Beauty and the beast ฉบับ เดรโก มัลฟอยและเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์

ลำดับตอนที่ #10 : อันตรายที่มาเยือน

 เวลาผ่านไปแล้วกว่าสามสัปดาห์ แพนซี่และรอนดูจะเป็นคู่รักที่มีความสุขที่สุด พวกเขาไปฮันนีมูนถึงมัลดีฟและกลับมาพร้อมกับของฝากมากมาย แพนซี่ตั้งใจจะตรงดิ่งไปเยี่ยมเฮอร์ไมโอนี่ เพราะเธอช็อปเกลือสปาจากมัลดีฟมาฝากเฮอร์ไมโอนี่โดยเฉพาะ ขณะที่รอนหิ้วของพะรุงพะรังตามมาด้วยท่าทางอิดโรย

" เฮอร์ไมโอนี่  ! " เสียงของแพนซี่สร้างความสนใจให้กับลูกค้าในร้านของเฮอร์ไมโอนี่อีกเช่นเคย 

" กลับมาแล้วหรอ เป็นไงบ้างมัลดีฟสนุกไม๊ " เฮอร์ไมโอนี่ถามขณะเดินเข้ามาช่วยแบ่งของจากมือรอนไปวางบนโต๊ะ 

" สนุกมากและเหนื่อยมาก " รอนทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเหนือยอ่อน

" มันวิเศษไปเลยล่ะ อยากให้เธอกับเดรโกไปด้วยกัน " แพนซี่พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
เฮอร์ไมโอนี่ถึงกับชะงักเมื่อได้ยินชื่อเดรโก ตั้งแต่วันที่เธอกับเขาทะเลาะกัน เธอไม่เคยได้ข่าวคราวของเขาหรือแม้แต่เห็นเขาอีกเลย

" เ่อ่อ พวกเธอมากันเหนื่อยๆ เดี๋ยวฉันไปเอากาแฟเย็นกับขนมมาให้นะจ้ะ " เฮอร์ไมโอนี่บอกรอนและแพนซี่ 

" เธอว่าเฮอร์ไมโอนี่ดูเศร้าๆไม๊ รอน " แพนซี่หันมาถามรอน แต่ตอนนี้เขาหลับไปแล้ว -     - '

" มาแล้วจ้า กาแฟเย็นกับขนม " เฮอร์ไมโอนี่ถือถาดใส่กาแฟกับขนมออกมา 

" อ้าว หลับไปซะละ " เธอค่อยๆนำเอาแก้วกาแฟและจานขนมวางบนโต๊ะ ทันใดนั้นโคมไฟระย้าที่อยู่เหนือโต๊ะก็เริ่มสั่นและทำท่าเหมือนจะตกลงมา 
" เฮอร์ไมโอนี่ ระวัง !! / ว๊ายยย " เสียงของแฮร์รี่ ที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาเห็นพอดีจึงรีบขว้าเฮอร์ไมโอนี่เอาไว้ ก่อนที่โคมไฟจะตกลงมาใส่เธอ

" เกิดอะไรขึ้นเนี้ย " รอนสะดุ้งตื่นมา พร้อมกับตกใจเพราะด้านหน้าของเขาและแพนซี่คือเศษโคมไฟที่ตกลงมาแตกกระจาย แพนซี่ช็อคทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นิ่งและตาค้างกับภาพที่เห็น ลูกค้าทุกโต๊ะ รวมถึงคนที่กำลังเลือกหนังสืออยู่ก็ยังแห่กันออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น 

" เอมิลี่ เดี๋ยวช่วยเก็บกวาดทีนะจ้ะ " เฮอร์ไมโอนี่สั่งให้พนักงานของร้านเธอเก็บกวาด ส่วนแฮร์รี่ช่วยประคองเฮอร์ไมโอนี่ไปนั่งยังโซฟาอีกด้านหนึ่ง ซึ่งรอนและแพนซี่ก็ย้ายมานั่งด้วย

" มันเกิดขึ้นได้ยังไงน่ะ " รอนถาม

" ฉันไม่ก็แน่ใจ แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็ไปสะดุดตากับโคมไฟที่กำลังสั่น เห็นว่าท่าไม่ดีแน่เลยคว้าเฮอร์ไมโอนี่ไว้ก่อน " แฮร์รี่พูด 

" แต่ไม่มีใครเป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ " เฮอร์ไมโอนี่ยิ้ม 

