หนี้แค้น แสนรัก (เดรโก/เฮอร์ไมโอนี่)

ลำดับตอนที่ #10 : เอาใจ

" กลิ่นอะไร หอมจัง " เดรโกถามวินดี้ขณะนั่งรอดินเนอร์อยู่ที่โต๊ะอาหาร " แล้วเกรนเจอร์ไปไหน " 

" คุณผู้หญิงกำลังปรุงซุปอยู่ในครัวค่ะ " เสียงของวินดี้ตอบเจ้านายของมัน

" มาแล้วค่ะ ซุปหัวหอมร้อนๆ แล้วฉันยังทำสเต็กปลาดอลลี่ด้วยนะ วินดี้บอกว่านายชอบทานปลา " เฮอร์ไมโอนี่ยกซุปมาเสิร์ฟท่ามกลางความแปลกใจของเดรโก ที่อยู่ๆเฮอร์ไมโอนี่ก็ลุกขึ้นมาทำอาหารให้เขาทาน

" หวังว่าคงจะไม่ได้ใส่อะไรลงไปในอาหารพวกนี้หรอกนะ " เดรโกหรี่ตามองเฮอร์ไมโอนี่และหันมามองซุปหัวหอมน่าทานในชาม

" อุ๊ย จริงสิ ฉันลืมคิดไปเลยแฮะ ความจริงวิธีนี้ก็ใช้ได้ินิ " เธอแกล้งประชด ขณะที่เขายิ้มและลงมือทานซุปของเธอ

" ฉันแค่อยากจะขอโทษนาย แล้วอีกอย่างถ้าฉันทำตัวดีดี นายก็จะไ้ด้ไม่ทำร้ายแฮร์รี่ไง " เดรโกวางช้อนลงอย่างแรง เขาลุกขึ้นอย่างไม่พอใจ " ต่อจากนี้เธอไม่ต้องทำอะไรเพื่อฉันอีก ขอบใจสำหรับอาหารมือนี้ " แ้ล้วเขาก็เดินออกไป เฮอร์ไมโอนี่หันมามองหน้าวินดี้อย่างงงๆ / ฉันพูดอะไรผิดอีกแล้วหรอเนี้ย / เธอคิด 

" สงสัยจะเป็นเพราะคุณพูดถึงคุณแฮร์รี่รึเปล่าคะ " วินดี้เอ่ยถามอย่างสุภาพ

" แล้วทำไมล่ะจ้ะ ก็ฉันพูดตามความจริง " เฮอร์ไมโอนี่ยิ่งงงเข้าไปใหญ่

" ก็ คือ .. นายท่านอาจจะไม่ชอบที่คุณเอ่ยชื่อผู้ชายคนอื่นต่อหน้านายท่านก็เป็นได้ค่ะ " เธอบอกเฮอร์ไมโอนี่รับฟังและคิดดูในหลายๆครั้งที่เธอพูดถึงแฮร์รี่ มัลฟอยก็มักจะโมโหหรือได้ทะเลาะกันทุกที / อาจจะจริงอย่างที่วินดี้พูด เอาล่ะ เราต้องระมัดระวังคำพูดหน่อยละ / เธอคิด 

" นี่ฉันมาำทำอะไรตรงนี้เนี่ย " เฮอร์ไมโอนี่ในชุดนอนสีเงินบางเบาและเสื้อคลุมเงิน ปล่อยผมสยายหลังจากเธออาบน้ำเสร็จ เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นกังวลเวลามัลฟอยโกรธหรือทะเลาะกับเธอ ทั้งๆที่เธอก็แค่ไม่ต้องสนใจเขาก็ได้ 

/ แต่ฉันก็หาเรื่องมาง้อเค้าเนี่ยนะ / เธอคิด / แล้วฉันผิดอะไรเนี่ย ก็แฮร์รี่เป็นคนรักของฉัน / เมื่อพูดถึงคำว่าคนรักนั่นทำให้เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก / ที่ฉันทำไปก็เพื่อแฮร์รี่และตัวฉัน ท่องเอาไว้เฮอร์ไมโอนี่ / 

" ก๊อกๆๆ " เสียงเคาะประตูห้องของเดรโกดังขึ้น

" เข้ามาได้ " เสียงเขาตะโกนออกมา เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆเปิดประตูเข้าไปและพบว่าเขากำลังอาบน้ำอยู่

" เอาวางไว้ในตู้เลยวินดี้ " เขาสั่ง เธอจึงค่อยๆเดินเอาผ้าที่อาสาถือมาจากวินดี้ ไปแขวนอย่างเรียบร้อยในตู้เสื้อผ้า และมองดูที่หน้ากระจกวิเศษอีกครั้ง / ถ้าดูแฮร์รี่จะทันไม๊เนี้ย / เธอคิดแต่ไม่ทันแล้วเพราะมัลฟอยก้าวออกมาจากห้องน้ำและยืนมองเธออยู่ในชุดคลุมสีเงินที่สยายผม

" เข้ามาทำไมเกรนเจอร์ อยากจะเจอพอตเตอร์อีกรึไง " เขาถามและก้าวเข้ามาหาเธอ จนเธอได้กลิ่นสบู่ที่เขาเพิ่งอาบเสร็จ เขาสวมกางเกงนอนขายาวสีเขียวเข้มและไม่ได้ใส่เสื้อ ซึ่งหน้าอกและกล้ามท้องของเขานั้น สมบูรณ์แบบมาก เฮอร์ไมโอนี่ละสายตาจากซิกแพ็คทันทีเมื่อเธอเห็นว่าเขารู้ตัวแล้วว่าเธอแอบมอง

