คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 ผู้บุกรุกยามกลางคืน!!!
Powdered Detergent Butler
ตอนที่ 3 – ผู้บุกรุกยามกลางคืน!!!
แต่งโดย ปลาดุกโรคจิตสาย Yaoi โอมจัง
---
ในคืนนั้นเอง ในขณะที่เจอราร์ดและแฟรงค์กำลังหลับอยู่อย่างสงบสุข (ทั้งๆ ที่เตียงของทั้งคู่มันโล้งโล่ง หึหึหึ) จู่ๆ เจอราร์ดก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ทะลุหูเข้า เข้าสมอง ประมวลผลออกมาแล้ว...
... เสียงกระดิ่ง เขาคิด ก่อนที่จะพลิกตัวกลับไปพร้อมกับเสียง แจ๊บ แจ๊บ แจ๊—
“เดี๋ยวนะ!? เสียงกระดิ่งงั้นเหรอ!?” เขากระเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงนอน แล้วเขย่าตัวเพื่อนซี้ของเขาให้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับนึกถึงหนึ่งในกฎที่เขาเปิดบันทึกเจอมาว่า “ข้อที่ 69 : เมื่อได้ยินเสียงสั่นกระดิ่งแล้ว ให้รีบไปยังห้องโถงเพื่อรวมตัวพ่อบ้านทันที” แน่นอนว่า พวกเขาลุกไปในชุดนอน (โอ้ อย่างน้อย แฟรงค์ก็ลายตาราง ส่วนเจอราร์ดก็ลายเส้นตรงแหละน่า)
หลังจากที่ เจอราร์ดและแฟรงค์ วิ่งเพื่อรวมตัว จนเจอทางตัน 5 ครั้ง ...
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก... มาแล้วครับ...” เจอราร์ดวิ่งมาแล้วล้มลงกับพื้น แฟรงค์ตามมาติดๆ แล้วเกือบสะดุดเขาล้มลงไปแล้ว (ล้มลงไปด้วยกัน!!!) ทั้งคู่สอดส่องสายตาเพื่อหาพ่อบ้านคนอื่นๆ แต่คนที่ยืนสแตนด์บายอยู่ก็มีแค่พ่อบ้านหมีแพนด้า (L) ... ในชุดนอนลายตัว L พร้อมหมวกนอนลาย L ปลายหมวกรูปตัว L ปักอยู่ หลังจากที่เจอราร์ดสำรวจเพื่อนพ่อบ้านของเขาแล้ว เขาก็หันไปหาคนที่สั่นกระดิ่งมา นั่นก็คือ...
คุณหนูโอมิ ในชุดนอน ไม่ใช่ชุดคอสเพลย์ ทั้งคู่ดูตกใจน่าดูที่คุณหนู... เอ่อ... ดูชั่วร้ายยังไงชอบกล ทั้งผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวจนถึงกลางหลัง ... แว่นตาโตๆ เลนส์สุดหนาที่ทำให้เขานึกถึงไมค์กี้ และชุดนอนลายตัว Y (…………) สีม่วงที่ดู... ทำให้เขาขนลุกได้แบบว่า บรึ้ย
“ราตรีสวัสดิ์ครับ พ่อบ้านคนใหม่” แอลหันหน้าไปมองเจอราร์ดและแฟรงค์ ทั้งคู่ยังคิดอยู่ว่า พ่อบ้านหมีแพนด้าคนนี้ยังคงน่ากลัวอยู่ไม่ว่าจะมายามไหน ยามเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน(!?!)…
“...คุณหนูโอมิครับ คือว่า แล้วคนอื่นละ ฮะ ฮะ ฮา...” เจอราร์ดพูดไม่ทันจบ แฟรงค์รีบหยิบทิชชู่ที่อยู่ใกล้ๆ ตัวมาแล้วอุดจมูกเจอราร์ด แต่ก็ยังไม่วาย... (!!!)
“...ฮัดเช้ย!!!!!” ทิชชู่ก็หลุดออกไปจากจมูกเจอราร์ดแล้ว ลงถังขยะพอดี และพ่อบ้านทั้งสองคนก็เดินมา...