" เธอต้องระวังให้มากนะ เฮอร์ไมโอนี่ ฉันเป็นห่วง" แฮร์รี่พูดและกุมมือเธอไว้ 

" เธอจะไปแล้วหรือ แฮร์รี่ แล้วคราวนี้ไปนานรึเปล่า " เฮอร์ไมโอนี่ดึงมือของเธอออก

" เอ่อ ก็ซักสองสามเดือนน่ะ แต่ก็จะส่งข่าวมานะ ไม่ต้องเป็นห่วง " แฮร์รี่ตอบเธอ

" ฉันสองคนขอตัวกลับกันก่อนนะ แพนซี่คงจะตกใจ ฉันว่าพาเธอไปพักผ่อนก่อนจะดีกว่า " รอนพูดและประคองแพนซี่ ไว้ 

" เดี๋ยวฉันไปส่ง " เฮอร์ไมโอนี่พูดและเดินไปส่งรอนกับแพนซี่ที่หน้าประตูร้าน 

" โชคดีนะจ้ะ " เธอลาทั้งคู่ 

" ระวังตัวด้วยล่ะเฮอร์ไมโอนี่ " รอนเอ่ย

" แล้วเราจะมาเยี่ยมใหม่นะจ้ะ " แพนซี่ยิ้มและโบกมือลา
แฮร์รี่เดินตามออกมา " งั้นฉันขอตัวไปเลยละกันนะเฮอร์ไมโอนี่ " เขาพูดพลางจับมือเฮอร์ไมโอนี่มาจูบ 
" เอ่อ .. โชคดีนะ แฮร์รี่ " เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆดึงมือของเธอออก

/แกร๊ก/ เสียงดังจากซอยข้างร้าน เฮอร์ไมโอนี่จึงหันไปมอง แต่ก็ไม่มีอะไร เธอจึงเดินกลับเข้าร้านไป 

----------------------------------------------------------------------------------------------

คฤหาสน์มัลฟอย 

เดรโก มัลฟอย ยังคงใช้เวลาอยู่แต่ในห้องตลอดระยะเวลาสามสัปดาห์ 
" นายน้อย จะไม่ยอมทานอะไรหน่อยหรือคะ " เสียงของเอลฟ์ประจำบ้าน แวนดี้ อ้อนวอนให้นายน้องของมันทานอาหาร

" ฉันบอกให้ออกไป ฉันไม่หิว " มัลฟอยตะโกนออกมาจากห้องด้วยน้ำเสียงโมโห 

" ยังไม่ยอมทานอะไรเลยหรอ " เสียงของชายชราคนหนึ่งถามเอลฟ์ แวนดี้ 

" ยังเลยเจ้าค่ะ คุณพ่อบ้าน เราจะทำยังไงดีเ้จ้าคะ นายท่านกับนายหญิงก็ไปฝรั่งเศสไม่มีกำหนดกลับ " แวนดี้ น้ำตาคลอดวงตากลมโตของมัน

" งั้น เดี๋ยวฉันมา เฝ้านายน้อยไว้อย่าให้ทำร้ายตัวเองก็แล้วกัน " ชายชราเอ่ย 

" เจ้าค่ะ " แวนดี้น้อมรับคำสั่ง 

---------------------------------------------------------------------------------------------

รอนและแพนซี่กำลังช่วยกันทำอาหารเย็นในครัวอย่างมีความสุข

" ที่รัก ผมหิวแล้วนะ " รอนบ่นขณะที่แพนซี่กำลังยืนคนซุปอยู่ เขาเข้ามากอดเธอไว้ด้านหลัง

" รออีกแปปนึงนะคะ ให้ข้นกว่านี้อีกนิด " แพนซี่พูดเสียงหวาน

" รอไม่ไหวแล้วขอชิมอย่างอื่นก่อนได้รึเปล่า " รอนทำเสียงเจ้าเล่ห์และขโมยหอมแก้มแพนซี่หนึ่งฟอด

" รอน ไม่เอาน่า นีมันห้องครัวนะ " แพนซี่หันมาโวย

" ไม่เห็นจะเป็นไรเลย อีกซักทีดีไม๊ " รอนยังคงแกล้งแหย่แพนซี่

" อะแฮ่ม ขอโทษคะคุณผู้ชาย คุณผู้หญิง มีแขกมาขอพบเจ้าค่ะ " เสียงของเอลฟ์สาวประจำบ้าน ซาร่า เอ่ยขึ้น

" ใครกัน มาเอาป่านนี้ " รอนบ่น

" คุณพ่อบ้าน ตระกูลมัลฟอยเจ้าค่ะ " ซาร่ารายงาน

" เอ้า คุณลุง ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ " แพนซี่รีบผละจากรอนทันที " ซาร่า เดี๋ยวช่วยดูซุปทีนะจ้ะ " เธอสั่งเอล์ฟ