" สงสัยจะมีอย่างอื่นน่าสนใจมากกว่าพอตเตอร์สินะตอนนี้ " เขาทำเสียงเจ้าเล่ห์และรวบตัวเธอเข้ามากอดอย่างรวดเร็ว เธอตกใจและพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดของเขา 

" ปล่อยนะมัลฟอย ฉันแค่เอาเสื้อผ้าเข้ามาไว้ในตู้ให้ก็เท่านั้น " เฮอร์ไมโอนี่พูดและพยายามผลักแขนเขาออกไป

" มันหน้าที่ของวินดี้นะ แล้วเธอมาทำได้ยังไง " เขาพูดและใช้จมูกคลอเคลียผมและใบหูของเฮอร์ไมโอนี่ 

" ปล่อยเดี๋ยวนะนี้มัลฟอย นายอย่ามารุ่มร่ามกับฉันนะ " เธอเหยียบเท้าเขาเต็มแรง และนั่นทำให้เขาคลายอ้อมกอดจากเธอ เฮอร์ไมโอนี่รีบวิ่งไปที่ประตู แต่มัลฟอยดีดนิ้วแล้วประตูก็ปิดลงและล็อคโดยทันที

" จะไปไหนเล่า มานวดให้ฉันก่อน " เขาพูดและเดินมานั่งบนเตียงสี่เสาหรูหรากลางห้อง

" ไม่ ! ฉันไม่ทำเด็ดขาด นายมันคนไม่น่าไว้ใจ " เฮอร์ไมโอนี่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูไม่ยอมไปไหน 

" โอเคๆ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า ฉันสัญญา แค่มานวดให้ฉันเฉยๆ " เขาพูดและตบที่ว่างบนเตียงเบาๆ " ถ้าไม่ทำฉันจะทำให้พอตเตอร์เจ็บปวดยิ่งกว่าที่เธอเห็นอีกนะ " เขาขู่ เฮอร์ไมโอนี่จำใจเดินเข้ามาและค่อยๆขึ้นเตียงอย่างระมัดระวัง เดรโกหันหลังให้เธอและเฮอร์ไมโอนี่ก็เริ่มนวดให้เขา 

" ฉันน่าจะบีบคอนายซะให้ตายไปเลย " เฮอร์ไมโอนี่ประชดและเพิ่มน้ำหนักมือขึ้น

" เธอไม่ทำอย่างนั้นหรอก ฉันรู้ " เดรโกพูดอย่างอ่อนโยน เขายื่นมือมาจับมือข้างหนึ่งของเฮอร์ไมโอนี่ขึ้นมาหอม และรวบตัวเธอพลิกลงบนเตียง สายตาของทั้งสองประสานกัน ราวกับว่ามันเริ่มจะเกี่ยวพันกันด้วยเส้นใยบางๆ เดรโกเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยหวานของเฮอร์ไมโอนี่ ริมฝีปากของเขาเคลื่อนเข้าหาริมฝีปากสีชมพูอ่อนอวบอิ่มของเธออย่างช้าๆ โดยที่เธอไม่ได้ขัดขืนอะไรและก่อนที่ทั้งสองจะจุมพิตกัน เดรโกหยุดชะงักและพลิกตัวลงมานอนข้างเธอ เฮอร์ไมโอนี่นิ่งและอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เมื่อเธอได้สติ เธอจึงตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงแต่เดรโกคว้าแขนเธอไว้ 

" นอนเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไม๊ " เขาส่งสายตาวิงวอนให้เธอราวกับเด็กชายตัวน้อยๆ เฮอร์ไมโอนี่ชั่งใจอยู่นาน

" นะ เกรนเจอร์ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเสียหาย " เขา้อ้อน เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้าเบาๆ และเข้ามานอนบนเตียงข้างๆเดรโก ซักพักเขาก็สวมกอดเธอทางด้านหลัง เฮอร์ไมโอนี่สะดุ้งเล็กน้อยและพยายามผลักมือเขาออกไป " แค่กอดเองนะ เธอไม่ได้เสียหายตรงไหนซะหน่อย ฉันหนาวนิ หรือว่าเธอไม่หนาว " เดรโกพูดและแกล้งเอามือออกแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเฮอร์ไมโอนี่จับมือเขาไว้ให้กอดเธออย่างนั้น " ฉันหนาว " เธอพูดเสียงค่อย ส่วนเดรโกก็กระชับกอดเธอไว้แน่น ทั้งสองนอนกอดกันทั้งคืน / ฉันขอโทษนะแฮร์รี่ / เฮอร์ไมโอนี่คิดและหลับตาลง อะไรที่ทำให้มัลฟอยพอใจ ฉันก็ควรจะทำหากมันไม่เสียหาย ถึงเฮอร์ไมโอนี่จะคิดแบบนี้แต่เธอก็หารู้ไม่ว่า ความจริงแล้วในใจของเธอได้มีชายหนุ่มผมบลอนด์เข้ามาแทรกตัวทีละนิด ๆ แทนที่เจ้าของคนเดิมแล้ว