Beauty and the beast ฉบับ เดรโก มัลฟอยและเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์

ลำดับตอนที่ #5 : ดินเนอร์แสนพิิเศษ

 " มักเกิ้ลเต็มไปหมด " เสียงของมัลฟอยพึมพำ 

" บอกแล้วไงว่าอย่ามา ก็ไม่เชือ" เฮอร์ไมโอนี่หันไปบอกเขา 

" อะไร ใครพูดอะไร " มัลฟอยทำท่าทางกวน 

" ฉันได้ยินหรอกย่ะ แล้วทำไมเราต้องจับมือกันเดินด้วยฮะ " เฮอร์ไมโอนี่ถามเขา

" ก็ .. คนอื่นๆ เขาก็จับกันนิ ไม่เห็นแปลก " มัลฟอยโบ้ย

" คนอื่นๆ น่ะ เขาเป็นคนรักกัน แต่เราไม่ใช่ นายไม่กลัวว่าโคลนจากตัวฉันจะเปื้อนนายรึไง " เธอถามเขาและยักคิ้วให้

" เอ่อ ฉัน ... ฉันอยากจะบอกเธอว่าเรื่องนั้นมันไม่ได้สำคัญอะไรกับฉันหรอกนะ " มัลฟอยพูดอย่างรวดเร็ว

" นายพูดอะไรนะ " เฮอร์ไมโอนี่แกล้งถาม ความจริงแล้วเธอได้ยินมัลฟอยพูดทุกคำ

" ช่างเถอะ แต่บางครั้งอาจจะเผลอปากเรียกไปบ้างก็อย่าถือสาล่ะ ฮ่าๆ " มัลฟอยบอกเธอ

" อ๋อ หรอยะ ! " เฮอร์ไมโอนี่ค้อนใส่ และเดินนำมัลฟอยไป หยุดเดินตรงอาพาร์ตเม้นสีขาว

" ถึงละ  เข้าไปข้างในกัน " เธอพูดพลางเปิดประตูเข้าไป 
ด้านในอพาร์ตเม้นตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาวซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ลวดลายวอล์เปเปอร์และผ้าม่านก็ยังเป็นสไตล์วินเทจคล้ายๆกับร้านหนังสือของเธอ

" ท่าทางเธอคงจะชอบสีขาวสินะ " มัลฟอยเอ่ยถาม 

" งั้นนายคงจะชอบสีดำล่ะสิ " เฮอร์ไมโอนี่ย้อนเขา และยักไหล่ให้้

" หึ ฉันหิวแล้ว เธอจะสั่งอะไรมากินล่ะ " เขาถาม

" สั่งทำไม ฉันเนี้ยแหละจะแสดงฝีมือเอง มื้อนี้ " เธอตอบเขาอย่างมั่นใจและเดินนำเข้าไปในครัว

" แน่ใจนะ จะกินได้น่ะ " มัลฟอยพึมพำตามหลังเฮอร์ไมโอนี่ไป 

" ฉันได้ยินนะยะ " เธอพูดเสียงดุ

มัลฟอยนั่งลงตรงเก้าอี้ในครัว ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ขว้าผ้ากันเปื้อนมาสวมและลงมือทำอาหารเย็น มัลฟอยยังคงนั่งมองเฮอร์ไมโอนี่ทำอาหาร เขาอมยิ้มเล็กๆ กับท่าทางการทำอาหารของเฮอร์ไมโอนี่ 

" ความจริง ยัยเกรนเจอร์นี่ก็น่าัรักดีเหมือนกันแฮะ แถมตอนใส่ชุดราตรีนั่นยังสวย หุ่นเช้งอีก " มัลฟอยคิดในใจ 

" มองอยู่นั่นแหละย่ะ ไปจัดโต๊ะไป " เฮอร์ไมโอนี่หันมา ส่งสายตาเฉียบคมใส่มัลฟอย ทำให้เขารีบลุกออกไปจัดโต๊ะในห้องอาหาร 

เวลาผ่านไป 30 นาที 

" มาแล้วค่ะ สปาเกตตี้คาโบนาร่าแฮมรมควัน  สุดฝีมือฉันเลยนะเนี้ย " เฮอร์ไมโอนี่เดินออกมาพลางถือจานสปาเกตตี้มาวางที่โต๊ะ
ที่มัลฟอยใช้เวทย์มนต์เสกขึ้นมาอย่างง่ายดาย 

