี่มาฉกตัวเฮอร์ไมโอนี่ไป เขาก็เดินเตร็ดเตร่ไปทั่วงานจนกระทั่ง มาได้ยินคนสองคนคุยกันในเต้นท์ และเมื่อแอบฟังอยู่ก็รู้ว่าเป็นแฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่ เขาจึงตัดสินใจยืนหลบอยู่หลังผ้าม่านเพื่อแอบฟังต่อ

" เอ่อ งานของเธอเป็นยังไงบ้างแฮร์รี ต้องรีบกลับไปเคลียร์งานรึเปล่า " เฮอร์ไมโอนี่เริ่มชวนคุย

" เฮอร์ไมโอนี่ ฉันรู้ว่าฉันอาจจะคาดคั้นเธอมากไป แต่ได้โปรด เธอจะยอมรับฉันในฐานะที่มากกว่าเพื่อนไม่ได้เลยหรอ" แฮร์รี่กุมมือเฮอร์ไมโอนี่ไว้และมองเธอด้วยสายตาจริงจัง

( เจ้าพอตตี้ ชิ มาทำเป็นอ้อนวอนขอความรัก อยากจะอ้วก) มัลฟอยคิดในใจ

" โธ่ แฮร์รี่ ฉันเคยพูดไปหลายครั้งแล้วว่าฉันยังไม่พร้อม แล้วเราก็เป็นเพื่อนกันมานาน แล้ว .. " เฮอร์ไมโอนี่พยายามจะอธิบาย

" เธอชอบคนอื่นแล้วหรอ หรือว่าเธอชอบมัลฟอย " แฮร์รี่ตัดบท

" จะบ้าหรอ แฮร์รี่ ฉันจะไปชอบคนร้ายกาจอย่างนั้นได้ยังไง" เฮอร์ไมโอนี่รีบปฏิเสธ 

( ฉันมันร้ายกาจขนาดนั้นเลยรึไง ยัยหัวฟู ) มัลฟอยเริ่มหงุดหงิด

" เธอแน่ใจหรอ ฉันเห็นเธอกับมันมีอะไรแปลกๆ หลายครั้งแล้วนะ " แฮร์รี่เริ่มซักเฮอร์ไมโอนี่

" เธอคิดมากไปแล้วแฮร์รี่ ฉันจะไปคิดอะไรกับมัลฟอยได้ยังไง หน้าอิตานั่นฉันยังไม่อยากจะมอง" เฮอร์ไมโอนี่โกหก

" แต่ถ้าเธอใกล้ชิดกลับมันมากขึ้น เธอก็อาจจะหวั่นไหว มันทั้งหน้าตาดี ทั้งมีสเน่ห์สาวๆที่ไหนเห็นก็ชอบมันกันหมด" แฮร์รี่เริ่มแสดงน้ำเสียงไม่พอใจ

" ถ้าฉันจะรักใครซักคนนะ แฮร์รี่ หน้าตาจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะให้ความสำคัญ อีกอย่างฉันไม่มีวันตกหลุมรักคนอย่างมัลฟอยได้หรอก ไม่มีวัน" เฮอร์ไมโอนี่พูดและสะบัดหน้าหนีแฮร์รี่ 

( เหอะ ไม่รักก็อย่ารัก จำเอาไว้เลยเกรนเจอร์) มัลฟอยพึมพำและเดินออกจากหลังผ้าม่านไปอย่างเงียบๆ