Beauty and the beast ฉบับ เดรโก มัลฟอยและเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์

ลำดับตอนที่ #12 : ทางที่ต้องเลือก

 " หนักชะมัดเลย เธอสองคนจะซื้อไปปลูกป่าช่วยชาติหรือไง " รอนบ่น 

" ฉันถือของฉันเองก็ได้นะรอน " เฮอร์์ไมโอนี่ทำท่าจะเอื้อมมือไปถือถุงดอกไม้ของเธอ

" ถ้ามันหนักขนาดนั้น ก็วางไว้นั่นแหละโรนัลด์ " แพนซี่ทำเสียงดุ

" คร้าบๆ คุณภรรยาที่รัก ไม่เป็นไรหรอกเฮอร์ไมโอนี่ แค่นี้สบายมาก " รอนพูดพร้อมยักคิ้วให้เฮอร์ไมโอนี่

" ทำไมคนมุงเยอะแยะเลย แล้วนั่นเขาวิ่งไปวิ่งมากันทำไม " เฮอร์ไมโอนี่เอ่ย พลางมองไปยังฝูงคนที่มุงดูบางอย่าง 

" มีควันลอยขึ้นด้วย หวังว่าคงไม่เกิดไฟไหม้ที่ไหนหรอกนะ " แพนซี่เสริม

" ไฟไหม้หรอ " เฮอร์ไมโอนี่ำทำเสียงตกใจ และรีบวิ่งฝ่าฝูงคนไปยังที่เกิดเหตุ 

" ไม่จริงงงง !!!!!!!!!!!!!! " เฮอร์ไมโอนี่พยายามจะวิ่งเข้าไปในร้านที่กำลังถูกไฟไหม ร้านหนังสือของเธอนั่นเองที่เป็นต้นเพลิง
แต่มีคนแถวนั้นรั้งตัวเธอเอาไว้ 

" เจ้าหน้าที่กำลังช่วยดับเพลิง แม่หนู อย่าเพิ่งเข้าไป " เสียงของหญิงวัยกลางคนที่รั้งเธอเอาไว้กล่าว

" แล้วคนข้างในล่ะคะ " เฮอร์ไมโอนี่หันมาถามเสียงสะอื้น ดวงตาเธอรื้นด้วยน้ำตา

" เขากำลังช่วยนำตัวออกมาอยู่ ใจเย็นๆนะหนู " หญิงวัยกลางคนปลอบเธอ

" เกิดอะไรขึ้นน่ะ เฮอร์ไมโอนี่ "แพนซี่และรอนที่พยายามฝ่าฝูงคนเข้ามาถามเฮอร์ไมโอนี่ 

"ร้านฉัน ไฟไหม้น่ะ ไม่รู้ว่าแอนนากับเอมิลี่จะเป็นไงบ้าง " เฮอร์ไมโอนี่ตอบเสียงสั่น

" คุณเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ใช่ไหมครับ " เจ้าหน้าที่เอ่ยถาม สีหน้าเคร่งเครียดในมือถือเอกสารบางอย่าง

" ใช่ค่ะ ฉันเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์เป็นเจ้าของร้าน " เธอตอบ

" ตอนนี้ไฟไหม้ลามจนเกือบทั้งร้าน ไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บแต่ข้าวของในร้านคงจะเกิดความเสียหายหมดทั้งร้าน 
สาเหตุของเพลิงไหม้น่าจะมาจากเตาอบขนม แต่ผมคิดว่ามันมีอะไรแปลกๆอยู่ ทางเราจึงขอตรวจสอบให้ละเอียด
อีกที แล้วเชิญคุณให้ปากคำเพิ่มเติมที่สถานีด้วยนะครับ" เจ้าหน้าที่บอกเธอ

" ได้ค่ะ " เฮอร์ไมโอนี่รับคำ " โล่งอกไปที ที่ไม่มีใครเป็นอะไร " เธอคิดในใจ 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ห้องนอนของรอนและแพนซี่

" แพนซี่ที่ัีัรัก คุณหาทางช่วยเดรโกได้รึยัง " รอนเอ่ยถาม

" ฉันคิดไว้แล้วค่ะ และมันก็ประจวบเหมาะกับเหตุการณ์ในวันนี้พอดี สงสัยพระเจ้าคงอยากให้เดรโกกับเฮอร์ไมโอนี่รักกันจริงๆ "
แพนซี่ยิ้มและยกหูโทรศัพท์ขึ้น 