" หอมจัง " มัลฟอยพูดด้วยท่าทางน่ารักเหมือนเด็กที่รอกินข้าวอย่างใจจดใจจ่อ

" ลงมือเลย " เฮอร์ไมโอนี่บอก 

" ยังก่อน นี่เรามาดินเนอร์นะ " มัลฟอยพูดพร้อมกับเสกให้เสื้อผ้าของเขาและเฮอร์ไมโอนี่กลายเป็นชุดสูทและชุดราตรีสำหรับงานเลี้ยง
เขาอยู่ในชุดทักซิโ้ด้ สีดำ ส่วนเฮอร์ไมโอนี่ก็อยู่ในชุดราตรียาวสายเดี่ยวสีเทาประดับเพชร และเครื่องประดับที่เป็นเพชรเข้าชุดกัน 

" ต้องทำขนาดนี้เลยหรอ มัลฟอย " เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่าง งงๆ แต่เธอก็พอใจกับสิ่งที่เขาทำ และปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขานั้นดูหล่อและเท่ห์เหลือเกิน 

" มาเถอะ ทานอาหารกัน " เขาพูดพลางเขยิบเก้าอี้ให้เฮอร์ไมโอนี่นั่ง 

ทั้งสองทานอาหารและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พร้อมกับลืมเรื่องเลวร้ายในอดีตที่เคยทำให้ผิดใจกัน

" เกรนเจอร์" มัลฟอยเรียกเฮอร์ไมโอนี่และลุกเดินไปหาเธอ เขายื่นมือออกไป

" ให้เกียรติเต้นรำกับผมสักหนึ่งเพลงได้หรือไม่ คุณผู้หญิง " เขาเอ่ยชวนเธออย่างสุภาพ

" ยินดีค่ะ " เฮอร์ไมโอนี่น้อมรับคำเชิญ ทันใดนั้นเสียงเพลงก็ดังขึ้น เฮอร์ไมโอนี่และมัลฟอยจูงมือกันเดินไปเต้นรำที่ห้องรับแขก

" เหมือนฝันไปเลย " เฮอร์ไมโอนี่พึมพำ

" นั่นสินะ " มัลฟอยยิ้มให้กับเฮอร์ไมโอนี่ ทั้งสองเต้นรำกันจนจบเพลง จากนั้นก็เปลี่ยนชุดกลับมาเป็นชุดเดิมแล้วไปช่วยกันล้างจาน
อย่างที่ไม่ต้องใช้เวทย์มนต์ ซึ่งมัลฟอยนั้นทำจานแตกไปทั้งสองใบ

" เอ่อ ขอโทษด้วยนะ ที่ทำข้าวของบ้านเธอเสียหายน่ะ " มัลฟอยเอ่ย

" ไม่เป็นไรหรอก ยังมีให้ทำแตกอีกเยอะ " เฮอร์ไมโอนี่ หัวเราะเบาๆ

" งั้น ฉันกลับก่อนนะ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีก อาหารอร่อยมาก " มัลฟอยบอกเฮอร์ไมโอนี่ ขณะที่เดินมาที่เตาผิง

" ขอบคุณสำหรับชุดเช่นกัน เดินทางกลับดีๆล่ะ ราตรีสวัสดิ์" เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยลาเขา

" แล้วกู๊ดไนท์คีสล่ะ " มัลฟอยถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

" บ้าหน่า ไปได้แล้ว ดึกแล้วนะ " เฮอร์ไมโอนี่ทุบแขนมัลฟอย เธอก้มหน้าลงเพื่อไม่ให้มัลฟอยเห็นหน้าของเธอที่แดงจนเกือบเท่าสีผมของรอน

" ฉันไปก่อน ราตรีสวัสดิ์เกรนเจอร์" มัลฟอยเอ่ยลา

" โชคดี มัลฟอย " เฮอร์ไมโอนี่โบกมือลาเขา และมัลฟอยก็หายไปในเตาผิง

" เ็ฮ้อออ อย่าบอกว่าฉันต้องไปตกหลุมรักคนร้ายกายอย่างนายนะ " เฮอร์ไมโอนี่อมยิ้ม แล้วจึงเดินขึ้นห้องนอนของเธอ