“อ้าว หัวหน้าอาโออิ หัวหน้าอุรุฮะ มาแล้วรึครับ” แอลทักสองคนนั้น เจอราร์ดหันหน้าไปมองพวกที่มาใหม่ทั้งสองคน คนนึงใส่ชุดนอนลายแมว อีกคนหนึ่งใส่ชุดนอนลายเป็ดน้อยสีเหลือง พร้อมหมวกนอนลายโดนัลด์ ดั๊ก และถือตุ๊กตารูปเป็ดสีเหลือง...
“อะไรๆ ก็เรียกตัวมา... มีอะไรรึ?” อาโออิเกาหัวเดินมา สายตาของทั้งคู่ (อาโออิ และอุรุฮะ) ไปเตะตาที่พ่อบ้านใหม่ทั้งสองคนนั้น เจอราร์ดและแฟรงค์เองก็เช่นกัน สายตาของเขามองที่อาโออิและอุรุฮะอยู่
“นี่คือ พ่อบ้านใหม่ของพวกนายที่จะช่วยสืบเรื่องของเดธโน้ต แนะนำตัวเลยนะคะ” โอมิหันหน้าไปทางเจอราร์ดและแฟรงค์ พ่อบ้านมือใหม่ของพวกเราก็หันหน้าไปมองคนอื่นก่อนที่จะแนะนำตัวเอง
“อ่า... สวัสดีครับ ชื่อเจอราร์ด เวย์ ส่วนนี่เพื่อนผม แฟรงค์ ไอเอโร่ ครับ...” เจอราร์ดตบหลังเพื่อนซี้เขาเบาๆ พ่อบ้านคนอื่นหันหน้าไปมอง...
‘หนุ่มหน้าแป้งเด็กจอห์นสันกับเจ้าเปี๊ยก...’ อุรุฮะคิด
“ยินดีต้อนรับสู่คฤหาสน์แห่งนี้นะ เจอราร์ด แฟรงค์... คงจะไม่ว่าอะไรนะถ้าจะเรียกว่า แฟรงกี้? ผม อาโออิ ครับ...” อาโออิยื่นมือไปจับกับเจอราร์ด แล้วหันหน้าไปมองแฟรงค์ (แฟรงกี้ดูโมโหเล็กน้อย?) ส่วนคนอื่นๆ ก็ยืนนั่งมองหน้าพ่อบ้านใหม่ทั้งสองคนกันอยู่
“งั้น เราจะมาเข้าเรื่องกันเลยนะ... โอเค พ่อกับแม่นอนแล้ว พี่ทั้งคู่ของหนูก็เล่นคอมอยู่ น่าจะพูดได้นะ” โอมิสำรวจชั้นสองไป ไม่มีใครอยู่เลยนอกจากพ่อบ้านของเธอและตัวเธอ
“เราจะมีเวรกลางคืนกันทุกวันนะคะ” โอมิอธิบาย “ซึ่ง เวรคู่แรกของคืนนี้ ก็คือ หัวหน้าพ่อบ้าน คุณอาโออิ กับ รองหัวหน้าพ่อบ้าน คุณอุรุฮะ นะคะ”
“อ่า ครับ” อาโออิยิ้ม
“ส่วน เวรถัดมา... พ่อบ้านอุลคิโอร่า กับ พ่อบ้านแอล นะคะ” เธอหันหน้าไปทางอุลคิโอร่าและแอล
“ครับ” อุลคิโอร่าพูดด้วยน้ำเสียงทีนิ่งมาก
“และสุดท้ายก่อนที่จะเวียนไปยังหัวหน้าพ่อบ้านอีกครั้ง... พ่อบ้านใหม่ เจอราร์ดและแฟรงค์ นะคะ” เธอหันหน้าไปที่พ่อบ้านใหม่ทั้งสองคน เจอราร์ดยิ้มเล็กๆ (แต่แฝงไปด้วยความงุนงงเล็กน้อย) โอมิยิ้มตอบ
“เอาละ งั้น... เลิกแถลงการณ์ได้ ทุกคนกลับไปนอน กลับไปเฝ้ายาม และ...” โอมิยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
“...ทำกิจกรรมของตัวเองได้”
‘คุณหนูพูดเหมือนมีอะไรแฝงอยู่เลยแฮะ’ เจอราร์ดหันไปกระซิบกับแฟรงค์ แฟรงค์พยักหน้าเล็กๆ ก่อนที่จะสงสัยเล็กน้อยว่า คุณหนูหันหน้ามาจ้องที่เขากับเพื่อนซี้เขาด้วยสายตาที่... น่ากลัวแบบนั้นทำไม
หลังจากที่คุณหนูพูดจบแล้ว ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันเพื่อกลับห้อง เฝ้ายาม... ระหว่างที่พ่อบ้านใหม่ของพวกเราเดินกลับห้องพร้อมกับแอลและอุลคิโอร่าอยู่ เจอราร์ดก็เอ่ยปากถามแอล
“นี่แอล...” เจอราร์ดหันหน้าไปถามพ่อแพนด้าของเรา แอลหันหน้ามาพร้อมกับเสียง “ครับ?”