" สวัสดีค่ะ คุณลุงอัลเฟรด มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ ถึงมาถึงบ้านแพนซี่เลย " แพนซี่ถามอย่างรีบร้อน

" คุณหนูครับ คุณหนูแย่แล้ว " ชายชราเอ่ยด้วยน้ำเสียงกังวล

" เดรโก เป็นอะไรคะลุง " แพนซี่ถามเสียงสั่น

" ผมก็ไม่แน่ใจ แต่คุณหนูไม่ยอมออกห้องมาสามอาทิตย์แล้ว ผมก็ไม่รู้จะเข้าไปยังไง นายท่านกับนายหญิงก็ยังไม่กลับ " ชายชราเล่า

" งั้นหนูจะไปดูเขาเองค่ะ คุณลุงไม่ต้องห่วงนะคะ " แพนซี่พูดจบก็เดินนำไปที่เตาผิง

" อ้าว แล้วซุปล่ะจ้ะที่รัก " รอนท้วง

" หิวก็ทานก่อนเลยค่ะ ตอนนี้เดรโกสำคัญกว่า "  แพนซี่ทำน้ำเสียงประชดประชันรอน

" โอเคๆ จ่ะ แหมก็คนมันหิวนี่นา " รอนพูดแล้วรีบวิ่งตามมาที่เตาผิง และทั้งสามก็มาโผล่ที่ห้องนั่งเล่นในคฤหาสน์มัลฟอย
แพนซี่รีบวิ่งขึ้นไปหยุดอยู่หน้าประตูห้องนอนของเดรโก
 / ปึง ๆๆ / " เดรโก แพนซี่เองนะ เข้าไปได้รึเปล่า " แพนซี่ตะโกนถาม

------------- เงียบ ----------------------

" เดรโก ถ้าไม่เปิดจะพังประตูเข้าไปละนะ " แพนซี่ตะโกนซ้ำอีกรอบ

" พังไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกครับคุณหนูแพนซี่ ประตูลงคาถาเอาไว้เปิดไม่ได้หรอก " ชายชราพูด

" เิปิดได้แน่ค่ะลุง" แพนซี่ชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่กลอน พึมพำคาถาบางอย่างและกลอนประตูก็เปิดออก
แพนซี่ รอนและคุณพ่อบ้านเดินเข้ามาในห้อง มืดสนิท แต่ก็ยังมีไฟสลัวจากหน้าต่างลอดเข้ามา 
" เดรโก " แพนซี่เอ่ยเรียก 

" ออกไปนะ " เดรโกที่ดูเหมือนจะเพิ่งตื่นนอนขึ้นมา ก็รีบไล่พวกที่เข้ามาออกไป 

" อะไรกันเดรโก เธอขังตัวเองไว้ทำไม " แำพนซี่เดินเข้ามาใกล้เตียงมาขึ้น 

" ฉันบอกให้ออกไป แพนซี่ " เดรโกเริ่มโวยวาย

" เราเป็นเพื่อนกันนะ เธอมีอะไรเธอบอกฉันสิ เพื่อนรัก " แพนซี่เดินเข้าไปจนถึงเตียงและก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสภาพของเดรโก 

" พระเจ้า ใครทำอะไรเธอ " แพนซี่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ 

" มันเป็นปีศาจ " เดรโกพูด ในขณะที่แพนซี่เข้าไปโอบกอดเขา และปลอบโยนเขา ไฟในห้องเริ่มสว่างขึ้น ทำให้คุณพ่อบ้านและรอนสามารถมองเห็นเดรโกได้ถนัดตา 

" คุณหนู ใครทำกับคุณหนูของผมแบบนี้ " คุณพ่อบ้านเดินเข้ามามองดูเดรโกด้วยแววตาสงสารจับใจ 
เดรโกเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับคนแปลกหน้าให้ รอน แพนซี่และคุณพ่อบ้านฟัง 

" แล้วจะทำยังไงล่ะคราวนี้ " รอนพูด 

" ก็ต้องทำให้เฮอร์ไมโอนี่รักกับเดรโกไงเล่า " แำพนซี่กอดอกและเชิดหน้าใส่รอน 

" เราควรจะบอกนายท่านและนายหญิงให้ทราบเรื่องนี้ก่อนนะขอรับ " คุณพ่อบ้านเอ่ย

" งั้น วานคุณลุงช่วยเรียนท่านทั้งสองทีนะคะ " แพนซี่พูด