/ตึ๊ดดด / ตึ๊ดดดดด/ 

" เฮอร์ไมโอนี่พูดค่ะ " 

" ฉันเองจ่ะ แพนซี่ เธอเป็นอย่างไรบ้างเฮอร์ไมโอนี่" 

" ฉันไปให้ปากคำมาแล้ว เขาบอกว่าน่าจะมีคนวางเพลิงมากกว่า แต่ก็ยังหาตัวคนทำไม่ได้เลย ตอนนี้ฉันก็ต้องปิดร้านไปก่อน
เพราะของทุกอย่างถูกไฟไหม้ไปหมดแล้ว แย่จริงๆเลย " เฮอร์ไมโอนี่พูดเสียงเศร้า

" แย่จริง แล้วคนงานที่ร้านของเธอล่ะจ้ะ " 

" ฉันจ่ายเงินชดเชยให้พวกเขาไปแล้วล่ะ แต่ว่าตัวฉันเนี้ยสิ กว่าจะสร้างร้านใหม่มันก็ต้องใช้เงินมากพอดูเลย "

" ฉันสามารถหางานให้เธอได้นะ " แพนซี่เสนอ เธอยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ (แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่เห็นหรอกนะจ้ะ)

" ดีจัง งานอะไรหรอจ้ะ" เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างสนใจ

" เธอดูแลคนป่วยได้รึเปล่า เิงินดีเลยนะ เขาเป็นญาติของฉันเอง เธออาจจะต้องไปอยู่ในชนบทหน่อยนะจ้ะ 
แต่ฉันรับรอง ว่าอากาศดีแน่นอน "

" แล้วฉันต้องทำนานเท่าไหร่" 

" ก็ไม่เกิิน 1 ปี เธอจะได้เงินเดือนเดือนละ ห้าหมื่นแกลเลียน มีที่พัก อาหารให้ เธอจะสนใจไหมจ้ะ "

" งั้น พรุ่งนี้ฉันจะโทรบอกนะ ขอเวลานอนคิดซักหนึ่งคืน "

" หวังว่าเธอคงจะสนใจนะจ้ะ ฉันไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของเธอแล้วล่ะ ราตรีสวัสดิ์จ่ะ "

" ราตรีสวัสดิ์เช่นกันจ่ะแพนซี่ "  

" งานดูแลคนป่วย ตั้งห้าหมื่นแกลเลียนเลยหรอเนี้ย " เฮอร์ไมโอนี่คิดในใจ 

----------------------------------------------------------------------------------------

" คุณมีญาติที่ป่วยต้องดูแลด้วยหรอ ที่รัก " รอนเอ่ยถาม 

" มีสิคะ คุณก็รู้จักดีนิ " แพนซี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ 

" ใครกัน แล้วเจ้าหน้าที่เขาว่ายังไงบ้างเรื่องร้านน่ะ " 

" เห็นเขาบอกว่ามีคนวางเพลิงนะคะ แต่จะใครก็ช่างเถอะ ฉันต้องขอบใจเขา "

" คุณจะขอบใจคนที่วางเพลิงร้านของเฮอร์ไมโอนี่เนี้ยนะ แพนซี่ คุณเป็นไข้รึเปล่า " รอนเอามือแตะหน้าผากแพนซี่ 

" ไม่หรอกค่ะ ฉันขอบใจเขาจริงๆ และฉันก็รอไม่ไหวแล้วเมื่อไหร่เฮอร์ไมโอนี่จะตอบตกลง " แพนซี่ดึงผ้าห่มขึ้นมากระชับ

" แต่ตอนนี้ผมก็รอไม่ไหวแล้วเหมือนกัน หึหึ " รอนทำเสียงกรุ้มกริ่ม ปิดไฟหัวเตียงและมุดเข้าไปในผ้าห่ม และ ...

" ว๊ายรอนน เบาๆสิคะ " 

และทั้งคู่ก็นอนกอดกันหลังจากภารกิจกระชับความสัมพันธ์จบลง > <