“รูมเมทนายคือใครงั้นเหรอ?” แอลหันหน้าไปมองอุลคิโอร่าก่อนที่จะบอกกับเขา
“ผมนอนห้องเดี่ยวครับ? คนอื่นๆ ก็นอนห้องเดี่ยวกันหมด ...” เจอราร์ดทำหน้างงเล็กน้อย
“...พวกคุณนอนห้องเดียวกันรึครับ? อ่อใช่ คุณหนูสั่งมานี่นา” แอลทำท่าครุ่นคิด ก่อนที่จะเดินเข้าห้องไป
“...คุณหนูสั่งมานี่นา ... ดูท่าว่า คุณหนูจะเป็น “ตัวอันตราย” เหมือนที่ว่ากันแล้วแฮะ” แฟรงค์หัวเราะ แล้วทั้งคู่ก็เข้าห้องไป ล้มลงเตียงนอน (ของแต่ละคน~ อย่าคิดมาก~) และหลับผลอยไปทันที...
ตัดไปที่พ่อบ้านเวรของคืนนี้กัน...
---
“คืนนี้ดูสงบดี ไม่มีผู้บุกรุกนะ...” อาโออิถือไฟฉายเดินตรวจตราชั้นสามกับอุรุฮะ เวรกลางคืนอีกคนของบ้านหลังนี้ที่ต้องเฝ้าเวรกับเขา อุรุฮะมองซ้ายมองขวาแล้วเดินไล่หลังเขาไป
“พ่อบ้านใหม่เนี่ย ตอนแรกชั้นมองแว๊บแรกนึกว่าผู้หญิงนะ นึกว่าคุณหนูจะหักห้ามใจตัวเองสำเร็จ เรียกแม่บ้านมาแทนพ่อบ้านซะแล้ว...” อุรุฮะหัวเราะเล็กๆ
“คนที่ชื่อเจอราร์ดนั่นนะเหรอ?” อาโออิถาม อุรุฮะพยักหน้า
“แต่ถึงจะหน้าตาสวย(?)แค่ไหน ชั้นว่าคนที่น่ารักที่สุดในบ้านนี้ก็คือชั้...คุณหนูโอมินี่แหละ” อุรุฮะหัวเราะอีกครั้ง อาโออิเช็ดเหงื่อเล็กน้อยก่อนที่จะเดินนำไป
...แกร๊ก แกร๊ก ก๊อง...
“ส-เสียงอะไรนะ!?” อุรุฮะหันซ้ายหันขวาดูตื่นตระหนกชอบกล อาโออิสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะหันซ้ายหันขวาแบบอุรุฮะเช่นกัน
“มาจากห้องครัว เร็ว!!” พวกเขาวิ่งไป...
ชั้น 3...
