CATEYE ROOM[ห้องลับ]

ลำดับตอนที่ #108 : Lost Flowers ; ดอกไม้ที่หายไป

" maybe you were the ocean when I was just a stone "

" บางทีคุณอาจจะเป็นทั้งมหาสมุทร ส่วนฉันก็แค่ก้อนหินก้อนนึงในนั้น "

Day zero when I was no one

ในวันก่อนหน้าที่ฉันนั้นเป็นคนที่ไม่มีใคร
I’m nothing by myself, you and no one else

ฉันไม่เหลืออะไรนอกจากตัวฉันเอง คุณ และก็ไม่มีคนอื่นอีก

Thankful you’re my Day 1

รู้สึกขอบคุณที่คุณนั้นเป็นคนคนนั้น

I just want you to know

ฉันเพียงอย่างให้คุณได้รู้ไว้
You’ll always be my Day 1

คุณเป็นคนแรกในชีวิตของฉันเสมอ

APPLICATION

" เหนื่อยมั้ย ระบายได้นะ "

" ร้องไห้ออกมาเถอะนะ แล้วให้มันจบแค่ตรงนี้ "

" วันนี้อาจจะเจอเรื่องแย่ๆ แต่มันก็แค่วันหนึ่งเท่านั้นเอง "

" ถ้างั้นไปเที่ยวกันเถอะ ! หลบจากความวุ่นวายซักพักนะ "

บทที่ต้องการ : Orange Rose | ดอกกุหลาบสีส้ม

ชื่อ - สกุล : เมโลน่า ควอซต์ || Maelona Quartz

ชื่อเล่น : เมโลน่า || Maelona

             เมล || Mel ( ชอบให้เรียกชื่อนี้มากกว่า )

 

วัน-เดือน-ปีเกิด : 31 ตุลาคม 2000

อายุ : 18 ปี

สัญชาติ : อังกฤษ     

ลักษณะภายนอก : เมโลน่า ควอซต์ คือนามของผู้เป็นเจ้าของใบหน้าเรียวรูปไข่ โครงหน้าที่แม้จะไม่ได้งดงามเสียจนคนมองต้องหยุดหายใจ แต่กลับมีความน่ารักแฝงและซ่อนเร้นอยู่ โครงหน้าราวกับถูกปั้นแต่งมาอย่างประณีต เรือนผมหยิกเป็นลอนสวยคล้ายกับลอนคลื่น เส้นผมแต่ละเส้นล้วนละเอียดอ่อน ราวกับแพรไหมชั้นดีที่ชนชั้นสูงใช้ สีดำนิลราวกับรัตติกาลซึ่งไร้แสงจันทร์และแสงดาว เมื่อต้องกระทบแสง มักจะมีประกายสีน้ำตาลอ่อนราวกับคาราเมล ทั้งยังหนาเงางาม นุ่มนวลมีน้ำหนักด้วยเพราะได้รับการดูแลมาเป็นอย่างดี เธอไว้ยาวมาจนถึงกลางหลังและมักปล่อยให้ยาวคลอเคลียกับหลังมากกว่าจะรวบมัดหรือถักเปีย ผมปกหน้าตัดเป็นทรงหน้าม้าตัดตรงราวกับสาวญี่ปุ่น 

                             ไล่จนมาถึงคิ้วทรงโค้งหักมุมเล็กน้อยตรงปลายคิ้ว รับเข้ากับกรอบหน้าและดวงตากลมโตสองชั้นได้อย่างงดงาม ดวงตาของเธอนั้นนับได้ว่าค่อนข้างแปลกและไม่เหมือนใคร นัยน์ตาข้างซ้ายมีสีสวยราวกับอัญมณีอะความารีน  ส่วนนัยน์ตาขวา

กลับมีสีเขียวราวกับผลมะกอก ดวงตาทั้งสองข้างแม้จะมีสีแตกต่าง แต่ทั้งแววตานั้นกลับแวววาวและเปร่งกระกายราวกับเพชร มักจะฉายแววเข้าใจและรับรู้ถึงความทุกข์หรือเศร้าใจที่อยู่ลึกในใจของผู้อื่นเสมอ กรอบล้อมด้วยขนตาเงางามราวกับมงกุฎ ทั้งยังเป็นแพยาวเรียงกันเป็นระเบียบ จมูกเล็กจิ้มลิ้มราวกับหยดน้ำ พวงแก้วนุ่มนวล ไร้ซึ่งตำหนิมักจะขึ้นเป็นสีชมพูระเรื่ออย่างคนมีเลือดฝาด ริมฝีปากบางกระจับน่าจุมพิตเป็นสีชมพูอมส้มตามธรรมชาติ ฉ่ำวาวราวกับมีน้ำหวานมาหล่อเลี้ยงอยู่เสมอ สัมผัสนุ่มนวลราวกับแก้มเด็ก ไม่มีรอยแตกหรือความหยาบกระด้าง มักจะยกยิ้มเป็นรอยยิ้มอ่อนโยนที่คอยปลอมประโลมผู้ที่กำลังหลงทางและสิ้นหวังอยู่เสมอ รอยยิ้มนั้นราวกับแสงแดยามเย็น มันส่องสว่างแต่ไม่ได้แผดเผา ไม่เจิดจ้าแต่กลับอบอุ่น

