CATEYE ROOM[ห้องลับ]

ลำดับตอนที่ #11 : Patient ผู้ป่วย(ไม่)ธรรมดา

"เงียบปากสักนาทีนะคะ♡"

ชื่อ: มาลียงค์ วนิษศา ×Marion Vanessa×

ชื่อเล่น:มิตร ×Mitch×

อายุ:17

นิสัย:รู้ใจคนอื่น ชอบไม่ชอบอะไร รู้หมดแต่ไม่รู้ใจตัวเอง ชอบเก็บทุกอย่างไว้ในใจ พูดตรง เป็นคนสะอาด มีระเบียบ มั่นใจในตัวเองสูงมากแต่ไม่กล้าแสดงออก ขี้กังวล  ฟอร์มจัดแต่ฟอร์มหลุดประจำ ชอบเดินชนนู้นชนนี้ มีความพิถีพิถัน รอบคอบ  เรื่องมากแต่มีเหตุผล ความอดทนสูงมาก ขี้ใจอ่อน เย็นชาเบาๆ ดื้อเงียบ เหมือนจะสดใสแต่เผลอๆก็มักเศร้าเพราะในใจมีแต่เรื่องกังวลที่ไม่แสดงออกแต่ถ้าเดือดจัดทุกอย่างจะออกมาจากปาก สิ่งที่เก็บไว้จะทะลักออกมา มีความตั้งใจดี เก็บความลับเก่ง ละเอียดอ่อน สุขุม

ประวัติ:เธอเกิดในบ้านที่ดีพร้อมมีพ่อแม่ที่ดี ฐานะที่ดี แต่ก็เกิดจุดพลิกผันเมื่อเธอโดนลักพาตัวไป และจะโดนขืนใจ! เธอหนีออกมาแต่ไปจนมุมที่เหวสูง เธอตัดสินใจกระโดดลงไปดีกว่าต้องเป็นเหยื่อกามของพวกนั้น เธอคิดว่าเธอจะไม่รอดแล้วแต่ข้างล่างเป็นแอ่งน้ำ เธอปกติดีทุกอย่าง เมื่อกลับไปบ้านเธอก็ใช้ชีวิตอย่างเดิม...แต่ทุกวันของเธอเริ่มมืดลง มืดลง และดับสนิท แม่ของเธอสติแตกเมื่อรู้ว่าเธอตาบอด เธอถูกทุบตีโดยไม่มีสาเหตุ โดนด่าทอทุกวัน แม้พ่อจะปลอบแม่ยังไงแม่ก็ไม่ฟัง จนกระทั่ง เธอมีน้องชาย..น้องที่แข็งแรง สามารถสืบทอดตระกูลได้ แม่ไม่สนใจเธอ และรักน้องเพิ่มขึ้นทุกวันๆ จนเธอแทบไม่มีตัวตนในบ้าน เธอไม่ใช่ลูกของผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว เธอกลายเป็นเด็กเงียบๆ แต่เธอมีน้องชายที่คอยเล่นกับเธอเสมอ พ่อเธอส่งเธอไปเรียนที่ของเด็กบกพร่อง แต่แม่เธอไม่ให้เรียนเพราะคิดว่าจะเรียนไปทำไม แต่พ่อก็ส่งเธอเรียนอยู่ดี เธอได้ประสาทสัมผัสทางหูและจมูกที่ดีขึ้นมาทดแทนตาที่มองไม่เห็น เธอชอบร้องเพลงและเต้นรำ เธอชอบจำกลิ่นสิ่งของต่างๆ แต่เธอไม่ชอบยิ้มเอาซะเลย จนกระทั่งตาของเธอกลายเป็นสีแดงเธอก็ถูกมองว่าเป็นปีศาจ แม้แต่พ่อและเพื่อนที่โรงเรียนยังหวาดกลัวเธอ แม่เกลียดเธอมากขึ้นและทุบตีแรงขึ้น จนเธอทนไม่ไหวตวาดใส่

'จะตีอะไรนักหนา ตีแล้วฉันหายไงว่ะ!!'(ขออภัยที่หยาบ._.)

จนแม่เธอช็อคไป เธอเหนื่อยเต็มทนจึงออกไปจากบ้านนั้นและไม่กลับไปอีกเลย

สถานะ:ตาบอด

เผ่าพันธุ์:มนุษย์

พลัง:ใช้คลื่นเสียงสะท้อนจับตำแหน่งของวัตถุรอบตัวได้ดีที่สุด(แบบค้างคาวเลย)และสามารถควบคุมสิ่งไม่มีชีวิตและเปลี่ยนพวกมันให้กลายเป็นเทคโนโลยีสุดล้ำที่ไม่มีใครทำได้(สร้างหุ่นยนต์จาก

ตึกได้อย่างเร็วโดยที่ตึกจะเปลี่ยนสภาพเองไรงี้)

อาวุธ:ยาพิษไม่ก็เข็มพิษ

คำพูดประจำ:

"(ฮัมเพลง)"

"เปล่านิ ฉันไม่ได้คิดอะไร"

ลักษณะภายนอก:ตาสีแดงไร้แวว ผมสีดำยาวถึงข้อพับแขน ผิวสีขาวเนื้อ สูง 169.5 ซม หนัก 46 กก.

สีหน้าที่แสดงแบบปกติ:หน้านิ่งๆ ติดเย็นชา ตาเหม่อลอย ปากไม่เคยยิ้ม

ตำหนิ:มีดวงจันทร์สีแดงที่สะโพกข้างขวา และมีรอยแผลเป็นจากการถูกทุบตีอยู่บางจุด(รอยขีดข่วนไรงี้ค่ะ)

Talk to owner

สวัสดีค่า ชีเกียร์ค่ะ แล้วคุณ...//พิณค่ะ 

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ว่าแต่คุณน่ะมาเจอนิยายนี้ได้ยังไงเหรอคะ?//ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ความลับนะคะ อิย์ๆ(?)

อืม...ว่าแต่คุณอยากให้นิยายนี้มีความโรแมนติกบ้างรึเปล่าคะ//มีก็ดีค่ะ...

แล้วถ้าเกิดว่านิยายเรื่องนี้มีความโรแมนติก อยากคู่กับผู้สมัครด้วยกันหรือตัวละครที่ไรต์สร้างดีคะ?//ผู้สมัครก็ได้ค่ะ แต่ถ้าหมดก็ตัวละครที่ไรต์สร้าง^^

อ้อ! ลูกๆของท่านอาจตายได้นะคะ รับได้มั้ย?//แง รับไม่ได้ยังไงก็ต้องรับละค่ะYY