ชั้น 2... (“แว้กกกกกกกก บันไดบันไดบันไดบันไดบันไดบันไดบันไดบันได!!!!” อุรุฮะเกือบตกบันไดคอหักตายแล้ว... ถ้าไม่ได้อาโออิมาจับคอเสื้อเขาแล้วลากเขาไว้ขณะวิ่งอยู่)
ห้องโถง... (“อ๊อก แค่กๆ แกจะฆาตกรรมอุรุฮะคนนี้เหรอ... แค่กๆ หายใจไม่ออกนะเฟ้ยตอนที่แกลากชั้นไปน่ะ...” อุรุฮะสูดหายใจเข้าลึกๆ โดยหวังว่า อาโออิคงจะไม่ลากคอเสื้อเขาแล้ววิ่งไปเพื่อฆาตกรรมเขาโดยไม่เจตนาอีก)
“นั่นไง!!” อาโออิเปิดประตูห้องครัวไป ปรากฏว่านั่นคือ!!!
---
เฟี้ยววววว~ เคร้ง...
กระป๋องน้ำส้มลอยมาเกือบโดนหัวของอาโออิแล้วถ้าเขาไม่ก้มหลบไปทันก่อน พ่อบ้านใหม่นี่เอง อาโออิและอุรุฮะยืนตะลึงอยู่เล็กน้อยกับพ่อบ้านหน้าซีดที่ถือกระป๋องน้ำส้มอยู่กับพ่อบ้านที่สักแขนไปข้าง...
“เอ่อ... ช่วยอธิบายหน่อยจะได้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น??” อาโออิเริ่มพูดขึ้นมาหลังจากบรรยากาศอันเงียบสงบภายในห้องครัวแห่งนี้ เจอราร์ดวางกระป๋องน้ำส้มไว้ข้างๆ อ่างล้างจานแล้วเริ่มอธิบาย
“ก็คือว่า พอดีมันนอนไม่หลับเลยกะจะมาหาน้ำส้มกันน่ะ พวกเราเลยลงมาที่ห้องครัว... แล้วเปิดกระป๋องน้ำส้มกินกัน พอดีมีคนนึงกินดีๆ แบบชาวบ้านไม่เป็น ปากระป๋องที่กินหมดแล้วมาใส่ผม ผมเลยปากลับ แล้วพวกคุณก็มา โอเค?”
“โอเค แล้วสรุป คืนนี้คงไม่มีอะไรมากสินะ” อุรุฮะถอนหายใจ “อยากให้มีใครมาบุกบ้านจังเลย”
“พูดอย่างงั้นได้ไง เดี๋ยวก็เป็นจริงหรอก...” อาโออิมองหน้าอุรุฮะ
น่าเสียดาย...
สิ่งอุ๊จังพูด...
กำลังจะเป็นจริง?
แกร๊กๆ ... แก๊ง~
“เจอราร์ด อย่าเล่นกระป๋องน้ำส้มซิ เดี๋ยวคนในบ้านก็ตื่นหมดหรอก” อาโออิหันหน้าไปทางเจอราร์ด แต่เจอราร์ดส่ายหน้า แฟรงค์ก็ด้วย
“เปล่านี่ เราไม่ได้เล่นกระป๋องน้ำส้มแล้ว อีกอย่าง ดูเหมือนว่าเสียงมาจากชั้น 3...” แฟรงค์บอก ทำให้คนอื่นๆ ถึงกับตกใจเล็กน้อย
“ชั้น 3 เร็ว!!”
---
A/N โดยปลาแมว : ตอนที่ 3 แล้ว... ตอนนี้ก็เริ่มมีตัวละครโผล่เพิ่มมาแล้วนะคะ สำหรับใครที่ไม่รู้ อาโออิ และอุรุฮะ ก็คือคนจากวง The Gazette เจ้าค่ะ
อ้อ และก็ ตอนนี้โอมกำลังมีโปรเจกต์ TAG Reborn Fanfiction ซึ่งเกิดจากการจับฉลาก ทั้งคู่และเรต ขึ้นอยู่กับการจับฉลากทั้งหมด โปรเจกต์นี้มี โอม โอนิมิสุ และเซโนโกะเล่นกันอีกตามเคย
โอนิมิสุ : 100 x 69 NC-21 >>ลิงค์ จิ้มๆ<<
โอม : X x S NC-15
เซโนโกะ : 80 x 18 PG
UPDATED : ดอง ด๊อง ดอง ดอง ดอง ด่องงง
ความคิดเห็น