                              เมลนับได้ว่าเป็นคนที่ผิวขาวคนหนึ่ง ไม่ได้ขาวซีดราวกับกระดาษ แต่ยังคงมีสีอมชมพูจางๆระเรื่อตามผิวอยู่เสมอ ผิวเรียบเนียนขาวกระจ่างไรซึ่งรอยแผลเป็นหรือตำหนิใดๆ และด้วยเรือนผมสีดำสนิทนั้นก็ราวกับกับจะช่วยขับให้ผิวของเธอขาวยิ่งขึ้นไปอีก เมลนั้นไม่ได้เป็นผู้หญิงที่สูงมากนัก แต่ก็ไม่ได้เตี้ยมากจนเกินไป คอเรียวยาวราวกับหงส์ แขนขาเรียวยาวเล็กเรียวราวกับแขนตุ๊กตาที่อาจเปราะหักได้หากไม่ระวังให้มากพอ สัดส่วนและรูปร่างผอมเพรียวราวกับหยุดเจริญเติบโตแล้ว ชวนให้น่าทะนุถนอมมากกว่ารังแกหรือกลั่นแกล้ง ส่วนสูง 159 ซม. น้ำหนัก 47 กก. ตามเกณฑ์มาตรฐาน 

ลักษณะนิสัย : เมโลน่าหรือเมล ว่ากันว่าเธอเป็นบุคคลที่อารมณ์เย็นพอๆกับน้ำแข็งคนหนึ่ง แม้จะมีเรื่องชวนน่าตกใจ หรือแม้แต่กำลังโกรธก็สามารถควบคุมสีหน้าและอารมณ์ได้เป็นอย่างดี ไม่เคยแม้แต่ที่จะอุทานหรือสบถออกมาให้ใครได้ยิน เธอนั้นเป็นคนโอบอ้อมอารี มีน้ำใจให้กับเพื่อนมนุษย์ทุกคน แม้แต่กับสัตว์เธอก็ยังมีน้ำใจ และไม่เคยคิดที่จะทำร้ายใค ใครๆก็ว่าเธอเป็นคนที่ดูเด็ก เด็กในที่นี้ไม่ได้หมายถึง เล่นซนหรือทำตัวไม่รู้เรื่อง แต่หมายถึงความบริสุทธิ์และไร้เดียงสาของเธอ แม้จะมีคนมาต่อว่าหรือด่าทอเธอ เธอก็ไม่เคยที่จะโกรธหรือเกลียดคนๆนั้นเลยแม้แต่น้อย กระทั่งยามคนๆนั้นลำบาก เธอก็ยังยื่นมือเข้าช่วย จนคนรอบข้างบางครั้งก็ไม่เข้าใจเธอเหมือนกัน

                      เธอเป็นคนที่มีความสุขที่สุดภายใต้บรรยากาศดีๆ ไม่ว่าจะเป็นผู้คน วัตถุสิ่งของ หรือ บรรยากาศ ล้วนมีผลกับจิตใจเธอทั้งสิ้น หรือก็คือชื่นชอบความสงบสุข ความเงียบสงบ มากกว่าความรุนแรง นั้นคือเธอไม่ชอบความรุนแรง และการกระทบกระทั่งหรือทะเลาะตบตีกัน ไม่ชอบเรื่องวุ่นวาย เพราะมันจะทำลายความสงบสุขของเธอ แต่ถ้าเพื่อนฝูงมีปัญหาอะไรเธอก็จะอยู่ด้วยเสมอ เพราะเธอเป็นคนรักเพื่อน ดังนั้นถ้าหากว่าเพื่อนฝูงเดือดร้อน เธอก็จะยื่นมือเข้าช่วย แม้ว่ามันจะทำให้ความสงบสุขของเธอถูกทำลายลงก็ตาม เธอนั้นเป็นคนที่ค่อนข้างมีออร่าอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก อาจจะด้วยเพราะแววตาอ่อนโยน หรือรอยยิ้มนั้น ที่ทำให้ใครต่อใครล้วนอยากเข้าหา บรรยากาศรอบตัวเธอนั้นราวกับเงียบสงบอยู่ตลอดเวลา เหมือนกับว่ารอบๆตัวเธอล้วนปลอดภัย ไร้ซึ่งอันตราย เพราะอย่างนั้น ทำให้บางครั้ง ผู้คนที่กำลังเจ็บปวดก็รู้สึกคล้ายกับว่า ถ้ามีเธออยู่ก็คงไม่เป็นไรหรอก

                    เมลเป็นคนอัธยาศัยดีคนหนึ่งเลยล่ะ เพราะเธอนั้นทั้งซื่อสัตย์และเป็นมิตร มีความจริงใจกับทุกคนที่เข้ามาหา ทำให้เข้ากับคนได้ง่าย สามารถสร้างมิตรภาพได้ภายในเวลาไม่กี่นาที  เธอค่อนข้างเป็นคนที่อ้อนเก่ง ทั้งยังเอาใจคนเก่งสุดๆ เพราะอย่างนั้นไปที่ไหน เธอก็มีจะเป็นที่น่าเอ็นดูของคนหลายๆคนเสมอ เมลเองเป็นคนที่ทำอะไรก็ดูเก่งไปหมด เหมือนกับว่าอะไรๆมักจะดลใจให้เธอทำหลายๆอย่างสำเร็จ ทำให้ใครต่อใครก็มักจะเข้ามาให้เธอช่วยแก้ปัญหา เธอดป็นคนที่จัดการปัญหาได้ดี แก้สถานการณ์เฉพาะหน้าได้เป็นอย่างดี เพราะมีความใจเย็นเข้าช่วย ทำให้เธอไม่สติแตกจนลนลานทำอะไรไม่ถูก 

                    เมลเป็นคนใจบุญอย่างกับแม่พระ เพื่อนๆของเธอชอบแซวบ่อยๆว่าโตไปเธอจะไปเป็นแม่ชี เพราะเธอนั้นชอบช่วยเหลือผู้คนที่ด้อยโอกาส ไม่มีอย่างที่คนอื่นมี หรือแม้แต่คนที่กำลังหลงทาง สิ้นหวังหรือเดียวดาย เธอก็จะเข้าไปหาพร้อมถามไถ่และให้คำแนะนำ ปลอมประโลมคนๆนั้นแม้จะเป็นคนแปลกหน้าก็ตาม หลายต่อหลายครั้งที่มีคนไม่เข้าาใจในสิ่งที่เธอกระทำ แต่แน่นอนล่ะ เธอไม่คิดจะอธิบายให้คนอื่นเข้าใจ เพราะมันเป็นความสุขและความสบายใจของเธอเอง และเพราะแบบนั้นทำให้ใครต่อใครก็มักจะประทับใจในความมีน้ำใจของเธอ ไปอยู่ที่ไหนก็เรียกได้ว่าไม่ลำบาก หรือ รอดตาย ใครๆ ก็รู้สึกเมตตาอยากช่วยเธอ เรียกได้ว่าทำดีได้ดีที่แท้ทรู 

ประวัติ : เมโลน่า ควอซต์ ไม่ได้เป็นคนอังกฤษแท้ โดนพื้นฐานพ่อและแม่ของเธอนั้นเป็นคนญี่ปุ่น แต่พ่อของเธอนั้นมีเสี้ยวอังกฤษอยู่เล็กน้อย พ่อของเธอนั้นทำงานอยู่ที่อังกฤษ แม่ของเธอมาเที่ยวและมาพบรักกับพ่อที่นี้ พวกเขาแต่งงานกันและอาศัยอยู่ที่อังกฤษ เก็บเงินสร้างบ้าน และมีเธอออกมา แม่ของเธอเปลี่ยนนามสกุลตามพ่อซึ่งก็คือ 'ควอซต์'  และแม่ของเธอก็เปลี่ยนสัญชาติเป็นคนอังกฤษ พวกเขาตั้งชื่อเธอว่าเมโลน่า ที่แปลว่าเจ้าหญิง พวกเขาบอกว่าเธอคือเจ้าหญิงตัวน้อยๆของพวกเขา แม้จะมีดวงตาที่แปลกประหลาดกว่าคนอื่น แต่พวกเขาก็ยังรักเธอ และไม่เคยรังเกียจเธอ เธอเองไม่เคยคิดที่จะเกลียดที่ตัวเองเกิดมาเป็นแบบนี้ เพราะเธอเข้าใจว่าเกิดจากอะไร หมอเคยบอกเธอว่ามันเกิดขึ้นเพราะ เม็ดสีเมลานินทั้งสองข้างของเธอไม่เท่ากัน 

             แม้ว่าช่วงแรกชีวิตที่โรงเรียนของเธอจะค่อนข้างลำบาก เพราะดวงตาสองข้างที่แปลกประหลาด เธอมักโดนกลั่นแกล้งในช่วงแรกๆ แต่เธอในวัยเด็กไม่ใช่คนที่ยอมคน เธอนั้นโต้กลับ จนสุดท้ายก็ไม่มีใครรังแกเธอ ตอนเรียนวิทยาศาสตร์ ครูก็ยกตัวอย่างเธอเป็นกรณีศึกษา ทำให้เด็กๆหลายคนเริ่มจะเข้าใจว่าที่เธอเป็นไม่ใช่สัตว์ประหลาดหรือแม่มด เป็นแค่เรื่องของวิทยาศาสตร์เท่านั้น ทำให้เริ่มมีเพื่อนเข้าหาเธอ ชีวิตนั้นจากนั้นก็สงบสุขดีเรื่อยมา แต่ความสงบสุขก็เหมือนจะถูกทำลายลง จู่ๆก็มีจดหมายประหลาดมาบอกให้เธอเข้าเรียนโรงเรียนเวทย์ เท่านั้นไม่พอเธอกลับค้นพบว่าตัวเองมีพลังเวทย์ และนั้นก็เป็นเรื่องเดียวที่ทำให้เธอถึงกลับสบถออกมา 

" นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันว่ะ Holy Shi-!! "

สิ่งที่ชอบ : คัพเค้ก , เพลงป๊อป , เล่นไวโอลิน , เต้นบัลเลย์ , สเก็ตน้ำแข็ง , รอยยิ้ม , อากาศหนาว

สิ่งที่ไม่ชอบ-เกลียด-กลัว : ไม่ชอบ - น้ำตา , เรื่องวุ่นวาย , ตุ๊กแก

                                       เกลียด - ถูกกวนขณะนอนอยู่ , แอปเปิ้ล

                                        กลัว - ตุ๊กแก

ลักษณะการพูด : เมลเป็นคนที่มีโทนเสียงอ่อนนุ่ม ไม่ได้เสียงทุ้มกระโชกโฮกฮาก หรือเสียงสูงแหลมจนแสบหู น้ำเสียงดูนุ่มนิ่มราวกับมาชเมลโล่ ระดับเสียงปานกลาง ทั้งยังพูดไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไป พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำในทุกตัวอักษร มักแทนตัวเองว่า ' ฉัน ' และแทนคนอื่นๆทุกคนไม่ว่าจะอายุมากหรือน้อยกว่าว่า ' คุณ ' แต่ถ้าหากรู้ชื่อก็มักจะถามว่าขอเรียกชื่อได้ไหม ถ้าได้ก็จะเรียก โดยถ้าอายุมากกว่าก็จะมีคำว่า ' พี่ ' นำหน้าด้วย 

ตัวอย่าง

เมโลน่ายกยิ้มแผ่วเบา ดวงตากลมโตจ้องมองสบตากับคนตรงหน้า " เมโลน่า ควอซต์ " ยื่นมือไปจับพลางเขย่าเบาๆ ดวงตาปิดสนิท พร้อมรอยยิ้มที่กว้างขึ้น " เรียกว่าเมลก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก "

" คุณ.. ไม่อะไรให้ช่วยรึเปล่า " ถามอย่างกังวนใจ คิ้วขมวดถึงแม้ว่าคนตรงหน้าจะเป็นคนแปลกหน้าก็ตาม

" ไม่-- ไม่มีอะไร มันโอเค " เมลยกยิ้มแหยๆ กลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ แม้ในใจจะร้องไห้มากแค่ไหนก็ตาม

" เฮ้ ฉันว่าหยุดดีกว่าน้า " ยกยิ้มบางๆให้คนตรงหน้าที่กำลังรังแกผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ ดวงตากลมโตยังคงเหมือนเดิม แต่มันกลับนิ่งสนิท โทนเสียงเหินห่างเย็นชา เธอโกรธมาก เพราะนั้นมันเพื่อนของเธอ เมลไม่ได้แสดงสีหน้าออกไป แต่ในใจกลับขุ่นมัว

" ฮันน่า.. เธอเคยรู้สึกเหมือนกับว่าหลงใหลใครบางคน มันพิศวงราวกับถูกมอมเมา.. " เมลพูดไปพลางหน้าแดงไปพลาง ผิวสีขาวๆนั้นเริ่มมีริ้วแดงๆเพิ่มขึ้น เมื่อนึกถึงคนที่ทำให้รู้สึกเช่นนี้ 

เพิ่มเติม : ครอบครัวของเมลจัดได้ว่ามีฐานะอยู่ประมาณหนึ่ง ค่อนข้างมีอันจะกิน เพราะงานที่พ่อทำค่อนข้างเงินดี และแม่ของเธอก็เปิดธุรกิจร้านค้าจิวเวอร์รี่ที่ค่อนข้างเป็นที่โด่งดังอยู่พอสมควร

Matcha